Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Hoe leg je mensen uit dat ze het niet hoeven 'op te lossen'

Gestart door Beukennootje, juli 29, 2020, 03:27:36 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Beukennootje

Hallo!

Ik vraag me af hoe anderen omgaan met mensen die het fenomeen aseksualiteit echt niet lijken te begrijpen en je allerlei suggesties doen om het 'op te lossen'.

Allereerst heb ik uit mezelf alleen aan twee hele goede vrienden verteld dat ik aseksueel ben. En die zijn beide heel chill en stellen alleen geïnteresseerde vragen/informerende vragen. Mijn beste vriend kende het fenomeen bijvoorbeeld niet, en die vroeg mij om wat websites zodat hij zich kon inlezen om mij beter te begrijpen. Na een poosje kreeg ik een berichtje dat hij wat had gelezen en waar in het spectrum ik mijzelf zag. Prima, leg ik graag uit.

Nu zijn er ook twee mensen die mij allerlei vragen begonnen te stellen, omdat het ze opviel dat ik nooit wat met relaties of seks heb gehad en hoe dat zo kwam en dergelijke. Ik heb besloten dat ik op zulke vragen eerlijk antwoord wil geven, want ik wil niet allerlei 'crushes' of ervaringen verzinnen, want daar hou ik niet van, en waarschijnlijk zou ik totaal door de mand vallen, want ik kan dat waarschijnlijk helemaal niet realistisch en b. als ik nu niet open kaart zou spelen en zou doen alsof ik 'gewoon hetero' zou zijn ofzo, dan wordt de drempel om er in de toekomst eerlijk over te zijn alleen maar hoger.

Dus ik heb tegen deze twee mensen open kaart gespeeld. Nu zijn deze twee mensen meer goede kennissen en niet zozeer superclose vrienden. Ze leken beide eerst heel simpel "oh ja, prima" te gaan zeggen, maar toen begonnen ze beiden allerlei superpersoonlijke vragen te stellen. Of ik dan masturbeerde en als dat zo was, waar ik dan aan dacht, als het blijkbaar geen seks was, en of ik dan echt nooit iets met een ander had willen doen en waarom niet en hoe ik psychisch was etc.

De een concludeerde dat ik 'misschien wat meer moet experimenteren'. Ik heb proberen uit te leggen dat ik helemaal niet meer hoef te experimenteren, omdat dat mijn gevoel niet verandert (en ook vooral omdat ik het niet wil). Want bij experimenteren gaat het om de activiteit en niet om het gevoel. En hij zei eerst van 'ja je hebt ook wel gelijk, het is nou eenmaal gewoon zo'. Maar 5 minuten later begon hij er toch weer over dat hij me toch echt adviseerde om meer te experimenteren.

De ander begon over mijn psychische gesteldheid (zonder daar verder iets van af te weten), want zij had ook wel eens een periode in haar leven gehad dat ze 'emotioneel numb' was en zich daardoor niet aangetrokken voelde tot anderen. Ik heb haar proberen uit te leggen dat dit niks te maken had met emotioneel 'numb' zijn of wat dan ook. En dat ik zeker niet al sinds de puberteit ofzo die 'fase' heb (want eigenlijk zegt ze dus min of meer dat het een fase is). Ze was blijkbaar ondanks dat nogal overtuigd van haar eigen gelijk, want toen ze ze dat ik er ook niet meteen het labeltje aseksueel (en aromantisch) op hoefde te plakken, maar dat ik ook gewoon kon zeggen dat ik 'mij momenteel niet tot iemand aangetrokken voelde'. Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat ik 'momenteel' niet passend vind bij iets wat mijn hele leven (of nouja laten we zeggen vanaf de puberteit, want dan krijgen mensen romantische/seksuele interesse in andere mensen) zo is, en dat ik daarom gewoon aseksueel/aromantisch gebruik. En mocht er nog een keer toevallig wel een dag komen dat ik wel verliefd op iemand word of me seksueel aangetrokken voel tot een ander, dat ik dan wel opnieuw naar de labels ga kijken, maar dat er nu geen aanwijzingen voor zijn. Maar het leek er niet helemaal in te gaan.

