De (a)romantische knoop ontwarren

[Rosie_22]

Hi allemaal,
 
Ik weet al een tijdje dat ik aseksueel ben en daar ben ik oké mee, maar ondanks dat ik laatst een bericht op het contacthoekje heb geplaatst zit ik toch al een tijdje te twijfelen of ik (a)romantisch ben. Ik weet dat ik uiteindelijk de enige ben die hier het antwoord op weet, maar wil toch even mijn gedachten en vragen met jullie delen.
 
Ik werd voor het eerst verliefdheid toen ik 13, misschien 14 was, maar we waren allebei te bang om er iets mee te doen, dus er kwam niets uit. Toen ik 16 was had ik een heel goede vriend op wie ik soms dacht dat ik verliefd was, maar ik weet eigenlijk niet zeker of dat echt zo was. Klasgenoten zeiden altijd dat we een goed stel zouden zijn, dus misschien was het gewoon groepsdruk? Ik ben daarna nooit meer verliefd geweest, dus nu denk ik: was ik echt verliefd of niet? Was het hoe ik dacht dat een verliefdheid zou voelen, maar was het in werkelijkheid iets anders? idk, dit deel is sowieso meer retorisch, aangezien niemand hier echt antwoord op kan geven.

Ik hou wel van romantiek, als het in boeken (ik lees veel), films of series zit, al zou ik niet zomaar een romantisch boek lezen of zomaar een romantisch film kijken. Hoewel ik soms wel contemporary boeken lees, maar die zijn meestal lgbtqia+ nu ik erover nadenk. Het boek of de film moet dan ook wel meerdere genres hebben, zoals ya/fantasty/romnatiek
 
En het ding is, ik zou wel een relatie met iemand willen. Ik wil niet alleen eindigen. Ik wil niet alleen wakker worden en voor mezelf koken. Ik wil iemand ontmoeten met wie ik leuke dingen kan doen, met wie ik over mijn dag kan praten, met wie ik lief en leed kan delen, met wie ik mezelf kan zijn en die mij volledig kent. Hetzelfde geldt voor hem of haar natuurlijk. Dat hij/zij zichzelf kan zijn bij mij en dat ik hem/haar volledig ken. Dat is soms ook iets waardoor ik denk dat ik aromantisch zou kunnen zijn. Ik geloof niet dat het mij uitmaakt of het een hij of zij is of idk of maakt dat mij dan biromantisch/panromantisch? Ik snap er helemaal niks meer van..

Als ik wel uitvogel hoe het bij mij zit en zelfs als dat niet zo is, waar vind ik dan iemand? Ik bedoel ik hoorde iets over aseksuele dating groepen op Facebook, maar is dat de juiste plek voor mensen die misschien aromantisch zijn om iemand te vinden of is het echt alleen voor aseksuele mensen? Iemand die hier ervaring mee heeft? En zouden mijn vrienden dan zien dat ik in die groep zit? Want ik ben er nog niet echt zo open over, uiteraard weten sommige mensen het wel, maar het is niet iets waarvan ik wil dat iedereen het weet.
 
Oké, dat was het. Even m'n hart gelucht. Bedankt voor het lezen <3. Alle gedachten of perspectieven op mijn verhaal zijn meer dan welkom, dus voel je vrij om te reageren, een hele theorie erover voor te stellen of gewoon een berichtje te sturen.
 
Liefs, Rosie

[Sebastiaan67]

Hi Rosie,

Heel fijn om te lezen dat je even je hart wilde luchten.

Ik kan helemaal begrijpen dat het soms echt iets is om niet helemaal te snappen. Soms denk je het te snappen en dan blijkt het weer dat het toch heel ingewikkeld is.

Verliefdheid is zo ingewikkeld. En ik denk dat de enige manier om erachter te komen hoe het zit, is toch zelf mee maken En kijken wat je er bij voelt. En romantiek is toch iets wat iedereen op een andere manier ervaart. Lief en leed delen, en het leven samen delen kan al genoeg zijn voor romantiek.

