Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Wel seks willen, maar niet lukken? Of toch niet willen?

Gestart door Student, april 03, 2020, 04:20:25 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Student

Hoi allemaal,

Meer dan 2 jaar geleden heb ik mezelf voorgesteld op dit forum (zie: https://du.asexuality.org/forum/index.php?topic=5866.msg160961#msg160961, topic: advies). Ik zat toen met een heleboel vragen. Ik ben ondertussen bij de dokter geweest met mijn erectie probleem (best al even terug) en daarna bij een uroloog. Een gesprek van 2 min en 100+ euro lichter heeft me echter niks opgeleverd. Dus maar even een korte update. Ik ben er vrij zeker van dat ik een bepaalde vorm van a-seksualiteit heb. Ik heb nu een dikke 1.5 jaar een vriendin. Ik schreef de vorige keer dat ik dacht dat ik nooit van iemand zou kunnen houden. Het heeft even geduurd, maar ik weet nu toch wel echt zeker dat ik van haar houd en haar echt niet kwijt wil. Ik ben de relatie echter meer aangegaan als dit vind ik een heel leuk persoon en die zou wel eens goed bij mij kunnen passen. In de loop van de tijd is er steeds meer wel een gevoel ontstaan. Ik weet echter niet of dit hetzelfde verliefde gevoel is als bij andere mensen of meer een dieper verlangen naar samen zijn met haar, maar ik neig toch naar een combinatie van die 2.

Hier ben ik heel blij mee en zoals ik zei, ik zou haar eeecht niet kwijt willen. Ze is een hele lieve meid en heel begripvol, echter lopen we toch tegen wat probleempjes aan, op seksueel gebied. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet en dacht misschien kunnen jullie me weer helpen, want dat waardeerde ik de vorige keer heel erg en heeft me ook echt geholpen (mentaal vooral). Allereerst, we hebben nog nooit echt seks gehad (als in penetratie). Wel alle andere vormen van intimiteit en ik vind dit heel fijn en ik neig ook te zeggen dat ik hier behoefte aan heb. Ik krijg vaak snel een erectie, alleen al als ik tegen haar aan lig. Echter die erectie kan ook net zo snel weer weggaan. Hierdoor is seks heel lastig. Ik heb wel een aantal keren langer een erectie gehad en we hebben ook zeker seks geprobeerd, maar zij heeft ook nog nooit seks gehad en haar gaatje is vrij strak zeg maar, dus het is nog nooit gelukt tot nu toe.

Ik baal hier heel erg van en wil haar niet tekort doen en zou zo graag hebben dat het gewoon zou lukken. Ik ben bang dat dit uiteindelijk tussen ons in komt te staan en dat ik haar kwijt raak of überhaupt nooit een relatie zou kunnen hebben. Dit maakt me verdrietig en bang. Tijdens seks ben ik vaak constant aan het nadenken: 'krijg ik nu wel een erectie of niet, blijft hij nu of gaat hij weer weg'. Meestal gaat hij dus weg, misschien wel doordat ik zoveel nadenk. Ik vraag me echter af of dat constant nadenken een oorzaak of misschien wel juist een gevolg is van mijn erectieprobleem. Ik verwacht een beetje van beide. En ik vraag me ook af of ik het heel graag zou willen omdat ik dit denk (mezelf wijsmaak) of omdat ik het echt zou willen. Ervaar ik nu echt aantrekkingskracht of is dit enkel libido en een automatische reactie van mijn lichaam die ik verwar met 'willen'? Echter op momenten dat ik wel een erectie heb wil ik wel dat ze mij aanraakt en zou ik verder willen gaan, het lukt alleen gewoon niet. En deze momenten dat ik echt een sterke erectie heb die blijft, zijn zeldzaam. Als ik merk dat het niet lukt of ik maar zo een halve erectie krijg ben ik terneergeslagen en heb ik er gelijk minder zin in... Dit gebeurt dus meestal.

