Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

NOA campagne rond conversietherapie voor/'genezing' van aseksualiteit

Gestart door Speaker, september 18, 2021, 06:49:05 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Speaker

In de DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) is aseksualiteit trouwens een uitzondering voor de diagnose Hypoactive Sexual Desire Disorder (HSDD). Dus ik mag hopen dat een goede psycholoog of seksuoloog dit ook als een optie meenemend en deze mogelijk met hun cliënt te bespreekt.

AceVentura

Citaat van: Speaker op september 21, 2021, 06:08:51 PM
Ik zou dat juist wel als conversietherapie zien. Ook al geloof je er niet in, je probeert nog steeds iemands niet-heteroseksuele gerichtheid aan te passen naar een gemeenschappelijk wenselijke gedrag en waardoor de persoon zichzelf niet leert accepteren. Daarnaast is het bij 'homogenezing' niet perse zo dat ze er van uitgegaan dat homoseksualiteit een geaardheid is en daarom veranderd/genezen kan worden.
Ik heb even wat markering toegevoegd, want als je daar niet van uitgaat (bijvoorbeeld door onwetendheid, menselijke fout, whatever) is het naar mijn mening geen conversietherapie. Als je uitgangspunt is dat iemand bijvoorbeeld heteroseksueel is en een probleem op seksueel vlak een probleem ervaart en je dat gaat behandelen kan je dat moeilijk conversietherapie noemen. Om in de woorden van jouw eerdere definitie te spreken gaat het voor mij dan mank op de "bewuste inspanningen om een niet-heteroseksuele gerichtheid te onderdrukken of te veranderen". Als heteroseksueel al je uitgangspunt is ben je immers geen poging aan het ondernemen die te veranderen.

Voor de zekerheid: Dit neemt uiteraard niet weg dat zo'n behandeling alsnog erg vervelend kan zijn en mogelijk zelfs een averechts effect kan hebben.

Citaat van: Speaker op september 21, 2021, 06:25:01 PM
In de DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) is aseksualiteit trouwens een uitzondering voor de diagnose Hypoactive Sexual Desire Disorder (HSDD). Dus ik mag hopen dat een goede psycholoog of seksuoloog dit ook als een optie meenemend en deze mogelijk met hun cliënt te bespreekt.
Helaas zit er in deze beroepsgroep een nogal variërend verschil tussen theorie en praktijk op basis van de persoonlijke opvattingen van de hulpverlener, ik vermoed mede omdat er voor iedere opvatting wel een onderzoek is te vinden die deze onderbouwd.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Speaker

Citaat van: AceVentura op september 21, 2021, 07:55:46 PM
Citaat van: Speaker op september 21, 2021, 06:08:51 PM
Ik zou dat juist wel als conversietherapie zien. Ook al geloof je er niet in, je probeert nog steeds iemands niet-heteroseksuele gerichtheid aan te passen naar een gemeenschappelijk wenselijke gedrag en waardoor de persoon zichzelf niet leert accepteren. Daarnaast is het bij 'homogenezing' niet perse zo dat ze er van uitgegaan dat homoseksualiteit een geaardheid is en daarom veranderd/genezen kan worden.
Ik heb even wat markering toegevoegd, want als je daar niet van uitgaat (bijvoorbeeld door onwetendheid, menselijke fout, whatever) is het naar mijn mening geen conversietherapie. Als je uitgangspunt is dat iemand bijvoorbeeld heteroseksueel is en een probleem op seksueel vlak een probleem ervaart en je dat gaat behandelen kan je dat moeilijk conversietherapie noemen. Om in de woorden van jouw eerdere definitie te spreken gaat het voor mij dan mank op de "bewuste inspanningen om een niet-heteroseksuele gerichtheid te onderdrukken of te veranderen". Als heteroseksueel al je uitgangspunt is ben je immers geen poging aan het ondernemen die te veranderen.

Voor de zekerheid: Dit neemt uiteraard niet weg dat zo'n behandeling alsnog erg vervelend kan zijn en mogelijk zelfs een averechts effect kan hebben.


