Hallo!

[HuntressOfArtemis]

Hallo, ik ben nieuw hier. 
Mijn username verwijst naar de jageressen van Artemis uit de Griekse mythologie. Ik heb dit gekozen omdat ik misschien een kleine mythologie obsessie heb en Artemis mijn favoriete godin is. In Percy Jackson, een van mijn lievelingsboeken, komen zij ook voor. De deal om je bij hen aan te sluiten is dat je eeuwig maagd moet blijven en dan word je onsterfelijk. Ik zou dit zeker doen.

Mijn verhaal: Ik heb altijd al iets tegen sex en romantiek gehad, maar ik wist niet waarom. Toen ik ouder werd en iedereen nogal geobsedeerd leek te raken, werd dit heel ongemakkelijk. Eerst dacht ik dat het aan de rest van de wereld lag, maar toen begon ik te beseffen dat het ook aan mij kon liggen.
Ik ben wel een keer verliefd geworden denk ik, toen ik 12 was, dat was heel vreemd want ik wist dat het wederzijds was, maar het voelde gewoon niet goed om een relatie aan te gaan dus probeerde ik het gewoon te negeren. Op dat moment was het vooral heel verwarrend. Later moest ik een paar keer iemand afwijzen en dat was heel moeilijk want ik wilde niemand pijn doen en voelde me heel gemeen, maar ik walgde van het idee alleen al. Ik dacht dat er iets mis moest zijn met mijn gevoelens of zo, maar van andere emoties had ik wel veel last dus dat klopte niet.

Ongeveer een jaar geleden zag ik een uitleg over asexualiteit passeren en ik kon me er helemaal in vinden. Ik was blij dat er niets mis met me was, maar negeerde het verder.
Een tijdje geleden ben ik er meer over beginnen lezen en voelde me steeds meer op mijn plaats.
Momenteel maak ik vooral veel grappen over het geen kinderen of relatie willen, maar ik heb geen idee hoe ik opeens moet vertellen dat ik het juiste label gevonden heb. Ik zou bijvoorbeeld graag een ace ring dragen, maar dat gaan mijn ouders vreemd vinden.

Ik ben blij dat ik in deze website gevonden heb en dat als je maar goed genoeg zoekt, er wel veel te vinden is over het ace spectrum. Alleen jammer dat er zo weinig goede representatie is. Ik denk dat het ook belangrijk is dat er meer verspreid wordt over asexualiteit want het is goed als mensen zichzelf zo snel mogelijk ontdekken, ik denk dat ik op dat vlak heel veel geluk heb gehad en anderen verdienen dat ook.

Ok, dit moest een korte voorstelling zijn, maar het is een hele biografie geworden...
Als iemand wil praten of tips heeft, reageer hier maar op, dat  zou me heel blij maken!!

[Edewecht]

Hallo HuntressOfArtemis

Dat iemand al rond haar twaalfde weet dat ze niets heeft met seks en romantiek, zien we hier niet vaak. Ik vind dat wel bijzonder. Je schrijft er in ieder geval nogal rustig over - het lijkt me dat je geen weg van schokkende ontdekkingen hebt gehad.

Over het vertellen: je moet niets. Meestal dienen de gelegenheden zich vanzelf wel een keertje aan, vroeg of laat. En dan nog kun je kiezen of je zegt 'ik ben aseksueel' met een uitleg; of dat je laat vallen dat seks en romantiek je niets doen en dat dat OK is voor jou en 'by the way, dat heet aseksueel/aromantisch' ofzoiets.
Belangrijk is dat je weet dat je niet de enige bent, dat aseksualiteit/aromantisch een bestaand iets is, en dat je herkenning vindt bij 'soort'genoten. Bijvoorbeeld hier op het forum. Welkom dus!

(grapje: wanneer ben je meerderjarig? want dan kun je ringen dragen zonder mening van ouders.)

[AceVentura]

Welkom op het forum HuntressOfArtemis, 

Mooie naam heb je gekozen.

Toen ik ouder werd en iedereen nogal geobsedeerd leek te raken, werd dit heel ongemakkelijk. Eerst dacht ik dat het aan de rest van de wereld lag, maar toen begon ik te beseffen dat het ook aan mij kon liggen.