Klaarkomen kan ik ook nog steeds niet. Masturberen doe ik niet, porno kijken ook niet. Doet me beiden niks. Ik kan alleen klaarkomen in mijn slaap en dat gebeurt ook regelmatig. Vaak de nacht nadat ik met mijn vriendin intiem ben geweest. Dit kan komen door seksuele gedachten, maar hoeft niet per se. Vaak weet ik niet eens waar ik over aan het dromen was. Mijn lichaam maakt dus naar mijn idee extra sperma aan, maar er zit een soort 'blok' in mijn gedachten die er voor zorgt dat ik niet klaarkom en mijn erectie verdwijnt. Of maak ik mezelf dit nu weer wijs, ik weet het echt niet...

Anyways, ik weet niet zo goed wat ik het beste hiermee kan doen. Wat denken jullie? Als ik na de seksuoloog ga zegt die waarschijnlijk, uitproberen. Naja dat probeer ik nu dus al een tijdje. Ik zou heel graag willen, maar het lukt niet. Toch denk ik wel dat een seksuoloog kan helpen mijn gedachten op een rijtje te zetten en uit te zoeken wat ik nu echt wil. Daarnaast denk ik aan een pilletje? Andere vormen om te helpen? Zit het in mijn hoofd? Maak ik mezelf wijs dat ik hier behoefte aan heb of wil ik eigenlijk gewoon geen seks?

Een moeilijke vraag voor jullie om te beantwoorden, dat besef ik me zeker. Echter als iemand hier enige ervaring mee heeft of me op een of andere manier kan helpen, zou ik heel graag iets van hem/haar horen. Alvast heel veel dank!!

Koffie

Moeilijk. Ik zelf heb vooral ervaring met het omgekeerde probleem: kunnen, maar niet willen. Als ik dan maar voldoende in mijn hoofd ging zitten, dan lukte het wel, maar het was dan meer omdat dat van me verwacht werd.

Ik begrijp dat je met seksuologen geen goede ervaring hebt, maar misschien trof je iemand met wie het niet klikte? En ik begrijp dat je die uit je verhaal eigen zak moet betalen en dat is natuurlijk ook niet voor iedereen haalbaar. Maar ander zou ik het gewoon niet weten, eerlijk gezegd. Ik zou er graag iets zinnigs over willen zeggen. Over pilletjes zou ik terug gaan naar de huisarts, maar ik heb geen idee of dat iets gaat oplossen.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AceVentura

Welkom terug,  :cake: :cake: :cake: :cake:

Het is een lastige situatie. Eerste wat ik wil zeggen is dat eventuele aseksualiteit los staat met wat er fysiek allemaal wel of niet gebeurd. Dat je je aangetrokken voelt nadat jullie al een tijdje samen zijn zou kunnen passen bij wat wij halfseksueel noemen (https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Halfseksueel), mogelijk herken je je daarin.

Uit je verhaal maak ik op dat je je vriendin nog niet verteld hebt dat dit speelt, klopt dat? Het neemt natuurlijk het probleem niet weg, maar ik denk wel dat dit iets is wat je met je partner bespreekt. Mogelijk komen jullie samen tot nieuwe inzichten of oplossingen.

Inhoudelijk kan ik door gebrek aan ervaring niet veel toevoegen ::)
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Student

Allereerst dankjewel voor jullie reactie. Ik zou graag een oplossing vinden, maar het is inderdaad een lastige situatie. Vooral omdat ik niet weet of het enkel a-seksualiteit is of ook gedeeltelijk een mentaal (of zelfs fysiek) probleem.

@Koffie, ik denk dat een seksuoloog echt wel kan werken, maar dan wel eentje die me serieus neemt. Ik wil vooral weten of er een manier is om met deze problemen om te gaan (in een relatie) en hoe ik dat kan doen. En uitzoeken wat ik nu eigenlijk echt wil en wat ik mezelf wijsmaak dat ik wil. Geld voor een seksuoloog is niet het probleem. Vooral corona is a bitch op dit moment. Ik weet ook niet of pilletjes zouden helpen. Maar als het daarmee wel zou lukken, zou dat zeker voor mezelf en misschien ook voor mijn relatie een heel erg pluspunt zijn. Het is natuurlijk aan de ene kant niet goed voor mijn zelfvertrouwen, maar als het daarmee wel lukt bouw ik misschien wel zelfvertrouwen op en kan ik het uiteindelijk ook zonder pilletjes?? Of ik ben nu gewoon bullshit aan het praten en zal dat nooit lukken, dat kan natuurlijk ook. Als ik (of we) maar een manier kunnen vinden waar we samen vrede mee hebben en die voor ons beiden werkt. Dat hoop ik!

