Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Gewoon even van me af af schrijven

Gestart door knulligeertje, juli 24, 2020, 03:49:03 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

knulligeertje

Dan weet je sinds 3 jaar dat je aseksueel bent... wat ik onderbewust al wel langer wist, maar had nog nooit ervan gehoord, dacht altijd dat er iets "mis" met mij was.

Het was een hele opluchting toen ik het met mijn psycholoog over had. We hebben samen gezocht en erover gesproken en uiteindelijk kwam ik dan op deze site. Het heeft uiteindelijk even geduurd voor ik me ook aangemeld heb, denk dat ik in het begin dacht dat ik zoiets niet nodig had..
Uiteindelijk dan toch aangemeld en is fijn verhalen te lezen van andere en jezelf er een beetje in terug te vinden.

Zoals ik bij het welkom topic heb geschreven woon ik in Luxemburg en het is vrij lastig hier iets te vinden over aseksualiteit. Qua verhouding zullen er hier denk ook erg weinig wonen, in dit hele land wonen tenslotte minder inwoners dan in de stad Amsterdam.
Het is soms ook jammer dat ik niet om de hoek woon, want soms zie ik weleens voorbij komen dat er een samenkomst is, een wandeling of pretpark of iets dergelijks en word voor mij lastig dan met zoiets mee te doen, behalve in de winter, dan heb ik meestal wat meer tijd.
Lijkt me fijn met mensen om te gaan die een beetje hetzelfde in elkaar zitten.

Met de kennis van aseksualiteit heb ik daarna nog steeds af en toe gedate, maar nog niemand tegen gekomen die daar ook maar iets over begrijpt, mensen dringen ook heel erg aan, gewoon geen fijn gevoel. Dan kap ik het meteen al af.
Toen ik nog niks over aseksualiteit wist dacht ik ook altijd dat ik een soort bindingsangst had, tenslotte na mijn langdurige relatie was ik diep gekwetst en dat gevoel bleef ik lang meeslepen, mede ook omdat ik dacht dat alles aan mij lag, tenslotte kon ik op seksueel gebied weinig bieden, je deed het dan wel, maar de leukigheid gaat er bij de partner denk snel van af als je je er niet echt comfortabel bij voelt.
Ik kan heel goed een diepe emotionele band opbouwen met iemand, en vind het dan ook niet erg om te knuffelen of te zoenen, kan best romantisch zijn.

Na de laatste keer dat ik gedate heb, heb ik voor mezelf besloten dat ik gewoon alleen blijf. Ben zelf ook een workaholic, heb een klein hotelletje en in het hoogseizoen, dat is nu dus, werk ik 4 weken lang zeker 90 uur per week. Gelukkig is het daarna een stuk rustiger en is er weer wat meer vrije tijd🙂!

Toch als je zoiets voor jezelf besloten hebt de rest van je leven vrijgezel te blijven, heb je soms van die momenten dat je het wel fijn zou vinden iemand om je heen te hebben, met wie je alles kan delen, met wie je oud kan worden.
Zoeken ga ik zeker niet meer. Ze zeggen dan weleens je komt vast nog wel iemand tegen..
Ik weet denk geen eens wat voor iemand bij mij zou passen. Tenslotte voelt het voor mij fijn als je een band met iemand opbouwt, maar de meeste die mij persoonlijk kennen, weten van mij dat ik best schuchter ben en niet zo snel iemand binnen laat. Dat is in deze extraverte maatschappij best lastig, denk ik.. ik schrik vaak van hoe snel alles gaat en hoe mensen altijd zo pushen en ik begrijp dat niet zo goed.

Misschien zijn er ook meer mensen die zich zo voelen?!



Koffie

Ik denk dat je zeker niet de enige bent die zich zo voelt. Ik heb het zelf ook heel lang gehad dat ik wel verlangde naar een partner.  Het is heel menselijk om dat verlangen te hebben. Zelfs al kun je het nog zo goed met jezelf vinden, vaak voelt het toch alleen. Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen zo, maar al die datingsites en zo gedijen niet voor niets. ;)

Aseksualiteit geeft mij vaak een gevoel van overal buiten te staan. Seks en erotiek speelt zo'n grote rol bij de meeste mensen en wat doe ik? 'Ik stond erbij en ik keek ernaar' zoals in dat liedje. ;) Wetend dat je nooit mee kunt draaien in dat wereldje en dat dat het heel lastig maakt om mensen toe te laten op liefdesgebied. Zeker na ervaringen die je extra voorzichtig hebben gemaakt.

Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

BjornAgain

Het is heel herkenbaar, na het stuk lopen van mijn huwelijk heb ik ook lange tijd geroepen: "Nooit, meer een vrouw voor mij!" Maar toch al snel merk je hoe eenzaam alleen zijn kan zijn. Zeker in de corona hoogtijd dagen, waar je ook niet met vrienden kon afspreken en je zit elke avond alleen op je bankje, te "genieten" van alle vrijheden die je hebt...

