Hoi, ben blij om hier te zijn! :)

[heinasirkka]

Hoi allemaal 

Ik ben zeer blij dat deze forum bestaat. Ik heb de verhalen van sommige van jullie gelezen en ik zie veel herkenbare kenmerken. Wat een opluchting! Had ik maar gigantische armen om een dikke group hug te geven!

Ik ben een man van 31, woon in Gent, België sinds September 2013. Ik ben geboren en getogen in Turkije. Ik heb het NL hier geleerd, vandaar sommige taalfouten, sorry alvast. Mijn tekst is ook redelijk lang, waarvoor ook nog een sorry. Ik ben met mijn eigen in België, en heb een beetje tekort aan connectie, zeker meer in de corona-isolatie.

Ik ben een expat in België en werkzaam als onderzoeker in de ingenieurswetenschappen. Bovendien ben ik actief bezig met theater, conceptuele kunst, film en muziek. Ik vind vreemde talen zeer boeiend, helft van mijn boekenkast is vol met taalleermateriaal. Ik sport ook graag. Ik vind martial arts zeer esthetisch maar ik kan niet. Ik rook maar ik heb het gevoel dat ik binnenkort ga stoppen.

Tot nu toe kon ik mijn verhaal tegen niemand echt vertellen, omdat niemand het begrijpt. Ik heb enkele stomme dingen gedaan en meegemaakt, als een demiseksuele man. Ik kom van een traditionele moslim achtergrond waar seks een enorme taboe was. Ik werd geïntroduceerd tot seks door porno, en ook door de zeververhalen van jongens in de buurt toen ik rond 13 was. Ik heb porno en alles van expressief seksualiteit nooit kunnen begrijpen, en zeer vies gevonden. Ik ging vanuit het vermoeden dat ik gewoon religieus was en Allah hiermee dik oké is

Mijn heel leven had ik ook nooit celebrity loves, geen enkel keer naar een vrouw gekeken als "die zou ik graag willen pakken", terwijl alle maten van mij zo mee bezig waren. Ik vond het super saai altijd, maar durfde nooit te zeggen. Als ik afsprak met maten, ik verveelde me dood als ze begonnen over de strakke kont van die meisje die passeerde. Ik was altijd "hmm hmm". Door de jaren, had ik een reflex opgebouwd om me snel af te zonderen, was bezig met aseksuele nerdy dingen in mijn eigen fantasiewereldje. Het heeft toch geen zin! Needless to say, waren ze me ook vaak beu. Ik ken ik geen enkele andere jongen die zoals ik denk. Ik zag hen ook continue falen met meisjes, met al die flirtpogingen. Op zo momenten zag ik mijn vrienden veranderen tot een seksueel dier, die van alles doet om een meisje zo snel mogelijk te verleiden. Ik dacht, da's pas manipulatie, toch? Ik vond het een beetje disrespectvol tegen de vrouwen. Ik vond hun verleidingspogingen grappig (eigenlijk stiekem ook een beetje belachelijk) maar ik heb nooit iets gezegd omdat ik dacht dat ik de "rare" was Wat een misconceptie!

