Meer duidelijkheid

[helvetica]

Hi allemaal,

Ik hoop dat ik hier bij het juiste onderdeel van het forum zit. Ik wist niet zo goed waar ik het nou precies moet posten, dus als het verkeerd staat hoor ik het wel Hieronder een lang verhaal voor context, maar de vraag is eigenlijk: is dit nou a-seksualiteit?

Ik zal me even voorstellen. Ik ben een meid van 23 jaar en worstel eigenlijk al jaren met mijn geaardheid en/of seksualiteit.

Wat tegenwoordig meer regel dan uitzondering is, is helaas ook bij mij van toepassing. Ik heb gewoon een klote jeugd gehad. Als kind van gescheiden ouders op mijn 6e bij mijn moeder gaan wonen, die een borderline-stoornis heeft. Ik heb daar als kind in een ongezonde situatie geleefd tot mijn 12e en ben toen weggelopen van huis en tot mijn 17e in een pleeggezin geplaatst. In de tijd bij mijn moeder heb ik vervelende ervaringen met mijn stiefbroer meegemaakt. In mijn tijd bij het pleeggezin ben ik de puberteit doorgegaan. Ik heb in die tijd 2 jaar lang een geheime, zeer ongezonde 'relatie' gehad met een man die zich jonger voordeed dan hij was. Met hem heb ik op mijn 13e de eerste zoen gehad en op mijn 14e mijn eerste keer seks. Dit wilde ik niet, maar dat is gebeurd. Daar is hij ook nog voor in de gevangenis beland. Mijn start met mannen is dus sowieso niet top. Bijkomend dat mijn moeder mijn vader zwart maakte en hij dus als kind niet in mijn leven was.

In mijn puberteit heb ik weinig vrienden gehad, maar het viel mij op hoe andere leeftijdsgenootjes het altijd over liefde en leuke jongens/meisjes hadden. Ik was hier als kind verder niet mee bezig. Dat kwam nog wel dacht ik. Op mijn 17e ben ik op mezelf gaan wonen en ik heb al die tijd nooit gedacht aan een relatie, laat staan behoefte aan seks. Ik zei wel eens tegen een vriendin: als ik een relatie krijg ooit, dan zou ik het liefste de eerste maanden skippen. Dan hebben stellen namelijk altijd zoveel seks en dat hoeft van mij niet. In de 6 jaar tussen mijn ex en mijn 22e heb ik nooit de behoefte gehad aan seks. Ook ben ik in die tijd nooit verliefd geweest. Sterker nog, ik ben nog nooit verliefd geweest.

Vorig jaar januari merkte ik dat ik toch wel behoefte kreeg aan een relatie. Een maatje om het leven mee te delen. Ik heb diverse datingsapps geinstalleerd en ook een aantal dates gehad met diverse jongens. Met een heb ik zelfs nog seks gehad. Ik miste het niet en eigenlijk vond ik het vooral gewoon vies. Ik vond pijpen een heel smerig idee. Zelfs super genant, maar ik heb toen zelfs overgegeven.

In mei vorig jaar kwam ik dan toch iemand tegen. Een jongen die ik nog vaag van 9 jaar geleden kende. Met hem zit ik as we speak in een relatie die nu al 9 maanden duurt. Het is echt een mega lieve jongen en ik heb het fijn met hem. Ik ben alleen niet verliefd (weet hij). Het grote probleem is alleen dat mijn vriend echt abnormaal veel zin in seks heeft. Het liefst zou hij elke dag wel 3x met me het bed in duiken. Voor mij is dat een heel groot probleem. Als het aan mij ligt hoef ik gewoon echt nooit meer seks. Ik zie er altijd echt als een berg tegenop en ben gewoon blij als ik ongesteld ben (nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen). Dan hoef ik ten minste niet met hem seks te hebben. Het is zelfs zo erg, dat als het weekend eraan komt ik van te voren al denk: kut, dan moet ik weer seks hebben, of hem afwijzen. Dat laatste doe ik al heel erg vaak. Ik heb met mijn vriend ook al een aantal keer gesproken over zijn en mijn verschillende seksvoorkeuren. Hij begrijpt het niet, maar wil er wel rekening mee houden en reageert dan lief. Maarja, dat neemt niet weg dat mijn vriend nog altijd elke dag seks zou willen. Het afwijzen doet mij en hem pijn. Ik ben oprecht zo ver dat ik overweeg de relatie te beëindigen. Niet omdat ik niet met hem verder wil, maar omdat ik me zo mega rot voel over dat ik hem altijd moet afwijzen, en omdat ik zelf doodongelukkig wordt van zo vaak seks afwijzen of moeten hebben.