Als je dan actiever gaat daten, merk je dat je door je aseksualiteit een veiligheidsschild hebt opgebouwd. Zodra iemand te dichtbij je komt, duw je hem of haar weer van je af... Het idee dat de ander toch uiteindelijk iets wilt wat jij niet te bieden hebt. Dan denk je weer aan alle pijn, ruzie en frustraties in eerdere relaties en dan denk je het is het allemaal niet waard. En dus kap je een relatie af.

Bij elke mislukte relatie of dating poging wordt het schild dikker en dikker en als er iemand doorheen kijkt te komen, raak je in paniek...

En inderdaad in de maatschappij waarin alles om seks draait, is het soms moeilijk om mee te draaien, waardoor het makkelijker is om voor jezelf te kiezen en een meer introverte levensstijl op na te houden, hoe hard je van binnen ook schreeuwt dat je ook graag hand-in-hand door de stad zou wandelen of het fijn vindt om eens een ontbijtje op bed te krijgen of te geven... Stoer doe je maar alsof je heel goed alleen kan zijn en je niemand nodig hebt, maar diep van binnen zegt je hart het tegengestelde.

AceVentura

Wat goed dat je dit zo van je af kan schrijven. Ondanks dat ik nooit actief aan het daten ben geweest herken ik wel wat ...
Citeer
Toch als je zoiets voor jezelf besloten hebt de rest van je leven vrijgezel te blijven, heb je soms van die momenten dat je het wel fijn zou vinden iemand om je heen te hebben, met wie je alles kan delen, met wie je oud kan worden.
Ik heb nooit echt bewust "besloten" vrijgezel te blijven, het is gewoon altijd heel vanzelfsprekend geweest. Er zijn inderdaad momenten dat ik iemand mis om mijn leven mee te delen, iemand om ook thuis een goed gesprek mee te hebben en lol te maken.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Belgje

Citaat van: BjornAgain op juli 25, 2020, 07:03:48 AM
snel merk je hoe eenzaam alleen zijn kan zijn. Zeker in de corona hoogtijd dagen, waar je ook niet met vrienden kon afspreken en je zit elke avond alleen op je bankje, te "genieten" van alle vrijheden die je hebt...

Als je dan actiever gaat daten, merk je dat je door je aseksualiteit een veiligheidsschild hebt opgebouwd. Zodra iemand te dichtbij je komt, duw je hem of haar weer van je af... Het idee dat de ander toch uiteindelijk iets wilt wat jij niet te bieden hebt. Dan denk je weer aan alle pijn, ruzie en frustraties in eerdere relaties en dan denk je het is het allemaal niet waard. En dus kap je een relatie af.

Bij elke mislukte relatie of dating poging wordt het schild dikker en dikker en als er iemand doorheen kijkt te komen, raak je in paniek...

En inderdaad in de maatschappij waarin alles om seks draait, is het soms moeilijk om mee te draaien, waardoor het makkelijker is om voor jezelf te kiezen en een meer introverte levensstijl op na te houden, hoe hard je van binnen ook schreeuwt dat je ook graag hand-in-hand door de stad zou wandelen of het fijn vindt om eens een ontbijtje op bed te krijgen of te geven... Stoer doe je maar alsof je heel goed alleen kan zijn en je niemand nodig hebt, maar diep van binnen zegt je hart het tegengestelde.
Ohhh dit kon wel mijn eigen tekst zijn...wat zijn jouw woorden herkenbaar!
Zelf ben ik al vele,vele jaren alleen en het wordt steeds moeilijker om me nog open te stellen...het lijkt wel alsof de muren van mijn burcht steeds hoger worden...al zou ik diep in mijn binnenste ook graag die ene speciale persoon ontmoeten en samen iets moois van het leven te maken....
Volgens mij zijn er nog velen die zich net zo voelen,jammer genoeg staat er geen zwaailicht op hun hoofd zodat ze makkelijker vindbaar worden :D

knulligeertje

Citaat van: BjornAgain op juli 25, 2020, 07:03:48 AM

Als je dan actiever gaat daten, merk je dat je door je aseksualiteit een veiligheidsschild hebt opgebouwd. Zodra iemand te dichtbij je komt, duw je hem of haar weer van je af... Het idee dat de ander toch uiteindelijk iets wilt wat jij niet te bieden hebt. Dan denk je weer aan alle pijn, ruzie en frustraties in eerdere relaties en dan denk je het is het allemaal niet waard. En dus kap je een relatie af.

Bij elke mislukte relatie of dating poging wordt het schild dikker en dikker en als er iemand doorheen kijkt te komen, raak je in paniek...

En inderdaad in de maatschappij waarin alles om seks draait, is het soms moeilijk om mee te draaien, waardoor het makkelijker is om voor jezelf te kiezen en een meer introverte levensstijl op na te houden, hoe hard je van binnen ook schreeuwt dat je ook graag hand-in-hand door de stad zou wandelen of het fijn vindt om eens een ontbijtje op bed te krijgen of te geven... Stoer doe je maar alsof je heel goed alleen kan zijn en je niemand nodig hebt, maar diep van binnen zegt je hart het tegengestelde.