Dit herken ik ook heel erg. Ik dacht eerst dat iedereen maar overdreven deed als het om seks(ualiteit) en relaties ging. Inmiddels weet ik wel dat het aan mij lag ... of eigenlijk nog steeds ligt

Zoals Edewecht al schreef: Je hoeft natuurlijk niets, geen ring, niet vertellen. Je mag zelf kiezen wat je doet, en je mag zelf het moment kiezen waarop je dat doet. Bij mij heeft het ook tot een aantal jaren na mijn ontdekking geduurd voordat ik er meer openheid over kon geven naar de buitenwereld.

[Yisiël]

Toen ik ouder werd en iedereen nogal geobsedeerd leek te raken, werd dit heel ongemakkelijk.

Omg, je vat mijn hele middelbareschooltijd samen in één zin :,)

[HuntressOfArtemis]

Ja ik denk dat ik nogal geluk gehad heb dat ik het zo vroeg heb ontdekt. Het ding is dat ik altijd veel gelezen heb en het verschrikkelijk dom vond als personages verliefd werden en dat zelf nooit wou.
Vroeger dacht ik eigenlijk ook dat seksuele aantrekking een sociale constructie was zodat de mensheid niet zou uitsterven of zo en dat het vooral stoerdoenerij was   
Het is wel goed om gelijkgestemden te vinden.

Het vervelende is dat ik het wel wil vertellen, ik weet zelfs al aan wie ik het eerst wil vertellen en zo, maar ik wil het vooral subtiel eens laten vallen, maar elke keer als ik eraan denk krijg ik te veel stress.

[Koffie]

Ik was 14 toen ik voor het eerst thuis iets zei over dat ik mezelf geen seks zag hebben, maar ik denk dat ik er wel eerder aan gedacht heb. Alleen toen ik 14 was, was er nog niets bekend over aseksualiteit en had je ook nog geen internet. Het heeft heel lang geduurd ik ik op dat gebied duidelijkheid kreeg.
Overigens werd ik wel verliefd, al vanaf mijn 10e, maar ik ervaarde dus alleen 'romantische' aantrekking.

Overigens denk ik nog dat af en toe het meedoen over seks best voor een deel meelopen is. Een paar jaar terug zat ik ergens waar iemand voorstelde erotische gedichten voor te lezen. Of dat een goed idee was. Allemaal volwassen tot overmatig volwassen leeftijden, dus het puberale zou er toch een beetje af moeten zijn... maar als er een begint te joelen, volgen ze allemaal.
Het is kennelijk heel belangrijk dat mensen weten dat je gericht bent op seks. Maar goed, ik zat daar kalmpjes niet mee te joelen, in elk geval.

Het is al gezegd, vertellen moet niet, dat mag. Dat doe je als je daar zelf aan toe bent. Verschillende vrienden van mijn dochter zijn homo en het is wel eens zo geweest dat zij de eerste was die dat wist. Zij was dus als eerste in vertrouwen genomen. Dochter reageerde positief, het zelfvertrouwen van de jongen nam toe en hij kwam langzaam verder uit de kast. Op een gegeven moment ook thuis.

Bedenk wel dat als jij het vertelt aan bv. je ouders, het voor jou niet nieuw meer is, voor hen wel. Dus zij hebben misschien nog tijd nodig om dingen te verwerken. Daarbij zien ze misschien een toekomst voor zich waarin jij zwanger wordt een kleinkinderen op de wereld zet, en dat kan natuurlijk (ik heb ook kinderen gekregen) maar misschien gaat dat wel lastiger worden. Als je dat überhaupt wilt.
Daarbij heb je als aseksueel een soort dubbele horde om te nemen, omdat je ook nog moet uitleggen was aseksualiteit is.

Zo iets over jezelf vertellen is niet altijd even makkelijk. Het maakt je heel kwetsbaar, want als mensen dat afwijzen, dan wijzen ze een heel stuk van jou als persoon af en dat doet zeer. Maar op den duur brengt het ook veel spanning mee, als je erover blijft zwijgen. Alsof je met een geheim loopt en niemand weet wie jij echt bent. Dus als ik het zo lees denk ik dat het moment waarop je het voor het eerst wel met iemand deelt, bijna daar is. Soms is een moment afwachten best lastig, want je weet nooit wanneer dat moment komt en als het komt, blijven de woorden steken.
Volgens mij is die vriend van mijn dochter via whatsapp uitgekomen bij haar. Zoiets kan ook nog. Maar in elk geval, soms kan het helpen om niet op 'het moment' te wachten, maar het moment een handje te helpen. En dan spring je pardoes in het diepe...

