Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Hoe moet ik dit accepteren?

Gestart door Anoniem18, mei 18, 2020, 11:25:30 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Anoniem18

Hey, ik ben nieuw op het forum. Ik ben 18 jaar en weet al vrijwel zeker dat ik aseksueel ben... Ik wist denk ik onbewust al gelijk dat er iets niet klopte na een paar relaties. Ik had meerdere vriendjes gehad die seks wilden. Ik merkte dat ik daar geen zin en behoefte aan had. Ik weet het nu een paar maanden vrijwel zeker. Ik heb momenteel een vriend en die ving het nieuws heel goed op. Maar sinds ik dit over mezelf weet heb ik er ongelofelijk veel moeite mee. Ik vind het verschrikkelijk, ik wil zo niet zijn. Ik wil als iedereen zijn... Ik kan het simpelweg niet accepteren. Ik heb het 3 mensen verteld en daar heb ik eigenlijk spijt van. Ik krijg het woord 'aseksueel' niet eens meer uit mijn strot. Als ik het woord hoor verstijf ik. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ik wil dit ook echt niet aan mijn ouders vertellen. Niet dat ze het niet zouden begrijpen of niet achter mij zouden staan, maar ik kan het gewoon niet. Ik denk dat het dan te officieel wordt. Daarnaast ben ik bang dat mijn vriend mij uiteindelijk gaat verlaten, omdat ik hem niet kan geven wat hij heel graag wilt. En ik wil ook niet degene zijn die dat hem ontneemt.

Ik vroeg mij af hoe jullie dit hebben verwerkt/ geaccepteerd. Ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen, ik hoor het graag!

Groetjes,

Anoniem18


Koffie

#1
Moeilijk voor je dat je het zo ervaart. Ik denk vooral dat het tijd nodig zal hebben om aan het idee te wennen. Sommige mensen zijn vrijwel meteen helemaal happy met hun 'anders zijn' en andere mensen hebben het er moeilijk mee. Het heeft te maken met mogen zijn wie je bent, met zelfacceptatie.

Ik had op mijn 18e nog nooit van aseksualiteit gehoord. Ik merkte vanaf dat ik zo een jaar of 14 was wel dat ik me anders ontwikkelde en ik heb daar best lang moeite mee gehad. maar iki heb ook heel lang mezelf niet begrepen. Je had in die tijd ook nog geen internet waar je gemakkelijk allerlei informatie op vond. Ik hoorde alleen maar dat iedereen seks wilde en ik was om andere redenen al een buitenbeentje, dus toen ik (pas later in mijn leven) eindelijk relaties kreeg, deed ik echt vreselijk mijn best om 'normaal' te zijn. Ik kon mezelf niet accepteren zoals ik was, ik was bang dat ik dan nooit geliefd zou zijn en waardevol voor iemand.

Op het moment dat ik duidelijk kreeg dat ik aseksueel was, was ik al 43 en had ik al een paar jaar geen relaties meer. Ik was toen verder in mijn zelfacceptatie en ik was opgelucht dat ik mezelf eindelijk begreep. Omdat ik in die tijd nog wel een relatie wilde, vond ik het ook heel moeilijk. In relaties is het vaak (niet altijd) echt een probleem... Maar ik had geen afkeer van mijn aseksualiteit. Het bracht heel veel rust. Ik hoefde niet meer iets proberen te zijn wat ik niet ben.

Maar dat heb jij op dit moment nog niet. Misschien heb je ook nog een hele weg te gaan eer je het wel zo kunt ervaren. Waar je nu staat is niet je eindstation, het is een beginpunt. Ik hoop dat een forum als dit je kan helpen om langzamerhand wat meer vrede met jezelf te vinden.

Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AceVentura

Welkom op het forum Anoniem18.  :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Goed dat je ons gevonden hebt.

Wat naar dat je het zo ervaart, en misschien met je wel iets te snel gegaan door het al aan anderen te vertellen. Neem je tijd, er is geen reden tot haast. Bedenk ook dat je nergens aan vast zit. Denk je nu dat je aseksueel bent? Prima. Ontdek je later dat het misschien toch anders is? Ook prima. Met dit soort dingen is er maar 1 ding belangrijk: Wat is het goede voor jou?
Je vraagt hoe je dit moet accepteren, en het flauwe -maar waarschijnlijk wel meest correcte- antwoord is: Op jouw manier. Iedereen gaat er op een andere manier mee om, en er is geen goed of fout in zo'n proces. Wederom is het belangrijkst: Wat is goed voor jou?

Wat mij heel erg hielp was veel lezen over aseksualiteit. Zowel hier als op andere sites, continu zoeken naar vanalles rond dit onderwerp, en ook het boekje "Understanding Asexuality" van Anthony Bogaert heeft me geholpen. Bij alles wat ik las was er de vergelijking: Komt dit overeen met mijn ervaring? Soms wel, soms gedeeltelijk en soms niet. Uiteindelijk is zo steeds meer bevestigd dat aseksualiteit het label is wat bij me past.
Je kan ook kijken naar wat er nu in de weg zit. Wat maakt dat je het niet van jezelf kan accepteren? Wat maakt het voor jou zo moeilijk? Wat maakt het voor jou zo belangrijk om zoals iedereen te zijn?

Met betrekking tot het vertellen aan anderen denk ik dat het over het algemeen beter is om te wachten tot je voor jezelf duidelijkheid hebt, tenzij het juist gaat om iemand die je daarbij kan helpen natuurlijk.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler