Coming Out Dag 2021

[Koffie]

Ik heb een paar likes, meer niet. Meer hoeft ook niet. Het heeft me ook nog  geen inkorting van mijn vriendenlijstje opgeleverd.
Maar ook geen aanwas. 
Ook in groepen waar ik post, geen gekke dingen.

Ik verwacht ook niet dat er meer gaat gebeuren. Mensen zullen het gezien hebben en dan weten ze het nu. En dat niet alleen, ze weten daardoor misschien voor het eerst dat aseksualiteit bestaat. Je weet ook maar nooit of stilletjes op de achtergrond iemand iets heeft herkend en daarmee misschien wel verder kan. Daar vooral is het me om te doen. Ik mag af en toe uit de kast, maar aseksualiteit als fenomeen mag ook uit de kast.

In mijn 'vind-ik-leuks' en dergelijke kun je ook al heel lang dingen zien die met aseksualiteit te maken hebben en ik heb dat ook altijd openbaar staan.

[With Pen and Paint]

Ik verwacht ook niet dat er meer gaat gebeuren. Mensen zullen het gezien hebben en dan weten ze het nu. En dat niet alleen, ze weten daardoor misschien voor het eerst dat aseksualiteit bestaat. Je weet ook maar nooit of stilletjes op de achtergrond iemand iets heeft herkend en daarmee misschien wel verder kan. Daar vooral is het me om te doen. Ik mag af en toe uit de kast, maar aseksualiteit als fenomeen mag ook uit de kast.

Lijkt me een goede insteek Je weet inderdaad nooit of het toch niet een effect heeft op mensen, ondanks dat ze je het niet vertellen. Ik heb ook wel eens een studiegenootje gehad die bij hun profielfoto de aseksuele vlag op de achtergrond had. Ik heb er toen nooit een opmerking over gemaakt en die weet zeer waarschijnlijk niet dat ik ook aseksueel ben, maar toch dacht ik toen ik hun profielfoto zag wel even 'Hé, leuk. Er zijn er nog meer' 

[With Pen and Paint]

Ik ben benieuwd of je er iets over hoort Koffie! De kans is inderdaad groot dat het voor jezelf veel meer opvalt dan voor anderen. Ik ben zelf nog niet aan zoiets toe. Ik ben maar bij een paar mensen 'uit de kast' (niet zo'n fan van deze term, hij voelt wat ongemakkelijk aan o.i.d.) en ben nog steeds aan het bedenken hoe ik mijn aseksualiteit een keer kort casual kan benoemen zonder het een ding te maken (en om daar dan ook nog de moed voor te verzamelen).

Ik vond het ook erg lastig om het zomaar ter sprake te brengen. Uiteindelijk heb ik toen ik een keer naar een AVEN meeting ben gegaan gewoon gezegd dat ik met wat mensen van een forum naar de dierentuin zou gaan en dat het een forum was voor mensen die aseksueel zijn. Ik heb dus toen niet letterlijk gezegd 'ik ben aseksueel', maar volgens mij was dat wel duidelijk En door de focus op de activiteit te leggen voelde het voor mezelf ook niet zo beladen.

[Beukennootje]

Het komt inderdaad nooit casual ter sprake Ace Ventura, tot op heden ben ik dus weinig succesvol. Ik denk sowieso dat het een beetje een illusie is om te denken dat ik er met 'casual' vanaf kom, want ik verwacht dat mijn vrienden aseksualiteit niet kennen, dus ik denk dat het uiteindelijk toch wel het onderwerp van gesprek gaat worden en dat ik even moet uitleggen wat het is en wat vragen moet beantwoorden. Dat vind ik op zich niet erg, maar ik zou het 'gesprekshaakje' wel graag casual hebben. Maar als het gespreksonderwerp een soort van gerelateerd is (als het bijvoorbeeld over relaties gaat), voelt dat toch niet dichtbij genoeg. Een beetje alsof ik het gesprek dan zou 'verstoren' o.i.d.

Twitter is inderdaad ook niet een ideale plek, net zoals reacties op een nieuwsbericht op Facebook. Daar wordt een heleboel gezegd en als je op basis van dat soort reacties de stand van de maatschappij zou bepalen dan krijg je wel een vertekend beeld.

With Pen and Paint slim idee! Ik wil ook zeker een keer naar een AVEN meeting. Ik woon alleen nu nog bij mijn ouders, en gezien opmerkingen die ik in het verleden binnen mijn gezin heb gehoord, voel ik me er zeker niet comfortabel bij om het mijn gezin te vertellen. Ik stel het naar een meeting gaan ook steeds uit, want ik weet niet met welk excuus ik anders op de proppen moet komen als mijn ouders vragen wat ik ga doen als ik aankondig een dag de hort op te zijn.

[AceOfCups]

Ik verwacht ook niet dat er meer gaat gebeuren. Mensen zullen het gezien hebben en dan weten ze het nu. En dat niet alleen, ze weten daardoor misschien voor het eerst dat aseksualiteit bestaat. Je weet ook maar nooit of stilletjes op de achtergrond iemand iets heeft herkend en daarmee misschien wel verder kan. Daar vooral is het me om te doen. Ik mag af en toe uit de kast, maar aseksualiteit als fenomeen mag ook uit de kast.

Lijkt me een goede insteek Je weet inderdaad nooit of het toch niet een effect heeft op mensen, ondanks dat ze je het niet vertellen. Ik heb ook wel eens een studiegenootje gehad die bij hun profielfoto de aseksuele vlag op de achtergrond had. Ik heb er toen nooit een opmerking over gemaakt en die weet zeer waarschijnlijk niet dat ik ook aseksueel ben, maar toch dacht ik toen ik hun profielfoto zag wel even 'Hé, leuk. Er zijn er nog meer' 

Helemaal mee eens, ik zou hier erg blij van worden wanneer ik op een onverwachte plek ineens ergens een ace vlag zag opduiken. Dus, wow, goed gedaan Koffie!

[Torbs]

Goed van je Koffie!

[TanteKien]

Is aseksualiteit ook echt iets om mee 'uit de kast' te komen? Ik kan me nog wel indenken dat iemand speciaal vertelt dat hij/zij op hetzelfde geslacht valt, maar ik kan me nog geen beeld vormen dat ik mijn zussen/vader even vertel dat ik mezelf beschouw als aseksueel (voorlopig in ieder geval maar). Het geeft mij een gevoel dat er een soort 'beladenheid' op komt te liggen.

Tegelijk is dat misschien ook wel de reden om er wel bewust over te praten, maar ook om het gesprek nog eens aan te gaan waarom ik geen relatie(s)heb (gehad).

[AceVentura]

Officieel is uit de kast het bekend maken van je seksuele of genderidentiteit, dus ja, dat is ook van toepassing op aseksualiteit.

In mijn geval ben ik eerst op m'n werk uit de kast komen. In de praatjes met collega's kwamen ook relaties wel eens als onderwerp voorbij, en dat maakte het voor mij wat ongemakkelijk. Ik herinner me nog goed dat er op een gegeven moment gevraagd werd of ik van de mannen of van de vrouwen was, de sfeer was open genoeg dat die vraag ok was. Helaas zat mijn antwoord (geen van beiden) er niet tussen en dat maakte het wel heel onaangenaam. Toen heb ik ervoor gekozen om dan maar voor de hele afdeling bekend te maken hoe het bij mij zit, de gedachte daarbij was dat als ik zo'n onaangenaam moment kon voorkomen door openheid te geven dat ik er dan voor mezelf al voordeel bij zou hebben.

Later ben ik naar familie uit de kast gekomen, de drijfveer was toen dat ik meer en meer naar evenementen ging (pride walks, roze zaterdag, enz.) en dat bij die evenementen vaak (lokale) media aandacht is. Daarbij zou ik het vervelend vinden als familie via die weg moest uitvinden hoe het bij mij zit. Daarnaast begon het ook als een soort van dubbelleven te voelen om mijn aseksuele kant niet aan mijn familie te kunnen alten zien. En zoals je inderdaad zelf ook aangeeft is het ook direct een o-zit-dat-zo momentje als het gaat om relaties (of het gebrek daaraan ).

Daarnaast, en dat vind ik vaak meer bijzaak, draagt het ook bij aan de bekendheid van aseksualiteit zodat anderen het hopelijk weer wat makkelijker hebben.

[Koffie]

Officieel is uit de kast het bekend maken van je seksuele of genderidentiteit, dus ja, dat is ook van toepassing op aseksualiteit.

In mijn geval ben ik eerst op m'n werk uit de kast komen. In de praatjes met collega's kwamen ook relaties wel eens als onderwerp voorbij, en dat maakte het voor mij wat ongemakkelijk. Ik herinner me nog goed dat er op een gegeven moment gevraagd werd of ik van de mannen of van de vrouwen was, de sfeer was open genoeg dat die vraag ok was. Helaas zat mijn antwoord (geen van beiden) er niet tussen en dat maakte het weg heel onaangenaam. Toen heb ik ervoor gekozen om dan maar voor de hele afdeling bekend te maken hoe het bij mij zit, de gedachte daarbij was dat als ik zo'n onaangenaam moment kon voorkomen door openheid te geven dat ik er dan voor mezelf al voordeel bij zou hebben.

Later ben ik naar familie uit de kast gekomen, de drijfveer was toen dat ik meer en meer naar eventementen ging (pride walks, roze zaterdag, enz.) en dat bij die evenementen vaak (lokale) media aandacht is. Daarbij zou ik het vervelend vinden als familie via die weg moest uitvinden hoe het bij mij zit. Daarnaast begon het ook als een soort van dubbelleven te voelen om mijn aseksuele kant niet aan mijn familie te kunnen alten zien. En zoals je inderdaad zelf ook aangeeft is het ook direct een o-zit-dat-zo momentje als het gaat om relaties (of het gebrek daaraan ).

Daarnaast, en dat vind ik vaak meer bijzaak, draagt het ook bij aan de bekendheid van aseksualiteit zodat anderen het hopelijk weer wat makkelijker hebben.

Is aseksualiteit ook echt iets om mee 'uit de kast' te komen? Ik kan me nog wel indenken dat iemand speciaal vertelt dat hij/zij op hetzelfde geslacht valt, maar ik kan me nog geen beeld vormen dat ik mijn zussen/vader even vertel dat ik mezelf beschouw als aseksueel (voorlopig in ieder geval maar). Het geeft mij een gevoel dat er een soort 'beladenheid' op komt te liggen.

Tegelijk is dat misschien ook wel de reden om er wel bewust over te praten, maar ook om het gesprek nog eens aan te gaan waarom ik geen relatie(s)heb (gehad).

Ja, ik heb het wel ervaren als uit de kast komen. En zo is er ook op gereageerd. Over hel algemeen wordt het in mijn geval wel geaccepteerd, of in elk geval gerespecteerd. Plus natuurlijk de onbekendheid ermee, waardoor er een stikte valt en mensen niet weten wat te zeggen, of ze met niet kloppende ideeën komen (het is een fase, je bent de ware niet tegengekomen, je bent stiekem lesbisch, etc). Of juist willen weten wat het is.

Maar het is nooit een verplichting om er iets over te vertellen. Dat doe je als je zelf het gevoel hebt dat dat nodig is, of prettig is, of wat dan ook. Ja, er komt een nadruk op te liggen, maar ik kan die nadruk ook voelen als ik nadrukkelijk niets hierover zeg. Er zijn een aantal dingen waar ik het weinig over heb, omdat ze er in de meeste contacten die ik heb, niet toe doen. Maar dat maakt ook delen van mij onzichtbaar en soms wil je die wel delen. Mijn aseksualiteit is zo'n ding. Als ik een soort gevoel heb van: Nu klopt het niet meer', dan vertel ik die dingen.

Je hebt mensen die een speciale Facebook-coming out doen, of op insta, of wat dan ook. Ik heb die behoefte nooit gehad, maar ik vind het wel belangrijk dat mensen weten van het bestaan van aseksualiteit en ik vind het prima dat ze weten dat dat ook op mij van toepassing is. Maar ook dat is nooit een verplichting, dat zijn dingen die je voor jezelf uitmaakt, gelukkig.