En mensen vinden om te ontmoeten die aseksueel zijn enzo is iets waar ik zelf ook mee zit. Als mensen daar tips of iets over hebben. Please also let me know

Groetjes,
Sebastiaan

[AceVentura]

Hoi Rosie,

Ik weet al een tijdje dat ik aseksueel ben en daar ben ik oké mee, maar ondanks dat ik laatst een bericht op het contacthoekje heb geplaatst zit ik toch al een tijdje te twijfelen of ik (a)romantisch ben. Ik weet dat ik uiteindelijk de enige ben die hier het antwoord op weet, maar wil toch even mijn gedachten en vragen met jullie delen.

Natuurlijk mag dat. Ik identificeer me ook als aromantisch aseksueel en ook bij mij heeft het langer geduurd om de aromantische puzzel op te lossen.

Klasgenoten zeiden altijd dat we een goed stel zouden zijn, dus misschien was het gewoon groepsdruk? Ik ben daarna nooit meer verliefd geweest, dus nu denk ik: was ik echt verliefd of niet? Was het hoe ik dacht dat een verliefdheid zou voelen, maar was het in werkelijkheid iets anders? idk, dit deel is sowieso meer retorisch, aangezien niemand hier echt antwoord op kan geven.

Inhoudelijk kan ik hier natuurlijk niets over zeggen, wel denk ik dat als je dit soort vragen stelt dat dat misschien al een teken kan zijn dat het voor jou anders voelt als verliefdheid.

Ik hou wel van romantiek, als het in boeken (ik lees veel), films of series zit, al zou ik niet zomaar een romantisch boek lezen of zomaar een romantisch film kijken. Hoewel ik soms wel contemporary boeken lees, maar die zijn meestal lgbtqia+ nu ik erover nadenk. Het boek of de film moet dan ook wel meerdere genres hebben, zoals ya/fantasty/romnatiek

Net zoals aseksueel zijn niet direct betekend dat je niets met seks hebt hoeft aromantisch zijn niet te betekenen dat je niets met romantiek hebt. Waar aseksualiteit gaat om het niet ervaren van seksuele aantrekking naar andere personen gaat aromantisch zijn over het niet ervaren van romantische aantrekking naar andere personen.
De logische vervolgvraag is dan waarschijnlijk: Wat is romantische aantrekking?
Dat lijkt wat vaag te blijven. Persoonlijk heb ik dat erg gerelateerd aan verliefd worden. De vraag die ik voor mezelf moest beantwoorden om tot een antwoord te komen was: Ben ik ooit verliefd geweest? Voor mij was dat antwoord nee.

En het ding is, ik zou wel een relatie met iemand willen. Ik wil niet alleen eindigen. Ik wil niet alleen wakker worden en voor mezelf koken. Ik wil iemand ontmoeten met wie ik leuke dingen kan doen, met wie ik over mijn dag kan praten, met wie ik lief en leed kan delen, met wie ik mezelf kan zijn en die mij volledig kent. Hetzelfde geldt voor hem of haar natuurlijk. Dat hij/zij zichzelf kan zijn bij mij en dat ik hem/haar volledig ken. Dat is soms ook iets waardoor ik denk dat ik aromantisch zou kunnen zijn. Ik geloof niet dat het mij uitmaakt of het een hij of zij is of idk of maakt dat mij dan biromantisch/panromantisch? Ik snap er helemaal niks meer van..

Hier zit voor mij echt enorm veel herkenning in. Een relatie in de traditionele zin van het woord hoeft voor mij ook niet, ik zou meer een maatje willen hebben om het leven mee te delen, iets wat inderdaad neerkomt op wat jij omschrijft als over je dag kunnen praten, lief en leed delen, enz.
Voor mij maakt het ook niet echt uit wat het geslacht/gender/geaardheid van die persoon is, het gaat me meer om dat er een klik is. Een onderdeel van mijn zoektocht naar de juiste woorden kan je hier vinden: https://du.asexuality.org/forum/index.php?topic=6056.0 misschien helpt het jou ook.

