Mijn 'kast' (b)lijkt een doosje vol bloemenzaden

[AceOfCups]

"Wat heb jij deze zomer gedaan?" - "Ik ben in eigen land gebleven, zo'n gedoe met die corona, he? Jij?"
"Ik? Ik ben uit de kast gekomen, iedere dag wel een keer. Ook voornamelijk in eigen land, is weer eens wat anders...."

En zo was het wel zo'n beetje. Die kast, waarvan ik altijd tegen mijn kinderen had gezegd dat ik hoopte dat ze zich daar nooit in opgesloten zouden voelen zitten, omdat ze van mij mogen zijn wie ze zijn. Wanneer het om mijn aseksualiteit ging, speelde die kast niet zo. Misschien aan het begin van een relatie, om toch die ander te waarschuwen voor mij, maar aangezien ik daar toch niet meer naar op zoek ben is er doorgaans weinig aanleiding om over mijn ace zijn te spreken.
Maar sinds ik er opener over ben dat ik non-binair ben en vanwege mijn genderdysforie op de wachtlijst sta bij een genderteam, voel ik vaker de noodzaak om mensen daarover te vertellen. Over hoe dat voelt voor mij, en wat de gevolgen misschien zijn. Immers; ik wil kunnen leven zoals ik ben, in een daarbij passende 'verpakking', die dus wellicht gaat veranderen, of al aan het veranderen is. En zolang mensen mij 'mevrouw' blijven noemen, 'ze' en 'haar' blijft er iets niet kloppen. Ik moet wel spreken. Maar ook vind ik het fijn om mijn struggles te kunnen delen met de mensen om wie ik geef, en vertel ik liever mijn verhaal zelf dan dat mensen het viavia opvangen en er mogelijk allerlei rare dingen bij gaan denken (of vinden, op internet)

Mijn kast was opgebouwd uit mijn eigen onzekerheden en angsten over de mening van de ander, gevoed door hun opmerkingen uit het verleden, als: "wat een gedoe, dat "beste reizigers", je mag ook niks meer zeggen", of hun opmerkingen en ideeën over man vrouw rollen, over hoe je met je lot moet omgaan, enz.
En deze zomer ben ik dus voortdurend aan het uitbreken geweest, dan bij de een, dan bij de ander.

Het was verrassend te merken hoe serieus mensen me namen en ècht luisterden wanneer ik maar dicht bij mezelf bleef en mijn eerlijke verhaal vertelde, open, kwetsbaar maar authentiek. Al die losse flodder ideeën en opmerkingen uit het verleden doen er voor veel mensen blijkbaar niet meer toe wanneer een bekende jóu in vertrouwen neemt en in alle eerlijkheid hun verhaal vertelt.

En dan kwamen de vragen: "hoe zit het dan, dat je toch kinderen hebt gekregen?", bijvoorbeeld. Maar de vraag die met stip op nummer 1 staat: "Maar is dat [non-binair zijn] dan ook van invloed op jouw geaardheid?" En dan ga ik eerst uitleggen dat sekse, gender en geaardheid los staan van elkaar en meteen daarna hoe dat bij mij zit: dat ik mij tot allerlei mensen aangetrokken kan voelen, dat daarbij de 'verpakking' -man, vrouw, anders, jong, oud, mooi, lelijk- er voor mij niet toe doet, omdat ik op zoek ben naar de mens in de mens. En daarbij dat ik op allerlei verschillende manieren mijzelf tot iemand aangetrokken kan voelen, omdat er zo vele vormen van aantrekking zijn. Behalve op seksueel vlak; ik ben aseksueel. En dan leg ik ook dat weer uit. Dat mijn liefde net zo groot is als bij ieder ander.  Dat er wat mij betreft geen '=' teken zou moeten staan tussen liefde en seks; dat deze prima samen kúnnen gaan, maar dat dat niet noodzakelijkerwijs hóeft.

Er beginnen kleine wondertjes te gebeuren; de hele zomer krijg ik later de meest wonderlijke reacties terug nadat ik mijn verhaal heb 'uitgezaaid'. Mensen hebben erover nagedacht, of zijn de volgende ochtend wakker geworden met nieuwe ideeën. Zijn zich gaan afvragen hoe het eigenlijk bij henzelf werkt. Hoe het zit met geautomatiseerde verwachtingspatronen, met maatschappelijke ideeën, met hun gendergevoel, met liefde...
Intussen begint er, om mij heen kijkend, een bescheiden bloemenweitje te ontstaan. Laat ik niet overdrijven; met hier en daar een madeliefje of zo. Maar ik ben er blij mee, en zie mijn verantwoordelijkheid. Over gender wordt genoeg gesproken denk ik, daar ben ik blij om.
Maar door als non-binair naar buiten te treden ben ik eigenlijk pas echt vaak gaan spreken over aseksualiteit, en ben ik nog meer gaan zien hoe belangrijk dat is; er zullen altijd relaties zijn met seks, dat mag er allemaal zijn van mij. Maar ik kan laten zien dat het ook anders kan, dat liefde gewoon liefde is, liefde voor de zon, voor de ruisende blaadjes van de populier, voor de zang van de merel na een regenbui, of voor een andere mens. Dat er zovaak een  '=' teken beleefd lijkt te worden tussen liefde en seks, dat mag van mij verdwijnen en gaat me ook zeer aan het hart dat liefde is wat het is: liefde! Ik denk dat van dat bewustzijn de wereld een beetje beter van kan worden 

[Edewecht]

Lieve Ace of cups, in één woord:

[PallaS.]

Prachtig geschreven. Dank je wel voor het delen!

[Koffie]

Wat een mooi verhaal en een mooie beeldspraak!
Vroeger op Hyves werd gevraagd naar geloofsovertuiging of motto of zoiets. Ik had daar staan: dat alle bloemen mogen bloeien.

[AceVentura]

Mooi geschreven Ace of Cups, en bedankt voor het delen 

Je bent een mooie reis aan het maken, een reis naar de echte jij. Het zal misschien een reis met hobbels zijn, maar het zijn hobbels die het waard zijn om te nemen. Weet je waarom? Omdat jij dat waard bent
Mooi ook dat je met jouw coming out ook weer anderen inspireert om eens over zichzelf na te denken, dat is wat mij betreft een mooie extra winst als je openlijk over dit soort dingen praat.

[Kim10]

Wat een mooi en inspirerend verhaal Ace of Cups en schitterend verteld.

[AceOfCups]

Dank jullie wel voor jullie lieve reacties!