Het typische is dat beide personen uit de laatste scenario's de term aseksueel wel kenden en hem al naar mij hebben gebruikt voordat ik het zelf had gebruikt. Dus blijkbaar kennen ze de term, maar doen ze dan nog steeds heel ontkennend. Ik vond het maar raar. Want juist omdat uit hun woorden bleek dat ze het kenden, kreeg ik het gevoel dat ik makkelijker eerlijk tegen ze kon zijn, juist omdat ze het blijkbaar al kenden en ik dus niet helemaal alles zou hoeven uitleggen.

Hoe gaan jullie om met dit soort mensen? Ik heb tegen beide ook meerdere malen duidelijk gezegd dat ze niks hoeven op te lossen, omdat er niks op te lossen is, maar toch willen ze het blijkbaar oplossen. Ik vind het zelf nogal lastig. Ze bedoelden het misschien niet ontkennend of om het te ontkrachten, maar zo voelde het wel voor mij.

Koffie

Dat is ook erg lastig. Soms willen mensen gewoon niet accepteren dat het een geaardheid is. Ik leg dat meestal ook zo uit dat het een geaardheid is en dat het niet kan veranderen (in het algemeen) net als homoseksualiteit bv. Dat kun je ook niet oplossen en veranderen als jij of iemand anders dat handiger vindt. En dat dat ook niet hoeft. Ik kreeg een poosje terug nog van een vriendin die ik al meer heb uitgelegd nog te horen dat ik misschien gewoon de juiste man nog moet tegenkomen om dan plots niet meer aseksueel te zijn. Maar ja, ik ben 51, denk niet dat er nog heel veel gaat veranderen hoor. Mensen kunnen zich er, zelfs al hebben ze er uitleg over  en zelfs al kennen ze de term aseksualiteit, gewoon soms echt niets bij voorstellen en gaan enorm van zichzelf uit.

Ik heb zulke reacties overigens vrij weinig gehad, maar het is wel heel vervelend. Die indringende vragen, ik weet niet eens of ik daar aan een kennis zomaar antwoord op zou geven.
Erg vervelend maar soms kunnen mensen gewoon echt niet accepteren dat iemand niet geinteresseerd is in seks (met een ander en/of met zichzelf). Dan blijf je dus eigenlijk me een gefrustreerd gevoel zitten, en dat is balen...

Ik zelf laat het onderwerp dan doorgaan maar rusten, ik zou niet weten wat ik er dan verder mee moest. Kennelijk is er geen ingang wat dat betreft bij die mensen, hoe vervelend ook.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AceVentura

Dat is lastig Beukennootje, jammer dat ze zo blijven doorgaan over het experimenteren.

Als eerste kan je (zolang je eigen geduld dat toelaat ::) ) blijven uitleggen en daarmee uitleggen dat experimenteren dus geen enkele zin heeft, en mogelijk zelfs alleen maar met teleurstelling eindigt.

Als dat niet helpt kan je er voor kiezen om niet meer in te gaan op datgene wat ze zeggen maar ze te vertellen wat het met jou doet dat ze die opmerking maken. Bijvoorbeeld "Als je dat zegt krijg daar een heel naar gevoel bij waardoor ik denk dat je me niet serieus neemt" of wat het dan ook bij jou oproept. Ik ga er even vanuit dat jouw een vervelend gevoel geven niet hun doel is dus dan is de kans groot/groter dat ze er mee op houden.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Edewecht

"Hey, je hoeft niks voor me op te lossen, want ik heb geen probleem." (Zoiets?)
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

BjornAgain

Citaat van: Edewecht op juli 29, 2020, 07:40:34 PM
"Hey, je hoeft niks voor me op te lossen, want ik heb geen probleem." (Zoiets?)