Ik leef weg van mijn ouders sinds mijn 13ste. Ik moest het leven een beetje alleen ontdekken dus. Vandaar zo veel fouten en tijdsverlies op het seksuele vlak (ook op andere vlakken, maar ze horen hier niet bij ). Gedurende mijn jeugd viel ik op aantal meisjes. Omdat ik nooit gelijk een "gewone jongen" doe en flirt, vond ik nooit correspondentie. De meesten waren er nooit van op de hoogte. Maar toch was ik zeer sociaal en altijd een populaire figuur geweest op school en de universiteit. Er waren veel gevallen waar meisjes casual seks met mij wouden hebben, die ik geweigerd heb, mij aanrandden, waarvan ik letterlijk weggelopen was, voor een reden die ik toen niet wist. Ik moest dan achteraf naar veel verwijt luisteren dat ik immature, homo, impotent, sociopaat, achterlijk, saai, religieus-ignorant en natuurlijk, de ultieme cliché, "niet mannelijk genoeg" ben. Ik begin zelfs niet met de vernederende opmerkingen die ik door mijn mannelijke maten gekregen had. Het was echt niet fijn om een hele jeugd met grondige zelfvertrouwensproblemen door te brengen. Ik was ook stiekem jaloers op diegenen die seksueel actief en er vier op waren. Dan begon ik een stukje eerlijker te zijn met mezelf en accepteerde dat ik een emotionele jongen ben, en enkel seks zou hebben na een wederzijdse trouw en emotionele verbondenheid. Met zo'n aanpak van een man, verdwenen vrouwen in lichtsnelheid. Ik was continue zeer teleurgesteld in mezelf dat ik "geen echte man ben", zeer fundamentele issues heb en liefde nooit ga kunnen vinden. Ik had enkele vriendinnen zonder seks. Enkel kussen en knuffelen. Ik durfde ook nooit over seks te praten of het gesprek daar naartoe te leiden. Die relaties duurden nooit langer dan 2 maanden, namelijk tot ze iemand anders vonden. Ik bleef altijd achter met een gecrashte zelfvertrouwen dus. Ik heb me ook geforceerd om naar het bed te gaan met een meisje, maar ik wou het nooit doen. Het was zeer raar. Ik had altijd tijd nodig om iemand te leren kennen en een emotioneel verband. Maar de meisjes hadden geen tijd op zo'n jonge leeftijd. Ik dacht, meisjes houden niet van emotionele contact, maar ze willen alleen "fun". Toen ik 21 was begon ik nieuwsgierig te worden met het feesten in clubs en pubs (tot mijn 21ste had ik geen druppel alcohol gedronken, nooit op stap geweest en er nooit een behoefte voor gehad), waar iedereen bleken intimiteit te vinden. Ik dacht toen, als ik mezelf forceer om een party animal te worden, dan verander ik mijn too old school mentaliteit, en de vrouwen gaan me dan leuk vinden waardoor ik iemand kan leren kennen, zelfs veel "score" kunnen maken, zoals het genoemd wordt in de casual seks wereld. Al mijn vrienden en vriendinnen waren veel casual seks aan het hebben, of hadden ze een lief waar ze tijdens een feestje ontmoetten. Jarenlang heb ik naar de verhalen van anderen geluisterd. Wingman geweest voor mijn vrienden en vriendinnen. Ik heb twee koppels samengebracht waar ze nu getrouwd zijn. Maar niets was aan het gebeuren aan mijn kant. Ik dacht dat ik te braaf ben en moet stoer doen. Ik ben dan op allerlei feestjes geweest, van alles geprobeerd om onder invloed een gevoel voor seksuele intimiteit op te wekken. Het was soms fun, maar ik heb geen enkel keer een soort intimiteit gehad met iemand. In al de jaren, de enkele pogingen om met een meisje die ik aantrekkelijk vond te gaan praten, beëindigden met het "falen". Ik voelde me weer ongewenst en op het laagste niveau van keuze  Ik zei meerdere keren tegen mijn ouders dat ik waarschijnlijk homo ben. Ze waren gechoqueerd maar ze namen het nooit serieus, of niet wouden accepteren. Soit.

