Hoe omgaan met negatieve reactie op Coming out

[Suusje]

Oh wat heb ik lang getwijfeld of ik dit wel durf. Ik ben 27 jaar oud en weet eigenlijk al sinds 12 jaar dat ik niet heteroseksueel ben. Eerst dacht ik nog dat ik Biseksueel was, maar sinds 4 jaar weet ik dat ik bi-romantisch aseksueel ben.

Waarom ik hier ben, omdat ik op dit moment het gevoel heb alleen op de wereld te zijn. Mijn ouders zouden niets liever willen als dat ik eindelijk eens een man neem en een gezin start. Ik wil geen kinderen, dat heb ik ze al vaker gezegd, maar wordt altijd een beetje weggewuifd. Ik heb ongeveer een maand geleden geprobeerd het mijn ouders te vertellen, maar ik werd steeds door mijn vader onderbroken en aan het einde van het gesprek werd me weer gezegd dat ik gewoon een man nodig heb, dan gaat het wel weer beter.

Vandaag heb ik het een vriendin verteld, maar dat ging ook al niet zo hoe ik het wilde. Haar antwoord: ik snap niet waarom je me dat verteld, jouw seksualiteit gaat mij niets aan. Ik wil het alleen weten van de mannen op wie ik verliefd wordt.

Hoe gaan jullie met negatieve reacties om?

[AceVentura]

Goed dat je stappen zet om uit de kast te komen

In algemene zin zeg ik altijd: Het feit dat ze reageren moet je op zo'n moment kunnen hebben (je verteld ze iets, daar gaan ze op reageren, of je nou wil of niet), de inhoud van hun reactie zegt over het algemeen meer over de persoon die de reactie geeft dan over jou.

Bij die vriendin is het signaal duidelijk: Ze vind dit geen belangrijk onderwerp voor haar. Wat je kan doen is eventueel vertellen dat het voor jou wel heel belangrijk is, en dat je dit met haar als vriendin wil delen. Ze hoeft er verder niets mee.

Bij je ouders is het misschien lastiger, mede omdat het je ouders zijn. Het simpelste wat je zou kunnen doen is hun reactie naast je neerleggen. Je hebt ze verteld wat je ze wil vertellen, ik hoop voor jou dat je daar toch wat aan gehad hebt, en verder laten voor wat het is. Op basis van hun reactie heb ik de indruk dat ze erg vast houden aan het mannetje-vrouwtje-kinderen patroon en daar lijken ze moeilijk van los te komen.

Wat je daarnaast in algemene zin kan doen is benoemen wat die reactie met jou doet. Bijvoorbeeld "Als je dit zo zegt geeft me dat het gevoel alsof je me niet serieus neemt" (ik geef maar een voorbeeld, vul vooral jouw eigen gevoel in), belangrijk is dat dat over jou gaat, over jou gevoel, en niet over die ander. Daarmee ontneem je de ander namelijk de mogelijkheid om te zeggen "dat is niet waar". Hopelijk kan je vanaf daar weer een goed gesprek hebben.

[Koffie]

Ik las het net in je voorsteltopic. Het lijkt me heel moeilijk als mensen zo reageren. Het is iets dat je kwetsbaar maakt, je wens is toch dat ze je accepteren zoals je bent, met de geaardheid die je mee hebt gekregen en met de keuzes die je maakt, in dit geval om geen kinderen te willen. Dat geldt voor iedereen die je na staat, maar ik kan me voorstellen dat je dat juist van je ouders graag wilt.

Het is ook een misverstand dat je echt iets over je seksualiteit vertelt als je vertelt dat je aseksueel bent. Als ik zeg dat ik dat ben, zeg ik daar mee niet wat ik wel en niet wil, wat ik gedaan heb, hoe het met mijn libido zit, etc. dat zijn allemaal dingen die jouw vriendin er misschien op projecteert. Het enige wat jij zegt, is dat je geen seksuele aantrekking ervaart. Misschien helpt het als je haar dat uitlegt.
Het klinkt voor sommige mensen heftig, aseksueel. het is ook nog heel onbekend, dus je kunt gemakkelijker zeggen: Ik ben bi, daar hoef je niet van te maken: Ik ben biseksueel. En zo kun je dat woordje overslaan. Hopelijk komt er ooit zo veel bekendheid dat je kunt zeggen: Ik ben A. En dat mensen dan snappen, daar een beeld bij hebben.

Erop terugkomen bij mensen die eerder niet op een prettige manier hebben gereageerd, maakt je nog kwetsbaarder. Dus voel goed wat je daarin wilt en hoe. Het kan ook later nog.

[Kim10]

Vervelend die reactie van je vader. Ik hoop voor je dat je niet meer bij je ouders woont, dan kun je tenminste even afstand van ze nemen. Wat je vriendin betreft, daar kan ik me wel wat bij voorstellen, al zou ik het zelf anders geformuleerd hebben.

[MiaMona]

Wat naar dat ze zo reageren zeg, ook jammer dat die vriendin niet begrijpt waarom dit voor jou een belangrijk onderwerp is. Heb je het sindsdien nog met haar hierover gehad?

In mijn beleving zijn er twee dingen die je kunt doen als mensen iets doen of zeggen waar je je onprettig bij voelt: of je doet er iets mee, of je laat het los. Daarmee bedoel ik: als je er niets van zegt, maar het blijft je wel dwars zitten, dan bouwt de irritatie vaak alleen maar op, en daar is niemand mee geholpen.

Kun je ermee leven dat die vriendin onverschillig doet over jouw ervaring als iemand die aseksueel is? Zo nee, dan zou ik nog eens met haar in gesprek gaan en, zoals hier eerder aangeraden, proberen uit te leggen waarom dit voor jou belangrijk is.

Iedereen verdient het een luisterend oor te hebben!

En voor wat betreft je ouders... Geef het tijd. Mijn moeder heeft er ook moeite mee, maar met de tijd gaat het wel beter en kan ze meer accepteren dat ze van mij geen kleinkinderen hoeft te verwachten.