Als ik wel uitvogel hoe het bij mij zit en zelfs als dat niet zo is, waar vind ik dan iemand? Ik bedoel ik hoorde iets over aseksuele dating groepen op Facebook, maar is dat de juiste plek voor mensen die misschien aromantisch zijn om iemand te vinden of is het echt alleen voor aseksuele mensen? Iemand die hier ervaring mee heeft? En zouden mijn vrienden dan zien dat ik in die groep zit? Want ik ben er nog niet echt zo open over, uiteraard weten sommige mensen het wel, maar het is niet iets waarvan ik wil dat iedereen het weet.

Ik heb hier geen ervaring mee. Wel zie ik met dating en relaties om mij heen dat het over het algemeen het best werkt als je voor jezelf weet hoe je in elkaar zit (in ieder geval met wat je op dat moment over jezelf weet) zodat je kan zoeken op plaatsen waar dat relevant voor jou is.

Oké, dat was het. Even m'n hart gelucht. Bedankt voor het lezen <3. Alle gedachten of perspectieven op mijn verhaal zijn meer dan welkom, dus voel je vrij om te reageren, een hele theorie erover voor te stellen of gewoon een berichtje te sturen.

Bij deze
Voel je ook vrij voor verdere vragen. Mocht je vragen hebben die je liever persoonlijk stelt dan mag je uiteraard ook een persoonlijk berichtje sturen.

[Rosie_22]

Ik kan helemaal begrijpen dat het soms echt iets is om niet helemaal te snappen. Soms denk je het te snappen en dan blijkt het weer dat het toch heel ingewikkeld is.

Ja inderdaad, ik dacht dat ik ondertussen redelijk wist hoe ik in elkaar stak, maar dus toch niet helemaal..

Verliefdheid is zo ingewikkeld. En ik denk dat de enige manier om erachter te komen hoe het zit, is toch zelf mee maken En kijken wat je er bij voelt. En romantiek is toch iets wat iedereen op een andere manier ervaart. Lief en leed delen, en het leven samen delen kan al genoeg zijn voor romantiek.

Dat is wel waar, maar ik weet dan ook niet precies wat ik zou moeten voelen als je snapt wat ik bedoel. Ik hoop dat er iemand is die daar ook zo over denkt .

En mensen vinden om te ontmoeten die aseksueel zijn enzo is iets waar ik zelf ook mee zit. Als mensen daar tips of iets over hebben. Please also let me know

Via je het forum is het wel redelijk makkelijk om mensen te leren kennen denk ik, maar echt iets anders zou ik ook niet weten.

[Rosie_22]

Natuurlijk mag dat. Ik identificeer me ook als aromantisch aseksueel en ook bij mij heeft het langer geduurd om de aromantische puzzel op te lossen

Hoe heb je de puzzel opgelost, als ik vragen mag?

Inhoudelijk kan ik hier natuurlijk niets over zeggen, wel denk ik dat als je dit soort vragen stelt dat dat misschien al een teken kan zijn dat het voor jou anders voelt als verliefdheid.

Misschien, maar als ik het me goed herinner had ik wel de spreekwoordelijke vlinders in m'n buik, dus dat is ook nogal verwarrend.

De logische vervolgvraag is dan waarschijnlijk: Wat is romantische aantrekking? Dat lijkt wat vaag te blijven. Persoonlijk heb ik dat erg gerelateerd aan verliefd worden.

Daar associeer ik het ook wel mee en dan wordt de vraag inderdaad ben ik ooit verliefd geweest? Maar daar is het antwoord ook nogal vaag op, omdat het al best wel een tijdje geleden is en ik het ondertussen (bij mijn weten) niet meer meegemaakt heb.