Toen ik party animal was heb ik sommige interessante vrouwen leren kennen, met wie ik door de tijd zeer goed bevriend geraakt was. Het was natuurlijk wederzijds platonisch. 8 jaar lang ben ik in een kring gezeten, waaronder veel mooie vrouwen. Ze waren allemaal zeer actief op het seksuele vlak (Tinder etc.). Ik was blij om in die kring te zitten, want ik dacht dat ik er iets van ga kunnen leren. Ik woonde 3 jaar lang met 4 vrouwen, die beetje van alles deden (dus niet alleen hetero). Ik heb nooit deelgenomen in hun wereld, maar ik was blij om naar hun verhalen te luisteren. Maar in de laatste jaren begon ik stiekem alles vies te vinden, en ik wou daar echt ervandoor. Ik was toen verliefd op iemand, op een demi-seksuele manier. Ze was ook een beetje ongewoon, zeer gesloten voor intimiteit. Het duurde een jaar tot we intiem geworden. Ik vond het een opluchting, en ik voelde me bij haar thuis. Ik had ook voor het eerst van seks genoten op mijn 28. We hadden een zeer zachte en emotionele relatie, met meer hersenen en seks, zeer intiem, uniek, vol met avontuur. Maar tegelijkertijd was onze relatie zeer nieuw en verwarrend voor ons beide, en had veel ups en downs. Mijn huisgenoten zeiden continue van "laat die meisje staan, ga rondpoepen (poepen op zijn Vlaams  ), jij verdient dat". Ze waren mijn emoties zeer beu omdat ik de "sexual freedom vibe" thuis kapot maak, en ze begonnen me grondig af te wijzen langs alle kanten. Ze interpreteerden mijn demiseksuele aanpak voor liefde als bezetterig en patriarchaal. Ik werd ook door die vrouwen zeer vaak gepest. Ik geraakte door de tijd zeer alleen, ik klapte dicht. Ik werd bestempeld als een pussy chaser loser, en ze lachten me tegen mijn gezicht uit. Ik vond het extreem inaccuraat maar kon mezelf nooit verdedigen omdat ik mezelf niet goed genoeg kende. Ach.. Dat was een van de laagste punten van mijn leven op persoonlijk vlak. Uiteindelijk zijn mijn relatie en vriendschap tegelijkertijd stuk gegaan, dankzij mijn "emoties". Het laatste verlies van al mijn vriendenkring en liefde was een zeer grote klap op mijn gezicht. Die was een half jaar geleden. Ik ben dan alleen gaan wonen en zat lang te denken hoe ik mijn emotionele aanpak van liefde kan afleren, en ook wat het probleem met mij is. Het lukte niet. Ik ben op terapie geweest, van alle mindfulness/meditatie etc gedaan. Maar geen vorderingen. Ik vermoedde vroeger dat ik in aseksueel spectrum zit, maar ik kon nooit tot woorden brengen, of het was te confronterend. De wereld rond mij was te vol met casual seks, Tinder, Netflix-stijl-iedereen-poept-maar-wat-ademt. 8 jaar lang bouwde ik gewoon angsten op, en maakte mijn eigen zelfvertrouwen en waarte kapot. En dat was mijn eigen keuze om in het midden van die wereld te zitten. Maar nu merk ik dat de verkeerde mensen gekozen heb om op te kijken, terwijl ik alle schatten al bezit. Ik kwam tot vrede met mijn demiseksualiteit. Ik ben dichterbij mezelf en weet meer wat bij mij absoluut niet past. Door de tijd gaat alles zeker duidelijker worden. Ik had graag een partner en een familie, maar ik ga me nooit meer door het perspectief van de populaire seksuele en maatschappelijke verwachtingen beschouwen. Ik heb dat relatief laat geleerd, maar beter dan nooit Alles moet a la natura gebeuren, anders leidt het gewoon naar miserie.

Ik zie hier in het forum mensen van alle leeftijden. Het is niet makkelijk om te accepteren dat je tot een zeer kleine minderheid van de bevolking bij hoort op het seksuele vlak. Maar ik vond het bijzonder mooi dat sommige forumleden tot dit besef kwamen op een jonge leeftijd. Ik ben zeer trots op en blij voor jullie. Chapeau! Ik ben veel tijd kwijt geraakt omdat ik er niet van bewust was. Wist ik het maar op tijd.. Maar het is nooit te laat.

De dingen die ik meegemaakt heb, ben ik nu in vorm van eigen nummers en een movie script aan het neerschrijven. Het helpt! Plots veel ruimte, weg van de sekszever en frustraties!! Mijn creativiteit is aan het ontploffen

Ik gaf te veel details, maar ik heb niets om te verbergen. De eenzaamheid maakte me expressief op dit vlak. Ik hoop dat mijn verhaaltje jullie niet verveelde, en misschien zelfs toch vonden jullie het een beetje interessant/inspirerend.