Maar dit gebeurd ook bij conversietherapie gericht op homoseksualiteit. Daar zijn er ook mensen die de behandelingen geven om, in hun ogen, de persoon te helpen, want niet-hetero zijn is niet natuurlijk en zorgt voor problemen (waaronder ook problemen op seksuele vlak). Hun uitgangspunt is dus ook dat de cliënt heteroseksueel is. Ook naar deze 'therapie' gaan mensen soms vrijwilliger er naar toe (los op basis van welke informatie en sociale druk) voor help vanwege verschillende problemen bijv. op seksuele vlak. Mogen we dan in deze situaties ook niet praten over conversietherapie? Is het anders vanwege de persoon die het uitvoert? Moet een seksualiteit eerst sociaal geaccepteerd zijn voor we het conversietherapie gaan noemen?

Neem dit verhaal uit het Ace-verhalenproject van Carol uit Brazilië.
(TW: afobie & medisch trauma,)
Wie voor een depressie naar een psycholoog ging. Op een dag kwam de psycholoog erachter dat Carol als aseksueel identificeert en zei ze dat zoiets niet bestaat en dat ze Carol zou genezen. Om deze reden is Carol ook gestopt met therapie.
Zou je dit wel als conversietherapie zien? De behandelaar haar uitgangspunt is dat Carol hetero is, lijkt onwetend te zijn en lijkt in haar ogen Coral's probleem op seksuele vlak te willen behandelen.

Misschien een andere voorbeeld, neem Xaine die diens verhaal verteld tijdens de 'Neurodiversity in the Ace Community' panel bij 'the International Asexuality Conference 2021'.
(TW: onvrijwillige opnamen, onvrijwillige medicijn voorschriften & medisch trauma)
Die verteld een ervaring waar die onvrijwillig is opgenomen voor psychische problemen in het Verenigd Koningrijk. Tijdens een therapie verteld Xaine aan de behandelaar dat die identificeert als aseksueel en non-binaire, stond los waar Xaine voor was opgenomen. De behandelaar verteld dat hij daar niet in geloofd en schrijft Xaine medicijnen voor om hun libido/hormonen fixen. Omdat Xaine onvrijwillig was opgenomen mocht die geen medicatie weigeren, ook niet als het niets met de problematiek van opnamen te maken heeft. 
Is dit dan ook geen conversietherapie? De behandelaar zijn uitgangspunt was dat Xaine alloseksueel is, lijkt ook onwetend te zijn en lijkt in zijn ogen Xaine probleem op seksuele vlak te willen behandelen.


AceVentura

Ik vind je voorbeelden twijfelgevallen. Aan de ene kant is al duidelijk (doordat de cliënt dat zelf aangeeft) dat het om aseksualiteit gaat, aan de andere kant: Als een hulpverlener niet beter weet en een verkeerde behandeling voorstelt kan je ook gewoon weggaan. Immers: Als je naar de huisarts gaat omdat je last hebt van je rechter been en als hij dan voorstelt je linker been te amputeren, dan weiger je de behandeling ook omdat die niet past bij je klacht. Natuurlijk ligt dat bij het tweede voorbeeld anders, maar de factor dwang was er niet vanwege de aseksualiteit en de poging tot aanpassing daarvan.

Waar ik eerder op doelde is de situatie waar zowel cliënt als hulpverlener niet bekend zijn met aseksualiteit en daardoor het probleem wat ervaren wordt behandelen. In dit geval kan ik het geen conversietherapie noemen omdat geen van beiden zich bewust is van de werkelijke situatie. Dat geen van beiden zich er van bewust is daar kan je natuurlijk ook wat van vinden, maar dat maakt het geen conversietherapie.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

With Pen and Paint

Citaat van: AceVentura op september 22, 2021, 08:32:56 AM
Als een hulpverlener niet beter weet en een verkeerde behandeling voorstelt kan je ook gewoon weggaan. Immers: Als je naar de huisarts gaat omdat je last hebt van je rechter been en als hij dan voorstelt je linker been te amputeren, dan weiger je de behandeling ook omdat die niet past bij je klacht.

