Verward

[Violet]

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier op het forum.
Ik ben een 32 jarige vrouw (met autisme en lange tijd single), onlangs had ik met iemand een gesprek over seksualiteit, over mijn eerdere relaties. En de grote schaamte die ik ervaar. Hier komen, op het forum, en erover schrijven vind ik echt super lastig, maar ik moet het toch ergens kwijt. (En ik vind het moeilijk om dingen kort op te schrijven.. Sorry voor de lange tekst.)

Tijdens het gesprek hadden we het erover hoe het komt dat ik die schaamte voel. Ik heb dus wel relaties gehad met seks, en dat was op zich wel oké, maar achteraf voelde het nooit goed. Ook als ik eraan denk, erover praten, zelfs dit typen, grote schaamte!
Toen kwam ergens de vraag of ik het überhaupt wel wilde. En ik vind dat een lastige vraag. De manier waarop ik het kon uitleggen was dat mijn lichaam wel de behoefte voelde, en ik ging daarin mee, maar mijn hoofd wilde het eigenlijk niet.
Het 'waarom de schaamte' heb ik nog geen concreet of duidelijk antwoord op, verschillende theorieën, maar ik weet het niet.

Ik ben wel blijven hangen op die ene vraag, of ik het wel wil. Zo kwam ik op het thema aseksueel.
Nu heb ik wat zitten lezen en ben ik erachter dat mijn 'lichaam die het wel wilt' waarschijnlijk mijn libido is. En ik kan wel zeggen dat die met tijden vrij hoog is. Gezien ik al lange tijd geen relatie heb, en ik dat gevoel ook niet altijd prettig vind, doe ik maar aan soloseks om van die behoefte af te komen. Soms voel ik me goed, soms schaamte.
De vraag kan ik ervan genieten, vind ik het fijn (samen of alleen)? Vind ik ook lastige vragen. Ja, lichamelijk voelt het fijn, maar echt voor de fun? Ik weet het nog niet.
Stel dat ik een pil kon slikken, waardoor ik geen libido zou voelen, dan hoeft seks voor mij echt niet. (maar hebben 'normale' mensen zonder libido dat dan ook niet? Dat vind ik zo verwarrend).
Maar stel dat ik een pil kon slikken, waardoor ik geen schaamte zou voelen, misschien zou ik dan wel kunnen genieten? Hoewel ik het nog steeds niet super belangrijk vind, een soort (ik las het hier op het forum) indifferent, onverschilligheid. Ja seks kan, maar het is niet speciaal voor mijn gevoel.

Wat ik heb gelezen over aseksueel, wow het is zo veel en zo verschillend, en dan de termen grijsseksueel ook nog eens. Ik was echt even verward. Nu heb ik er even over kunnen denken.
Aseksueel is echt alleen dat je geen seksuele aantrekkingskracht voelt?
Want ik denk dat ik dat niet voel.
Ik weet nu, door mijn autisme, dat andere mensen bv iemands non verbale communicatie op gevoel kunnen aanvoelen en lezen. Ik kan dat alleen op analyse en redenatie.
Net zoals ik wel kan bedenken / zien dat iemand sexy is, voel ik dat niet. Is dat dan aseksueel? Ik denk dat ik het ergens had gelinkt aan autisme.. Nooit zo over na gedacht eigenlijk. Hoewel autisme en aseksueel niet aan elkaar gelinkt zijn.

Ik voel ook niet echt opwinding als ik knappe mensen zie. Ondanks mijn hoge libido. Het is meer (sorry, ik vind dit zo lastig op te schrijven) dat als ik eraan denk, of op tv 2 mensen intiem zie zijn, dat ik mijn libido voel, zeg maar. Plus groooooote ongemakkelijkheid / schaamte. Maar ik heb dat nooit bij mensen gehad. Is dat gek? Of is dat dan aseksueel?

Dan heb je nog romantiek, verliefd zijn, zoenen knuffelen, enz. Wat allemaal wel en niet kan bij aseksueel zijn, dat is heel verschillend.
Ik kan dus wel seks hebben, ook ondanks mijn autisme heb ik daar niet echt last van, prikkels en gevoeligheden enz. Aanrakingen vind ik dan wel weer lastig, die voel ik sterker, en lang niet alles (heel veel) vind ik niet prettig. Zoenen dan weer wel. Knuffelen, als iemand dat goed kan, lekker stevig, dan is het wel fijn. Als het mensen zijn die ik mag, en die in mijn persoonlijke ruimte mogen komen, dat zijn er niet veel.
En daarnaast heb ik ook nog eens te maken gehad met emotioneel tekort in mijn verleden, wat maakt dat dichtbij komen (zowel fysiek als emotioneel), in mijn persoonlijke ruimte, ook erg eng is. Ik ben er wel naar opzoek, maar ik vind het ook eng.

Maar romantiek, verliefd zijn, ik vind dat lastige gevoelens, ik ben daar nog niet over uit. Maar op zich maakt dat niet uit voor aseksueel zijn?

Ik vind alles echt heel verwarrend. Dus ik hoopte hier een beetje duidelijkheid of herkenning te vinden.

Owjha, ik lees het nu even terug en ik zie dat ik onbewust schrijf over "mensen" en aantrekkingskracht wel of niet voelen. Ik weet dus ook nog niet of ik op mannen of vrouwen val. Voor mij voelt beide hetzelfde. Ik dacht altijd dat ik meer op vrouwen val omdat ik ze net wat mooier vind. Maar ik heb nog nooit echt iets gehad met een vrouw, dus ik weet het niet. Voor beide geslachten heb ik nooit echte aantrekkingskracht gevoeld. Maar ook nooit echt afstotend, dat ik dacht hell no! Dat ook niet.

Dat was het wel. Is het herkenbaar, of zeg ik nu echt rare dingen?

[Koffie]

Welkom! En als je een rare vraag zou stellen, zou je de eerste zijn. Er worden hier veel vragen gesteld en ik kan me niet herinneren dat ik ooit een vraag raar heb gevonden. Dus stel al je vragen vrijuit. Niet alleen voor jou kan dat verhelderend zijn, maar ook voor mensen die later dit topic lezen. Je bent echt niet alleen in al je verwarring met je vragen. Het kan ook heel kwetsbaar voelen en heel ongemakkelijk om jezelf, als is het anoniem, hier 'bloot' te geven.

Er komt best veel informatie op je af als je gaat lezen over bv. aseksualiteit. Daarbij is het met aseksualiteit net als met autisme: iedereen is anders. Ik ben ook autistisch en ik heb bv. niet zo erg dat ik non-verbaal gedrag niet kan lezen. Ik kan er niet altijd meteen adequaat op reageren, als ik er te veel door overspoeld ben of ook te maken heb met mijn eigen gevoel. Dan moet ik eerst alles laten bezinken.

Wat erg opvalt in jouw verhaal is je gevoel van schaamte. Ik kan niet zeggen waar dat bij jou precies vandaan komt, ik kan wel zeggen wat dat bij mij is geweest, en nog wel is, want ik ben helaas nog altijd behoorlijk goed in zelfstigma.

Ik was door mijn autisme altijd al 'anders'. Ik sloot niet aan bij andere kinderen en ben veel gepest om wie ik was. Omdat ik zo 'raar' was. Thuis kreeg ik ook te horen dat ik niet spoorde, dat ik hersenkronkels had, etc. Van alle spanningen die dergelijke dingen opriepen werd ik nog raarder. Dus ik heb me erg geschaamd voor wie ik was. Bovendien kwam ik uit een heel moeilijk gezin en werden we heel raar gevonden. Kinderen mochten niet altijd met ons spelen, zo raar. En ik heb, vruchteloos uiteraard, geprobeerd niet zo raar te zijn. Ik probeerde me aan te passen in de hoop dat ik dan vriendschap of liefde waard zou zijn.

Toen ik een jaar of 14 was ontdekte ik ook dat ik wel verliefd werd (vanaf mijn 10e jaar) maar om me heen leek iedereen wel zo'n beetje krols. En ik kon daar niets mee. Dus dacht ik: Misschien ben ik wel lesbisch en weet ik dat nog niet. Maar eigenlijk was heel duidelijk, dat ik op jongens viel qua verliefd worden. Die twijfel was dus snel weg. Dus dacht ik: Ik zal wel een laatbloeier zijn.

Maar de jaren verstreken en ik bleef maar raar en ik was nog steeds een 'laatbloeier'. Relaties had ik niet. Mijn wens was een relatie aan te gaan op basis van vriendschap, van emotioneel contact, van een soort zielsband. Maar dat is niet de insteek die men in het algemeen heeft, al kan het meespelen. Dus dat was ook weer allemaal heel raar. De enkele keer dat ik het erover had, schudden mensen hun hoofd. Nee, zo werkt het niet. Raar.
En dan zat ik dus steeds met dat gevoel dat ik raar was en ik schaamde me. Ik klopte niet. Er was van alles mis.

Intussen was er niets mis met mijn libido. Alleen, ik zag totaal niet in waarom iemand anders zich daarmee bezig moest houden en waarom ik me met iemand anders libido bezig moest houden. Ik vond ook dat de natuur iets niet goed bedacht had. Waarom zit het genotsgebied gekoppeld aan de plaats waar je toiletbehoeftes een uitgang hebben? Hoe verzin je het? En designfout eigenlijk, vond ik. En dat vind ik nog.

Maar uiteindelijk wilde ik wel graag een relatie, een gezin, en minder raar zijn, of lijken, in elk geval. Zo kreeg ik toen ik eind 20 was een relatie met een man, die wel flink raar was eigenlijk.... maar niet aseksueel. Daar had ik ook nooit van gehoord, van aseksualiteit. Je had toen nog geen internet. Je had wel al computers, met floppy's en een hoop geratel.
Maar ik ging dus seks hebben. Ik vond het maar niets, eigenlijk. Ik weet nog dat ik daar lag en letterlijk dacht: Maar we kunnen toch ook gewoon iets leuks gaan doen? We kunnen een ijsje gaan halen, we kunnen badmintonnen.

Maar dat was geen optie, dat kon niet, ik probeerde mezelf ook wijs te maken dat ik dit wilde en dat het geweldig was. Zo raar kon ik toch niet zijn, dat ik dit niet wilde?

Later toen ik gescheiden was en in de eerste 2 jaar daarna nog wel eens een partner had, werd het steeds meer een probleem. Ik had braaf seks, maar seks is geen communicatiemiddel voor mij. Ik kan wel seks hebben, maar ik kan zo niet vrijen. Net zo goed, als dat wijs kunnen houden, niet betekent dat je zingen kunt. Of dat eten gaar krijgen niet betekent dat je koken kunt. Zo omschreef ik het. Maar oh, wat raar. Ik schaamde me dood voor mezelf. En wat moest ik, als ik een partner wilde?

En als ik dan seks op TV zag en overal om me heen, in reclames, op reclameborden, overal, dan werd me benadrukt dat ik niet klopte. Want dit ging langs mij heen. Dus ik voelde schaamte, als ik die dingen zag. Schaamte, buitenstander zijn, eenzaamheid, isolement. Erover praten leverde vrij weinig op, partner accepteerde het niet, de sporadische mensen aan wie ik het vertelde, begrepen het niet. Ik had geen woorden, ik omschreef het als 'een taal die ik niet spreek'. En ook niet kan leren. Ik deed mijn best. Eigenlijk draaide ik mezelf een rad voor ogen over wie ik was en wilde zijn en daarmee mijn omgeving, ook. Maar ik had geleerd dat zijn wie ik was, heel fout was en heel raar.

Intussen was wel het internet algemeen beschikbaar, maar het heeft nog jaren geduurd eer ik zo ver was dat ik ook dit 'rare' van mij onder ogen durfde te komen. Een autismediagnose had ik inmiddels, maar op (a)seksueel gebied vond ik daarin eigenlijk geen herkenning. Of er kwam wel iets ter sprake, maar dat waren dan ook mensen die geen libido hadden. En dat had ik wel.

Toen ik op een gegeven moment zo ver was dat ik wel wilde weten wat er 'mis' was met mij, was ik er heel snel achter en belandde ik heel snel hier op het forum. In de eerste instantie was ik superblij. Ik was niet de enige. Dan ben ik dus minder raar. Het heeft een naam, dus het bestaat: het MAG er ZIJN en ik kan het gaan plaatsen en onderzoeken. Ook was ik verward, er was zo veel mogelijk. Ik las me een slag in de rondte op het forum en de wiki. Ik keek mijn ogen uit: wat een diversiteit. Wat past bij mij, wie ben ik? En ik kon er gewoon over praten, niemand vond me raar. Ik was toen begin 40.

Dus ik bracht in kader: ik kan verliefd worden, maar ik koppel dat niet aan seks en erotiek. Eerst heb ik nog gedacht dat ik in het grijze gebied zou vallen, omdat ik zo gewend was om aan mezelf te denken als niet-aseksueel. En het wordt dan ook lastig met relaties, iets wat ik in die tijd nog wel wilde. Maar later ben ik mezelf gaan zien als echt geheel zonder seksuele aantrekking. En dat denk ik nog steeds.

Sommige aseksuelen worden verliefd, anderen niet (aromantisch). Overigens, dat komt ook voor onder wel-seksuelen. Romantische aantrekking kan los bestaan van seksuele aantrekking. Ik ben nooit heel snel en gemakkelijk verliefd geworden, en ben het nu ook al heel lang niet geweest. Dus voel ik mezelf het beste thuis bij het idee van grijs-romantisch te zijn.

Maar mijn schaamte gevoel is eigenlijk grotendeels weg. Ik ben gewoon aseksueel. Seks op TV vind ik ook veel minder vervelend. Als het me te gortig wordt zap ik weg, maar ik heb niet meer dat schaamtegevoel.

Aseksuelen kunnen seks hebben. Solo, maar ook met een ander. Wat aseksuelen prettig vinden verschilt erg. Er zijn aseksuelen die ondanks hun aseksualiteit toch juist graag seks hebben, maar er zijn er ook die ervan gruwen. Of zoals, ik: het doet me gewoon niet zo veel. Ik vind het best dat mensen seks hebben en ik maak ook wel eens een seksgrapje, zo lang ik het maag niet hoef te doen met iemand. Ook kan ik gewoon totaal vergeten dat andere mensen op een seksuele manier naar mij kijken.

Het kan best tijd nodig hebben om alles te laten bezinken en te 'begrijpen' wat er wel en niet bij jou past op (a)seksueel gebied. Dus lees rustig rond en als je wat wilt vragen of delen, er is niet gauw iets gek, raar, vreemd, en bijna iedereen hier is op zijn/haar/diens eigen manier aseksueel.

[AceVentura]

Welkom op het forum Violet, 
En bedankt voor je openhartige bericht.

Schaamte kan een lastige emotie zijn. Hij kan zeker nuttig zijn en je weerhouden van dingen waar je later spijt van krijgt, hij kan ook te veel aanwezig zijn en je beperken in wat je wil. Wat soms kan helpen is bij jezelf onderzoeken hoe het komt dat je je voor iets schaamt en kijken of die reden vandaag de dag nog steeds valide is.
Seksualiteit is van nature altijd wel een onderwerp waar wat schaamte opzit (dat gebied heet niet voor niets de schaamstreek ), dus gek is het ook weer niet hoor. Zolang je een ander niets aandoet is er niets mis mee om dingen te doen die je zelf prettig vind.

Voor wat betreft aseksualiteit: Heel formeel gaat het inderdaad om het niet ervaren van seksuele aantrekking naar andere personen.
Daar zitten een aantal dingen in die belangrijk zijn: Als eerste, de seksuele aantrekking. Dat blijft een moeilijk te duiden begrip. Wat het in ieder geval niet is is libido, wat je van seks vind (prettig of niet), of je je ervoor schaamt of dat je er naar kijken kan. Ik omschrijf het vaak met de uitdrukking die wel eens gebruikt wordt als je iemand ziet en zegt "Daar wil ik wel een beschuitje mee eten", dat dan dus niet (tenzij er echte beschuitjes gegeten gaan worden natuurlijk ).
Zoals je zelf al gemerkt hebt zijn er heel veel varianten en grijze gebieden tussen de varianten. Daardoor kan het inderdaad wat veel en overweldigend zijn. Laat het even bezinken, je hoeft geen overhaaste beslissing te maken wat jouw variant is. En ook: Wees je bewust dat zo'n keuze nooit definitief is. Als je later nieuwe dingen leert of ontdekt en daar past een andere variant bij dan is dat helemaal prima. En misschien nog ten overvloede: Ongeacht of je wel of niet aseksueel bent en ongeacht welke variant dat dan is, welkom ben je altijd

Als laatste, die verwarring, daarover heb ik iets onder mijn berichten staan: Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
Eigenlijk hoort daar nog bij: Mits je de verwarring kunt nemen.
Je staat op het punt om nieuwe ontdekkingen over jezelf te doen en hebt daar nu al stappen in gezet, daar hoort verwarring bij. Sterker nog, het is die verwarring die je uiteindelijk brengt naar de nieuwe realiteit.

[Violet]

Dank jullie wel voor jullie uitgebreide reacties!
Ik voel me nu al wat minder raar en ook heel welkom hier
Thnx!

Het is wat veel, dus ik ga even de tijd nemen om het nog eens rustig door te nemen, wellicht later van de week een wat meer inhoudelijke reactie.

En ja, dit gaat zeker tijd kosten. Ik heb zelf al zoveel therapie gehad, tot realisaties gekomen, diagnoses, alles heeft tijd nodig. Maar fijn dat ik in elk geval een plekje heb waar ik wat kwijt kan.

Ik vind het een mooie quote AceVentura, en helemaal waar. Ik ben al langer verward hierover, maar nu lijk ik wel een stapje dichter bij de nieuwe realiteit te zijn

[AceVentura]

Oops, ik zie dat ik in mijn reactie wat vergeten ben

Voor wat betreft aseksualiteit: Heel formeel gaat het inderdaad om het niet ervaren van seksuele aantrekking naar andere personen.
Daar zitten een aantal dingen in die belangrijk zijn: Als eerste, de seksuele aantrekking. Dat blijft een moeilijk te duiden begrip. Wat het in ieder geval niet is is libido, wat je van seks vind (prettig of niet), of je je ervoor schaamt of dat je er naar kijken kan. Ik omschrijf het vaak met de uitdrukking die wel eens gebruikt wordt als je iemand ziet en zegt "Daar wil ik wel een beschuitje mee eten", dat dan dus niet (tenzij er echte beschuitjes gegeten gaan worden natuurlijk ).

Als ik begin met een "Ten eerste" is het logisch dat er meer volgen , wat er nog bij hoort:
Ten tweede: Naar andere personen. Het gaat dus niet om wat je naar jezelf voelt of naar andere dingen dan personen (dieren, objecten, enz).

[kwarktaart]

Welkom!

Ik, vrouw van 36 met autisme worstel ook met mijn geaardheid. Weet nog niet wat ik ben. Nooit echt verliefd geweest en nooit een serieuze relatie gehad, alleen een paar kalverliefdes. En 1 fwb, dat was uit nieuwsgierigheid. Helaas liep het elke keer op een teleurstelling uit. Terwijl ik wel opgewonden raakte. Kon een hoogtepunt krijgen als hij me met de hand bevredigde. Maar poging tot penetratie deed altijd veel pijn en is ook nooit echt gelukt. Waarschijnlijk een combinatie van onervarenheid (beiden), angst voor pijn, schaamte over mijn lichaam en overgevoelige huid.
Het feit dat er uit geslachtdelen ook afvalstoffen komen vind ik onhygiënisch.

Ik zou seks eigenlijk nog een kans willen geven. Ondanks dat. Alleen weet ik niet met wie. Vaak vraag ik me af: Als ik ooit een goede partner tref, zou het dan wél lukken? En zo ja, kan ik er dan ook van genieten? Hoop eigenlijk van wel. Maar als het antwoord nee zou zijn, denk ik dat ik me daar beter in kan berusten dan wanneer ik het niet weet. Want ik weet het gewoon echt niet nu. Ben er ook nog niet achter waar ik precies op val. Mannen, vrouwen, beiden, gewoon een bepaald karakter ongeacht het geslacht?

Door mijn autisme maak ik niet makkelijk contact en heb moeite met non-verbale communicatie. Vind het ook eng om mensen dichtbij te laten komen. Dat voelt snel benauwend. In vriendschappen heb ik een aantal keren flink de plank mis geslagen. Met mensen te maken gehad die niet te vertrouwen bleken. Dat kan ik slecht inschatten. En dat was dan vriendschap. Een relatie is nog veel intenser. Toch mis ik soms een maatje. Zou wel een lat-relatie willen. Iemand om leuke dingen mee te doen, maar ook waar ik mijn verhaal bij kwijt kan. Die me begrijpt en accepteert zoals ik ben. Alleen weet ik niet waar ik die moet zoeken. Woon in een uithoek van Nederland en een dunbevolkt gebied.

[Violet]

Zo, weer wat dagen en een hoop informatie verder.

Ik ga eerst eens even uitgebreid reageren op de berichten hier

Wat betreft de schaamte, ja die is wel erg aanwezig. Ik heb wel gemerkt dat bepaalde acties meer schaamte oproepen dan andere acties. Maar vooral bij een vies gevoel is de schaamte ook groter. En soms vind ik seks (of bepaalde aspecten van seks) wel vies..
Ik heb meerdere theorieën, maar dat moet ik voor mezelf nog uitwerken / verwerken. Maar 1 ervan is dat ik iets 'moet voelen' om seks te hebben. Je moet verliefd zijn, je moet van iemand houden, of die seksuele aantrekking voelen. En dat voelde ik nooit. Dus deed ik in mijn ogen altijd iets wat 'niet mocht'.
Daarnaast werd er thuis niet over gepraat. Op school krijg je dan ook nog eens een raar filmpje te zien, vooral zeggen dat je je niet hoeft te schamen (dan doe ik het juist wel). En daarin was een meisje aan het woord, dat ontdekte soloseks zeg maar, en daar had ze het over met haar vriendinnen oid. En ze zei, toen ik het gedaan had en beneden kwam zeiden ze dat ik een 'glow' over me had, ze konden het zien.
Ik was daarna wel super angstig dat mensen het konden zien als ik iets gedaan had. Dat is toch niet iets wat iedereen hoeft te weten..


Vervelend Koffie dat je je altijd zo raar hebt gevoeld en geschaamd om wie je was. Gelukkig heb ik dat niet zo erg vanuit mijn autisme. Wel dat ik raar was. Ik kon niet normaal een gesprek voeren zoals andere dat konden. Ik was niet geïnteresseerd in jongens, make-up en kleding zoals andere dat waren, en ik uitte mijn enthousiasme niet zoals mensen dat verwachten.

Mijn wens was een relatie aan te gaan op basis van vriendschap, van emotioneel contact, van een soort zielsband. Maar dat is niet de insteek die men in het algemeen heeft, al kan het meespelen.

Ik vind dat dus helemaal niet raar. Juist raar dat andere mensen dat niet zo vinden..

Ik vond ook dat de natuur iets niet goed bedacht had. Waarom zit het genotsgebied gekoppeld aan de plaats waar je toiletbehoeftes een uitgang hebben? Hoe verzin je het? En designfout eigenlijk, vond ik. En dat vind ik nog.

Haha! Daar kan ik ook wel inkomen! Foutje van de natuur..

En als ik dan seks op TV zag en overal om me heen, in reclames, op reclameborden, overal, dan werd me benadrukt dat ik niet klopte. Want dit ging langs mij heen. Dus ik voelde schaamte, als ik die dingen zag. Schaamte, buitenstander zijn, eenzaamheid, isolement.

Dat kan ik ergens ook wel begrijpen, zou ook mogelijk bij mij kunnen zijn.

Maar mijn schaamte gevoel is eigenlijk grotendeels weg. Ik ben gewoon aseksueel. Seks op TV vind ik ook veel minder vervelend. Als het me te gortig wordt zap ik weg, maar ik heb niet meer dat schaamtegevoel.

Wel fijn dat het nu grotendeels weg is. Ik hoop dat dat bij mij ook ooit nog gebeurd. Maar daar zal ik nog wel wat tijd voor nodig hebben.


En thnx AceVentura, dat stukje uitleg hielp ook weer een beetje.


Thnx Kwarktaart, voor je reactie.
Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die er nog mee worstel. Ik hoor zoveel jongeren die al weten wat hun geaardheid is. Dat ik me nogal 'oud' voel met deze ontdekkingen. Maargoed, zoals Koffie al zegt, hadden wij nog geen (goed) internet in die tijd.

Het feit dat er uit geslachtdelen ook afvalstoffen komen vind ik onhygiënisch.

Juist, daar zijn we het dan wel over eens

Ik zou seks eigenlijk nog een kans willen geven. Ondanks dat. Alleen weet ik niet met wie. Vaak vraag ik me af: Als ik ooit een goede partner tref, zou het dan wél lukken? En zo ja, kan ik er dan ook van genieten? Hoop eigenlijk van wel. Maar als het antwoord nee zou zijn, denk ik dat ik me daar beter in kan berusten dan wanneer ik het niet weet. Want ik weet het gewoon echt niet nu. Ben er ook nog niet achter waar ik precies op val. Mannen, vrouwen, beiden, gewoon een bepaald karakter ongeacht het geslacht?

Precies dat. Hoewel ik dan niet de pijn ervaar die jij ervaart. Ik zou willen weten hoe het voelt met een vrouw, en zou ik dan ook die schaamte hebben, of zou het anders voelen?
Ik wil het gewoon weten, het niet weten is soms zo lastig.

Ik kan ook zo moeilijk contact maken. Online datingsites... ik heb ze allemaal geprobeerd maar komt op niets uit. Na een paar dagen valt het gesprek stil. Dan toch maar liever face-to-face contacten proberen te leggen, hoe moeizaam dat soms ook is. Ik mis inderdaad ook een maatje! Al zo lang mis ik dat
Nog lastiger als je in een uithoek woont! Ik woon in een klein dorpje, maar gelukkig wel vlakbij wat (kleinere) steden. Ik ben nu op zoek naar zowel lotgenoten - mensen met autisme, als op zoek naar activiteiten binnen de lesbische / biseksuele gemeenschap. Maar het zijn er (nog) niet zoveel hier.

[Violet]

Sorry, ik maak gewoon even een nieuw bericht van mijn bevindingen afgelopen dagen

Ik heb veel gelezen en zoals ik al zei werd ik super verward. Alle termen waren voor mij hetzelfde, en aan elkaar gelinkt, maar nu weet ik dat dat niet zo hoeft te zijn.
Ik heb voor mezelf wat dingen letterlijk op een rijtje gezet. In een mooie tabel, wat is het, wat houd het in, wat zijn dan gedachtes, gevoelens of acties die erbij horen? En vooral belangrijk, hoe zie ik dat voor mezelf. Dat heb ik gedaan voor seksuele aantrekking, libido, opwinding, seks, seksuele prikkels, verliefd zijn, romantiek, en dan nog (daar ben ik nog niet aan toegekomen) emotionele aantrekking, sensuele aantrekking (kan ook onder romantiek vallen), en relatie vs vriendschap.

Nu, ik denk dat ik nooit seksuele aantrekking heb gevoeld. Ik snap niet hoe dat voelt, dus dan zal ik het wel niet voelen. Nooit gedacht met die wil ik een 'beschuitje eten'.
Wel de lichamelijke behoefte, de opwinding, reactie op seksuele prikkels. Maar met (of door) de schaamte, nooit echt veel zin of een goed gevoel achteraf. Hoe dat is zonder schaamte moet nog blijken. Misschien heb ik dan wel de behoefte, maar dan nog steeds niet de aantrekkingskracht. Dus dat betekend gewoon dat ik aseksueel ben.

Heel gek dat het ineens een naam heeft, ik niet de enige ben, dat er zoveel variatie is. Wereld die voor me open gaat.

Over romantiek ben ik nog niet uit. Die vind ik eigenlijk ook nog een stukje ingewikkelder dan seksuele aantrekking. Ik vermoed dat ik eigenlijk ook nooit romantische aantrekking heb gevoeld voor andere mensen. Ik HAAT romantische films. Ik wordt ook niet blij van bloemen, of van die rozenblaadjes op het bed (ik weet niet, doen mensen dat echt?), dan denk ik alleen maar, wat een rotzooi, moet ik dat weer opruimen. Kijk als iemand nou mijn bed zou opwarmen met een kruikje, dat is praktisch en fijn, dat kan ik waarderen. Romantisch uit eten, bleh. Romantische picknick klinkt al beter, maar een beetje idealistisch, praktisch vind ik een picknick het altijd erg onhandig, en het is niet dat ik dan ineens eens soort aantrekking zou voelen.
Maar ik verlang wel naar een relatie, naar intiem zijn, in de zin van knuffelen, dicht bij elkaar zijn, hand vasthouden, zoenen enz. Maar de vraag is dan, is dat vanuit romantiek? Voel je er dan ook iets bij?
Tot nu toe nog niet gehad denk ik...

Verder vind ik ook (op internet) dat romantisch zijn ook is gekoppeld aan verliefd zijn, ik weet niet of dat aromantische mensen dan ook niet verliefd kunnen worden?
Ik ken namelijk wel het gevoel van verliefd zijn. Dichtbij iemand willen zijn, zenuwachtig worden en zweten als diegene dichtbij staat. Kriebels in je buik als je aan diegene denkt. MAAR dat was altijd op onbereikbare personen. En ik weet nu dat die gevoelens voortkomen uit mijn emotioneel tekort van het verleden. Een emotioneel afstandelijke moeder, daardoor was ik op zoek (onbewust! ook daarvan raakte ik totaal in de war) naar iemand die mij kon geven wat ik miste, aandacht, liefde en zorg. Dat is waar ik echt naar hunkerde. Dat uitte zich blijkbaar in verliefheidsgevoelens. Dus ik kan het wel voelen, maar is het echt? Is dat hetzelfde als verliefd kunnen worden?
Dat is ingewikkeld zeg.
Misschien ben ik dan grijs-romantisch? Ergens hoop ik ooit wel iemand tegen te komen, en die romantische gevoelens nog te krijgen. Want dat is wel wat ik verlang. Maarja.

De grote vraag is, wat moet ik hier allemaal mee?
Uitzoeken wat ik wil, wat wil ik in een relatie, wat voor iemand zoek ik, wat voor verwachtingen en ideeën heb ik. Waar zoek ik naar, en hoe vind ik dat?
Nog meer om over te denken komende tijd.

[AceVentura]

Bedankt voor je uitgebreide berichten.

Ja, al die termen en varianten, det kan behoorlijk overweldigend zijn. Als ze je dwars zitten bedenk dan altijd dat het maar hulpmiddelen zijn om woorden te geven aan wat er bij jou van binnen gebeurd. Je hoeft helemaal niet te kiezen, het belangrijkste is de bewustwording van wat er bij jou gebeurd en hoe het voor jou werkt.

Je romantische geaardheid kan inderdaad nog wat lastiger zijn dan je seksuele, ik denk omdat je seksuele geaardheid gewoon wat meer opvalt. Zelf koppel ik het erg aan verliefdheid en noem mezelf aromantisch omdat ik nooit echt verliefdheid gevoeld heb. Soms twijfel ik daar wel over, dat hoort er een beetje bij. Ik gebruik in ieder geval het label aromantisch totdat ik er achter kom dat het misschien anders is. Waar precies die grens ligt van wanneer het verliefd is weet ik ook niet, en zoals met veel dingen heb je daar uiteraard ook weer het grijze gebied. Ontdek dus vooral hoe het bij jou zit.

Ik heb de indruk dat je heel veel tegelijkertijd van jezelf vraagt met alle antwoorden die je zoekt. Dat is ergens ook wel herkenbaar hoor , het enige advies wat ik je kan geven is rustig aan doen. Het is een hele ontdekking en dat heeft tijd nodig, de (puzzel)stukjes gaan vanzelf op hun plek vallen en je moet helemaal niets.
Voor wat betreft relaties is het waarschijnlijk beter om eerst de puzzel "Wie ben ik?" (grotendeels) af te maken voordat je daar over na gaat denken, wie je zelf bent heeft immers grote invloed op wat je zoekt.
Verder ben je volgens mij goed bezig, lekker aan het uitzoeken en hier je vragen stellen, ga zo door

[AceOfCups]

Welkom Violet, 
Je hebt al veel om over na te denken zo te lezen Succes met alles en met het ordenen van alle informatie. Hopelijk leer je jezelf hierdoor wat beter kennen en duiden; mij hielp het in ieder geval om woorden te hebben voor gevoelens die anders onnoembaar bleven