@AceVentura, ik ga het eens lezen. Ik vraag me echter af of datgene dat ik ervaar echt 'aangetrokken' is of dat ik mezelf meer wijsmaak dat ik me aangetrokken voel, 'omdat het zo hoort en ik het zo gewend ben'. Ik heb er naar mijn idee zeker behoefte aan, maar ik weet niet zo goed meer wat ik nu echt voel en wat eigenlijk niet. Daarnaast heb ik het mijn vriendin zeker wel verteld, heel snel al eigenlijk. Ze is altijd heel begripvol geweest en het was voor ons beiden nieuw, dus experimenteren hoort er wel bij. Maar die erectieproblemen en ejaculatieproblemen horen er naar mijn idee niet bij, en ik zou heel graag willen dat we hier op een of andere manier mee om kunnen gaan samen en een (gedeeltelijke) oplossing voor vinden.

Edewecht

en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

BjornAgain

Hoi Student,

Ik herken je verhaal als geen ander. Zelf heb ik precies hetzelfde meegemaakt en bij mij is het geëindigd in een echtscheiding. Dus als ik je één advies mag geven, bespreek het met je vriendin en misschien hoe hard het ook klinkt, als het een probleem voor haar zou zijn, kan je het beter maar meteen weten, dan haar teleur te stellen.

Ik dwaalde met mijn gedachten tijdens de daad vaak af, ik dacht aan een liedje op de radio, een grappige situatie die zich had voortgedaan, aan mijn boodschappenlijstje, een het werk dat op me wachtte. Lang heb ik dat afgedaan als het gevolg van stress, terwijl achteraf de echte stress was, het op dat moment moeten presteren. Ik verslapte ook gemakkelijk waardoor het niet ging en als het dan lukte, viel er een druk van mijn schouders. De komende dagen/weken hoefde ze niet te klagen, dat we nooit seks hadden.

Uiteindelijk pilletjes gekregen via de dokter (let wel, je ziektenkostenverzekering dekt de kosten voor deze niet en ze zijn aardig aan de prijs). Ook werken de pilletjes alleen om het in stand houden van je erectie, je raakt er niet opgewonden door, dus het slikken hiervan moet je heel gepland doen. Waardoor spontaan seks hebben ook lastig is, of je moet heel a-romantisch op het hoogtepunt een pilletje gaan nemen, wat ook niet a la minute werkt. Voor mij werd het een soort kansspelletje, waardoor ik ook een aantal pilletjes geslikt heb, voor niks.

Ik denk dat de vraag die je jezelf moet stellen is of je eigenlijk wel écht de behoefte aan seks hebt? Of denk je dat je seks moet hebben, omdat de "ultieme" bevestiging van het hebben van een relatie is, of ben je bang dat je vriendin dan bij je weggaat? Ik denk dat je hoop mag putten uit het feit, dat zij ook nooit seks heeft gehad, misschien is het voor haar ook niet zo heel normaal, hoe moeilijk het ook is, je moet het met haar over hebben. Ook als je een dokter of een seksuoloog gaat bezoeken, zulke dingen kun je ook beter niet stiekem doen, dan ga je jezelf ook met onnodige spanning opzadelen. Terwijl jullie misschien samen er heel goed uit kunnen komen en gebeurt het opeens vanzelf, omdat er geen druk achter zit, of gebeurt het helemaal niet, omdat zij die behoefte ook niet zo heeft.

Natte dromen zijn vaak ook niet eens een gevolg van seksuele fantasieën.