[AceOfCups]

Is aseksualiteit ook echt iets om mee 'uit de kast' te komen? Ik kan me nog wel indenken dat iemand speciaal vertelt dat hij/zij op hetzelfde geslacht valt, maar ik kan me nog geen beeld vormen dat ik mijn zussen/vader even vertel dat ik mezelf beschouw als aseksueel (voorlopig in ieder geval maar). Het geeft mij een gevoel dat er een soort 'beladenheid' op komt te liggen.

Wellicht overbodig om dit nog eens te benadrukken, maar 'uit de kast komen' moet nooit! Of en wanneer je iets vertelt is helemaal aan jezelf.
Bedenk ook waarom je het belangrijk zou vinden een een bepaalde persoon dat weet, en het kan al veel beladenheid weghalen door dat erbij te vertellen. Al is het maar iets in de trant van "het is voor mij niet zo'n groot ding, maar het voelt toch een beetje alsof ik anders iets verborgen houd dus ik ben er liever open over" of juist "Het is best wel een ding voor mij, en ik heb eigenlijk wel behoefte aan dat je even met me meedenkt", zoiets. Maar het kan in jouw geval denk ik heel goed door aan te haken op het gegeven dat je geen relatie hebt.

Zelf moest ik zo'n 15 jaar geleden wel uit de kast komen, aan het begin van mijn toenmalige relatie (dat vond ik wel zo eerlijk) maar verder had ik het er met niemand over. Ik wist ook alleen hoe ik me voelde, maar had nog nooit van het woord 'aseksualiteit' gehoord, laat staan dat er een grote groep mensen is voor wie dat in alle onzichtbaarheid van toepassing is.
Tegenwoordig kan ik het veel beter verwoorden, o.a. doordat er ineens allemaal woorden blijken te bestaan die gangbaar zijn voor hoe ik me voel. Wat voor mij het belang nog eens heeft benadrukt van meer bekendheid met het hele fenomeen, en nu voor mij zelf ook de voornaamste reden is om 'uit de kast' te komen als 'ace'; al is er maar één persoon die iemand kent die... of wat dan ook. En in mijn geval doet zich gewoonweg heel vaak een gelegenheid voor (er wordt regelmatig gevraagd naar mijn geaardheid) dus die kans  grijp ik dan met beide handen aan om dan maar meteen de voorlichter uit te hangen

[TanteKien]

Bij een relatie is het inderdaad wel belangrijk om het te vertellen, het lijkt me erg moeilijk om dat pas te bespreken als de ander eigenlijk al meer verwacht..

Ik geloof ook dat als iemand me inderdaad zou vragen of ik op vrouwen of mannen val, ik dan misschien wel aan zou geven op geen van beide. Ik denk echter dat ik het vooral daarop aan zou laten komen. Dat was ook denk ik meer mijn overweging. Een vriendin van me is laatst uit de kast gekomen als lesbisch, zij ging dat echt speciaal vertellen aan haar ouders/broers/zus/vrienden. Ik denk dat ik meer van het afwachtende ben, als het eenmaal ter sprake komt. Dat beschouw ik denk ik minder als uit de kast komen, maar past volgens de definitie natuurlijk wel daaronder.

[Koffie]

Het is, ook als je homo bent of lesbisch of trans of wat dan ook, zo verschillend hoe mensen uit de kast komen, en bij wie. Het is heel persoonlijk.

Ik heb het indertijd wel aan een paar mensen specifiek verteld.

[AceVentura]

Ik denk dat ik meer van het afwachtende ben, als het eenmaal ter sprake komt. Dat beschouw ik denk ik minder als uit de kast komen, maar past volgens de definitie natuurlijk wel daaronder.

Zo heb ik zelf ook jaren rondgelopen, mijn ervaring was dat het (in mijn omgeving in ieder geval) dan simpelweg niet gebeurd. Dat kan voor jou uiteraard anders zijn, bij ons is praten over gevoelens en seksualiteit heel ongebruikelijk in ieder geval.