Met vriendelijke groeten

[BjornAgain]

Welkom heinasirkka,

Allereerst complimenten voor je Nederlands, volgens mij maak je minder fouten dan de gemiddelde persoon die in het Nederlandse taalgebied geboren en getogen is. En nee hoor je verveelt ons niet, integendeel, ik kan niet wachten tot je volgende bijdrage. Schroom je vooral niet, om je ervaringen en frustraties te delen en al je vragen te stellen. Niks is te dol en hier vind je een publiek, dat weet wat je doormaakt of doorgemaakt hebt.

Zoals in de verhalen van meest andere aseksuelen, staat het jouwe ook bol van de herkenningspunten. Het niet begrijpen van vrienden die als een roofdier op zoek zijn naar een prooi in clubs of discotheken. Waar jij vrouwelijk contact gewoon als gezellig en leuk ervaart en je misschien wel uren met een vrouw kunt lachen en zelfs zoenen en knuffelen, maar je niet de seksuele aantrekkingskracht voelt. Zelfs het gemis van dat, bij volgens de algemeen geldende maatstaven, knappe celebrities of het zien van porno niets met je doet.

Als anderen om je heen trots zijn of openlijk vertellen over hun seksleven, dan voel je je makkelijk anders. Jaloers, minderwaardig, mislukt? Hoe kan het dat zij wel een meisje kunnen versieren en mee naar bed nemen, terwijl jij toch eigenlijk de leukere van het gezelschap bent, dat niet lukt?

Ook je twijfel over je geaardheid is een veel voorkomend iets, als ik niet opgewonden raak door meisjes, misschien val ik dan wel op mannen? Het is niet gek in een wereld waar altijd alles om seks draait, het geen interesse hebben in seks, maakt je onzeker en maakt je aan het twijfelen, zeker als je er met niemand over kunt praten of erger nog dat je gepest wordt, zoals in jouw geval. Dat raakt me echt diep. Zelf heb ik ook menigeen relatie zien stranden (zelfs een huwelijk van 8 jaar) door het gemis van seks, daarvoor waren relaties inderdaad meestal niet langer houdbaar dan 2 maanden en waren we volgens haar meer vrienden dan geliefden.

Ik ben blij voor je dat je dit forum hebt gevonden en zo het voor jezelf al een beetje een plaatsje hebt kunnen geven. Inderdaad het gevoel jaren met kansloze projecten om hopeloos op zoek te gaan naar een partner, hadden misschien voorkomen kunnen worden. Het heeft je natuurlijk wel een hoop levenswijsheid opgeleverd die je kan gebruiken voor je movie script.

Ik ben en ik denk met mij dat er velen zeer geïnteresseerd zijn, in het eindresultaat al is het alleen maar je eigen verhaal. Het kan zoveel inspiratie opleveren voor anderen die in hetzelfde schuitje zitten.

Hoe dan ook, al hoor je misschien tot een selectief clubje, een vreemde vogel ben je echt niet en nogmaals voel je vooral vrij om hier te delen wat je maar kwijt wilt. Uit ervaring spreek ik dat de mensen hier allemaal het hart op de juiste plek hebben en voor elkaar klaar staan.

[Koffie]

Ik sluit me aan bij BjornAgain. En taalfouten is het allerlaatste waar iemand zich hier druk over hoeft te maken. Het gaat er vooral om dat je je verhaal kwijt kunt en dat je geen rare (digitale) blikken krijgt, maar juist herkenning vindt.

Welkom!

[Edewecht]

Welkom, heinasirkka

Ik ben onder de indruk van je openhartige en uitgebreide verhaal. En vooral, dat je al zoveel duidelijkheid voor jezelf hebt, hoe je in elkaar steekt, en wat je inmiddels wilt en wat je niet wilt.
Tsjonge, jij hebt heel wat meegemaakt, en bent allerelei 'experimenten' en ervaringen niet uit de weg gegaan.

