omgaan met je gevoelens

[AceVentura]

Een ander veranderen kan inderdaad niet, je kan hooguit proberen zelf te veranderen in de hoop dat de ander mee veranderd, of de ander dusdanig prikkelen dat het tot verandering leidt.

Natuurlijk is het lastig om zelf ineens te veranderen, neem kleine stapjes. Kijk wat goed is voor jou, wat jij nodig hebt, en zet stapjes in die richting. Hoe klein ook, ieder stapje is er toch weer eentje in de goede richting.

[Viooltje]

Dankjewel AceVentura

[Mute]

Lief viooltje,
Je mag trots op jezelf zijn dat je hier aan wilt werken en met 'ons' kan bespreken. Respect. Het is zo moeilijk je altijd afgewezen te voelen. Weet dat het niet aan jou ligt. Hij kan er ook niks aan doen, maar dat wil niet zeggen dat altijd afgewezen worden geen pijn doet.

Mijn vrouw wil(de) er ook nooit over praten. Als ik dat zo had gelaten waren we nu niet meer samen. Ik weet niet of ik dit al eerder gezegd heb, maar mijn aanpak was dat ik gezegd heb dat ik voor mijzelf er niet meer uit kwam en dat ik voor mijzelf hulp ging zoeken omdat ik geen raad meer wist met mijn seksuele gevoelens. Ik heb haar gezegd dat ze niet mee hoefde en ben inderdaad ook alleen gegaan.

Later vroeg ze wel hoe het ging en dat heb ik verteld en dat de seksuologe ook graag met ons samen wilde spreken. Na dat gesprek had ze voldoende vertrouwen in de seksuologe en zei ze dat ze wel n keer alleen wilde gaan. Het heeft uiteindelijk jaren geduurd, maar alleen de gedachte dat we er aan werkten hield mij op de been.

Door het bij mijzelf te houden, viel ik haar niet aan (ofschoon ik onbewust thuis best vaak haar beschuldigde).
Ik vind het vreemd dat je therapeut zegt dat het waarschijnlijk niet werkt in in therapie te gaan. Het is juist de rol van een therapeut of sexuologe in deze  te zorgen dat jij niet alleen aan het woord bent, maar hij ook z'n zegje doet. Laat je niet ontmoedigen door 1 zo n opmerking, maar zoek Raad bij n goede seksuoloog. En ga daar eens zelf mee spreken, ook om te checken of jij vertrouwen hebt in dat persoon.

Hou je haaks, laat de moed niet zakken, maar wees wel realistisch. Hij gaat niet veranderen, zeker niet als het niet uitgesproken wordt. Krijg geen hoop dat het later wel weer goed komt, dat gebeurt alleen als jullie er beiden aan werken.

Een hele dikke knuffel.

Mutr

[Viooltje]

Lieve Mute,

Je verwoord het precies zoals ik het voel. Bij jezelf blijven daarmee heb je een goed punt. Dat probeer ik ook zoveel mogelijk, ik denk dat dat ook de enige manier is om er samen uit te komen. Elkaar dingen verwijten schiet je niks mee op, dat drijft je alleen verder uit elkaar.

[Gevoel]

Ik heb echt geprobeerd te praten en ik zal nog wel pogingen blijven doen. Of het echt binnen zal komen ik denk dat het van korte duur is.
Maar intussen ga ik aan mezelf werken om meer vertrouwen in mezelf te krijgen en misschien ook een stukje eigen liefde ontwikkelen, omdat er toch veel kapot is gegaan bij mij.
Het is makkelijker om aan jezelf te werken dan aan iemand die er niet echt voor open staat. Dit is er langzaam ingeslopen / mezelf veel voor de gek gehouden dat het wel goed zou komen, dit kun je ook niet in een klap weer veranderen. Voor mij werkt dat in ieder geval niet.
Dankjewel voor jullie berichtjes.

Hai Viooltje, Ik hoor hier een dapper stap. Alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en liefde. Zo is ook je man verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en heeft hier zijn verantwoordelijkheden te nemen. Je kan niet iemand op je schouders meenemen en dingen voor een ander oplossen. Alleen jij kan dingen voor jezelf oplossen. Zelf liefde is een mooie start tegelijk met het goed vaststellen wat je graag wil in dit leven. Stel je waarden vast. Wat is echt belangrijk voor jou en hoe kan je dat vormgeven. Veel succes met je reis.

[Mute]

Aan iemand anders werken is sowieso moeilijk. Sterkte, mijn ervaring is dat er bij ons, op gebied van intimiteit nergens aan te werken valt. Ze wil er niet over spreken. En wordt boos als ik er wel over beging. Ik heb mijzelf ook altijd voor de gek gehouden, altijd hoop gehouden (zelfs nu betrap ik mij daar nog op). Maar ik weet dat op gebied van intimiteit en vrijen het niet meer zal veranderen.

Maar.... leg de schuld niet bij jezelf (of bij hem), besef dat eht echt niet aan jou ligt en dat hij jou niet afwijst als persoon, maar alleen op iets waar hij geen begrip van  heeft. Het ligt niet aan jou, jij bent goed zoals je bent.