Kunnen we het verschil overbruggen?

[Deborah]

Hallo iedereen,
Ik ben 31 jaar, 11 jaar samen met mijn man, 2 kindjes en heb pas enkele dagen geleden vernomen dat hij aseksueel is.
Op dit moment verkeer ik nog in een fase van verwerking, ik ben boos, verdrietig (heb al veel gehuild de afgelopen dagen) en wentel me vooral in zelfmedelijden. Ik wil me daarom op voorhand al excuseren als ik hieronder soms wat kort door de bocht ga, maar heb nogal moeite om mijn gevoelens op een mooie manier te verwoorden.
Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is voor aseksuelen om hier voor uit te moeten komen en ik probeer daarom zeker ook respect voor mijn man op te brengen. Maar ik vind dit ook heel moeilijk, want ik voel me een beetje voorgelogen, gevangen in een situatie waarvan ik geen weet had toen ik met hem trouwde. Hij was zich er op dat moment jammer genoeg niet bewust van. Zijn aseksualiteit is in eerste instantie langzaamaan aan het licht gekomen doordat ik aangaf dat ik intitmiteit miste. Ik heb het dan niet alleen over seks, er was ook zelden sprake van lieflijke aanrakingen, kussen, knuffels, etc. We hebben hier dan samen aan gewerkt, ook vaker geprobeerd om seks te hebben. Maar dit leek vanuit hem nooit natuurlijk te komen. Hij gaf eerst aan dat hij eerder een soort van sexuele schroom ervaarde en daarom moeite had om initiatief te nemen, iets wat ik al jammer vond maar waarbij ik mij nog kon neerleggen... Ik had het aanvaard dat hij mij nooit 'tegen de muur zou plakken' zoals ze in België zeggen. Ik vond het vrijen heel aangenaam en het gaf mij alleen maar goesting in meer. Dit gevoel was bij hem niet te bespeuren, ook als ik sprak over seks merkte ik dat hij nooit enthousiast was en eerder dichtklapte.
Uiteindelijk is dan het verdict gevallen. Mijn man zegt dat hij mij graag ziet op een romantische manier, maar dus inderdaad geen lustgevoelens ervaart en ook nooit aan seks denkt of aan mij op een seksuele manier. Het erge aan deze situatie is dat ik niet alleen seksueel ben, maar dat seks voor mij een heel belangrijke rol speelt en ik een redelijk hoog libido heb. Mijn man heeft aangegeven dat hij bereid is om seks met mij te hebben en dat hij op het moment dat we effectief bezig zijn, er wel van kan genieten, dus ik heb nog 'geluk'. Hij zegt dat hij er nooit aan denkt en dat hij dus eigenlijk een klik moet maken in zijn hoofd, vnl. om mij te plezieren. Maar nu ik weet dat hij het zo ervaart en dat het voor hem eigenlijk niet hoeft, wil ik het ook niet meer zo op die manier.
Ik wil niet dat mijn man een klik moet maken in zijn hoofd om met mij te vrijen, ik wil gewoon dat hij naar mij verlangt zoals ik dat doe naar hem. Ik wil wanneer ik in de badkamer naast hem sta in sexy ondergoed dat hij denkt: nu heb ik wel goesting om... Maar dat zal nooit gebeuren. Hoe je het ook draait of keert, ik zal altijd moeten settelen voor iets veel minder. Ik heb het gevoel dat mij iets ontnomen is.
Ik wil, dat wanneer ik met iemand vrij, die persoon er net zo in opgaat als ik. En net zoals mij vlak erna al uitkijkt naar de volgende keer. Ik heb het gevoel dat ik momenteel nog in mijn seksuele fleur van het leven zit en ik wil nog vanalles doen en verkennen, ik geniet van de hele beleving, sexy lingerie aantrekken en alles er rond... (maar werd hier in het verleden ook al in geremd door zijn gebrek aan enthousiasme/verlangen naar hetzelfde). Nu ik weet dat hij niet gewoon seksuele schroom heeft of een laag libido, maar aseksueel is, ben ik gewoon heel verbitterd. Ik had al het gevoel dat ik zo veel compromissen moest maken op het gebied van seks en nu gaat het nog verder. Momenteel zet ik de televisie zelfs uit wanneer het over seks gaat of er als seksscenes zijn, gewoon omdat ik jaloers ben en dan weer geconfronteerd wordt met het feit dat ik dat nooit zal krijgen. Ik vraag me ook af 'is dit het dan? Gaat het de rest van ons leven zo zijn?' En als ik heel eerlijk ben, had ik dit geweten voor ons huwelijk, voor de kinderen, dan had ik waarschijnlijk tegen hem gezegd dat we ondanks de liefde toch beter iemand anders zouden zoeken die op alle gebieden (dus ook seksueel) bij ons past.
Mijn grootste schrik is dat ik te gefrustreerd ga geraken en hem minder graag ga zien. Hij zegt dat er een hele last van zijn schouders is gevallen toen hij het heeft verteld aan mij en ik ben blij voor hem. Maar voor mij voelt het alsof die last nu op mijn schouders ligt...
Mijn vraag is dus eigenlijk: hebben jullie dit ook zo intens ervaard? Of ben ik aan't overdrijven omdat de wonde te vers is?
En hoe hebben jullie het verschil kunnen overbruggen? (Ter info: afspraak bij seksuoloog is al vastgelegd.)

