Hallo!

[Koffie]

Ja, dat kan. Dat komt ook voor. Daarnaast: als jij het kan is er sowieso 1 die dat kan en dan kan het dus.

Overigens ben, of was, ik niet aromantisch. Ik werd dus wel verliefd. Ik ben nooit een heethoofd geweest en ik ben nu 52 en nu al helemaal niet meer.
Maar ik had altijd de neiging relaties aan te gaan op basis van vriendschap. Wel met mannen, ik geloof niet dat ik dat ooit met een vrouw zo zou voelen. Maar ik ben nooit geïnteresseerd geweest in roze wolkjes, ik ben eigenlijk vooral op zoek geweest naar de vriendschap in een relatie.
Dus ook al ben je niet aromantisch, ook daar zijn vele schakeringen in mogelijk.

Ik zie mezelf als grijs-romantisch. Je hebt mensen die zo ongeveer op iedere lantarenpaal verliefd kunnen worden, je hebt mensen die het helemaal niet worden. En ik ben het heel soms. Dan moet een man een speciaal soort 'uitstraling' hebben, een bepaalde sfeer om zich heen hebben en dan kan het zijn dat ik dan romantische aantrekking voel. Dan hoef ik ook niet meteen stapelverliefd te zijn, maar dan denk ik: Ik heb het gevoel dat ik op die man verliefd zou kunnen worden. Maar de mannen waarmee ik een relatie mee heb gehad, daar was ik niet buitengewoon verliefd op en ik heb dat ook nooit als een voorwaarde gezien.

Maar al gauw bleek dat mannen toch meestal een andere insteek in relaties hadden, dan ik. De seksuele/erotische insteek natuurlijk, de verliefde/romantische insteek. Vrouwen om me heen hebben dat ook. En ik herken dat, althans wat de romantische insteek, maar toch. Ook daarin zoek (of zocht) ik geloof ik toch wat anders. Ik weet het geloof ik niet precies goed uit te leggen.

Dus, ga voort in je zoektocht, uiteindelijk voelt het zoals het voelt. Als dat voelt als: Ja, dit 'klopt', dit 'ben ik', dan is dat zo. Al is dat soms niet geheel te duiden.

[Yisiël]

Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?

Ja. Dat is mijn insteek ook Ik wil supergraag een leuk gezin hebben ooit op een dag, met iemand met wie ik het gewoon fijn vind om samen te zijn. Wat mij betreft liever op best-buddy basis dan dat me bij kaarslicht gezegd wordt 'ik hou van jou'.

En alleen eindigen? Dat hoeft zeker niet! Er zijn genoeg vormen van relaties, er zijn genoeg andere aseksuelen. Blijf gewoon lekker op zoek naar iemand die bij jou past, want zo iemand loopt zeker rond. Misschien moet je wat langer of wat specifieker zoeken dan anderen, maar dat is overkomelijk, toch?

(Also: in de tussentijd is het best grappig om alle seks- en bijbehorende problemen van allo vrienden te horen en achterover te kunnen leunen in de wetenschap dat zulke onzin lekker aan mij voorbij gaat )

[AceVentura]

Bedankt voor jullie antwoorden, het helpt echt! Ik denk dat ik ook eerst mijn al dan niet bestaande romantische aantrekking moet proberen te plaatsen want dat is nog een groot zwart gat, en misschien ben ik dan meer aan het idee gewend.

Het is misschien een beetje flauw om dat weer te zeggen, maar ik bedoel het goed: Ook hier MOET je niets. Doe wat goed is voor jou. Als je eerst duidelijkheid wil hebben over je romantische geaardheid is dat prima, als je die niet nodig hebt is dat ook prima.
Laat jouw eigen proces leidend zijn, en dat proces is al lang begonnen voordat je je hier op het forum inschreef, sta vooral open voor alle mogelijke dingen die je op je pad tegen gaat komen. Uiteraard zijn wij er om je te steunen en helpen als dat nodig is.

Eigenlijk denk ik dat ik het ook niet echt erg vind, maar vooral het idee dat mensen het raar gaan vinden en dat als al mijn vrienden wel relaties krijgen, ik helemaal alleen ga eindigen, schrikt mij af.

