Onbekend vaarwater

[Lupus]

Sla me niet dood, ik heb een tekstje voorbereid over mijn ervaringen in dit voor mij bijna onbekende vaarwater. Dit is de eerste keer dat ik hier post en ik ben wat zenuwachtig.

"Hallo, ik raak maar niet aan informatie die me wegwijs maakt in mijn zoektocht naar een seksualiteit.
Ik vermeld er wel bij dat ik autisme heb als diagnose; of dit de zaken anders doet uitpakken, laat ik wat aan jullie over.
Ik zal een poging wagen om mijn verhaal zo objectief mogelijk te brengen, zodat je een juist beeld van mijn situatie krijgt.
So here goes:
-Ik ben een man van zesendertig en ongehuwd. Doorheen mijn leven ben ik al verscheidene malen met meisjes/vrouwen in contact gekomen, zoals dat gebruikelijk of logisch is tegenwoordig. Het contact met meisjes dat er vroeger was, was telkens erg goed. Eerlijk gezegd had ik meer vriendinnen in vriendschapsverband dan dat ik vrienden had. Nu we zoveel jaren verder zijn, wordt de vraag regelmatig gesteld of ik niet aan een vaste vriendin toe ben. Beleefd probeer ik die vraag uit de weg te gaan, omdat het onderwerp me echt niet ligt. Mijn passies gaan uit naar de natuur, mijn film- en muziekcollectie waar ik heel veel tijd in stop. Ik ben bang dat ik, mits er van een relatie sprake zou zijn, die hobby's aan de kant zou moeten schuiven voor een contact waar ook veel tijd naartoe zou gaan. Ik stel me vaak de vraag of ik die tijd zou kunnen vrijmaken. Momenteel zijn die hobby's dus prioriteit voor mij.
-Desondanks ik veel vriendinnen had vroeger, lukt het me tegenwoordig trouwens toch niet meer om veel vrouwen te vriend te maken.
Eerlijk gezegd vind ik mijn kennis over seksualiteit erg oppervlakkig en nogal ontoereikend om een vriendschap dieper te doen reiken, dit door een gebrek aan ervaring. Ik merk ook op bij mezelf dat ik gesprekken over seksualiteit of intieme relaties normaal gezien uit de weg ga en kan missen als kiespijn omdat deze mij altijd doen twijfelen. Erover leren is tot nu toe nooit aan de orde geweest, maar nu zit ik met frustraties, omdat ik het antwoord bijster ben en het ook wel wil weten. Ik had er nooit bij stil gestaan dat ik eigenlijk al zesendertig jaar ongehuwd of geen intieme relatie had. Uiteraard vraag ik me nu af hoe dat komt, hoe de interesse naar vrouwen zo weinig naar boven komt. Een collega stelde me die vraag, toetste even naar mijn seksualiteit en relatievorming, maar ik moest hen helaas melden dat er daarover heel weinig te vertellen valt. Ik denk dat ik over veel zaken die daarmee te maken hebben simpelweg te weinig kennis heb.
De vraag die deze collega me stelde, zette me aan een diep denken. Uit dat denken kon ik besluiten dat ik misschien maar drie/vier keer verliefd geweest ben doorheen mijn leven op deze aardbol. En ik vraag me ook af of die momenten echt wel uitingen waren van een verliefdheid. Hoe dan ook, erg veel verliefd word ik niet, dat is duidelijk. Ik heb ook nog nooit gezoend, laat staan naar bed geweest met iemand. Ik kan me eerlijk gezegd niets bij dat fysieke contact voorstellen. Ben ik daar alleen in? Ik weet dat een relatie veel vergt van iemand, als ik het zo vergelijk met iemand zoals mijn broer en zus die ook een vriend/vriendin hebben. Sorry, maar dat soort aandacht aan iemand kan ik niet opbrengen. Die aandacht zou mijn situatie al helemaal gecompliceerd maken. Met autisme kun je maar een beknopt aantal prikkels hebben, althans dat is bij mij zo.
Als niemand mij zou gevraagd hebben naar seks of relatievorming, zou het bij mij nauwelijks naar boven komen. Nu komt het naar boven omdat die collega het raar vond dat ik nog nooit een relatie gehad heb. Is mijn situatie raar of zijn er nog mensen die dit zo ervaren? 
Ik hoop dat dit een wat duidelijk verslag is. Feit blijft dat wanneer ik de kans krijg om aan een relatie te beginnen of men vraagt ernaar, ik 't het liefst wegwimpel en zeg dat het nog geen tijd daarvoor is. Ik zit dus wat verveeld met dit onderwerp en wens wat duidelijkheid. Bedankt alleszins voor eventuele sturing." 