Als je weg kan lopen is dat inderdaad mooi, maar dat betekent niet dat iedereen dat zomaar kan (of dat het als cliënt jouw taak zou moeten zijn om jezelf tegen hulpverleners te beschermen). Mensen die bij een hulpverlener terecht komen zitten vaak al minder goed in hun vel wat een hoop onzekerheid met zich mee kan brengen en ze kunnen te maken hebben met externe druk van een partner. Daarnaast is de relatie tussen een hulpverlener en cliënt niet gelijkwaardig. Veel mensen gaan ervanuit dat een hulpverlener meer verstand heeft van een onderwerp dan zij.

Ik ben zelf ooit bij een psycholoog geweest die een behandeling voorstelde voor iets dat waarvan ik zelf het gevoel had dat het niet het probleem was. Ik heb dit ook aangegeven, maar mijn psycholoog pushte mij en ik dacht 'nouja, misschien heeft ze wel gelijk' en 'baat het niet dan schaadt het niet'. Uiteindelijk heb ik die verkeerde behandeling ondergaan en heeft dat het probleem alleen maar verergert. Was het mooi geweest als ik van tevoren was weggelopen? Tuurlijk, maar dat was niet mijn taak. Zij had beter moeten weten en mijn twijfels serieus moeten nemen.

De vergelijking van pijn in je been tegenover een geaardheid werkt in mijn ogen ook niet echt. Aantrekking en geaardheid is iets veel onduidelijkers en onzichtbaarders. Ik heb genoeg verhalen gehoord van mensen die twijfelden over hun geaardheid, maar niet van mensen die twijfelden waar ze nou precies pijn hadden. En juist door die twijfel ben je veel kwetsbaarder als het gaat om de verkeerde hulp krijgen denk ik.
"She had blue skin, and so did he. He kept it hid, and so did she. They searched for blue their whole way through, then passed right by - and never knew."
-Shel Silverstein

With Pen and Paint

Citaat van: AceVentura op september 22, 2021, 08:32:56 AM
Natuurlijk ligt dat bij het tweede voorbeeld anders, maar de factor dwang was er niet vanwege de aseksualiteit en de poging tot aanpassing daarvan.

Maar als het geen conversietherapie is zolang de "hulpverlener" niet expliciet aangeeft/gelooft dat die een geaardheid wil veranderen, dan zou conversietherapie in het geval van homoseksuele mensen ook in veel gevallen volgens die definitie geen conversietherapie meer zijn ??? Er zijn genoeg gelovige mensen die niet geloven dat homoseksualiteit een geaardheid is maar een keuze/gedrag dat gecorrigeerd moet worden (ze geloven dus niet dat ze een geaardheid proberen te veranderen maar dat is in feite wel wat ze doen). Hoe is dat anders bij aseksualiteit?
"She had blue skin, and so did he. He kept it hid, and so did she. They searched for blue their whole way through, then passed right by - and never knew."
-Shel Silverstein

AceVentura

Citaat van: With Pen and Paint op september 22, 2021, 01:07:38 PM
Als je weg kan lopen is dat inderdaad mooi, maar dat betekent niet dat iedereen dat zomaar kan (of dat het als cliënt jouw taak zou moeten zijn om jezelf tegen hulpverleners te beschermen). Mensen die bij een hulpverlener terecht komen zitten vaak al minder goed in hun vel wat een hoop onzekerheid met zich mee kan brengen en ze kunnen te maken hebben met externe druk van een partner. Daarnaast is de relatie tussen een hulpverlener en cliënt niet gelijkwaardig. Veel mensen gaan ervanuit dat een hulpverlener meer verstand heeft van een onderwerp dan zij.
Uiteraard is er geen gelijkwaardige relatie tussen de hulpverlener en de cliënt. Maar stel je bent aseksueel (zonder het zelf te weten) en gaat naar een hulpverlener toe. Een hulpverlener die aseksualiteit niet kent zegt: Ga het maar 3 keer per week doen, dan genees je wel.
Grote kans dat je je daar al ongemakkelijk bij voelt, of anders na de eerste week waarschijnlijk wel ::). Dan is het wel degelijk aan jou als cliënt om die feedback aan de hulpverlener te geven.