Mensen vinden toch wel van alles van elkaar, of je nou aseksueel bent, "normaal", lang, kort, dik, dun, of wat dan ook. Het beste wat je ermee kan doen is je er niets van aantrekken en jouw eigen pad nemen. Zorg dat je comfortabel bent met hoe je zelf bent, dan kom je vanzelf mensen tegen die comfortabel zijn met jou.

Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?

Ik identificeer mezelf al een tijdje als aromantisch, en eerlijk gezegd twijfel ik daar ook af en toe over. Ik denk dat je ook best een aromantische relatie kan hebben, ik zie dat dan als een soort heel hechte vriendschap. Laat vooral het traditionele beeld over een relatie los en kijk naar hoe jij samen met iemand door het leven zou willen.

[HuntressOfArtemis]

[size=0.85em](Also: in de tussentijd is het best grappig om alle seks- en bijbehorende problemen van allo vrienden te horen en achterover te kunnen leunen in de wetenschap dat zulke onzin lekker aan mij voorbij gaat[/size][/size][size=0.85em] [/size][/size][size=0.85em] [/size][size=0.85em])[/size][size=0.85em]
[/size][size=0px]Dat is waar [/size][size=0.85em]  

[/size]Grijs romantisch kan ook nog altijd. Eerst dacht ik dat ik heteroromantisch was omdat ik alleen nog maar iets voor jongens gevoeld heb, maar meestal was dat puur theoretisch zonder echte gevoelens dat ik bij mezelf dacht: Hij zou goed relatiemateriaal zijn. Ik ben denk ik maar een keer verliefd geweest (dat was verschrikkelijk), maar nu begin ik me ook al af te vragen of dat wel "echt" was, want het is best al een tijdje geleden. Tegenwoordig voel ik me steeds meer aromantisch, maar de vraag is of dat wel kan.(Conclusie: gevoelens zijn verwarrend en het is een grote chaos)[size=0.85em]

(Er ging iets mis met de opmaak. Als admin grijp ik daarom even in en kopieer je bericht naar een leesbare tekst. Edewecht.)

(Also: in de tussentijd is het best grappig om alle seks- en bijbehorende problemen van allo vrienden te horen en achterover te kunnen leunen in de wetenschap dat zulke onzin lekker aan mij voorbij gaat

Dat is waar  

Grijs romantisch kan ook nog altijd. Eerst dacht ik dat ik heteroromantisch was omdat ik alleen nog maar iets voor jongens gevoeld heb, maar meestal was dat puur theoretisch zonder echte gevoelens dat ik bij mezelf dacht: Hij zou goed relatiemateriaal zijn. Ik ben denk ik maar een keer verliefd geweest (dat was verschrikkelijk), maar nu begin ik me ook al af te vragen of dat wel "echt" was, want het is best al een tijdje geleden. Tegenwoordig voel ik me steeds meer aromantisch, maar de vraag is of dat wel kan. (Conclusie: gevoelens zijn verwarrend en het is een grote chaos)

[Animo00]

Welkom! 😁

[BjornAgain]

Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?

Ik identificeer mezelf al een tijdje als aromantisch, en eerlijk gezegd twijfel ik daar ook af en toe over. Ik denk dat je ook best een aromantische relatie kan hebben, ik zie dat dan als een soort heel hechte vriendschap. Laat vooral het traditionele beeld over een relatie los en kijk naar hoe jij samen met iemand door het leven zou willen.

Dit is wel een sterke reactie, zelf ben ik op het romantische vlak nog erg zwevend... Ik heb me altijd als heteroromantisch bestempeld, maar meer en meer denk ik, wat maakt het nou het verschil tussen een romantische en een aromantische relatie, zeker als aseksueel?
Een boswandeling kan je ook maken zonder dat je daarbij elkaars hand moet vasthouden en eten bij kaarslicht kan ook gewoon gezellig zijn...

Inderdaad het is natuurlijk zelf hoe je een relatie voor je ziet en dat kan gewoon een hele hechte vriendschap zijn. In zekere mate kan ik best wel jaloers worden op vrienden (exen van elkaar) die haast samenwonen, er voor elkaar zijn, leuke dingen doen, maar er (naar mijn weten) verder geen seksuele of romantische interactie is.