Ik kan dus wel genieten van soloseks. Niet met mijn vinger, want dat vind ik dus ook heel erg vies. Gewoon met een vibrator dus. Ik heb dus ook wel echt behoefte aan een relaite en met iemand samenzijn. Ik wil alleen gewoon nooit seks. Het vervelende is dat ik dus zoenen en knuffelen ontzettend fijn vind. Maar van zoenen komt bijna altijd meer vanuit mijn vriend, waardoor ik zelfs zoenen afhoud. Ik heb op seksgebied best wel het e.e.a. geprobeerd en geexperimenteerd. Kijken of ik op de een of andere manier wel bevrediging kon vinden. Ik heb het gezocht in extremere dingen zoals BDSM, maar dit alles leidt nog altijd naar mijn behoefte om geen seks te hebben.

Ik heb mezelf een aantal jaar geleden geïdentificeerd als demi-seksueel. Nu twijfel ik hier al een aantal jaren over. Ik heb al vaker op dit forum gelezen maar had nog geen account aangemaakt. Ik heb bijv. ook de docu gezien van Lize 'mijn seks is stuk'. Hier herken ik mij veel in.

Aan de ene kant hoef ik er niet per se een labeltje op te plakken, ik ben wie ik ben. Maar anderzijds hoop ik dat het me meer rust brengt. Ik heb gelezen over meerdere soorten aseksueel. Ik weet niet of ik het wel/niet ben. Ergens is er ook angst dat ik borderline heb en net als mijn moeder een gevoel van liefde gewoon niet heb of zo.

Ik weet gewoon niet goed wat het is. Het frustreert me zo enorm dat ik me niet 'normaal' voel (wat die norm ook zijn mag). Waarom heb ik die behoefte aan seks niet? zoals blijkbaar bijna de hele wereld wel. Vet ongemakkelijk ook, die seksscènes in films, die wat mij betreft veelste overdreven zijn. En intussen 's nachts in slaap huilen omdat het me zo vreselijk veel bezig houdt en ongelukkig maakt dat seks zo'n belangrijk ding is en dat dat in mijn relatie een enorm struikelblok is.

Hopelijk is het verhaal niet super warrig. Het is al wat later. Dus mocht er context missen o.i.d. laat het dan vooral weten

TL;DR Wel behoefte aan relatie, genegenheid en liefde, maar nooit meer behoefte en zelfs een afkeer tegen seks (en alles wat daar bij hoort). Is dat aseksualiteit?

[Koffie]

Welkom! Een heel verhaal. Ik vind het niet warrig. Ik begrijp eruit dat er een heleboel rondgaat in je gedachten, veel van je verleden, angst om ook borderline te hebben, zoeken naar identiteit en niet weten hoe je dit in je relatie moet doen. Dat is een heleboel, en ik vind het juist knap zoals je dat hier beschrijft.

Soms is er een hoop gebeurd en is het niet altijd makkelijk om de vinger erop te leggen of je aseksueel bent of niet. Dat kan sowieso moeilijk zijn, voor heel veel mensen. Het kan een hele zoektocht zijn.
Het is ook zo, dat niemand voor een ander kan bepalen wat de geaardheid van die persoon is. De enige die dat kan bepalen, kan voelen bij zichzelf, ben je zelf.

Aseksualiteit betekent dat je je niet of verminderd seksueel aangetrokken voelt. Het gaat om die aantrekking. Ik heb dat zelf nooit ervaren en ik weet ook niet wat dat nu precies is, die soort aantrekking.

Ik denk dat als mensen je verhaal lezen dat ze er wel veel in zullen herkennen en zullen zeggen: dat klinkt als aseksualiteit. Maar nogmaals, alleen jij kunt dat (op termijn) weten.
Het kan zijn dat je ervaringen een rol spelen, het kan zijn dat je aseksueel bent en het kan allebei zo zijn. Het een sluit het ander niet uit.

