Eindelijk dan toch

[kwarktaart]

Hoi Kwarktaart,

Dankjewel voor je uitgebreide reactie, ik herken er veel in.
Je omschrijft het precies goed; na een slechte nacht voel ik me ook een zombie.
Ik kan gewoon niet begrijpen hoe mensen met kleine kinderen kunnen functioneren, met al die gebroken nachten.
Ik vind dat echt heel knap.

Wat ik ook herken, en wat me echt raakt, is dat je zegt dat je vrienden van vroeger volwassen zijn, en jij je nog een kind voelt. Ik schaam me er vaak voor dat het mij niet gelukt is een relatie en kinderen te krijgen. Ik was een keer aan het oppassen bij een collega van me. Zijn dochter, toen een jaar of acht, vroeg mij waarom ik geen man en kinderen had. Ze was daar heel verbaasd over. Ik zat echt met m'n mond vol tanden. 'Niet iedereen wil een man en kinderen', heb ik toen geprobeerd uit te leggen, maar ik merkte dat het me echt raakte. Als een kínd me zelfs al vreemd vindt, dacht ik...

ARFID is dat je alleen bepaalde dingen eet, toch? Dus een beperkt 'menu', om het zo maar te noemen?
Ik kan me daar veel bij voorstellen. Wil je er iets meer over vertellen? Wat je bijvoorbeeld wel graag eet?
Ik eet in principe alles, maar in heel kleine hoeveelheden. Ik doe echt een maand met een chocoladereep bijvoorbeeld.

Vriendschappen vind ik ook ingewikkeld.
Ik ben eigenlijk het liefste gewoon lekker alleen thuis.

Nog een reden dat ik me nog een kind voel is mijn kleine gestalte. Vaak word ik nog gezien en genoemd als een "klein meisje". Hoewel ik al heel mijn leven regelmatig opmerkingen krijg daarover, blijft het me raken. Het gevoel dat ik weinig voorstel. En dat ik letterlijk en figuurlijk niet mee gegroeid ben met leeftijdsgenoten.

Qua eten lust ik maar een tiental groentes. Veelal witte meelproducten, witte rijst. Eet wel gewoon bruin brood en heel soms volkorenpasta. Een afkeer tegen pitjes en zaden. Aardappels lust alleen gebakken. Lust ook veel vleessoorten.
De dingen die ik lust kan ik best veel van op. Mits ik op mijn gemak ben. Thuis of bij mijn moeder. Bij anderen is het lastiger. Als kind zat ik juist heel snel vol.

[Maartjemaris]

Welkom! 

[Fred]

Welkom
Je mag zijn zoals je bent. Daar is niets verkeerds aan. Zelf moet ik er ook niet aan denken om een seksuele relatie te moeten hebben of onderhouden. Maar dan kan je nog wel goede vrienden zijn. Toch? Ik heb een vriend waar ik ook mee ga wandelen en kamperen. Ik brn ook pas erachter dat ik een aseksuleel ben. En dat er meer  hier van zijn! Tof, dat we hier contact kunnen hebben.

[Ditbenik45]

Hoi Kwarktaart,

Dankjewel voor je uitgebreide reactie, ik herken er veel in.
Je omschrijft het precies goed; na een slechte nacht voel ik me ook een zombie.
Ik kan gewoon niet begrijpen hoe mensen met kleine kinderen kunnen functioneren, met al die gebroken nachten.
Ik vind dat echt heel knap.

Wat ik ook herken, en wat me echt raakt, is dat je zegt dat je vrienden van vroeger volwassen zijn, en jij je nog een kind voelt. Ik schaam me er vaak voor dat het mij niet gelukt is een relatie en kinderen te krijgen. Ik was een keer aan het oppassen bij een collega van me. Zijn dochter, toen een jaar of acht, vroeg mij waarom ik geen man en kinderen had. Ze was daar heel verbaasd over. Ik zat echt met m'n mond vol tanden. 'Niet iedereen wil een man en kinderen', heb ik toen geprobeerd uit te leggen, maar ik merkte dat het me echt raakte. Als een kínd me zelfs al vreemd vindt, dacht ik...

ARFID is dat je alleen bepaalde dingen eet, toch? Dus een beperkt 'menu', om het zo maar te noemen?
Ik kan me daar veel bij voorstellen. Wil je er iets meer over vertellen? Wat je bijvoorbeeld wel graag eet?
Ik eet in principe alles, maar in heel kleine hoeveelheden. Ik doe echt een maand met een chocoladereep bijvoorbeeld.