[Aiyana]

Welkom hier! Ik ben ook nog vrij nieuw hier.

[HuntressOfArtemis]

maar meer en meer denk ik, wat maakt het nou het verschil tussen een romantische en een aromantische relatie, zeker als aseksueel?
Een boswandeling kan je ook maken zonder dat je daarbij elkaars hand moet vasthouden en eten bij kaarslicht kan ook gewoon gezellig zijn...

Ja, dat is ook zeker waar. Misschien is het niet heel belangrijk om te weten, maar wel handig, vooral als je het aan iemand moet uitleggen denk ik zo.

[HuntressOfArtemis]

Een kleine update: ik ben op kamp geweest en er zijn een paar dingen gebeurd:

- Iemand liet het woord "asexueel" vallen in een gesprek, dat
was de eerste keer dat ik dat gewoon zo hoorde en het gaf  me het gevoel dat we toch niet onzichtbaar zijn

- In een gesprek over sexualiteit heb ik gezegd dat ik ace ben en ze luisterden maar stelden geen vervelende vragen, wat me echt een stuk verzekerder maakte

- In mijn kamer (met allemaal "straight" meisjes) leek iedereen het al te kennen. Iemand zei zelfs dat als ze een label zou moeten kiezen, het aseksueel zou zijn.

- Er waren alleen een paar jongens die het niet begrepen, maar ze aanvaarden het wel. (Ik had het toevallig laten vallen de laatste dag en die avond en in de bus hebben we er veel over gepraat en ze luisterden echt naar mij  uitleg)

Tot zo ver mijn goede ervaringen. Ik wou dit gewoon even delen want het maakte me echt blij. Eerst was ik van plan het eerst tegen mijn zus te zeggen, maar het kwam er opeens uit en de reacties waren geweldig. Ik denk dat het ook makkelijker is om zoiets te zeggen tegen mensen die je nog niet goed kent. Maar nu is de stap allesinds minder groot om het tegen mijn vrienden en familie te zeggen.

[Koffie]

Dat is een hele mooie update, en gelukkig werd het goed opgevat.

[AceVentura]

Wat fijn dat je zulke positieve ervaringen hebt

Terecht dat je daar blij om bent, en misschien motiveert het zelfs om nog meer te vertellen (als je dat wil uiteraard). Het is inderdaad ook mijn ervaring dat hoe vaker je het verteld hoe makkelijker het wordt, dus het moeilijkste heb je gehad

Geniet ervan

[PallaS.]

Hoi HuntressOfArtemis,

Wat goed dat je je weg hierheen gevonden hebt, en wat is het fijn om te lezen over jouw positieve ervaringen. Echt super!

Ik vind trouwens jouw naam heel tof: goed gekozen!. (Al zeg ik het zelf: #GreekGoddessesRule, haha)

Groeten,

PallasSophia

[HuntressOfArtemis]

Bedankt!
PallasSophia, ik vind jou naam ook heel mooi. Nog een asexuele Griekse godin!

[HuntressOfArtemis]

Ik wist niet waar ik dit precies moet zetten, maar ik zou het graag even laten weten.

Ik ben daarnet tegen mijn ouders uit de kast gekomen.
Veel van mijn vrienden wisten het al en ik had nogal wat hints zitten re geven, maar ze kenden de termen niet en legden dus ook niet de link.
Daarnet is mijn zus uitgekomen als genderqueer, en toen zag ik de kans om zelf ook aan te halen dat ik aroace ben. Ik was een beetje bang dat ik de aandacht van haar weg zou trekken, maar anders had ik het nooit gedurfd.
Hun reactie was vooral dat ik eigenlijk nog te jong was om het te weten en dat het misschien nog kan veranderen. Niet erg bevredigend, maar ook geen speciaal sleutel reactie. Ik ben opgelucht dat ik er nu opener over kan zijn en we zullen wel zien wat de toekomst brengt.

[AceVentura]

Goed gedaan Fijn dat je er nu opener over kan zijn 

De reactie is inderdaad wel jammer, maar is ook niet het ergste. Blijf gewoon jezelf en dan zullen ze vanzelf zien dat het een blijvertje is