[HuntressOfArtemis]

Dat moet lastig geweest zijn als je er helemaal niets over te weten kon komen.
Ik heb geen idee of ik al dan niet romantische aantrekking voel en wat het verschil is met platonische. Momenteel denk ik dat ik misschien grijs aromatisch ben maar het is nog onduidelijk.

Dat klinkt echt als een heel ongemakkelijke situatie...

Ik denk niet dat kleinkinderen het probleem zullen zijn, ik heb nog een paar zussen en ik zeg wel best al lang dat ik geen kinderen wil.

Ik heb ook al beslist aan wie ik het als eerste ga zeggen, mijn zus die (voor zo ver ik weet) als eerste aan mij verteld had dat ze misschien bi was, want wij zijn best wel close en ik weet dat ze zich er niet veel van gaat aantrekken, ofwel aan mijn nicht/beste vriendin want bij haar vind ik misschien makkelijker een moment om het te zeggen als we aan het bijpraten zijn opdat we elkaar een tijd niet gezien hebben. Maar het moment zelf kan je inderdaad niet echt voorbereiden

[Koffie]

Klopt, was lastig. Als je niet weet wat er met je is kun je jezelf niet plaatsen. Je kunt jezelf aan jezelf niet echt uitleggen. Ik kon het wel omschrijven en dat deed ik ook wel, maar dat is toch anders dan wanneer het een kader heeft.

[HuntressOfArtemis]

Ja, dat kan ik begrijpen...
Gelukkig weet je het nu wel 

[Edewecht]

Ik heb ook al beslist aan wie ik het als eerste ga zeggen, mijn zus die (voor zo ver ik weet) als eerste aan mij verteld had dat ze misschien bi was, want wij zijn best wel close en ik weet dat ze zich er niet veel van gaat aantrekken, ofwel aan mijn nicht/beste vriendin want bij haar vind ik misschien makkelijker een moment om het te zeggen

Kijk, zo kun je inderdaad rustig je route een beetje uitstippelen. Maak het jezelf niet te moeilijk, kleine stapjes. Elk stapje is er één, en brengt je dichter bij daar waar je uiteindelijk misschien heen wilt.

[HuntressOfArtemis]

Maar het blijft een eng idee dat als ik wil dat mensen het weten, ik het ze ook echt ga moeten vertellen omdat niemand zelf de link gaat leggen...
Maar ik denk dat het wel al een goed begin is dat ik het zelf al leer aanvaarden, en dit forum helpt daarmee ook veel

[AceVentura]

Daarom is het belangrijk om er ook gewoon de tijd voor te nemen. Begin bij jezelf, en als jij daar aan toe bent kan je het inderdaad vertellen aan die personen waarvan jij wil dat ze het weten.

[Edewecht]

Maar ik denk dat het wel al een goed begin is dat ik het zelf al leer aanvaarden

Jazeker! Dat is de aller- allereerste stap, voor je ermee naar buiten komt.
Zolang je het zelf niet hebt kunnen aanvaarden, ben je wel vatbaarder voor wat mensen tegen je zeggen. Dan voelt het ook heel kwetsbaar om het aan anderen te vertellen, misschien wel te kwetsbaar.
Ik hoop dat dit forum je er inderdaad verder mee kan helpen. Je hebt hier al meerdere stappen gezet!

[Koffie]

Je hebt alle tijd! De tijd staat aan jouw kant. Doe vooral niet iets waar je zelf nog niet aan toe bent. Als je echt nog zo voorzichtig bent voel je je misschien nog te kwetsbaar. Dat mag, dat is helemaal prima. Dan is het ook goed dat je voorzichtig bent, want dat betekent dat je goed op jezelf past en voor jezelf zorgt. Over een ander onderwerp waarbij mensen zich vaak erg kwetsbaar voelen, heb ik ooit eens gezegd: je zet een mooi kristallen glas toch ook niet midden op een voetbalveld?

Nou, dat dus.

[HuntressOfArtemis]

Bedankt voor jullie antwoorden, het helpt echt! Ik denk dat ik ook eerst mijn al dan niet bestaande romantische aantrekking moet proberen te plaatsen want dat is nog een groot zwart gat, en misschien ben ik dan meer aan het idee gewend.
Eigenlijk denk ik dat ik het ook niet echt erg vind, maar vooral het idee dat mensen het raar gaan vinden en dat als al mijn vrienden wel relaties krijgen, ik helemaal alleen ga eindigen, schrikt mij af.

Mooie metafoor, koffie!

Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?