Geen seks willen om wat voor reden dan ook is hoe dan ook heel normaal, net zo normaal als iemand die veel seks wil. Alleen is het ene geaccepteerd en het andere minder. Ik had vroeger ook dat als ik seks op TV zag dat ik dat heel confronterend vond. Nu was ik op zich best geïnteresseerd in seks, maar als fenomeen, ik hoefde het niet te gaan doen. Zo vind ik het ook leuk om bergbeklimmers te zien, maar no way dat ik de Mount Everest op ga. Maar ik had dan het gevoel dat ik dat ik ook seks moest willen hebben. Ik had het gevoel dat ik niet klopte.  Soms maakte ik er wel eens een opmerking over en dan kreeg ik te horen dat het wel kwam als ik het eenmaal gedaan had, maar toen ik uiteindelijk wel een relatie kreeg en na maanden begon met seks, deed ik vooral heel erg mijn best om het te 'willen willen'. het bestond voor mij niet dat ik dat niet wilde. In die tijd had je ook nog geen internet, dus ik kon er ook niet makkelijk iets over opzoeken. Er zal ook in de bieb in die tijd niet iets over te vinden zijn geweest vermoed ik.
Nu heb ik veel minder moeite met seksgedoe. Ik ben wie ik ben, ik heb niet het gevoel meer dat ik seksueel moet zijn. Series waarin te veel seks-achtige dingen voorkomen vind ik vooral stomvervelend. Ik vind het irritant. Veel comedy's zijn ervan doordrenkt en ik vind het gewoon absoluut suf. Ik heb ook altijd het gevoel dat dat seksgedoe en erotiek overdreven wordt, maar wie weet is dat het gezichtspunt van een aseksueel.
Maar echt confronterend vind ik het niet meer.

Aseksualiteit heeft ook niets met borderlineproblematiek te maken. Je kunt wel eventueel borderline hebben en tegelijkertijd aseksueel zijn. Maar aseksualiteit zoals wij dat hier op het forum zien is een geaardheid en die kan bij iedereen voorkomen.

Het is ook heel goed mogelijk om wel te willen masturberen. Daar heb je geen gevoel van aantrekking bij nodig, dat is een lichamelijk iets. Libido staat los van aseksualiteit. Net zo goed als je mensen hebt die wel seksueel zijn, maar geen libido (meer) hebben.

Hoe dan ook, ik kan me heel goed voorstellen dat je probeert te begrijpen wie jij nu eigenlijk bent. Ik ben nu 52 maar ik heb een heel moeilijke en ingewikkelde jeugd en jongvolwassenheid gehad. Pas op latere leeftijd kwamen er wat van die 'labels' die e.e.a. verduidelijkten en aseksualiteit is daarvan voor mij denk ik de belangrijkste geweest. Daarvoor kon ik wel dingen omschrijven, maar het was altijd vaag en het werd uiteraard ook niet geaccepteerd. Ook niet door mijzelf trouwens. Ik bleef zoeken en worstelen tot ik hier kwam en ook dit kwartje viel.

Labels zijn een soort kapstokjes, een leidraad. Geen eindstation en ook niet iets dat jou als persoon beschrijft. Maar het geeft wel houvast en juist als je zo zoekende bent naar jezelf kan dat wel rust geven. Er wordt ook wel gezegd dat je jezelf dan in een hokje stopt, maar dat zie ik niet zo. Hokje misschien wel, maar met het deurtje open, dus je bent vrij om je hokje(s) te verlaten.

Lees veel rond hier en als je wat wilt vragen of delen, voel je vrij!

[AceVentura]

Welkom op het forum helvetica, 

Goed dat je ons gevonden hebt, je hebt al veel meegemaakt.
Koffie heeft je al een heel mooi uitgebreid antwoord gegeven en daar heb ik niets aan toe te voegen.

Ik wens je veel wijsheid en geduld in deze ontdekkingsreis, want dat is het meestal wel. Er is veel te ontdekken, en waarschijnlijk zal je veel herkenning vinden in alle verhalen die hier gedeeld zijn, en heb je nog andere vragen dan mag je die uiteraard stellen, geen vraag is te gek. Neem er de tijd voor, er is geen reden tot haast, en volg je eigen weg.

[Beukennootje]

Hallo Helvetica!

Koffie heeft al veel gezegd. Ik heb zelf geen verstand van borderline, dus ik kan daar geen uitspraken over doen, maar je had het over geen liefde voelen, en daar zijn natuurlijk wel veel variaties in. Ik ben zelf aromantisch (ik voel geen romantische aantrekkingskracht naar anderen, ik word niet verliefd, etc) en aseksueel, maar ik houd wel van mijn familie en vrienden. Maar dat is dan een platonische liefde en geen romantische of seksuele liefde.

