Frustraties!!!

[Eline.]

Ik ga even mijn frustratie delen hoor. Ik heb niet het gevoel dat ik het ergens goed kan delen dus dan doe ik het hier maar. Als ik mijn frustratie deel met allo's begrijpen ze het niet en ik vind dat ook gewoon frustrerend. Ik voel me gewoon ontzettend onbegrepen. Ik probeer mijn aseksualiteit uit te leggen, maar altijd krijg ik van die onbegrepen blikken. Soms proberen mensen het nog wat te verstoppen, maar het voelt echt alsof mijn ervaring van een hele andere planeet komt en ze het nooit zouden kunnen begrijpen. Mijn hoofd maakt er dan van: 'Oh zie je wel je bent echt anders! Ze kunnen je zelfs niet eens begrijpen dat maakt je dus echt vreemd.' Ik merk dat ik dit echt heel erg kloten voor me is. Sorry voor mijn taal gebruik. Als ik de gevoelens die dit oproepen probeer uit te leggen aan anderen snappen die dat ook weer niet. Daardoor voel ik me nog eenzamer. Ik heb het gevoel dat ik dit acceptatie proces alleen moet belopen, omdat als ik het aan mensen uitleg ze het toch niet snappen.
Eigenlijk ben ik er ook gewoon hartstikke boos om. Waarom snappen mensen niet aseksualiteit!! Het wordt echt weggestopt in de media. Overal wordt verkondigt: 'Seks is geweldig en je moet het altijd willen!!! Als je het niet wil is er iets mis met je! In een relatie hoort gewoon seks als je dat niet wil krijg je echt geen relatie. Die twee gaan gewoon samen. Je kan echt niet zonder die twee. Die gaan gewoon samen!'
Ik zie deze propaganda nu in, maar als ik dit uitleg aan anderen snappen ze het meestal niet. Ze zien het gewoon niet. Of ze reageren: Dat is ook niet realistisch en dan kies je er toch gewoon voor om niet naar te luisteren.' Hoe doe je dat bij iets wat je hele leven je gevoerd is. Hoe zeg je nee tegen dwangvoeding?! Het is overal in reclames, series, boeken, films, ect.
Ik ben hier nu gewoon echt heel boos over. Het is gewoon kloten en ik weet niet goed wat ik met al die gevoelens kan doen. Ik ben er gewoon gefrustreerd over. Achter die frustratie zit ook gewoon een hele hoop pijn. Ik ben niet boos dat ik aseksueel ben. Daar ben ik best blij mee. Het is dat anderen zo weinig inlevingsvermogen hebben hoe het is om geen seksuele aantrekkingskracht te hebben. Ze kunnen seksuele aantrekkingskracht nog geen eens bewust bij zichzelf opmerken. Als ik dan uitleg dat ik datgene niet heb, snappen ze het helemaal al niet.
Oke dit was even voor nu mijn frustratie. Ik merk dat ik nu de neiging heb om me te verontschuldigen voor deze frustratie, maar dat ga ik juist niet doen. Het mag er nu juist even zijn. Het staat niet voor niks onder dit kopje

Eline

[AceVentura]

Heel goed Eline! Jouw frustratie mag er inderdaad zijn en staat hier helemaal op de juiste plek Je hoeft je dus ook niet te verontschuldigen voor je taalgebruik of je frustratie.
En wat kan soms het opschrijven en delen al fijn zijn , dat is precies waarom we deze plek gemaakt hebben.

We merken hier wel vaker dat voor anderen heel moeilijk is om in te leven in aseksualiteit, de frustraties daarover komen hier vaker voorbij . En heel eerlijk gezegd denk ik dat het voor mijzelf net zo moeilijk is om me in te leven in iemand die wel seksueel is. Ik ken de gedragingen die erbij horen, maar echt begrijpen? Als in: Ik kan voelen wat ze doormaken? Ik denk het niet. Zo heb ik een keer een collega gehad die uit verliefdheid naar Thailand geëmigreerd is. Natuurlijk kan ik zeggen dat het mooi is dat iemand dat voor de liefde over heeft, maar echt begrijpen doe ik het niet.
Persoonlijk hecht ik daardoor veel meer waarde aan acceptatie dan begrip. Acceptatie in de vorm: Het mag er zijn en als daar aanleiding toe is mag en kan er gewoon over gesproken worden.

En ja, seks is overal. Sex sells! Ik ben bang dat we daar niet zo snel verandering in kunnen brengen ... dus  voor als het weer eens op een ongewild moment voorbij komt.