Student

Beste @BjornAgain,

Dankjewel voor uw echt heel lieve en waardevolle berichtje. Dit komt me inderdaad zó bekend voor. Wat erg dat het voor u zo heeft moeten eindigen. Als ik vragen mag, hoe gaat u daar nu mee om en hoe gaat het nu met u? Ik ben namelijk bang dat als deze relatie om die reden zou mislukken, dat ik bij andere relaties precies tegen hetzelfde aan zou lopen en dat een relatie dus sowieso nauwelijks mogelijk zou zijn voor mij. En dat maakt me bang en verdrietig.

Citaat van: BjornAgain op april 04, 2020, 09:33:48 AM
Ik dwaalde met mijn gedachten tijdens de daad vaak af, ik dacht aan een liedje op de radio, een grappige situatie die zich had voortgedaan, aan mijn boodschappenlijstje, een het werk dat op me wachtte. Lang heb ik dat afgedaan als het gevolg van stress, terwijl achteraf de echte stress was, het op dat moment moeten presteren. Ik verslapte ook gemakkelijk waardoor het niet ging en als het dan lukte, viel er een druk van mijn schouders. De komende dagen/weken hoefde ze niet te klagen, dat we nooit seks hadden.

Jup super herkenbaar. Ik dwaal dan alleen met mijn gedachten af naar of het wel of niet lukt. En als het niet lukt ben ik teleurgesteld en denk ik: wat ben ik eigenlijk aan het doen? Dan doet het me echt helemaal niks meer. Als het wel lukt ben ik blij en opgelucht. Niet omdat ze dan niet hoeft te klagen, maar omdat het blijkbaar dus misschien toch wel kan. Het is nog nooit gelukt, maar als ik tenminste een erectie kan houden lukt het vast wel een keer...

Citaat van: BjornAgain op april 04, 2020, 09:33:48 AM
Uiteindelijk pilletjes gekregen via de dokter (let wel, je ziektenkostenverzekering dekt de kosten voor deze niet en ze zijn aardig aan de prijs). Ook werken de pilletjes alleen om het in stand houden van je erectie, je raakt er niet opgewonden door, dus het slikken hiervan moet je heel gepland doen. Waardoor spontaan seks hebben ook lastig is, of je moet heel a-romantisch op het hoogtepunt een pilletje gaan nemen, wat ook niet a la minute werkt. Voor mij werd het een soort kansspelletje, waardoor ik ook een aantal pilletjes geslikt heb, voor niks.

Het is inderdaad niet ideaal en haalt wel de romantiek een beetje ervan af. Ik weet ook niet exact hoe die dingen werken en of het een oplossing zou kunnen zijn. Maarja om heel eerlijk te zijn, ik zal nooit zo functioneren op dat gebied als een heteroseksuele man, dat geloof ik gewoon niet. Ik wil alleen kijken of er middelen zijn om het wel zoveel mogelijk daarop te laten lijken. Vooral omdat ik sowieso wel heel erg behoefte heb aan de andere 95% van een relatie die niet met seks te maken heeft. En juist die 5% zijn super belangrijk in een relatie en dat snap ik ook. Maar dat brengt me tot uw volgende punt:

Citaat van: BjornAgain op april 04, 2020, 09:33:48 AM
Ik denk dat de vraag die je jezelf moet stellen is of je eigenlijk wel écht de behoefte aan seks hebt? Of denk je dat je seks moet hebben, omdat de "ultieme" bevestiging van het hebben van een relatie is, of ben je bang dat je vriendin dan bij je weggaat? Ik denk dat je hoop mag putten uit het feit, dat zij ook nooit seks heeft gehad, misschien is het voor haar ook niet zo heel normaal, hoe moeilijk het ook is, je moet het met haar over hebben. Ook als je een dokter of een seksuoloog gaat bezoeken, zulke dingen kun je ook beter niet stiekem doen, dan ga je jezelf ook met onnodige spanning opzadelen. Terwijl jullie misschien samen er heel goed uit kunnen komen en gebeurt het opeens vanzelf, omdat er geen druk achter zit, of gebeurt het helemaal niet, omdat zij die behoefte ook niet zo heeft.