[AceVentura]

Welkom op het forum Lupus, 

Welkom in dit vaarwater. Het is nu allemaal nog erg nieuw voor je, dat is het voor ons allemaal geweest. Die zenuwen horen er ook een beetje bij, voor sommigen is het al een hele stap om een account aan te maken en iedereen loopt z'n eigen weg. Ik hoop dat je je snel wat comfortabeler gaat voelen. We zijn een heel vriendelijke community en alles mag gevraagd en gezegd worden.

Vanuit je berichtje krijg ik de indruk dat je heel erg focust op wat anderen vinden of verwachten. De tip die ik je wil geven is om te ontdekken wat jij wil en belangrijk vindt. Wil jij een relatie? Want inderdaad, dat kost tijd, daar heb je beiden in te investeren. Er is geen goed of fout, het gaat erom hoe jij je leven vorm wil geven want dat is het belangrijkst.
Ik zou je eigenlijk willen vragen om gewoon eens te dromen, hoe zie jij jezelf over 5 of 10 jaar? Wat doe je dan? Waar ben je dan? Met wie ben je dan? Dat hoeft uiteraard niet snel, neem er de tijd voor. Daarmee kan je kijken wat goed voor jou is en hoe je daar kan komen.

Daarnaast herken ik ook veel dingen die je schrijft, ik heb ook weinig ervaring met relaties en seksualiteit in euhh praktische zin . Daarom ben ik blij dat ik over aseksualiteit kan vertellen als het gesprek daarop komt, maar uiteraard mag je ook altijd aangeven dat je het niet fijn vind om daarover te praten. Het zijn over het algemeen persoonlijke zaken en daar hoef je niets over te vertellen als je dat niet wil.

[Koffie]

Welkom! Ik geloof dat je een hele stap hebt moeten nemen om dit hier te schrijven. Niemand gaat je hier doodslaan hoor. Over het algemeen gaat het er hier vriendelijk aan toe. Dus goed dat je je verhaal hebt gemaakt en dat hier hebt geplaatst.

Ik ben ook autistisch trouwens, en ik heb wel relaties gehad met 'bijbehorende' seks, ik ben getrouwd geweest (met een autist) en heb kinderen (waarvan 1 autist. ).
Ik ben nu al heel lang single, wat ik een lange tijd niet fijn heb gevonden, maar intussen ben ik er oke mee en is er weinig tot geen behoefte meer aan een relatie. Daar vragen mensen soms wel eens naar. Afhankelijk van de intentie die ik voel bij de vraag geef ik meer of minder antwoord, maar ik zeg altijd wel gewoon: Nee, daar heb ik geen behoefte aan, veel te ingewikkeld. En dat is ook zo. Wat het dan zo ingewikkeld maakt, waaronder aseksualiteit, vertel ik wel, of niet.

Ik weet nog wel toen ik in de 20 was en ik nog nooit een vriend had gehad (eerste relatie op mijn 27e). Mensen hadden daar echt oordelen over. Het was gek, er werd op neergekeken. Ik kon mijn aseksualiteit nog niet benoemen en mijn autisme had ook nog geen naam. En ik wilde toen juist wel graag een partner. Er lag een soort druk op, een oordeel. Overigens was dat oordeel niet de reden waarom ik een relatie wilde, dat was een behoefte die ik had.

Als jij tevreden bent met je eigen leven, met je eigen hobby's en fieps en je hebt geen behoefte aan een partner, dan is daar niets mis mee. Daarbij maakt het ook niet uit of je wel of niet aseksueel bent. Het is jouw leven, je doet er niemand kwaad mee als je single blijft. En dat mag je ook gewoon zeggen, toch? 'Nee, ik heb geen relatie, ik ben tevreden zo. '

[Edewecht]

Hoi Lupus, welkom!

