25 jarige Annelies uit Brussel, aangenaam!

[Annelies_B]

Hallo iedereen!

Ik ben Annelies, 25 jaar oud en ik woon in Brussel.
En om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben een hetero-romantische aseksueel.

Al tijdens de middelbare school had ik door dat seks me niet veel boeide, maar ik dacht (zoals velen hier) dat ik gewoon een 'laatbloeier' was. Mijn eerste keer seks op mijn 17de vond ik dan ook helemaal niet fijn, maar ik was eigenlijk blij dat ik het achter de rug had en dacht dat het wel beter zou worden met de juiste persoon en wat meer ervaring. Op mijn 19de leerde ik een superlieve jongen kennen bij wie ik me helemaal op mijn gemak voelde, maar ook met hem wou het niet echt lukken. Hoewel ik hem erg aantrekkelijk vond en enorm genoot van knuffelen en kussen, voelde ik geen enkele aandrang om verder te gaan dan dat. Natuurlijk probeerden we het wel, maar het lukte nooit al te goed en ik vond het echt helemaal niet fijn. Omdat ik me er erg schuldig over voelde, praatte ik erover met mijn gynaecologe (die me ronduit uitlachte en zei dat 'de ene nu eenmaal wat vaker wil dan de andere') en ging ik een tijdje langs bij een seksuologe. Zij leek voornamelijk te zoeken naar een soort trauma in mijn jeugd dat mijn gebrek aan 'zin' kon verklaren. Toen ze dat niet kon vinden, liet ze bloedtesten afnemen die allemaal normaal bleken en besloot dus dat het in mijn hoofd moest zitten, en deed ze verder niks. Hoewel mijn vriend bijzonder lief en begrijpend was, werd ik uiteindelijk zo verteerd door schuldgevoel en frustratie, dat elke avond samen uitdraaide op een huilbui van mijn kant en ik er zelf een punt achter zette omdat ik niet meer voortdurend met mijn 'abnormaliteit' geconfronteerd wou worden.

Ik ging dan maar in mijn eentje verder op zoek naar een 'oplossing'. Ik ontdekte dat veel mensen die Roaccutane (pil tegen acné) genomen hebben libidovermindering hebben, maar de dermatoloog lachtte me uit toen ik vroeg of dit mogelijk was. Ik ging ook langs bij een tweede seksuologe, die me ditmaal vooral leek te willen overtuigen dat ik zonder het te beseffen lesbisch was. Ik stapte over van anticonceptiepil naar andere anticonceptiepil naar spiraal naar niks, ging naar de kinesist voor bekkenbodemoefeningen... Zonder succes. Ik heb er ook met enkele vriendinnen over gesproken, maar hoewel ze hun best deden, begrepen ze het toch niet echt. Of ze gaven goedbedoelde tips tegen de pijn, maar hoewel die er inderdaad soms is, is ze eigenlijk wel te verdragen. Het is meer het gevoel van abnormaalheid dat ik krijg wanneer mijn vriend het geweldig vindt terwijl ik het gevoel heb dat ik net zo lief tv zou zitten kijken, dat ik zo vreselijk vind. Alsof ik een grote leugenaar ben. En ook de frustratie over het feit dat ik zo graag eens zou ervaren wat al die andere mensen ervaren zonder te moeten 'faken' om iemand een plezier te doen, dat zou alles zoveel makkelijker maken.

Intussen is het een paar jaar en nog een (om dezelfde reden) mislukte relatie verder. Ik begin stilaan wel te aanvaarden dat een 'normale' seksrelatie er voor mij nooit zal inzitten. Ik heb fijne vrienden en familie en een boeiende job, dus eigenlijk mag ik zeker niet klagen, maar nu ik bijna 26 word, overvalt me steeds vaker de angst dat straks iedereen getrouwd is, gezinnetjes heeft en koppeldingen doet terwijl ik alleen 'overblijf'. Ik wil ook graag zo'n bijzonder iemand om leuke dingen mee te doen, samen te reizen, te lachen, oud te worden (en misschien zelfs ooit een kindje te krijgen). Maar via het 'gewone circuit' wordt het 9 kansen op 10 toch maar weer een nieuwe teleurstelling - iemands libido staat nu eenmaal niet op zijn voorhoofd getatoeëerd - en de aseksuele online datesites zijn helaas niet de meest actieve fora.

Ik weet wel dat er geen mirakeloplossing is, maar ik hoop op het forum toch wat herkenbare verhalen te lezen om me wat minder alleen te voelen. En wie weet post ik ooit nog wel een zoekertje (hoewel ik het gevoel heb dat de respons nogal beperkt is ). Alleszins mijn excuses voor deze lange monoloog, en aangenaam!

[Edewecht]

Hallo Annelies, je hebt een lange moeilijke weg achter de rug, als ik je verhaal zo lees. Goed dat je dit forum gevonden hebt. Het lost misschien niet veel op, maar je bent in ieder geval niet de enige. Welkom!

[Koffie]

Wat een ellendige weg heb je afgelegd langs al die onwetende seksuologen en zo. Soms verbaast het me ook, dat er onder hen nog zo weinig bekend is over aseksualiteit. De hele wereld bij wijze van spreken, heeft toegang tot Google. Maar kennelijk is dat te simpel gedacht door mij, met verhalen zoals het jouwe tot gevolg.

Wij kunnen de problemen die het oplevert in relaties niet oplossen, jammer genoeg, maar ik weet zeker dat je hier veel zult herkennen. Welkom!

[AceVentura]

Welkom op het forum Annelies, 

Je hebt al een hele weg bewandeld, hopelijk heb je met dit forum het spoor gevonden wat je wel naar de juiste antwoorden toe gaat leiden. Herkenning zal je hier zeker vinden, dus hopelijk helpt dat.

[BjornAgain]

Welkom Annelies,

Jouw verhaal illustreerd nogmaals hoe seksualiteit ingebakken zit in de maatschappij. Zelfs de experts komen met allerlei theorieën die nergens op slaan. Het moet echt een lijdensweg voor je zijn geweest, gelukkig ben je uiteindelijk wel op de juiste plek terecht gekomen.

Hopelijk voel je je hier op je gemak, want het ziet hier vol met begripvolle en aardige mensen, die altijd klaar staan om je advies te geven of een begripvol luisterend oor te zijn. Wat dat betreft hoef je ook echt niet je excuses aan te bieden voor je enigzins lange monoloog