Een relatie in de traditionele zin van het woord hoeft voor mij ook niet, ik zou meer een maatje willen hebben om het leven mee te delen, iets wat inderdaad neerkomt op wat jij omschrijft als over je dag kunnen praten, lief en leed delen, enz. Voor mij maakt het ook niet echt uit wat het geslacht/gender/geaardheid van die persoon is, het gaat me meer om dat er een klik is.

Ja precies dat inderdaad. Bedankt, zal het topic eens lezen .

Wel zie ik met dating en relaties om mij heen dat het over het algemeen het best werkt als je voor jezelf weet hoe je in elkaar zit (in ieder geval met wat je op dat moment over jezelf weet) zodat je kan zoeken op plaatsen waar dat relevant voor jou is.

Dat is sowieso waar, maar het zal denk ik nog wel even duren voor ik erachter ben hoe het zit en dan nog zou ik niet goed weten waar ik het zoeken moest..

Dankjewel !

[Sebastiaan67]

Dat is wel waar, maar ik weet dan ook niet precies wat ik zou moeten voelen als je snapt wat ik bedoel. Ik hoop dat er iemand is die daar ook zo over denkt .

Is denk ik ook lastig uit te leggen hoe iemand zich zou moeten voelen voor romantiek. Misschien ben je ook niet de juiste personen tegen gekomen bij wie je zulke gevoelens had.
En ik denk dat er best mensen zijn die zo denken en echt een maatje zoeken zoals jij het beschrijft.
Persoonlijk heb ik dit gevoel ook meer dat lief en leed delen het belangrijkste is. Maar ik merk ook dat voor veel mensen het blijkbaar veel meer moet zijn. Soms is dat moeilijk te begrijpen

Via je het forum is het wel redelijk makkelijk om mensen te leren kennen denk ik, maar echt iets anders zou ik ook niet weten.

Dit is wel waar. Gelukkig zijn er mensen niet gelijk negatief oordelen over aseksueel zijn. Maar mensen ontmoeten op straat (als ik het zo moet noemen) is zo lastig. Omdat mensen zo snel een oordeel erover hebben klaar liggen. Ervaren jullie dit ook zo?

[Rosie_22]

Is denk ik ook lastig uit te leggen hoe iemand zich zou moeten voelen voor romantiek. Misschien ben je ook niet de juiste personen tegen gekomen bij wie je zulke gevoelens had.
En ik denk dat er best mensen zijn die zo denken en echt een maatje zoeken zoals jij het beschrijft.
Persoonlijk heb ik dit gevoel ook meer dat lief en leed delen het belangrijkste is. Maar ik merk ook dat voor veel mensen het blijkbaar veel meer moet zijn. Soms is dat moeilijk te begrijpen

Dat zou kunnen inderdaad. Ik had het er een tijdje geleden met een vriendin over en ze zei dat ik ook nog niet echt veel kansen heb gehad om mensen te leren kennen voor wie ik zulke gevoelens zou kunnen ontwikkelen, wat ook wel een beetje klopt, dus daar zit wat in.

Ja inderdaad, dat is best lastig en ik ga nu gewoon even m'n gedachten eruit gooien hoor, maar stel nou dat ik als aseksueel aromantisch (we gaan er voor het gemak even van uit dat ik dat ben) persoon een relatie zou hebben met iemand die aseksueel is, maar niet aromantisch. Ik zou dan denk ik altijd bang zijn dat de liefde die ik voel niet genoeg is voor wat hij/zij zou voelen, omdat wat hij/zij voelt romantische liefde is en mijn liefde platonisch of misschien ietsje meer, maar niet romantisch van aard zou zijn.

Dit is wel waar. Gelukkig zijn er mensen niet gelijk negatief oordelen over aseksueel zijn. Maar mensen ontmoeten op straat (als ik het zo moet noemen) is zo lastig. Omdat mensen zo snel een oordeel erover hebben klaar liggen. Ervaren jullie dit ook zo?