Citeer
De vergelijking van pijn in je been tegenover een geaardheid werkt in mijn ogen ook niet echt. Aantrekking en geaardheid is iets veel onduidelijkers en onzichtbaarders. Ik heb genoeg verhalen gehoord van mensen die twijfelden over hun geaardheid, maar niet van mensen die twijfelden waar ze nou precies pijn hadden. En juist door die twijfel ben je veel kwetsbaarder als het gaat om de verkeerde hulp krijgen denk ik.
Het voornaamste wat ik wil aangeven is dat je:
1) Een keuze hebt (behandeling wel/niet aangaan, naar een ander gaan, enz)
2) Zelf mag (of misschien zelfs moet) aangeven als de behandeling niet past bij je klacht

Citaat van: With Pen and Paint op september 22, 2021, 01:18:48 PM
Maar als het geen conversietherapie is zolang de "hulpverlener" niet expliciet aangeeft/gelooft dat die een geaardheid wil veranderen, dan zou conversietherapie in het geval van homoseksuele mensen ook in veel gevallen volgens die definitie geen conversietherapie meer zijn ??? Er zijn genoeg gelovige mensen die niet geloven dat homoseksualiteit een geaardheid is maar een keuze/gedrag dat gecorrigeerd moet worden (ze geloven dus niet dat ze een geaardheid proberen te veranderen maar dat is in feite wel wat ze doen). Hoe is dat anders bij aseksualiteit?
Als het onwetendheid is niet. Als je bij wijze van spreken zelfs het woord aseksualiteit niet eens kent dan kan je moeilijk therapie aanbieden om die te veranderen. Als je aseksualiteit kent, en ondanks die kennis handelt wel. In jou voorbeeld: Die mensen weten dat homoseksualiteit bestaat, en gaan daar op basis van hun geloofsovertuiging anders mee om. Dat is wat anders dan homoseksualiteit niet kennen.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Koffie

Weglopen van een behandeling gaat inderdaad lang niet altijd, zeker niet als je zelf nog niet weet waar de schoen wringt, of je nog twijfels hebt, of je jezelf niet hebt geaccepteerd. Want anders zijn, doet wat met je.

Een voorbeeld: ik ben autistisch en dat is op mijn 41e gediagnosticeerd. Er spelen ook andere dingen mee, die onder PTSS vallen. Decennia lang werd alles daarop gegooid of men dacht dat er een persoonlijkheidsstoornis speelde, die ik niet heb. En waar ik me ook toen niet in herkende.

Ik heb lang niet begrepen dat ik autistisch was en hulpverleners ook niet, want ik ben een vrouw, ik ben niet verstandelijk gehandicapt. Er bestonden (en ook nu bestaan er) nogal eens misverstanden en vooroordelen rondom autisme. Dus ik ben behandeld, maar ik werd er op zijn minst niet beter van. Ik moest aan verwachtingen voldoen waar ik o zo dolgraag aan wilde voldoen, dus ik deed mijn best, om 'normaal' te zijn, maar ik werd daar helemaal niet beter van. Maar ik wilde me beter voelen, ik wilde me redden, dus ik liep niet weg, ik deed mijn best en meer dan dat.

Pas toen duidelijk was en uiteindelijk ook bewezen dat ik zo autistisch ben als een deurbel, werd mijn behandeling aangepast, kreeg ik na een hoop gezoek eindelijk de begeleiding die me helpt staande te blijven.

Dus stel, je bent zoekende naar jezelf, je bent aseksueel, maar je weet dat niet of je wilt dat niet zijn, want je hebt geleerd dat je niet jezelf mag zijn, dan ben je kwetsbaar, voor allerlei dingen die therapeuten misschien soms met de beste bedoelingen met je doen. Je kunt niet zomaar weglopen.