Ik sla je niet dood, integendeel: ik feliciteer je met de stap die je hebt gezet om je hier aan te melden en je voor te stellen. En dat je dit gewoon helemaal op jouw eigen manier doet.

Verder hoop ik vooral niet dat ik of wij jou sturing zullen geven. Tenminste als je bedoelt dat we je een kant op zouden sturen. Want dit is jouw vraag en jouw zoektocht, die je in alle persoonlijk vrijheid mag ondernemen.

Het lijkt me dat je tot nu toe jouw keuzes aardig helder hebt: wat je voor jezelf belangrijker vindt, en wat je minder belangrijk vindt. Ik zie dat je hier ook eerlijk over bent: als je je hobbys belangrijker vindt dan een eventuele relatie, dan zeg je dit gewoon eerlijk.

Het hoeft niet zo te zijn dat relaties en/of seks je gelukkiger maken. Dat wordt wel vaak gedacht, maar als het voor jou anders is, dan is dat anders. Daar mag je op vertrouwen.
Zelf ben ik ook gelukkig, zonder relatie, en helemáál zonder seks Dus het kan.
Kijk wat voor jou het meest waardevol is! Vertrouw je gevoel.

Nogmaals: welkom!

[Lupus]

Ik ben blij met alle welkom-berichten. Ik was even bang om de reacties te lezen hierop, maar dat is gelukkig goed gekomen. Volgens mij ben ik het gelukkigst om alleen of zelfstandig de wereld tegenaan te kijken. Het verbaast mij wel hoeveel verschillende meningen en uiteenlopende ervaringen je kan hebben over een schijnbaar eenduidig onderwerp. Het is fijn dat de wereld zo divers is. Een relatie, zo moest ik nog even kwijt, zou mijn leven enkel overhoop halen. Flirten doe ik al niet, omdat ik gewoon geen idee heb hoe dat moet. Ik vind al dat gejaag en behaag, zoals ze dat zo graag voorstellen, enkel maar moeilijk en daar gaat energie naartoe die ik liever anders zou willen invullen. Ik had meer willen schrijven, maar voorlopig hou ik het hierbij. Het belangrijkste is dat ik heb kunnen zeggen hoe fijn ik het vind ergens gehoor te krijgen aan die twijfels. Bedankt voor de reacties.

[Koffie]

Fijn dat je je welkom voelt, en voel je vrij om te vertellen wat je zou willen vertellen of om gewoon te lezen.

Ik flirt ook niet, ik kan het wel, maar het is zo ontiegelijk lastig als dat dan effect heeft.  Voor de gein heb ik het lang geleden wel eens uitgeprobeerd.
Want het is niet meer dan schijn. Mijn insteek in relaties is zo anders, dan wat de meeste mensen om me heen erin zoeken. Hoewel ik wel verliefd kan worden, is vriendschap en verbondenheid voor mij het uitgangspunt en dat heb ik altijd gezocht. Het hele 'jachtgedoe', gaat heel erg langs mij heen. Ik stond erbij en ik keek ernaar.

Je mag zijn wie je bent.

[Edewecht]

Flirten doe ik al niet, omdat ik gewoon geen idee heb hoe dat moet. Ik vind al dat gejaag en behaag, zoals ze dat zo graag voorstellen, enkel maar moeilijk en daar gaat energie naartoe die ik liever anders zou willen invullen.

Flirten? Nooit gedaan. Die keren dat ik verliefd was, jaren geleden, -- en als ik er al voor koos om het kenbaar te maken -- heb ik het gewoon tegen die persoon willen zeggen, zij het met veel gestamel en gestuntel, maar dat geeft niet. Dat 'spelletje' van signaaltjes uitzenden en (niet) ontvangen en (niet) begrijpen is niks voor mij. Ik erger me vreselijk als mensen mij zo benaderen als ze 'iets' van me willen. (Of ik heb het simpelweg niet door )

Dus je bent niet de enige die dit zo ervaart, Lupus.

[PallaS.]

Je hebt het al gezien, maar je bent niet het enige schip dat hier in deze wateren vaart. En je bent van harte welkom!

[Fricai]

Hey Lupus, welkom!