Vriendschappen vind ik ook ingewikkeld.
Ik ben eigenlijk het liefste gewoon lekker alleen thuis.

Nog een reden dat ik me nog een kind voel is mijn kleine gestalte. Vaak word ik nog gezien en genoemd als een "klein meisje". Hoewel ik al heel mijn leven regelmatig opmerkingen krijg daarover, blijft het me raken. Het gevoel dat ik weinig voorstel. En dat ik letterlijk en figuurlijk niet mee gegroeid ben met leeftijdsgenoten.

Qua eten lust ik maar een tiental groentes. Veelal witte meelproducten, witte rijst. Eet wel gewoon bruin brood en heel soms volkorenpasta. Een afkeer tegen pitjes en zaden. Aardappels lust alleen gebakken. Lust ook veel vleessoorten.
De dingen die ik lust kan ik best veel van op. Mits ik op mijn gemak ben. Thuis of bij mijn moeder. Bij anderen is het lastiger. Als kind zat ik juist heel snel vol.

Bedankt voor je uitleg!

[Ditbenik45]

Welkom! 

Dankjewel!

[Ditbenik45]

Welkom
Je mag zijn zoals je bent. Daar is niets verkeerds aan. Zelf moet ik er ook niet aan denken om een seksuele relatie te moeten hebben of onderhouden. Maar dan kan je nog wel goede vrienden zijn. Toch? Ik heb een vriend waar ik ook mee ga wandelen en kamperen. Ik brn ook pas erachter dat ik een aseksuleel ben. En dat er meer  hier van zijn! Tof, dat we hier contact kunnen hebben.

Bedankt voor je berichtje.
Er is ook niets verkeerd aan, maar ik denk wel dat ik er heel veel moeite mee ga hebben het aan mensen te vertellen. Ik merk dat ik me er toch nog voor schaam, maar schaamte speelt sowieso een grote rol in mijn leven. Ik schaam me ook voor mijn eetstoornis.

[kwarktaart]

TO, ik heb je een pb gestuurd.

[dutchnerd]

@Ditbenik45 Bedankt voor het voorstellen.

Ik snap het gevoel van schaamte (dat je geen behoefte hebt aan seks), want ik heb dit vroeger ook gevoeld. Dit kwam bij mij voornamelijk door de druk uit mijn omgeving.

De laatste jaren trek ik mij steeds minder aan wat anderen van mij vinden. Hierdoor heb ik mijzelf beter leren kennen, omdat ik meer aandacht geef aan de dingen die ik zelf belangrijk vind.

Ik behandel wel iedereen met respect en sta voor iedereen in mijn omgeving (collega's en familie) klaar.

Ik hoop dat je op het forum kan vinden waar je naar op zoek bent.

Jouw bericht viel mij in positieve zin op. Je komt open en eerlijk over.

[Fricai]

Hey Ditbenik45, een verlate welkom nog!

Je berichten klinken een beetje droevig, ik hoop dat je uiteindelijk een pad vindt met minder schaamte en meer hoop!

[mejuffrouw huismus]

Wat ik ook herken, en wat me echt raakt, is dat je zegt dat je vrienden van vroeger volwassen zijn, en jij je nog een kind voelt. Ik schaam me er vaak voor dat het mij niet gelukt is een relatie en kinderen te krijgen.

Dag Kwarktaart en Ditbenik45,
Bovenstaande zin herken ik zeer. Ik denk dat het onvermijdelijk is wanneer je levensloop sterk afwijkt van hoe de meeste mensen de zaken aanpakken.

Soms denk ik dat ik diepgaande levenservaringen heb gemist: verliefd worden, in het huwelijk treden, intense relaties met (schoon)familie en vrienden, kinderen zien opgroeien. Afhankelijk van de reactie van anderen, schaam ik me er ook voor. Vooral als ik word doorgezaagd: "Heb jij geen man?! Maar date je wel? Wat doe je verkeerd!!"
Aan de andere kant: de eerste helft van mijn leven was vrij zwaar en ik ben er gezond doorheen gekomen. Ook zonder de bepalende ervaringen is het leven de moeite waard.

Bedankt voor jullie openheid.

[Jebet66]

Hoi Ditbenik48, wens je veel warmte en genegenheid op deze site