Precies dat dus!
Je bouwt inderdaad een groot schild om je heen en word moeilijk mensen binnen te laten en de meeste hebben er ook weinig geduld of begrip voor, of ik kom gewoon de meest ongeduldige personen tegen ???

Ik ga dan misschien weleens iets met vrienden wat doen, dat je toch onder de mensen komt en een beetje gezelligheid om je heen hebt, niet zo alleenig bent.
Ik heb een goeie vriend en vriendin, dat is een koppel en we doen vaak dingen samen, maar soms voel je je dan al snel een beetje als een derde been op 1 of andere manier.
kom uit een groot gezin en iedereen om je heen krijgt een relatie, trouwen, kids. Vind het geweldig om tante te zijn, heerlijk die kleine kinderen.
En dan soms denk je van ja... en ik blijf waarschijnlijk voor altijd alleen.
Denk soms ook dat ik daarom altijd zoveel werk, om bezig te zijn, zeg altijd dat ik getrouwd ben met mijn bedrijf :schater:, Veel anders heb ik toch niet.
Maar soms zou het een leuk idee zijn om  thuis te komen en je verhalen te kunnen delen met iemand, of met iemand erop uit te kunnen gaan, lol te maken of wat dan ook, dat je thuis komt van een drukke dag en de lampen branden als je thuis komt en je weet dat iemand op je wacht.


BjornAgain

Citaat van: Belgje op juli 25, 2020, 02:16:00 PM
Zelf ben ik al vele,vele jaren alleen en het wordt steeds moeilijker om me nog open te stellen...het lijkt wel alsof de muren van mijn burcht steeds hoger worden...al zou ik diep in mijn binnenste ook graag die ene speciale persoon ontmoeten en samen iets moois van het leven te maken....
Volgens mij zijn er nog velen die zich net zo voelen,jammer genoeg staat er geen zwaailicht op hun hoofd zodat ze makkelijker vindbaar worden :D

Inderdaad bij elke mislukte date wordt de muur een meter hoger en breder. En vanzelf kom je op het punt dat je daten als een nutteloze tijdsverdrijf gaat zien. En als anderen interesse in je tonen, ben je er blind voor of stel je jezelf er niet voor open... Het laatste dat je wilt is de ander en jezelf kwetsen met iets dat toch geen kans op slagen heeft.

Ja helaas is het vinden van een aseksuele partner of een partner die het accepteert en respecteert een moeilijke opgave. Maar daar hebben we ook dit forum voor. Allereerst is hopen dat de dapperen onder ons, die in de media durven te verschijnen (alle respect voor jullie) kunnen bijdragen aan een bredere maatschappelijke acceptatie van de geaardheid aseksualiteit, maar aangezien veel seksuologen het niet serieus nemen is daarvoor nog een lange weg te gaan. Aan de andere kant is er de contacthoek, om een oproepje te plaatsen. Maar inderdaad de spoeling is heel dun. :(

Citaat van: knulligeertje op juli 25, 2020, 04:17:25 PM

Precies dat dus!
Je bouwt inderdaad een groot schild om je heen en word moeilijk mensen binnen te laten en de meeste hebben er ook weinig geduld of begrip voor, of ik kom gewoon de meest ongeduldige personen tegen ???

Ik ga dan misschien weleens iets met vrienden wat doen, dat je toch onder de mensen komt en een beetje gezelligheid om je heen hebt, niet zo alleenig bent.
Ik heb een goeie vriend en vriendin, dat is een koppel en we doen vaak dingen samen, maar soms voel je je dan al snel een beetje als een derde been op 1 of andere manier.
kom uit een groot gezin en iedereen om je heen krijgt een relatie, trouwen, kids. Vind het geweldig om tante te zijn, heerlijk die kleine kinderen.
En dan soms denk je van ja... en ik blijf waarschijnlijk voor altijd alleen.
Denk soms ook dat ik daarom altijd zoveel werk, om bezig te zijn, zeg altijd dat ik getrouwd ben met mijn bedrijf :schater:, Veel anders heb ik toch niet.
Maar soms zou het een leuk idee zijn om  thuis te komen en je verhalen te kunnen delen met iemand, of met iemand erop uit te kunnen gaan, lol te maken of wat dan ook, dat je thuis komt van een drukke dag en de lampen branden als je thuis komt en je weet dat iemand op je wacht.

Ik geloof niet dat het ongeduld is, het hebben van seks is vaak het teken dat een relatie meer voorstelt dan een gewone vriendschap.

Maar inderdaad, je voelt je snel de vreemde eend in de bijt als je de enige in je familie of vriendenkring bent zonder partner en of kinderen. En ja vaak krijg je van die ongemakkelijke situaties, waarin je je snel te veel voelt, of je het idee krijgt dat je uit medelijden mee gevraagd bent. "Laten we Bjorn maar meevragen, die zit anders toch maar alleen thuis."
En het zijn precies de dingen die jij noemt die je mist. Iemand om lief en leed mee te delen.