Je schrijfstijl doet me enorm denken aan een vriend van me met asperger. Ook hij heeft geen ervaring met dit alles en weet niet wat hij ervan moet vinden. Ik denk dat voor jullie beide geldt, dat het veel energie kost om een relatie te hebben, daar naar toe te werken, die ervaring op te doen die je zelf aan geeft te missen (waar het voor veel anderen meer vanzelf gaat dit alles). Ik zou echter niet zeggen dat het onhaalbaar is, het kost je enkel meer moeite. Die vriend van me moedig ik nog wel eens aan om zichzelf ietswat te 'pushen', met het idee dat het goed is dat hij het een kans zou geven, alles probeert uit het leven te halen, niet later spijt heeft van de dingen die hij niet heeft geprobeerd. Maar uiteindelijk moet je zelf kiezen, niemand anders kan voor je bepalen hoe je je leven het best in vult.

[Michelle]

Welkom Lupus! Het ziet ernaar uit dat je hier al aardig wat reactie kreeg. Daar ben ik blij om en ik hoop dat het jou helpt om het onbekende vaarwater langzaam maar zeker te verkennen.

Hey Lupus, welkom!

Je schrijfstijl doet me enorm denken aan een vriend van me met asperger. Ook hij heeft geen ervaring met dit alles en weet niet wat hij ervan moet vinden. Ik denk dat voor jullie beide geldt, dat het veel energie kost om een relatie te hebben, daar naar toe te werken, die ervaring op te doen die je zelf aan geeft te missen (waar het voor veel anderen meer vanzelf gaat dit alles). Ik zou echter niet zeggen dat het onhaalbaar is, het kost je enkel meer moeite. Die vriend van me moedig ik nog wel eens aan om zichzelf ietswat te 'pushen', met het idee dat het goed is dat hij het een kans zou geven, alles probeert uit het leven te halen, niet later spijt heeft van de dingen die hij niet heeft geprobeerd. Maar uiteindelijk moet je zelf kiezen, niemand anders kan voor je bepalen hoe je je leven het best in vult.

Ik snap wat je zegt van alles uit het leven halen en in principe zit er wel iets in. Langs de andere kant ben ik ook van het principe "Waarom iets anders proberen als je met het ene perfect gelukkig bent."

Een voorbeeld: ik drink geen alcohol, omdat ik het niet lekker vind. Ik hoor heel vaak "Proef eens. Je moet het leren drinken.". Maar waarom zou ik iets drinken dat ik nu vies vind, terwijl ik ook iets kan drinken dat ik wel lekker vind?

[AceOfCups]

Welkom Lupus! 

En dankjewel voor het delen van je verhaal. Dapper dat je zo open bent over jezelf, ondanks de zenuwen

Ik denk dat je hier veel informatie kunt vinden en vooral veel lezen over persoonlijke ervaringen van anderen. Hopelijk helpt het je om meer duidelijkheid te krijgen over jezelf. Of dat je in ieder geval leert dat je niet de enige bent Waarschijnlijk had je dat al gedaan, maar je kan ook kijken op de AVEN Wiki voor informatie.

Er is al veel moois gezegd hier, daar heb ik weinig aan toe te voegen. Maar ik wil je nog een keer extra zeggen dat alleen jij bepaalt hoe jij je leven wil leven! En als dat anders is dan bij de meeste anderen, maar jíj er echt tevreden mee bent dan is het gewoon goed zoals het is.

[Fricai]

Een voorbeeld: ik drink geen alcohol, omdat ik het niet lekker vind. Ik hoor heel vaak "Proef eens. Je moet het leren drinken.". Maar waarom zou ik iets drinken dat ik nu vies vind, terwijl ik ook iets kan drinken dat ik wel lekker vind?

Snap ik helemaal, je hoeft niet dingen te proberen puur om maar dingen te proberen (dat zou dan ook voor de gekste dingen gelden). Maar de vraag is, is het gebied relaties & seksualiteit voor Lupus het equivalent van bijv. alcohol voor jou?
Als hij het ergens wel heel interessant vindt, zich af vraagt of het niet een waardevolle toevoeging zou zijn, maar er tegen op kijkt om te proberen, instinctief in zijn comfort zone blijft, ... Dan zie ik waarde in aanmoediging.

Aan de andere kant, als hij enkel met dit onderwerp bezig is omdat mensen lastige vragen stellen en hij niet weet hoe er mee om te gaan, of gewoon uit pure interesse ('zouden andere mensen hetzelfde gevoel ervaren als ik?'), ... dan kan hij het prima laten voor wat het is lijkt me, zoals de alcohol.