Nu, nu kan ik dat. Als een hulpverlener mij nu niet zou accepteren als autist, of aseksueel, of dat wel doet maar toch bepaalt dat ik moet voldoen aan een bepaalde eis omdat die persoon of de maatschappij dat leuker vindt, dan trek ik mijn mond open. Eventueel loop ik weg. Ik ben nog steeds kwetsbaar, maar veel minder. Maar daar is wel wat aan voorafgegaan.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Speaker

Citaat van: AceVentura op september 22, 2021, 08:32:56 AM
Ik vind je voorbeelden twijfelgevallen. Aan de ene kant is al duidelijk (doordat de cliënt dat zelf aangeeft) dat het om aseksualiteit gaat, aan de andere kant: Als een hulpverlener niet beter weet en een verkeerde behandeling voorstelt kan je ook gewoon weggaan. Immers: Als je naar de huisarts gaat omdat je last hebt van je rechter been en als hij dan voorstelt je linker been te amputeren, dan weiger je de behandeling ook omdat die niet past bij je klacht. Natuurlijk ligt dat bij het tweede voorbeeld anders, maar de factor dwang was er niet vanwege de aseksualiteit en de poging tot aanpassing daarvan.


Ik zou beiden gevallen geen twijfel geval noemen. In beide gevallen gaan de behandelaren uit hun weg om een 'probleem' oplossen wat voor hun cliënt geen probleem is. Sterk nog, in beide gevallen geven ze aan dat het om hun geaardheid gaat. In het laatste geval kan Xaine niet eens weg en moet die de medicatie nemen gezien het voorgeschreven is en het een onvrijwillige opnamen betreft. Tevens, ook als je weg gaat, is je nog steeds conversietherapie aangeboden.

Naast wat de andere al aangeven over de machtsverhouding en de onzekerheid, er is ook een kwetsbarheid dat een behandeling die ze nodig hebben wordt stopgezet en kan het vaak nog lang duren voordat je een vervangende behandelaar heb gevonden door verschillende redden. Niet iedereen heeft dus de privilege om weg te lopen.

Over je scenario, ik vind dat je kan spreken over nalatigheid en misschien daardoor onbedoeld conversietherapie kan optreden. Ook een behandelaar moet rekening houden met iemands grenzen, zeker omdat er een machtsverhouding is. De behandelaar zou naar mijn mening daarnaast onderzoek moeten doen naar wat het probleem is, waarom het een probleem is, waardoor het probleem word veroorzaak, hoe het een probleem is voor de persoon en voor wie het een probleem is. (Is het een probleem voor jou of door/voor de mensen om je heen?) Niet een gedegen onderzoek doen kan leiden tot een verkeerde behandelingen, diagnoses en/of doorverwijzingen krijgen met als gevolg dat hun vertrouwen geschaard worden, meer trauma's oplopen en/of terughoudender worden om hulp te zoeken. Daarnaast zijn er niet alleen aseksuele mensen die minder interesse hebben in seks of bepaalde seksuele handeling(en), of zijn er niet alleen relaties tussen een aseksuele persoon (ook al weten ze het zelf niet) en alloseksuele persoon waar er een verschil in verlangen naar seks is. Dat is namelijk niet perse wereld vreemd en het probleem ligt niet perse bij 1 van de 2 personen. Hopelijk weet de behandelaar dat ook, anders lijkt het meer of de behandelaar zijn cliënt aan een sociaal accepteerbare norm te voldoen wil laten voldoen dan hun te helpen.

AceVentura

Ik denk niet dat we het eens gaan worden, en dat maakt ook dat deze campagne bij jou in betere handen is dan dat het bij mij zou zijn ;)
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

AceOfCups

Citaat van Speaker:
"De behandelaar zou naar mijn mening daarnaast onderzoek moeten doen naar wat het probleem is, waarom het een probleem is, waardoor het probleem word veroorzaak, hoe het een probleem is voor de persoon en voor wie het een probleem is. (Is het een probleem voor jou of door/voor de mensen om je heen?) Niet een gedegen onderzoek doen kan leiden tot een verkeerde behandelingen, diagnoses en/of doorverwijzingen krijgen"

Mooi en duidelijk gezegd: los van of je iets wel of niet de naam 'conversietherapie' geeft -dat is ook maar een woord- omschrijf je hiermee waar het echt om zou moeten gaan wil er sprake zijn van goede gezondheidszorg.
Ecce homo

Kim10

Je legt de lat hoog. Ace of Cups. Veel behandelaars kijken niet verder dan hun neus lang is.