Dit is inderdaad waar ik allereerst achter moet komen: waar heb ik écht behoefte aan? Ik vind dit echter heel lastig te beantwoorden. Het zou zomaar kunnen dat u hier een heel goed punt hebt. Dat ik seks wil hebben omdat ik het zie als ultieme bevestiging van een relatie (dat vind ik ook). Ik vind daarnaast knuffelen, kussen en verder gaan dan dat echt wel fijn en ik vind het heel fijn om haar een plezier te doen en te zien genieten. Echter een erectie in stand houden is dan weer een ander verhaal. Maar wil ik al deze dingen nu echt (als behoefte) of praat ik me aan dat dit een behoefte is omdat ik het zie als ultieme bevestiging? Een verschil tussen gevoelens en gedachtes die ik verwar als gevoelens. Dit vind ik heel lastig om achter te komen. Het lukt me zelf niet tenminste. Verder ben ik, zoals al gezegd, sowieso bang dat mijn vriendin weg gaat.

Ik kan hier met mijn vriendin heel goed over praten en dat doe ik ook. Ik doe deze dingen echt niet zonder te praten, gelukkig. Dat zij nooit seks heeft gehad ligt meer aan de leeftijd waarop ze een relatie kreeg met mij (16), dus daar put ik niet heel veel hoop uit. Ik hoop dat ik samen met een seksuoloog kan ontdekken wat ik nu echt fijn vind en wat ik echt wil, en dat we samen een manier kunnen vinden die voor ons beiden werkt. Ik vind het heel lullig dat het voor u niet gelukt is en ik snap dat het moeilijk kan zijn. Ik hoop echter dat dit niet op dezelfde manier eindigt want dat zou ik echt heel erg vinden.

Citaat van: BjornAgain op april 04, 2020, 09:33:48 AM
Natte dromen zijn vaak ook niet eens een gevolg van seksuele fantasieën.

Geen idee of dit zo is. Vaak inderdaad niet, maar soms wel. En het gebeurt meestal wel nadat we een soort van seks hebben gehad (alleen geen penetratie dus). Misschien zegt dat wel helemaal niks, maar het viel me wel op.

Nogmaals heel veel dank!

BjornAgain

Hoi Student,

Zeg maar gewoon "je" hoor :) Nu ben ik sowieso wel van het tutoyeren, maar helemaal op een forum maken leeftijd en afkomst niet uit. We zijn hier om elkaar te helpen, dus hoef je echt niet je beste manieren te tonen :)

Dit forum was voor mij mijn bevrijding, al jaren geleden had ik er van gehoord in een radio-interview. Ik herkende heel veel dingen die de geïnterviewde vertelde, maar ik was getrouwd en heb zelfs een kind, dus ja ik kon toch onmogelijk aseksueel zijn. Uiteindelijk toen we de knoop hebben doorgehakt en besloten hebben uitelkaar te gaan, ben ik gaan googelen en kwam ik hier terecht. Ik heb zoveel verhalen en ervaringen gelezen, dat eindelijk bij mij het besef kwam, dat seks voor mij hetzelfde is als champagne bij oud en nieuw. Meer een soort verplichting omdat het er nou eenmaal bij hoort, dan dat ik er echt van kan genieten.

Achteraf kan ik mezelf alleen maar mezelf verwijten dat ik het niet eerder heb ontdekt en er te weinig over gepraat heb. Voor een partner is het ook nogal confronterend als zijn/haar geliefde geen seks met hem/haar wilt of het constant niet lukt. Heel vaak heb ik aan mijn ex moeten uitleggen, dat het echt niet aan haar lag. En erger nog, dat er ook geen ander in het spel was. Want tja elke gezonde man loopt zijn pik toch achterna. Wat dus zelfs er toe leidde dat ik sociale evenementen als een kerstborrel van het werk over ben gaan slaan, want dat is nu eenmaal de plek waar er vreemd gegaan wordt.