[AceVentura]

Het hangt inderdaad van de persoon zelf af. Ben je zelf nieuwsgierig en wil je proberen? Vooral doen. Boeit het je helemaal niet en zou je het alleen proberen om van het gezeur van anderen af te zijn? Vooral niet doen.

[Lupus]

Wel, na wat nadenken over hoe ik mijn leven zie binnen ettelijke jaren, komt er voornamelijk het volgende uit bij me. Ik ben eigenlijk een grote introvert, of dat eigen is aan autisme of niet, laat ik in het midden. Maar, het is nu eenmaal zo dat mensen, menselijke relaties, vriendschappen, contacten, me gauw vermoeien en dat ik, na lang aan mensen te zijn blootgesteld, eerder de rust begin op te zoeken. Ook dat kan de vraag of ik aseksueel ben, aangewakkerd hebben, of mijn vermoeden ervan versterkt. Of dit vermoeden dan ook werkelijk zo is, is dan nog maar de vraag.

Hoe dan ook, grote mensenmassa's, maar vooral contact specifiek met mensen, is heel vermoeiend. En van nature ga ik mensen die vriendschap wensen of net iets meer, eerder uit de weg dan dat ik aanknoping wil vinden bij hen. Ik praat heel zelden met vreemden in direct contact, met oogcontact en vlot heen en weer gekeuvel. Ik heb daar onnoemelijk veel moeite mee. Dit komt voornamelijk doordat ik erg veel nadenk vooraleer ik wat zeg. Hoe ik dan aan vrienden kom, is me eerlijk gezegd een raadsel, al kan ik me goed voor de geest halen dat het in de meeste gevallen een gedeelde hobby is die het hem doet. Eigenlijk komt het initiatief slechts zelden van mijn kant uit, maar gelukkig zijn de vriendschappen die daaruit vloeien wel erg loyaal. Ik zal niet zeggen dat mijn vrienden heel "dicht" komen, want mensen die dat doen, worden eigenlijk heel vaak gemeden. Daar sta ik contact niet toe, of slechts in mindere mate. Niet dat dit kwaad bedoeld is, maar ik hou het graag veilig, om niet te veel binding te hebben. 

Het pakket liefde is voor mij dus een erg ingewikkeld gegeven, waar ik met mijn analytisch stel hersenen geen weg mee weet. Veel nadenken, mensen niet willen zien of mijden, moeite met sociaal zijn en spontaan zijn, ... ik weet niet goed of dat goeie grond is om een relatie mee te beginnen. Bovendien krijg je in dat pakket ook te maken met de nodige ruzies en misverstanden, waar je dan de nodige communicatie aan de dag hoort te leggen om je relatie te redden of vast te stellen dat ze gewoon niet werkt. Misschien klinkt het lui van mij, maar als dat de prijs is van een intieme relatie met één persoon, investeer ik liever niet in zo'n relatie. Ik ben er intussen zesendertig, de keuze om alleen te blijven is dan gauw gemaakt, omdat ze eenvoudiger is?? (denk ik dan) Voorlopig ben ik niet ongelukkig met mijn statuut van alleenstaande. Trouwens, ik vind het veiliger zo, zoals mijn huidige leefwereld is. Kiezen is nu eenmaal verliezen. Ik hoef niet alles te hebben om gelukkig te zijn.

[Edewecht]

(...) de keuze om alleen te blijven is dan gauw gemaakt, omdat ze eenvoudiger is?? (denk ik dan) Voorlopig ben ik niet ongelukkig met mijn statuut van alleenstaande. Trouwens, ik vind het veiliger zo, zoals mijn huidige leefwereld is. Kiezen is nu eenmaal verliezen. Ik hoef niet alles te hebben om gelukkig te zijn.

Klinkt mij heel bekend, Lupus. Heb ergens in mijn 40-er jaren dezelfde 'keuze'(?) gemaakt. Ik heb het besluit genomen dat ik niet ongelukkig ben omdat ik alleen ben.
Of, positief gezegd: Ik hoef geen relatie te hebben om gelukkig te zijn. Lijkt verdraaid veel op wat jij schrijft.