Voor mij was het, nu ruim 7 jaar geleden, een feest om dit forum te ontdekken. Ik was toen 50. En ik herken je opluchting, en je gevoel om een dikke groephug te geven.

Ik wens je veel herkenning en plezier op dit forum!

(PS, 'sprinkhaan', ik moest het wel even opzoeken. Tervetuloa. Hoş geldiniz!)

[heinasirkka]

Wauw, dank u allemaal om mijn verhaal te lezen en zeker voor de mooie complimenten! Jullie zijn zeer vriendelijk en ik voel de openhartigheid. Van wat ik geobserveerd had vanuit België, is Nederland een zeer liberaal land op het seksuele vlak. Ik merk nu van jullie dat deze open-mindedness ook in het aseksuelisme geldt. Mooi om te zien hoe jullie dit forum levendig houden. Ik hoop dat ik voldoende bijdrage ga kunnen brengen.

Ik vind Nederlands een zeer mooie taal, hoewel dat het niet de populaire opinie is op globaal niveau. Awel, dit forum is een punt van bijeenkomst van ongewone mensen, dus waarom niet In het Turks is er een klein verhaaltje: Ze vroegen naar een kameel, "waarom heb je zo'n gebochelde rug?". De kameel zei, "Duh, ik heb toch geen deel die recht is!". Het boodschap is gewoon de oppervlakkigheid van de vraag, die de conceptie van het lichaamsbeeld als een geheel mist. Ik denk dat de mensen hier er zeer goed in zijn om het complete beeld te zien

Kyllä, kiitos paljon! Heinäsirkka is mijn online nickname. Ik ben altijd een goeie goalkeeper geweest in voetbal (safe zone op het voetbalveld voor een niet-competitieve persoon   : ) ). Ze noemden mij sprinkhaan. Ik heb een tijdje Finns geleerd, vandaar de connectie. Hoşbulduk!

Fijne dag nog allemaal, en houd jullie goed

[Kim10]

Herkende ook veel in je verhaal. ik was er jong achter dat ik seks raar vond en viezig. Zelfs nog een paar jaar gedacht da ik lesbisch was. Ben nog steeds opgelucht en blij dat dit forum bestaat en dat er over aseksualiteit grapjes gemaakt kunnen worden. In het gewone leven praat ik er niet meer over. Een poosje wel gedaan maar daar ben ik mee gestopt.
Laat nog eens wat van je horen. Die taalfouten vielen wel mee hoor.

[BjornAgain]

Stuk voor stuk hebben wij geworsteld met dezelfde problemen en onbegrip. En voor velen (zoals voor mijzelf) was dit forum een feest der herkenning. Door het lezen van verhalen van anderen, kon ik keuzes die ik de afgelopen 20 jaar gemaakt heb, beter begrijpen.

Sterker nog, door jouw verhaal vallen er voor mij ook weer een paar puzzelstukjes op hun plek. Het nooit lang in stand kunnen houden van een relatie, het niet aandurven gaan van relaties met bekenden, Want ja een relatie aangaan met iemand met wie je een sterk emotionele band hebt, durfde ik nooit uit angst die vriendschap te beschadigen, dus dan maar een relatie aangaan met iemand, die je eigenlijk niet kent, loopt zowel emotioneel, intellectueel als seksueel spaak.

Nederland mag dan een liberaal land zijn op seksueel gebied, toch is aseksualiteit nog een groot onbekend terrein zelfs voor professionals. Zelf ben ik zelfs bij twee huisartsen geweest voor mijn "probleem". Wat alleen maar toegedicht werd aan een hoge werkdruk, waardoor ik tijdens de daad afgeleid raakte en met pilletjes en met een onnodig bloedonderzoek huiswaarts gegaan. Desintresse in seks, dat zou niet mogen, je bent immers een gezonde man, die nota bene vader is.