Hmm er zijn wel een paar mensen die het weten van mij en dat was altijd positief, maar ik hang het dan ook nog niet bepaald aan de grote klok zeg maar, dus kan daar eigenlijk weinig over zeggen.

[Sebastiaan67]

Ja inderdaad, dat is best lastig en ik ga nu gewoon even m'n gedachten eruit gooien hoor, maar stel nou dat ik als aseksueel aromantisch (we gaan er voor het gemak even van uit dat ik dat ben) persoon een relatie zou hebben met iemand die aseksueel is, maar niet aromantisch. Ik zou dan denk ik altijd bang zijn dat de liefde die ik voel niet genoeg is voor wat hij/zij zou voelen, omdat wat hij/zij voelt romantische liefde is en mijn liefde platonisch of misschien ietsje meer, maar niet romantisch van aard zou zijn.

Snap dat dit een lastige situatie zou zijn. Ik denk dat als je in zo'n situatie zou zitten, het heel belangrijk is om te bespreken wat je voelt. Op deze manier kom je erachter wat voor beide personen goed voelt. Praten erover met een "partner" is zo belangrijk, want het gaat dan om verwachtingen van elkaar.
Als je partner er niet mee eens dat je niet een bepaalde soort romantische liefde kan geven, passen jullie misschien ook niet helemaal bij elkaar. Het belangrijkste is dat je allebei tevreden bent met hoe je "liefde" naar elkaar uit.

Denk dat het belangrijkste is dat net als AceVentura al zei dat je aan het begin van "relatie/vriendschap" aangeeft wat je verwachtingen van elkaar zijn. En misschien zoals bij jou als je het niet zeker weet daar over praten met deze persoon.

[Rosie_22]

Snap dat dit een lastige situatie zou zijn. Ik denk dat als je in zo'n situatie zou zitten, het heel belangrijk is om te bespreken wat je voelt. Op deze manier kom je erachter wat voor beide personen goed voelt. Praten erover met een "partner" is zo belangrijk, want het gaat dan om verwachtingen van elkaar.
Als je partner er niet mee eens dat je niet een bepaalde soort romantische liefde kan geven, passen jullie misschien ook niet helemaal bij elkaar. Het belangrijkste is dat je allebei tevreden bent met hoe je "liefde" naar elkaar uit.

Dat is sowieso helemaal waar en misschien maak ik er ook wel een te groot ding van in m'n hoofd. I tend to overthink a lot haha, maar goed ik zei laatst inderdaad nog tegen ons mam dat een relatie maar net is wat je er zelf van maakt en dat je die zelf vorm kunt geven zodat het iets wordt wat bij beide personen past en voor allebei goed voelt.

Denk dat het belangrijkste is dat net als AceVentura al zei dat je aan het begin van "relatie/vriendschap" aangeeft wat je verwachtingen van elkaar zijn. En misschien zoals bij jou als je het niet zeker weet daar over praten met deze persoon.

Om daar meteen in het begin al zo open over te zijn lijkt me wel lastig, maar het is wel ontzettend belangrijk dat je weet wat je van elkaar kunt verwachten.

Daarom ben ik sowieso via het forum een beetje op zoek gegaan en niet via de gewone weg haha, dat wordt zo ingewikkeld.

[AceVentura]

Hoe heb je de puzzel opgelost, als ik vragen mag?

Veel lezen, zelf een beeld vormen bij wat voor mij aromantisch zijn betekend, en dan kijken of dat wel of niet bij mij past. En soms, en dat gebeurd nu nog, gebeuren er dingen die me aan het twijfelen maken. Dat zijn voor mij momenten om weer deels een stapje terug te zetten in dat proces en opnieuw tot een antwoord te komen.
Maar nog belangrijker: Wat heb jij nodig om de puzzel op te lossen?
Misschien is die vraag nog wat te groot, dus hoe zou je een eerste stapje in die ontdekkingsreis kunnen maken?