[memories]

Ik begrijp je helemaal, Eline! Het is ook super frustrerend dat zoveel mensen dit niet begrijpen. Elke keer als aseksualiteit eens in het nieuws komt of zo, zie ik voornamelijk kutreacties op Facebook en dergelijke... aandachttrekkerij, abnormaal... wat ze dan ook allemaal zeggen. Daar word je gewoon verdrietig van. Ik heb ook bijvoorbeeld een vriendin van me al zo vaak verteld dat ik aseksueel ben/geen seks wil, maar toch vraagt ze vaak of ik aan het daten ben, alsof dat iets eenvoudigs is. Het lijkt alsof ze het dan alweer is vergeten of niet serieus neemt.

Ik ben overigens de podcast A OK aan het luisteren op Spotify. Zijn allemaal interviews met aseksuele mensen en dat is super herkenbaar om te horen. Misschien ook een tip voor jou!

[AceVentura]

Elke keer als aseksualiteit eens in het nieuws komt of zo, zie ik voornamelijk kutreacties op Facebook en dergelijke

Trek je niet te veel aan van reacties op (a)sociale media. Door de (gevoelsmatig) grote afstand voelt iedereen zich veilig om alles neer te zetten wat in ze op komt. Ik heb wel eens een reportage gezien waar ze personen die dat soort reacties plaatsten op gingen zoeken om met ze te praten, het meest gegeven antwoord was daarbij "Ja, maar zo bedoel ik het helemaal niet".

[Eline.]

Ik begrijp je helemaal, Eline! Het is ook super frustrerend dat zoveel mensen dit niet begrijpen. Elke keer als aseksualiteit eens in het nieuws komt of zo, zie ik voornamelijk kutreacties op Facebook en dergelijke... aandachttrekkerij, abnormaal... wat ze dan ook allemaal zeggen. Daar word je gewoon verdrietig van. Ik heb ook bijvoorbeeld een vriendin van me al zo vaak verteld dat ik aseksueel ben/geen seks wil, maar toch vraagt ze vaak of ik aan het daten ben, alsof dat iets eenvoudigs is. Het lijkt alsof ze het dan alweer is vergeten of niet serieus neemt.

Ik ben overigens de podcast A OK aan het luisteren op Spotify. Zijn allemaal interviews met aseksuele mensen en dat is super herkenbaar om te horen. Misschien ook een tip voor jou!

Bedankt voor de aanrader. Die podcast ga ik zeker luisteren. Ik vind het fijn om te horen dat jij hier ook frustratie hierover hebt. Het voelt soms alleen voor me. Ik had het zelf ook gister aan iemand verteld en ik had bij haar ook heel erg het gevoel dat ze het totaal niet begreep. Ik had het 1 minuut uitgelegd en daarna ging ze haar eigen ervaring delen. Daarna ook nog de ervaring van een vriendin van haar die met bijna iedereen het bed in duikt wat ze zelf ook niet begrijpt. Ze vertelde over haar eigen ervaring als op een gegeven moment kom je op het punt en een relatie en dan heb je gewoon seks. Ja niet in het begin maar uiteindelijk wel. Ze ging helemaal niet in op mijn ervaring en kon geloof ik er helemaal niet bij met haar hoofd. Dit was heel pijnlijk voor me en voelde als ongehoord en ongezien. Daarna werd ik er ook boos van. Dit heb ik niet met haar gedeeld.
Het voelt voor mij alsof relatie afgebeeld worden en zo moeten gaan. Er is weinig mogelijkheid in dat beeld wat geportretteerd wordt voor andere manieren van relaties. Als je het anders wil is het maar vreemd. 

[Koffie]

Het is ook lastig, ik denk dat bijna iedere aseksueel dit in elk geval voor een deel herkent.  Ik weet ook nog goed dat ik hier voor het eerst iets postte en dat ik het zo heerlijk vond om gewoon te kunnen zeggen dat ik geen seks wilde, dat al jaren ook niet gehad had. En dat mensen dat gewoon zomaar begrepen, niet raar of verbaasd of verward reageerden. Dat het er gewoon mocht zijn. En dat het zelfs hier op het forum nogal algemeen voorkomt, ineens ben je geen uitzondering.

De een heeft er meer last van en meer frustratie bij dan de ander, maar ik herken me wel in je verhaal.

De reacties op media als Facebook zijn inderdaad niet zo verheffend, hoewel mij ook opvalt dat er heel vaak juist ook heel prettige en begripvolle reacties bij staan. Helaas geldt dat niet alleen voor aseksualiteit, maar ook herken ik het rondom gender, homofilie, huidskleur, politieke voorkeuren, etc. Op social media heb je altijd van die toetsenbordhelden die weinig liefdevols uit hun apparaten tevoorschijn weten te toveren.

En als je dan zelf nog heel kwetsbaar bent... dan kunnen juist die rotopmerkingen hard binnenkomen.

We worden inderdaad heel erg opgevoed met dat iedereen seks wil en dat het er altijd bij hoort. Sex sells, het is overal zichtbaar. Aseksualiteit wint langzaam aan steeds meer aan bekendheid, maar het is nog steeds behoorlijk onzichtbaar. Daarbij: misschien zien we gerust regelmatig aseksuele stellen lopen, maar dat zie je niet. Je ziet een stel, van wat voor gender dan ook, maar de (a)seksuele oriëntatie is niet zichtbaar. Dus mensen denken er niet uit zichzelf aan. Bijna nooit, in elk geval.

De frustratie heb ik zelf niet zo, ik herken wel dat het eenzaam kan voelen. Daarom was ik ook zo blij, zoals ik net zei, dat ik hier op het forum kwam.

[PallaS.]

Yes! Gooi het er maar uit! Daarvoor is het forum

En ja, het is behoorlijk frustrerend zo op z'n tijd. En ja, dan twijfel ik nog wel eens aan mezelf, aan mijn eigen ervaringen en soms zelf aan mijn eigen geestelijke gezondheid op een slechte dag.

Dan helpen vaak één van de drie volgende dingen:
1) contact hebben met mensen van het forum, vanwege de herkenning.
2) contact hebben met queer mensen in het algemeen, want dan zie ik dat er groot scala aan andere, niet-heteronormatieve levens mogelijk is, en dat ik zelf een van de levens zou kunnen leiden.
3) contact hebben met mijn beste vriendin van de basisschool, die weet van mijn oriëntatie en die me op z'n tijd heel interessante dingen vertelt over haar leven als alloseksueel. Een anekdote:

Laatst vertelde ze me dat verliefd worden op je middelbare schooldocent een écht ding is en dat dit ontzettend afleidend van je schoolwerk kan zijn. Nu weet ik niet hoe het zit voor andere mensen in deze community, en ik wil zeker niemand over één kam scheren, maar voor mij was het echt een moment van mind=blown. Toen ik dat tegen haar zei, keek ze me aan en reageerde heel droog: "Geen wonder dat je altijd zulke hoge cijfers haalde."

Op dat soort moment heb ik zoiets van: "Mmm, ja, er zit daadwerkelijk een verschil tussen de belevingswerelden van haar en van mij. Ik ben dus niet helemaal gek." Dat is een grote opluchting.


Maar even los van het bovenstaande: zoals AceVentura zei:

En heel eerlijk gezegd denk ik dat het voor mijzelf net zo moeilijk is om me in te leven in iemand die wel seksueel is.

Agreed. Ik zou me dat inderdaad niet kunnen voorstellen. Rationeel begrijpen ja, maar écht voorstellen, nee. Ik moet daarom maar aannemen dat de ervaringen van iemand zoals mijn vriendin inderdaad waarlijk en oprecht zijn. Daarmee moet ik accepteren dat haar belevingswereld inderdaad dus anders is en dat ik die per definitie nooit helemaal zal kunnen begrijpen. (Wat, laten we eerlijker zijn, in feite per definitie het geval is voor ieder mens dat je niet zelf bent, maar dat ter zijde.)
Het is alleen heel frustrerend als je niet datzelfde begrip van iemand anders terug krijgt. Zoals je zelf als zei:

Het is dat anderen zo weinig inlevingsvermogen hebben hoe het is om geen seksuele aantrekkingskracht te hebben.

En ja, dit is ook heel irritant:

Ik had het 1 minuut uitgelegd en daarna ging ze haar eigen ervaring delen.

Dit zit voor mij in hetzelfde rijtje met reacties zoals "Oh, maar voor mij kwamen relaties ook pas laat om de hoek kijken" en "Bij mij is verliefdheid ook niet zoals je altijd in films ziet, hoor. Het was niet zo'n vuurwerk, het ging allemaal heel geleidelijk".

Ik ben overigens de podcast A OK aan het luisteren op Spotify.

Also, also:
- Wellicht heb je het al eerder op het forum gezien, maar het boek "Loveless" is een uitstekend tegengif.
- De hoofdpersoon van fictie-podcast "The Magnus Archives" op Spotify- de hoofdarchivist Jonathan Simms - is ace.

Ik ben niet boos dat ik aseksueel ben. Daar ben ik best blij mee.

Glad to hear that!