Elke bijdrage om het forum levendig te houden is welkom, maar voel je zeker niet verplicht. Er zijn er veel die dit forum gebruiken om hun eigen aseksualiteit te erkennen en in te zien dat ze niet raar of gek zijn. Sommige plaatsen nog een oproepje in hun zoektocht naar een aseksuele partner en verlaten daarna het forum met stille trom en ja dan heb je nog een kleine kern die niet weg te slaan zijn

Je verliest je status als aseksueel echt niet als je niets meer op het forum post. Maar de een vindt het fijn om gehoord te worden en zijn verhalen te spuien, of juist een beetje to socializen met gelijk gezinden, voor de ander is het slechts ter bevestiging van de eigen (a)seksuele identiteit. Maar gezien je uitgebeide bijdrages tot zover ben je zeker een verrijking van het forum

[Koffie]

Ook in Nederland is aseksualiteit nog niet erg bekend hoor, al verandert er langzaamaan wel wat. Ook professionals hebben er vaak nog niet van gehoord, dus herkend wordt het ook niet zo makkelijk. Daarbij wordt het ook niet altijd erkend. Nog altijd werk aan de winkel dus wat dat betreft.

[Nouise]

wauw wat een uitgebreid verhaal! Mooi om te lezen en wat knap dat je er zo open over bent!
Welkom! have some cake  

[heinasirkka]

BjornAgain, uw woorden zijn zeker een weerspiegeling. Het populaire idee en de algemene verwachtingen over seks duwen mensen in een soort wedstrijd misschien. Een wedstrijd waar de meesten denken dat er geen tijd is om er voldoende aandacht over te besteden, en er snel mee beslist moet worden. Alles moet vlug vlug, typisch voor de moderne maatschappij. Alsof iedereen moet deelnemen.. Iedereen heeft eigen pad.

Uw zoektocht naar de dokters is ook bij mij zeer herkenbaar. Urologen, controles, bloedwaarden laten checken, viagra gebruiken voor een zelf-geforceerde Tinderdate (nooit gewerkt trouwens.. aseksualiteit > medecijn )..

Nouise, bedankt voor de cakes Ik ga morgen een guilty pleasure halen van de bakker

Kim10, dank u, het is zeker slim om in het gewone leven er niet over te praten. Als je een beetje buitenstaander bent, zijn er eigenlijk veel grappige verhalen te zien

Koffie, het is inderdaad een niche onderwerp. De eerste herkenning gebeurt meestal online voor velen waarschijnlijk.

[AceVentura]

Welkom op het forum heinasirkka, 

Inhoudelijk heb ik verder weinig toe te voegen aan wat al gezegd is. In ieder geval veel plezier heir

[BjornAgain]

heinasirkka ben je toevallig een onbekende halfbroer van me?

Haha ja inderdaad ook ik heb een weekbudget aan boodschappen uitgegeven aan door de dokter voorgeschreven viagra. Die je vervolgens als een volleerd pokerspeler in moet nemen, op de momenten dat je denkt dat het er misschien van gaat komen. Waardoor het een nog ergere verplichting gaat worden.

Inderdaad het enige "medicijn" is acceptatie, maar dat kan alleen als je weet wat het is en daar is gelukkig dit forum heel bruikbaar voor. Het idee dat ik niet de enige ben, waarbij seks geen rol van betekenis speelt in een relatie, maakte me een heel stuk gelukkiger
Niet langer het idee om de rest van mijn leven persé alleen te hoeven te blijven of verder kansloos te gaan daten.

[Kim10]

Hoi, ik praat er vooral niet over omdat ik meer dan genoeg had van opmerkingen als: " Maar dan heb je mij nog niet gehad." Eén keer een dikke aanvaring gehad met een huisarts die me wilde strikken voor een baarmoederhalskanker onderzoek. Uiteraard had ik daar helemaal geen zin in. Behalve aseksueel zijn, heb ik ook een beetje smetvrees.  Niet heel ernstig. Zei tegen huisarts dat ik het al jaren niet meer deed, geloofde ze niet. Het onderzoek niet laten doen. Wat me zo irriteerde was die houding van niet luisteren en gewoon doordenderen. Ze heeft er veel tijd aan besteed om me over te halen. Paar weken later een andere huisarts gevonden; een leuke knul die me lekker met rust liet.