Alvast bedankt voor jullie reacties.

[Koffie]

Welkom.

Om maar te beginnen met je vraag: ik wist pas een aantal jaren na het beëindigen van mijn laatste relatie dat wat er speelde bij mij, aseksualiteit was. Tijdens mijn relaties deed ik vooral mijn best mijn partners te pleasen, zeker ook op seksueel gebied. Ik wilde 'normaal' zijn op dat vlak zodat een relatie mogelijk was. Kortom, ik had seks, maar het werkte niet. Ik kan mij op verschillende manieren verbinden, maar niet op die manier. Dus er is nooit een kloof overbrugd.

Verder is het gewoon ontzettend moeilijk om in een relatie, waar twee mensen zo uiteenlopen qua behoeften en van invulling van de relatie, een weg te vinden die werkt. Soms is een compromis te vinden, maar dat valt niet mee.

Overigens vond ik in relaties gewoon knuffelen ook heel moeilijk, want al gauw werd dat naar de erotische kant getrokken. Seks is meer dan wat er gebeurt tussen de lakens en dat hele spel dat uiteindelijk wel leidde naar 'daar', vond ik vreselijk. Met name bij een partner waarbij dat zo enorm de boventoon voerde dat gewoon knusheid en tegen elkaar aan zitten zonder 'bijbedoelingen' helemaal niet kon. Ik knuffelde wel, maar dan was er altijd een afstand te voelen omdat ik niet de kant op wilde gaan die ik van hem op moest gaan. Ik kan er zelfs nog naar van worden als ik daaraan denk, terwijl het al iets van 13 jaar terug is.

De vraag is ook of je man je heeft voorgelogen. Wist hij zelf wat er met hem was, of heeft hij dit gaandeweg jullie relatie pas begrepen? Aseksualiteit is niet erg bekend, er is nog geen voorlichting over op scholen zo ver ik weet en het kan dus zijn dat hij zelf nog helemaal niet duidelijk had wat er speelde, toen hij de relatie aanging en een gezin stichtte. Pas de laatste paar kaar komt aseksualiteit een beetje meer naar voren in de media en soms erkennen seksuologen het, maar daarin is nog een hele weg te gaan.

Vaak leidt aseksualiteit tot allerlei misverstanden. Het is verwarrend. Probeer in ieder geval te begrijpen dat hij niet JOU afwijst. Het is de seksuele communicatie en de seksuele invulling van intimiteit, waar hij niets mee kan, maar dat betekent niet dat hij niet van je houdt, of zelfs niet dat hij je niet mooi vindt. Hij is alleen niet in staat seksuele aantrekking te voelen, zoals jij dat wel kan.
Hij voelt een last van zijn schouders vallen omdat hij kennelijk al een tijdje terug heeft ontdekt dat hij aseksueel is, maar niet wist hoe dat te vertellen en wat voor consequenties dat zou hebben. Misschien was hij bang dat dat het einde van jullie relatie zou betekenen.

Het is ook niet zo dat de last nu alleen op jouw schouders ligt. het is een probleem van jullie samen. Hij loopt niet meer met zijn geheim rond, maar jullie staan nu aan het begin van een weg om uit te vinden hoe jullie verder kunnen. Ik hoop dat de seksuoloog waar jullie naar toe gaan, bekend is met aseksualiteit en het erkent, want dat doen niet alle hulpverleners.
Aseksualiteit is iets dat bij hem hoort zoals seksualiteit iets is dat bij jou hoort en er is niet een standaard oplossing om dat verschil te overbruggen. Ik denk dat het vooral veel tijd nodig heeft om te kijken hoe jullie dat doen en of dat gaat lukken. In elk geval is het een goede stap om wel hulp te zoeken, want de enige manier denk ik om samen verder te kunnen is heel veel praten. En heel veel naar elkaar luisteren. Al kan dat moeilijk zijn als je zelf net zo in je emotie zit.

En nee, je stelt je zeker niet aan! Ineens begrijp je dat jullie eigenlijk allebei met een heel andere insteek in de relatie zitten en staat je wereld op zijn kop. Dat moet je verwerken, dat heeft tijd nodig. Daar hoort ook die bitterheid bij en die kwaadheid en dat verdriet.