Als ik het haar eerder verteld had, dan had het een hoop frustratie gescheeld. Of we dan nog bij elkaar waren geweest, dat weet ik niet, maar in ieder geval had ik haar en mezelf er minder pijn mee gedaan.

Eerlijk is eerlijk ik ben nog wel een beetje zoekende, hoe nu verder. Vooral ben ik bezig mijn ooit zo drukke sociale leven, weer op te pakken. Of er ooit nog een relatie komt, daar ga ik nog geen uitspraken over doen, maar sowieso weet ik wel dat ik beter meteen aan kan geven wat seks voor mij betekent, het voorkomt teleurstellingen achteraf.

Het ging bij mij net zo, zeker hoe meer spanning rond het stukje seks kwam, hoe meer ik me ging focussen op "Ik mag nu niet falen", waardoor de kans op succes minimaal was. In jouw situatie is je vriendin ook nooit heel seksueel actief geweest, dat kan zeker in je voordeel werken denk ik. Ze heeft geen vergelijkingsmateriaal voor handen ;)

Zo'n pilletje neem je in en werkt ongeveer 24 uur. Je krijgt er niet spontaan een erectie van of de behoefte om het bed in te duiken. Maar mocht je er een krijgen, dan houd je hem makkelijker vast. Het kan zeker helpen als je onzeker bent, want het kan bijdragen dat het een paar keer lukt en je zelfvertrouwen weer een boost geven. Maar zoals ik al zei, je moet het innemen op een dag dat je denkt van nu gaan we seks hebben en hoe vervelend is het dan als je vriendin net die dag hoofdpijn heeft ;)

Het is echt goed om bij jezelf te rade te gaan, hoe belangrijk seks in een relatie is en ook dit van je vriendin te weten. Hoe zie jij een relatie voor je en hoe zij? Wat maakt het verschil tussen het hebben van een relatie en het hebben van een goede vriendschap? Kan je die ultieme bevestiging van het hebben van een relatie ook uit andere zaken halen dan uit seks? Is een relatie zonder seks nog steeds een relatie voor jou en voor haar?

Misschien moet je het niet meteen op tafel gooien dat je aseksueel bent, maar je kan wel polsen wat zij belangrijk vind in een relatie. Als ik je verhaal zo lees, heb ik echt wel het gevoel dat jij en je vriendin er samen uit kunnen komen. De grootste fout, die je nu kan maken is niks doen.

Maak je om mij maar niet te druk :D
Ik heb momenteel weinig om me zorgen te maken.

Student

@BjornAgain, alweer bedankt voor dit super waardevolle en lieve berichtje.

Om allereerst 1 ding uit de wereld te helpen: mijn vriendin weet dat ik aseksueel ben. Sterker nog, voordat ik dit berichtje geplaatst had heb ik haar laten lezen of er nog andere dingen waren waar ik even niet aan dacht, omdat we hier ook vaker over praten. Maar waarschijnlijk ook omdat ik heel onzeker ben wat dit betreft (maar eigenlijk ook überhaupt wel). Deze onzekerheid helpt ook zeker niet mee.

Citaat van: BjornAgain op april 04, 2020, 12:22:30 PM
Ik heb zoveel verhalen en ervaringen gelezen, dat eindelijk bij mij het besef kwam, dat seks voor mij hetzelfde is als champagne bij oud en nieuw. Meer een soort verplichting omdat het er nou eenmaal bij hoort, dan dat ik er echt van kan genieten.

Ik denk dat je hier echt voor een groot gedeelte de spijker op de kop slaat. Ik kan er wel van genieten, maar ik denk in mindere mate als heteroseksuele personen. Ik zou ook zonder kunnen om het zo maar te zeggen, net zoals je ook zonder de champagne zou kunnen. Echter ik vind het nog steeds een belangrijk onderdeel van een relatie en zou ook echt niet zonder willen (zonder kussen, zonder strelen, zonder knuffelen, zonder vingeren etc.). Het toont de affectie of liefde voor iemand en toont dat je om die persoon geeft. Ik zou dit ook echt 100% zeker niet willen met iemand anders. Enkel met mijn vriendin, want ik vind het wel een heel speciaal iets wat ik enkel met deze persoon wil delen.