Dus wat dat betreft herken ik heel goed wat je zegt over leeftijdgenoten die in de puberteit ineens beginnen over die leuke jongen of meid. Ik heb dat zelf ook nooit gehad en ik heb het eigenlijk ook best lang genegeerd (ik had er vooral 0,0 interesse in) dat anderen dat dus wel hadden en het dus als 'raar' kon worden beschouwd dat ik dat niet had. Toen ik wat ouder was (18 ofzo) begon mij veel meer te dagen van oh mensen bedoelen dan niet (altijd) van oh die is qua uiterlijk mooi, maar daar gaat volgens mij nog meer achter schuil. Noem het naïef, maar een paar maanden geleden (ik ben nu 24) viel mijn mond nog net niet open van verbazing toen ik een vriendin iets hoorde vertellen over een knappe jongen die langsliep waar ze wel de trui van wilde uittrekken of dat hij haar wel op een tafel mocht gooien. Ik was inmiddels zover dat mensen seksuele aantrekking voelden naar anderen bijvoorbeeld in een relatie, en ik snapte dat mensen soms willekeurige personen seksueel aantrekkelijk konden vinden, maar ik had niet bedacht dat mensen daar ook actief dat soort gedachten/fantasieën bij hebben. Maar goed, als jij dus 'geen liefde voelen' definieert als romantische en seksuele liefde, dan hoeft dat dus zeker geen borderline te zijn en kan het prima zijn dat je aromantisch en/of aseksueel bent. Maar geaardheid is een kapstok/label/hokje met open deur of hoe je het ook wil noemen, die alleen jij kan bepalen om jezelf te identificeren. En als je nu besluit het aseksuele label te 'nemen' en over een jaar denkt van hmm misschien toch niet, dan kan dat natuurlijk ook gewoon!

Mocht je meer vragen hebben mag je die altijd stellen, hier of in een privébericht.

[Edewecht]

Welkom hier, Helvetica

[BjornAgain]

Welkom Helvetica,

Dapper dat je zo je verhaal durft te doen, en inderdaad Koffie heeft heel veel al mooi verwoord.

Iedereen beleeft zijn of haar aseksualiteit op zijn eigen manier, daarom is het ook goed je verhaal te doen. Net zo goed als verhalen van anderen hier je misschien hebben doen realiseren dat je mogelijk aseksueel bent, kan een ander herkenning halen uit jouw verhaal.

Het enige dat ik je mee wilt geven, inderdaad in een relatie is het soms geven en nemen, maar doe geen dingen waar je echt niet achter staat.

[AceOfCups]

Welkom helvetica, 

Wat goed dat je deze stap hebt gezet en zo open vertelt over jouw situatie. Het is een groot verhaal, maar voor mij zeker niet warrig en veel is herkenbaar. Er zijn al veel mooie dingen gezegd door de anderen. Ik vraag me af, heb je met je vriend ook kunnen delen dat je wel eens ergens in het aseksuele spectrum zou kunnen zitten? Misschien als hij dat weet, dat hij zich er dan ook wat in kan gaan verdiepen, waardoor hij het beter kan begrijpen. Dan kan het nog een hele klus zijn om er samen een weg in te vinden, maar het is niet onmogelijk

[Kim10]

Het lijkt me dat je eens met je vriend om de tafel moet gaan zitten. 3x per dag klinkt als heel veel. Praat daar eens met hem over. Zolang je maar duidelijk bent lukt er veel.

[Fricai]

Hey helvetica, welkom!

Het kan best dat je simpelweg aseksueel bent. Het is echter ook goed mogelijk dat je worsteling met het onderwerp een gevolg is van de ellende die je hebt meegemaakt. Het resultaat is op dit moment hetzelfde, het bemoeilijkt je relatie met iemand die wél seks wil. Enkel in het tweede geval, is er een kans dat je gevoelens nog gaan veranderen (eventueel met professionele hulp). In het eerste geval, blijft het altijd lastig in relaties, moet je op zoek naar een compromis waarmee beide kunnen leven. Btw: Drie keer per dag is enorm veel, daar hoef je je sowieso niet naar te schikken.