Misschien, maar als ik het me goed herinner had ik wel de spreekwoordelijke vlinders in m'n buik, dus dat is ook nogal verwarrend.

Ik kan me voorstellen dat dat verwarrend kan zijn. Zou het kunnen dat je simpelweg niet zo snel verliefd wordt?
Binnen het seksuele spectrum hebben we demiseksualiteit waarbij je pas seksuele aantrekking voelt nadat je een band hebt opgebouwd. Uiteraard kan je dat ook op je romantische geaardheid kunnen toepassen, zou dat bij je passen?

Daar associeer ik het ook wel mee en dan wordt de vraag inderdaad ben ik ooit verliefd geweest? Maar daar is het antwoord ook nogal vaag op, omdat het al best wel een tijdje geleden is en ik het ondertussen (bij mijn weten) niet meer meegemaakt heb.

Het lijkt erop dat als je het rationeel benaderd dat het allemaal wat vaag blijft, en dat is op zich niet erg, sommige dingen blijven nou eenmaal vaag.
Heb jij een gevoel bij de termen aromantisch, heteroromantisch, homoromantisch (of welke variant voor jou van toepassing kan zijn)?

Ja precies dat inderdaad. Bedankt, zal het topic eens lezen .

Ik heb daar ook op je vraag gereageerd

Dat is sowieso waar, maar het zal denk ik nog wel even duren voor ik erachter ben hoe het zit en dan nog zou ik niet goed weten waar ik het zoeken moest..

Dat kan kloppen, neem die tijd. Hoewel het fijn kan zijn om snel antwoord te hebben zijn dit dingen die over het algemeen tijd kosten. Dingen als seksuele/romantische geaardheid (en ook andere delen van je identiteit) kunnen erg ingrijpend zijn en kosten daarom tijd. Om je een indicatie te geven: Na de ontdekking van aseksualiteit (en daarmee het bekend raken met de term aromantisch) duurde het ca. 2 jaar voordat ik dat label voor mezelf ging gebruiken, en dat speelde zich nog ruim voor de tijd van dat topic af waar ik eerder naar linkte.
Uiteraard hoef je er geen 2 jaar over te doen , volg je eigen weg daarin en geef het proces waar je in zit de tijd.

[Rosie_22]

Maar nog belangrijker: Wat heb jij nodig om de puzzel op te lossen? Misschien is die vraag nog wat te groot, dus hoe zou je een eerste stapje in die ontdekkingsreis kunnen maken?

Pff dat zijn allebei wel lastige vragen, maar ben wel ontzettend veel aan het nadenken en terugdenken op de crushes die misschien wel of misschien toch niet crushes waren en hoe het toen voelde enz.

Ik kan me voorstellen dat dat verwarrend kan zijn. Zou het kunnen dat je simpelweg niet zo snel verliefd wordt? Binnen het seksuele spectrum hebben we demiseksualiteit waarbij je pas seksuele aantrekking voelt nadat je een band hebt opgebouwd. Uiteraard kan je dat ook op je romantische geaardheid kunnen toepassen, zou dat bij je passen?

Daar heb ik wel over na zitten te denken, dus bij de tweede crush zou dat van toepassing kunnen zijn, want dat was op een supergoede vriend van mij, hoewel ik nu begin te denken dat dat misschien een squish was en geen crush. Mijn eerste crush kende ik daarentegen helemaal niet zo goed, laat staan dat we een band hadden opgebouwd, maar voelde me wel zenuwachtig bij hem in de buurt en had de kriebels in m'n buik.

Het lijkt erop dat als je het rationeel benaderd dat het allemaal wat vaag blijft, en dat is op zich niet erg, sommige dingen blijven nou eenmaal vaag. Heb jij een gevoel bij de termen aromantisch, heteroromantisch, homoromantisch (of welke variant voor jou van toepassing kan zijn)?

Hmm de 2 mensen op wie ik misschien ooit een crush heb gehad waren jongens, dus dan zou ik heteromantisch zijn, maar hoe meer ik erover nadenk hoe minder het me lijkt uit te maken of een eventuele partner een man, vrouw of alles ertussen in zou zijn, dus dan zou ik onder bi of panromantisch vallen, maar heb nu al 6 jaar niks meer meegemaakt wat in de verste verte op een crush lijkt, dus daar komt aromantisch weer om de hoek kijken.

Dat kan kloppen, neem die tijd. Hoewel het fijn kan zijn om snel antwoord te hebben zijn dit dingen die over het algemeen tijd kosten. Dingen als seksuele/romantische geaardheid (en ook andere delen van je identiteit) kunnen erg ingrijpend zijn en kosten daarom tijd. Om je een indicatie te geven: Na de ontdekking van aseksualiteit (en daarmee het bekend raken met de term aromantisch) duurde het ca. 2 jaar voordat ik dat label voor mezelf ging gebruiken, en dat speelde zich nog ruim voor de tijd van dat topic af waar ik eerder naar linkte. Uiteraard hoef je er geen 2 jaar over te doen , volg je eigen weg daarin en geef het proces waar je in zit de tijd.

In m'n hoofd weet ik ook wel dat het tijd kost om zulke dingen te ontdekken, maar ben wat dat betreft nogal ongeduldig haha. Ik wil het liefst meteen weten hoe het bij mij zit.

Dankjewel voor je antwoorden .

[AceVentura]

Pff dat zijn allebei wel lastige vragen, maar ben wel ontzettend veel aan het nadenken en terugdenken op de crushes die misschien wel of misschien toch niet crushes waren en hoe het toen voelde enz.

Dat klinkt als een mooie eerste stap

Daar heb ik wel over na zitten te denken, dus bij de tweede crush zou dat van toepassing kunnen zijn, want dat was op een supergoede vriend van mij, hoewel ik nu begin te denken dat dat misschien een squish was en geen crush. Mijn eerste crush kende ik daarentegen helemaal niet zo goed, laat staan dat we een band hadden opgebouwd, maar voelde me wel zenuwachtig bij hem in de buurt en had de kriebels in m'n buik.

Ik ben niet zo thuis in de termen van squishes en crushes hoor .
Er was dus duidelijk een vorm van aantrekking naar hem, wat voor aantrekking was dat? Seksueel, romantisch of iets anders?

Hmm de 2 mensen op wie ik misschien ooit een crush heb gehad waren jongens, dus dan zou ik heteromantisch zijn, maar hoe meer ik erover nadenk hoe minder het me lijkt uit te maken of een eventuele partner een man, vrouw of alles ertussen in zou zijn, dus dan zou ik onder bi of panromantisch vallen, maar heb nu al 6 jaar niks meer meegemaakt wat in de verste verte op een crush lijkt, dus daar komt aromantisch weer om de hoek kijken.

Dit was niet helemaal waar ik met mijn vraag naartoe wou .
Als je er rationeel niet lekker uit komt kan het heel helpend zijn om naar je gevoel te luisteren. Ik bedoelde meer: Zijn er labels die voor jou simpelweg goed voelen of misschien juist niet?
Reden om die vraag te stellen is dat ik de indruk heb dat je erg "in je hoofd" zit en dingen als geaardheid enzo zijn vaak meer gevoelskwesties, dat is ook precies waarom die processen wat langer duren .

In m'n hoofd weet ik ook wel dat het tijd kost om zulke dingen te ontdekken, maar ben wat dat betreft nogal ongeduldig haha. Ik wil het liefst meteen weten hoe het bij mij zit.

Ik snap ook dat heel fijn kan zijn om gewoon even snel een antwoord te vinden en door te gaan waar je mee bezig was . Helaas werkt het meestal niet zo, dit soort dingen kost vaak meer tijd en kunnen daardoor ook grotere invloed hebben op de toekomst.

Dankjewel voor je antwoorden .

Graag gedaan. Nog een tip: Lees ook eens de quote die ik onder mijn berichten heb staan, die past goed bij het proces waar je mee bezig bent.

[Rosie_22]

Ik ben niet zo thuis in de termen van squishes en crushes hoor . Er was dus duidelijk een vorm van aantrekking naar hem, wat voor aantrekking was dat? Seksueel, romantisch of iets anders?

Voor zover ik nu weet is een squish een platonische variant van een crush. Seksueel absoluut niet, daar was ik toen helemaal niet mee bezig, maar misschien was het intense platonische aantrekking? Bij m'n eerste crush zou ik het echt niet meer weten, dat is al zolang geleden, maar dat zou misschien wel onder romantische aantrekking kunnen vallen.

Dit was niet helemaal waar ik met mijn vraag naartoe wou . Als je er rationeel niet lekker uit komt kan het heel helpend zijn om naar je gevoel te luisteren. Ik bedoelde meer: Zijn er labels die voor jou simpelweg goed voelen of misschien juist niet?
Reden om die vraag te stellen is dat ik de indruk heb dat je erg "in je hoofd" zit en dingen als geaardheid enzo zijn vaak meer gevoelskwesties, dat is ook precies waarom die processen wat langer duren .

Ooh sorry, verkeerd begrepen! Ja, ik ben eigenlijk best wel een gevoelsmens, maar dit soort dingen probeer ik dan ineens weer heel rationeel te benaderen en op dit moment heb ik bij allemaal (hetero/bi/pan/homo/etc) niet echt een specifiek gevoel...

Lees ook eens de quote die ik onder mijn berichten heb staan, die past goed bij het proces waar je mee bezig bent.

Mooie quote, past er inderdaad wel bij .

[memories]

Hee Rosie, ik wil even zeggen dat ik je gedachten erg herken. Toen ik Loveless van Alice Oseman had gelezen, herkende ik mezelf enorm in dat personage, dat wel aro is, en toen dacht ik oh shit, misschien ben ik dan ook wel aro. Maar net als jij heb ik ook dat gevoel dat ik niet alleen wil blijven. Heb ook wel vage crushes gehad, maar de betekenis daarvan is me ook niet zo duidelijk. Maar goed, misschien staat het eenzame gevoel ofzo er ook wel los van verder. Een platonische partner zou natuurlijk ook kunnen inderdaad 🙃

Wat betreft Facebook zijn er ook privégroepen, en wat je daarin post is niet zichtbaar voor je vrienden. Verder zijn er ook wel apps en websites, maar de meeste werken niet top of zijn nogal verlaten. Iemand zou eens echt een goed werkende app moeten ontwikkelen voor aces 😂

[AceVentura]

Voor zover ik nu weet is een squish een platonische variant van een crush. Seksueel absoluut niet, daar was ik toen helemaal niet mee bezig, maar misschien was het intense platonische aantrekking? Bij m'n eerste crush zou ik het echt niet meer weten, dat is al zolang geleden, maar dat zou misschien wel onder romantische aantrekking kunnen vallen.

Platonische aantrekking klinkt ook mooi. Wat betekend dat voor jou?

Ooh sorry, verkeerd begrepen! Ja, ik ben eigenlijk best wel een gevoelsmens, maar dit soort dingen probeer ik dan ineens weer heel rationeel te benaderen en op dit moment heb ik bij allemaal (hetero/bi/pan/homo/etc) niet echt een specifiek gevoel...

Tip die ik je wil meegeven is om goed naar dat gevoel te luisteren, die heeft met dit soort onderwerpen een grotere kans om je de juiste weg op te sturen dan je ratio.