Maar deze behoefte is misschien een beetje zoals je het liefste wel gewoon champagne bij oud en nieuw wilt. Het hoort erbij en ik vind het een cruciaal onderdeel, echter ik heb niet de natuurlijke behoefte hieraan. Ik voel niet de drang op basis van aantrekkingskracht, maar meer op basis van dat ik het een heel belangrijk onderdeel vind en ook zeker wel fijn vind. Ik wil wel op basis van aantrekkingskracht aan haar zitten, haar vastpakken, haar knuffelen. Ik weet echter niet of ik de rest ook fijn vind op basis van aantrekkingskracht of juist op basis van wat ik hiervoor noemde (dikgedrukte stukjes). En dat geldt ook zeker voor seks. Maar dat komt natuurlijk ook doordat het steeds niet lukt en het dan alleen maar frustrerend is in plaats van leuk of fijn. Ik heb nu een beetje het gevoel dat ik moet presteren en daardoor krijg ik faalangst en dat helpt niet mee. 'Ik wil dat ik een erectie krijg, ik wil dat ze eraan komt'. Echter dan wordt ie meestal al weer slap... Misschien als ik dit gevoel van faalangst kon loslaten dat het wat makkelijker zou worden, of misschien lukt het dan nog niet, geen idee. Maar het is wel moeilijk, dat weet ik wel. Misschien dat een pilletje hierbij wel zou kunnen helpen. Ik zou ook heel graag kunnen klaarkomen, want ik ken het gevoel van een natte droom en het gevoel is heerlijk, maarja...

Dat gezegd hebbende, denk ik dat een relatie zonder enige vorm van seks ook voor mij niet een relatie zou heten, om welke reden ik dan ook seks zou willen hebben. Ik denk echter niet dat er bij mij dezelfde behoefte aan vast zit als bij andere mensen, maar het is natuurlijk heel moeilijk dit te zeggen en ontkennen is altijd een veel makkelijkere vluchtweg, het probleem uit de weg gaan! Daarom denk ik inderdaad dat ik wel iets moet gaan doen. Dit helpt me sowieso al heel veel. Ik hoop dat ik door te praten met mijn vriendin en een seksuoloog kan ontdekken wat ik nu echt wil en ook wat er mogelijk is. Dit is het belangrijkste voor nu! En dan hoop ik dat we iets kunnen vinden wat voor ons beiden werkt!

BjornAgain

Graag gedaan ;)

Heel goed dat je vriendin op de hoogte is. Dat scheelt je echt zoveel ellende.

Natuurlijk kan je als aseksueel gewoon seks hebben, zoals je in elke relatie moet geven en nemen, kan dat ook op het gebied van seks. Er zijn genoeg aseksuele mannen en vrouwen die seks wel toelaten, ondanks ze er zelf minder van zullen genieten. Daarnaast hoef je natuurlijk niet op basis van fysieke kenmerken je tot iemand aangetrokken worden, maar ook op basis van emotionele kenmerken een band met iemand hebben.

Ik begrijp heel goed dat je graag seks wilt met je meisje als een soort bezegeling van jullie relatie. In dat geval zou je inderdaad kunnen denken aan een pilletje. Misschien helpt het je door je problemen heen en geniet je ervan en gaat het daarna vanzelf, en anders is het misschien de champagne met oud en nieuw, iets wat je doet bij speciale gelegenheden, ondanks de innerlijke behoefte er niet of nauwelijks is.


Koffie

Ik denk dat ik bij nader inzien meer herken in je verhaal dan ik aanvankelijk dacht. Bij mij was het anders, omdat ik een vrouw ben en dus niet met erecties te maken heb, en ik wist in de tijd dat ik relaties had nog niet af van het bestaan van zoiets als aseksualiteit. Maar je twijfel, je zoektocht naar wat er is en of je wel of geen behoefte hebt aan seks, herken ik.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie