Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Heteroromantisch aseksuele single met kinderwens

Gestart door Annelies_B, januari 07, 2021, 11:13:14 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Annelies_B

Hallo iedereen!

Ik ben een paar maanden geleden 26 geworden en merk dat veel van mijn vriendinnen zo stilaan over kinderen beginnen na te denken. De meeste willen er nog niet echt aan beginnen, maar binnen een jaar of 4-5 verwacht ik een heuse babyboom  ::) . Als letterlijk enige single van de groep maak ik me daar soms wel wat zorgen in. Nu hoef ik zeker nog niet meteen een kind, maar ooit wil ik wel echt graag een gezinnetje.

Ik krijg vaak iets te horen à la 'jij vindt wel snel iemand' of 'op ieder potje past een dekseltje'. Mocht ik seksueel zijn zou ik die kans ook vrij hoog inschatten, maar laat ons eerlijk zijn: puur statistisch gezien lijkt de kans dat ik een lieve aseksuele heteroromantische man ontmoet om een kind mee op te voeden voordat mijn 'vruchtbare jaren' voorbij zijn (excuseer de nogal plastische verwoording) me nu niet enorm groot. Er zijn gewoon erg weinig dekseltjes voor mijn potje. Dat feit op zich vind ik natuurlijk wat jammer, maar kan ik nog wel accepteren. Liever geen partner dan de dramas en schuldgevoelens die ik in een vroegere relatie met een seksuele man had. Maar dat dat dan ook kinderen bemoeilijkt, vind ik toch wel frustrerend. Het voelt zo oneerlijk dat ik, gewoon omdat ik niet van seks houd, met 95% kans alleen oud moet worden?

Ik ben een vrouw en weet natuurlijk wel dat er 'opties' zijn zoals IVF, of zelfs adoptie zou ik best willen overwegen. Maar alleenstaand ouderschap lijkt me puur praktisch en financieel echt niet zo simpel. Ik heb ook niet het gevoel dat het sociaal - althans hier bij de wat burgerlijke Belgen  ;) - al erg geaccepteerd is.

Ik vroeg me dan ook af of meer aseksuele dames op het forum met gelijkaardige twijfels zitten en hoe jullie hiermee omgaan? Of eventueel bewust alleenstaande moeders die hun ervaring willen delen.

Groetjes,
Annelies

Koffie

Welkom. :)

Ik kan me je behoefte om een gezin te stichten heel goed voorstellen. Dat heb ik ook gehad. Ik had toen nog niet duidelijk dat ik aseksueel was, overigens. Uiteindelijk heb ik mijn gezin ook wel gekregen. Mijn keuze was absoluut niet vooraf, om alleenstaande moeder te worden, maar ik ging scheiden en werd het toen wel. Mijn ex-man is niet inhoudelijk bij de opvoeding betrokken geweest, dus ik heb er alleen voor gestaan en dat heb ik altijd erg zwaar gevonden. Mocht je ooit besluiten wel bewust alleenstaand ouderschap aan te gaan, dan hoop ik voor je dat je familie en vrienden hebt die je steunen, met je gezin meeleven en die er praktisch zijn (oppas) als jij bv. iets voor jezelf wilt doen qua sport/hobby. Dat zijn dingen die ik erg heb gemist.

Ik weet eigenlijk ook niet hoe bewust alleenstaande moeders in Nederland beoordeeld worden. Het scheelt misschien waar je woont. Ik denk dat in mijn omgeving er vaak best conservatief naar gekeken wordt, maar ik kan het mis hebben. Misschien dat ze er in Rotterdam/Amsterdam e.o. anders tegenaan zouden kijken. maar inderdaad, ik zou wel op commentaar berekend zijn. ;)

Maar het is zeker een feit, dat het lastig wordt je 'dekseltje' te vinden als aseksueel. Niet alleen moet je qua aseksualiteit bij elkaar aansluiten, er zijn natuurlijk meer dingen die daarin meespelen. Dus nee, dat is niet gemakkelijk.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Jann

Hi Annelies!

Ik ben pas 22, dus voor mij loopt het nog niet zo'n vaart, maar ik weet dat ik in de toekomst zeker ook alleen moeder wil worden! Hoe? Dat weet ik nog niet precies. Spermadonor, IVF, adoptie, co-ouderschap, of pleegzorg, maar het 'alleenstaand' zijn schrikt zeker niet af, daarvoor is mijn kinderwens altijd te groot geweest!

Wie weet kom ik zelfs nog dat magische passende dekseltje tegen voor het zover is (maar zelfs dan, misschien is het wel een vrouw).

In mijn omgeving weet eigenlijk iedereen wel dat ik (als ik alleen blijf) ook alleen moeder wil worden, en daar kijkt niemand raar van op.

Wel moet ik zeggen dat ik dit één van de moeilijkste dingen vond toen ik mijn geaardheid op mijn 18e 'ontdekte', dat het dus inderdaad met '95%' kans niet het 'huisje-boompje-beestje' word dat ik toen in gedachten had.

Be a little kinder than you have to - E. Lockheart

chadao

Hallo Annelies

Ik lees al een tijdje mee op dit forum zonder reacties te plaatsen, maar ik herken mezelf zo goed in jouw verhaal (hoewel ik geen bewust alleenstaande moeder ben, maar een 29 jarige man uit België  :)), dat ik toch besloten heb even te reageren.

Ik ben ook op een punt gekomen in mijn leven waarop ik keuzes "moet" maken. Ga ik alleen verder, of zoek ik toch een partner? Wil ik een kind, of wil ik blijven genieten van bepaalde vrijheden die (tijdelijk) wegvallen tijdens de opvoeding van een kind? Als ik niet alleen wil blijven, wil ik dan (wat anderen noemen) een "normale" relatie, en dwing ik mezelf zo tot vaak seksueel actief zijn terwijl ik het niet nodig vind? En ga zo maar door... Heel wat vragen dus.

Daarnaast ervaar ik ook vaak die druk van mijn omgeving (zowel familie/vrienden, als de maatschappij in het algemeen) om een bepaalde richting in te gaan, die ik helemaal niet wil ingaan. Soms, wanneer het wat minder gaat, kan ik wel eens bezwijken onder die druk en opnieuw meegaan met de stroom. Maar al snel wordt het dan duidelijk dat dat geen oplossing is.

Bij deze wilde ik je laten weten dat je er zeker niet alleen voor staat. Weet dat ik altijd bereid om een luisterend oor te bieden.

Warme groet.




Koninginnekind

hoi,

ik leef als aseksuele vrouw samen met een heteroseksuele man. Dat kan prima. Wij hebben allebei totaal geen kinderwens maar het zou voor jou een uitkomst kunnen zijn. De vijver om uit te vissen wordt ineens een stuk dichter bevolkt. We hebben natuurlijk wel even gesproken over hoe hij zijn seksuele behoeften kan praktiseren.

succes!

Koninginnekind
geboren op 30 april, vandaar mijn nickname. V '88

Sneeuwwitje

Hoi Annelies, ik kan mij wel vinden in jouw verhaal. Ook ik heb geen partner, maar wel een kinderwens. Ik ben zelf 28 jaar en op dit moment bezig met een soort van omscholing, dus zelf ben ik er nog niet helemaal mee bezig, maar wil wel, als ik in de 30 ben, kinderen krijgen.

Ik weet op dit moment zelf nog niet echt of ik 100% aseksueel ben, daar ben ik mijzelf nog een beetje aan het ondervinden. Maar ik weet wel dat het echt heel moeilijk is om een leuke man te vinden die niet zo overprikkeld is aan seks, om het zo te noemen, haha.  ::)

Ik wens je daarom succes met je zoektocht naar een leuke man die bij je past, want weet van jezelf dat je nog jong bent! Laat je niet overhaasten omdat je omgeving binnen nu en vijf jaar kinderen krijgt. Ik ken genoeg mensen in mijn omgeving die pas kinderen kregen toen ze 33 jaar of ouder waren, inclusief mijn eigen moeder.
Ik hoor die opmerking zelf ook wel, van "jij vindt wel snel iemand, want je ziet er zo leuk uit" en "op ieder potje past een dekseltje". Vind ze zelf irritant, alsof het niet acceptabel is dat je single bent op jonge leeftijd of zo.  >:(
Gelukkig heb ik zelf een lieve moeder die mij begrijpt en waarschijnlijk zelf ook (een beetje) aseksueel is (alhoewel ze denk ik nooit van die term gehoord heeft). Heb je misschien iemand in je directe omgeving met wie je goed kan praten en waartegen je je hart kan luchten?

Ik ga iig zelf pas echt serieus overwegen om BAM moeder te worden als ik 35 of 36 ben en nog geen partner heb. En dan houd ik het bij 1 kind, want 2 of meer kinderen wordt, met de woorden die je zelf noemde, "puur praktisch en financieel echt niet zo simpel".  :D

Fricai

Mijn ouders waren ook relatief laat, ergens jammer want je hebt minder tijd samen. Maar beter laat dan nooit, anders was ik er niet geweest. :)

Citaat van: Annelies_B op januari 07, 2021, 11:13:14 PMIk ben een vrouw en weet natuurlijk wel dat er 'opties' zijn zoals IVF, of zelfs adoptie zou ik best willen overwegen. Maar alleenstaand ouderschap lijkt me puur praktisch en financieel echt niet zo simpel. Ik heb ook niet het gevoel dat het sociaal - althans hier bij de wat burgerlijke Belgen  ;) - al erg geaccepteerd is.

Ouderschap is al moeilijk genoeg met zijn tweeën, in je eentje lijkt me helemaal niet te doen, ik denk dat het een forse prijs heeft voor zowel jezelf als je kind(eren). Zowel linkse als rechtse think tanks in de VS concluderen dan ook dat alleenstaand moederschap (wat daar meer en meer voor komt) gelinkt is aan slecht presteren op school en in de criminaliteit belanden. En weinig verrassend vergroot het enorm je kans om in de armoede te geraken. Ik ben niet religieus, maar ik denk dat de religieuze conservatieven hier een goed punt hebben, bij wijze van spreken. Het lijkt me gezond om monogamie te promoten en alleenstaand ouderschap te ontmoedigen.

Een vriendin van me dacht er ook aan om alleenstaand moeder te worden, zij heeft moeite om een partner te vinden (of überhaupt op zoek te gaan) door sociale angst/onzekerheid, faalangst, dat soort problematiek. Als ze helemaal niet meer probeert een partner te vinden doet ze zichzelf en eventueel (een) kind(eren) tekort, vind ik. Dus ik probeer haar te motiveren om de zoektocht niet op te geven, en te werken aan de problematiek in de GGZ.