Juist, of iets in de trant van "Ik heb je verteld dat ik aseksueel ben, wat ik al niet aan de grote klok hang. Maar wel doe, zodat mensen weten dat ze voor inhoudelijke gesprekken over seks bij mij aan het verkeerde adres zijn. Zullen we het nu over iets gezelligs hebben?"

honingvogel

Als mensen zo reageren, hebben we denk ik allemaal de neiging om onszelf te verdedigen, het uit te leggen, te proberen ze te overtuigen dat het toch echt zo is, etc.
Dat is echter de omgekeerde wereld. Je asexualiteit met iemand delen is een geschenk. Je schenkt hen je vertrouwen. Als ze daarop reageren met de boodschap dat het niet klopt wat je zegt over jezelf, dan beschamen ze dat vertrouwen. Dan vervangen ze jouw kennis over jezelf en over asexualiteit (waar je ongetwijfeld zelf behoorlijk wat over gelezen hebt voordat je dat label gebruikte voor jezelf) door wat zij denken te weten over jou en over asexualiteit.
Laat ik het erop houden dat mensen die zo reageren een aantal nare eigenschappen van zichzelf laten zien.

Dan is de vraag aan jou hoe je daarop reageert. Je kan je vastbijten in pogingen om hen duidelijk te maken hoe het wel zit, in te proberen hen te overtuigen. Je kan ze duidelijk wat hun reactie met je doet, zoals AceVentura al schreef. Je kan een harde grens stellen, dat dit niet is hoe je wil dat ze met je omgaan. En zo zijn er nog tig mogelijkheden. Het proberen te overtuigen heb je al gedaan, dat werkt niet. Ik denk dan ook dat je reactie zou moeten beginnen met de overtuiging dat het niet jouw taak is om hen te overtuigen. Je geeft hen een cadeau van vertrouwen, waar ze vervolgens hondsberoerd op reageren. Daar zou het gesprek over moeten gaan.

Wat betreft de impetinente vragen. Daar is in mijn beleving maar 1 oplossing voor: Confronteren met dat het een impertinente vraag is, die ze niet horen te stellen.

BjornAgain

Citaat van: honingvogel op juli 31, 2020, 10:21:24 PM
Als mensen zo reageren, hebben we denk ik allemaal de neiging om onszelf te verdedigen, het uit te leggen, te proberen ze te overtuigen dat het toch echt zo is, etc.
Dat is echter de omgekeerde wereld. Je asexualiteit met iemand delen is een geschenk. Je schenkt hen je vertrouwen. Als ze daarop reageren met de boodschap dat het niet klopt wat je zegt over jezelf, dan beschamen ze dat vertrouwen. Dan vervangen ze jouw kennis over jezelf en over asexualiteit (waar je ongetwijfeld zelf behoorlijk wat over gelezen hebt voordat je dat label gebruikte voor jezelf) door wat zij denken te weten over jou en over asexualiteit.
Laat ik het erop houden dat mensen die zo reageren een aantal nare eigenschappen van zichzelf laten zien.

Dat heb je heel mooi verwoord! Petje af.
Inderdaad het is niet iets dat je tegen de kapper vertelt, als afleiding tijdens een knipbeurt. Je kiest de mensen bewust uit, omdat jij het belangrijk vindt, dat zij juist het weten.
Je vertelt het ook niet om adviezen te krijgen, je vertelt iets persoonlijks in de hoop daar begrip en respect voor terug te krijgen. En dat mag je zeker laten merken!

honingvogel

In de voorbeelden van de mensen die niet ok reageerden, vertelde Beukennootje het alleen omdat er nieuwsgierige - in mijn ogen zelfs onbeschaamde - vragen werden gesteld:
Citaat van: Beukennootje op juli 29, 2020, 03:27:36 PM
Nu zijn er ook twee mensen die mij allerlei vragen begonnen te stellen, omdat het ze opviel dat ik nooit wat met relaties of seks heb gehad en hoe dat zo kwam en dergelijke. 

Citaat van: Beukennootje op juli 29, 2020, 03:27:36 PM
Dus ik heb tegen deze twee mensen open kaart gespeeld.

Het feit dat mensen - die je niet goed kent - dit soort vragen stellen, geeft eigenlijk al aan dat hun definitie van wat wel en niet ok is om te vragen vrij ruim is. Het zijn hele persoonlijke vragen om te stellen aan iemand die je niet goed kent. Het zijn zelfs hele persoonlijke vragen om te stellen aan iemand die je wel goed kent.

Citaat van: Beukennootje op juli 29, 2020, 03:27:36 PM
Ik heb besloten dat ik op zulke vragen eerlijk antwoord wil geven, want ik wil niet allerlei 'crushes' of ervaringen verzinnen, want daar hou ik niet van, en waarschijnlijk zou ik totaal door de mand vallen, want ik kan dat waarschijnlijk helemaal niet realistisch en b. als ik nu niet open kaart zou spelen en zou doen alsof ik 'gewoon hetero' zou zijn ofzo, dan wordt de drempel om er in de toekomst eerlijk over te zijn alleen maar hoger.

Dus ik heb tegen deze twee mensen open kaart gespeeld.

Je schetst hier twee opties: zwart en wit. Dingen verzinnen of open kaart spelen. Daar zit een hoop tussen, waaronder geen antwoord geven. Bij mensen die onuitgenodigd je persoonlijke mentale ruimte binnen komen denderen, is dat welicht nog niet zo'n gekke optie. Bijvoorbeeld:
- Ik vraag jou ook niet naar je sexleven. Zullen we het over wat anders hebben?
- Dat is privé. Zullen we het over wat anders hebben?
- Ben je altijd zo nieuwsgierig? Zullen we het over wat anders hebben?
- Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet. Zullen we het over wat anders hebben?
- .... (vul zelf wat leuks in). Zullen we het over wat anders hebben?

Punt is dan wel om je niet alsnog te laten verleiden om antwoord te geven als ze door blijven gaan. Overigens is door blijven gaan na een antwoord als een van de hierboven genoemden ook wel weer een blijk van een fijne eigenschap (not) van de persoon in kwestie.


Beukennootje

Bedankt allemaal voor de antwoorden!

Ik heb beide al verteld dat er niks op te lossen valt, maar dat hielp dus niet. En inderdaad, mezelf verdedigen en het proberen uit te leggen is wel mijn primaire reactie geweest. Dat ik dacht: oh, volgens mij snap je het niet helemaal. Misschien als ik het nog een keer uitleg dat het kwartje wel valt en dan houden die vragen dan misschien wel op. Nouja zo werkte het dus niet.

@honingvogel Ik snap heel goed de suggestie om het af te slaan en ergens anders op verder te gaan. Ik heb dit overwogen, maar ik verwacht dat het juist voor de toekomst meer vragen oproept en mensen het vooral als heel geheimzinnig zien. Ik merk in mijn omgeving en onder mensen van mijn leeftijd dat (bijna) iedereen heel open over seks/seksualiteit etc. praat en dat het juist als heel mysterieus wordt gezien als je het niet doet en dat mensen dan juist op een later tijdstip met nog meer vragen bij je komen. Dus ik voel ergens ook wel een bepaalde 'druk' om antwoorden te geven. En ik juich het zeker toe dat seks en seksualiteit een bespreekbaar onderwerp is, maar de mate waarin dat qua vragen nu bij mij werd gedaan is volgens mij zelfs voor mijn leeftijdsgroep vrij extreem.

Maar daarom heb ik dus wel het gevoel dat ik tot zekere hoogte het beste sommige vragen kan beantwoorden. Maar anderzijds is het proberen 'op te lossen' van het 'probleem', wat geen probleem is en dus ook niet opgelost hoeft te worden, wel heel invaliderend. Ik denk inderdaad dat ik daar meer de nadruk op kan leggen, dat het heel erg overkomt alsof ze mijn geaardheid niet 'erkennen' of respecteren.