[Kim10]

Hoi Deborah, ik snap je frustraties heel goed. Als je zelf seksueel bent is het verstandig de seks elders te zoeken. Blijf niet hangen in je situatie zoals die nu is. Je man is aseksueel en dat verandert niet. Dit klinkt grof maar het is de realiteit. Wat er niet is dat is er niet. Ooit heb ik zelf in een dergelijke situatie gezeten; hoe harder de ander aandringt hoe meer het hele gebeuren je gaat tegenstaan.

[Koffie]

Dat zou inderdaad een optie kunnen zijn, dat wordt wel gedaan, maar niet alle (a)seksuele partners staan hiervoor open. Ik denk bv. niet dat ik het zou willen, dus als ik ooit een partner zou krijgen zou dat iemand moeten zijn die bv. ook aseksueel is. Maar als je beide achter zo'n regeling staat kan dat soms best werken. Alleen blijft dan staan dat je dat niet deelt met je partner.

Het is ook  niet het enige, soms lukt het pantnters om tot een compromis te komen, te kijken naar wat wel kan. Soms zijn de verschillen niet te overbruggen, maar soms lukt dat wel.

[AceVentura]

Welkom op het forum Deborah, 

De situatie die je omschrijft is inderdaad nog niet zo makkelijk.
Laat eerst de emoties (bij jou en waarschijnlijk ook bij hem) even bedaren, neem de tijd om aan deze nieuwe realiteit te wennen. Blijf in gesprek met elkaar, belangrijk daarbij is dat het niet jouw probleem is, niet zijn probleem, maar een verschil in behoefte tussen jullie. Een seksuoloog kan helpen, maar sommigen weten nog niet goed met aseksualiteit om te gaan en proberen de aseksueel te "genezen", iets wat net zo onmogelijk is als hetero- of homoseksualiteit te genezen. Mocht je het idee krijgen dat je seksuoloog die kan op gaat ga dan naar een ander toe, namen van seksuologen waar we positieve ervaringen mee hebben verzamelen we hier: https://du.asexuality.org/forum/index.php?topic=5848.0

In sommige gevallen is een compromis of andere oplossing mogelijk, de grens voor creatieve oplossingen ligt bij wat jullie beiden acceptabel vinden. Als jullie op dit vlak echt zo veel verschillen als dat je in je bericht schrijft zie ik het eerlijk gezegd somber in. Bedenk ook dat zo slecht als het voor jou is om zonder seks te zitten, zo slecht is het ook voor hem om dat wel te doen.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je bijvoorbeeld afvraagt sinds wanneer hij dit weet, en uiteraard hebben wij het antwoord daar niet op, dat kan hij je alleen zelf vertellen. Bedenk wel dat aseksualiteit best onbekend is en daardoor vaak pas laat ontdekt of herkend wordt, ikzelf was bijvoorbeeld ook 32 toen ik het ontdekte.

Ik wens jullie heel veel sterkte samen en hoop dat jullie er samen uit gaan komen.

[Deborah]

Hallo iedereen,

Bedankt voor de vele reacties. Dit helpt toch ergens wel.
Graag reageer ik in dit bericht nog graag op een aantal zaken die jullie hebben aangehaald.
Ik heb het in mijn eerste bericht misschien verkeerd verwoord. Ik denk niet dat mijn man mij echt heeft voorgelogen. Hij zegt dat hij al sinds jongs af aan het gevoel heeft anders te zijn en dat hij ergens wel wist dat hij seksualiteit niet zo ervaarde als anderen. Maar het is pas sinds kort (na wat opzoekwerk) dat hij beseft heeft dat hij aseksueel is. Ik vind het enkel jammer dat hij nooit eerder zijn gevoelens heeft besproken met mij en ook nu heb ik het meer uit hem moeten sleuren. Soms is doordrammen bij hem een beetje nodig om het eruit te krijgen, maar onze communicatie zit meestal wel goed.

Ik weet dat hij mij niet afwijst, maar ik voel me wel al lang onzeker door onze verschillen op seksueel gebied. Als ik nu terugdenk aan sommige moeizame momenten, snap ik niet dat ik het niet eerder heb gezien.

Ik denk zelf ook dat we op lange termijn beter af waren geweest met gelijkgestemden. Het zou het leven voor ons allebei gemakkelijker maken. Maar we zijn nu eenmaal getrouwd en 2 kinderen verder. Ik wil het niet zomaar opgeven, ook al zijn we op seksueel vlak 2 uitersten.

Over de seksuoloog maak ik me geen zorgen. Ze lijkt wel nog vrij jong maar is wel mee met het topic. Mijn man en ikzelf weten dat aseksualiteit niet iets is dat te genezen is. We willen gewoon begeleiding in hoe we ermee moeten omgaan en hoe we onze relatie zo goed mogelijk in stand kunnen houden. Ik heb gezegd dat hij misschien de eerste keer alleen kan gaan, zodat hij zijn verhaal kan doen zonder mijn gesnik op de achtergrond. Ik hoop dat hij zich dan ook iets meer op zijn gemak voelt, om vrijer te spreken. Ik heb ook gezegd dat als hij geen klik heeft met haar, we meteen op zoek gaan naar een ander. Ik vermoed dat ik na die eerste sessie wel zal meegaan, want uiteindelijk moeten we het samen "oplossen". Ik wacht af wat de seksuoloog aanraadt.

Ik heb de laatste dagen ook al de mogelijke scenario's en uitkomsten in mijn hoofd afgespeeld. Eerst was ik heel afkerig van het idee om het elders te zoeken maar inmiddels wil ik openstaan voor alles. Maar zeker niet zonder zijn goedkeuring.
Ik wil inderdaad niet dat het voor hem erger en erger wordt. Uiteindelijk zijn we ook tot het besef gekomen dat hij aseksueel is door het feit dat ik eigenlijk aangaf dat ik naar meer verlangde dan we nu hebben op intiem en seksueel gebied. Zoals aangehaald in mijn eerste bericht hoeft het voor mij zo ook niet. Ik vind het nu ook niet echt bepaald aantrekkelijk om met iemand te vrijen die eerst een mentale klik moet maken in zijn hoofd.
Maar over die buitenechtelijke relatie: zo ver zijn we momenteel ook nog helemaal niet. Ik wil eerst afwachten hoe de seksuoloog ons kan helpen en wat zij eventueel aanraadt. Zaterdag is het al zo ver.

Nogmaals bedankt voor de moeite en om de tijd te nemen om te reageren op mijn verhaal.
En natuurlijk ook voor het begrip, ook al zit ik voor sommigen onder jullie aan de andere kant van het verhaal.

[BjornAgain]

Hoi Deborah,

Aan je taalgebruik weet ik dat het niet zo is, maar toen ik je verhaal las, dacht ik even dat mijn ex ons verhaal hier gepost hebt. Bij mij en mijn ex ging het net zo, lang samen, kinderen, maar de behoefte aan seks die langzaam wegebde. Frustraties over en weer en waarbij je als aseksueel ook maar kiest om ook enige andere vorm van romantiek te proberen te mijden... Je partner zou maar denken, dat je zin krijgt in meer.

Het is lastig, zeker als de behoeftes ver uit elkaar liggen, misschien is er een tussenoplossing en kan je leven met een man die zich opoffert om jou te plezieren. Natuurlijk kan je niet verwachten dat hij je na een gesprek met een seksuoloog meteen bespringt. Hoe graag je dat ook zou willen.

Voorgelogen heeft hij je natuurlijk nooit, niemand wordt wakker met het gevoel aseksueel te zijn, vaak komt dat pas geleidelijk en zeker in een relatie kan je er makkelijk andere factoren bijverzinnen. Is het normaal dat een relatie na 11 jaar nog vol seksuele passie zit?

Hopelijk vinden jullie een tussenweg of een alternatief waar jullie beiden mee kunnen leven. Bij de een zou inderdaad een seksmaatje de uitkomst kunnen bieden, terwijl voor een ander dit een absolute no-go is.

Wees in ieder geval blij dat hij het ontdekt heeft, voor het point-of-no-return. Zoals in mijn geval, de scheidingspapieren waren al getekend, toen ik het onderwerp aseksualiteit ging googelen en er een wereld voor me open ging.

[Mute]

Lieve Deborah,

Ik herken je verhaal zo, en je verbittering. Ik weet nog het moment dat ik tegen mijn vriendin zei (we waren rond de 26) dat ze er van uit moest gaan dat ik mijn hele leven behoefte aan intimiteit zou hebben, en dat ze als ze voor mij koos ook daar voor koos. Vaak heb ik gedacht dat ik toen had moeten weg gaan, maar ik heb mijzelf altyijd voor de gek gehouden dat het wel goed zou komen, en dat het wel mee viel, maar dat is niet zo. Met ons sexleven kwam het niet goed en het viel niet mee. We hebben onszelf voor de gek gehouden. Nu gaat het erg goed met onze relatie. Bij ons was de keuze (heb ik net ook in "stel je even voor" geschreven) dat ik vreemd mag gaan. Verheerlijk dat niet. Het is leuk, maar eigenlijk niet wat je wilt, maar je kan niet alles hebben en los van ons sexleven hebben we een super relatie, zeker nu we niet meer over sex ruziën. We houden van elkaar en doen zo veel leuke dingen samen, dus wat dat betreft lacht het leven ons toe.

Heel veel succes en als je wilt kan je berichten sturen of posten in het forum. Ik leef met je mee.

kus Mute