Mijn aantrekkingsmodel om aseksualiteit uit te leggen

[Gara]

Beste forummers,

Ik heb een theorie bedacht die aseksualiteit uitlegt aan de hand van de fenomenen verliefdheid en liefde. Ik begrijp dat aseksualiteit een breed spectrum is, en het voor iedereen net wat anders werkt, maar denk dat er vast wel mensen zijn die hier iets aan kunnen hebben. Daarom deel ik hem hier.

Wat is liefde?
Bij het zoeken naar het antwoord op de vraag 'wat is liefde?' kwam ik uit op een model dat stelt dat liefde bestaat uit drie factoren. Ze spelen in rol in alle interpersoonlijke relaties. Wanneer je de drie factoren in dezelfde persoon hoog genoeg vindt, houd je van diegene. De factoren zijn:

1. Fysieke aantrekking - Je aangetrokken voelen tot iemand door zintuiglijke waarneming, dus hoe iemand eruit ziet, klinkt, ruikt en aanvoelt. Dit doet iedereen onbewust. Het leidt ertoe dat knappe mensen dingen makkelijker gedaan krijgen, en verklaart ook waarom de meesten iemand van hetzelfde geslacht of van 30 jaar ouder nooit als potentiële partner zouden zien.
2. Persoonlijke aantrekking - Je aangetrokken voelen tot iemand vanwege diens persoonlijkheid. Persoonlijke aantrekking zonder een fysieke aantrekking die hoog genoeg is voor romantische gevoelens leidt tot vriendschap.
3. Hechting - Hoe vertrouwd iemand aanvoelt. Dit ontstaat door tijd met elkaar door te brengen, en groeit door jezelf kwetsbaar op te stellen en elkaar aan te raken. Met familieleden heb je vaak een hoge hechting.

Deze drie factoren zorgen voor de aanmaak van hormonen, zoals in dit plaatje:

Je hebt geen rechten om deze bijlage te bekijken.

Verliefdheid werkt net iets anders, op basis van factoren 1 en 2. Je vormt een ideaalbeeld van de ander in je hoofd waarbij diegene er perfect uitziet en geen slechte eigenschappen heeft. Je lichaam maakt dan een overdosis aan hormonen aan, die het helemaal ontregelen. De meeste relaties beginnen doordat de een verliefd wordt op de ander, en daardoor intensief contact zoekt. Na een tijd is de verliefdheid weg en doen de hormonen weer normaal, en kun je spreken van liefde als beide partners in de tussentijd factoren 1,2 en 3 verhoogd hebben tot een niveau waarop ze geen hormonale impuls nodig hebben om een intieme band te willen hebben.

Dit model en aseksualiteit
Bij iemand die aseksueel is, leidt fysieke aantrekking niet tot het aanmaken van de hormonen testosteron en oestrogeen, die ervoor zorgen dat je intiem wilt zijn. Alloseksuele mensen hebben dit wel, als ze een knappe man of vrouw zien worden ze daardoor seksueel aangetrokken. En als ze geslachtsdelen zien of aanraken, worden de hormonen helemaal actief. Een demiseksuele kan deze hormonen alsnog aanmaken bij heel hoge persoonlijke aantrekking en hechting.

Zo kun je als aseksueel op basis van alleen persoonlijke aantrekking en hechting verliefd worden. Bij alle anderen die ik heb gesproken werkt het niet zo. Ook al weten wijze mensen dat iemands uiterlijk geen goede basis is voor een relatie, toch hoor ik van iedereen dat ze 'iets moeten voelen' bij het zien van diegene, anders komt hij/zij niet in aanmerking. Aan de andere kant, wanneer ze bij iemand meteen een hele hoge fysieke aantrekking voelen, zijn ze al vrij snel weg van diegene en wordt er niet al te kritisch gekeken naar de persoonlijkheid.

Reacties?
Het koppelen van aseksualiteit aan dit model is gebaseerd op mijn eigen gedachten, ervaringen met de liefde, en gesprekken met mensen. Ik ben benieuwd wat anderen hiervan denken. Mij heeft het in ieder geval geholpen om mijn gevoelens overzichtelijk te begrijpen en uit te leggen.

[Edewecht]

Wat is liefde?
Bij het zoeken naar het antwoord op de vraag 'wat is liefde?' kwam ik uit op een model dat stelt dat liefde bestaat uit drie factoren. Ze spelen in rol in alle interpersoonlijke relaties. Wanneer je de drie factoren in dezelfde persoon hoog genoeg vindt, houd je van diegene. De factoren zijn: (...)

De vraag Wat is liefde houdt de mensheid als sinds haar ontstaan bezig. En dat is lang. De pogingen tot een antwoord op deze vraag hebben ontelbare schatten van liederen, muziek, verhalen, beelden, kortom alle vormen van kunst opgeleverd en nog veel meer: schepping, verbinding, opoffering, groei...
Het uiteindelijke antwoord hebben we nog steeds niet. Gelukkig maar, want Liefde is niet te definiëren. Alleen te voelen, te ervaren, te leven! En ook veel en veel meer dan iets tussen twee (2) mensen.

Dus nu een 'model'...? Factoren? Tsja...    Ik weet 't niet...

[AceVentura]

Wat goed dat je jouw ideeën zo goed weet te verwoorden en vorm weet te geven. Nog ongeacht of dit model ook op anderen toepasbaar is is het heel waardevol om dit over jezelf te weten, bedankt voor het delen

Ik kan een heel eind in je verhaal mee gaan, en voor mij stopt het waar je de sprong maakt naar hormonen, in deze zin:

Bij iemand die aseksueel is, leidt fysieke aantrekking niet tot het aanmaken van de hormonen testosteron en oestrogeen, die ervoor zorgen dat je intiem wilt zijn.

Uit alle verhalen die ik in de loop van de tijd heb gelezen weet ik ook dat er velen door een langdradige medische molen zijn gehaald om te zien of er hormonaal iets mis was, vaak zonder duidelijke "afwijking" die aseksualiteit kan verklaren. De meeste van die verhalen zijn lang geleden omdat aseksualiteit bij hulpverleners toen nog erg onbekend was en er gezocht moest worden waarom iemand niet "normaal" was.
Dat zegt uiteraard niet dat dat voor iedereen zo is, er kan best een groep zijn voor wie dat wel het geval is. Voor mij maakt dat het leggen van een directe relatie zoals je dat hier doet niet correct.

Nogmaals, zeker goed dat je dit zo deelt, als er iemand is die zich hierin herkent is dat heel waardevol.

[Koffie]

Ik denk dat het heel persoonlijk is, wat voor iemand handig is om zichzelf te leren begrijpen. Ik zelf ben niet heel erg van de schema's in dit soort dingen, ik beleef het meer. Zo'n schema heeft iets verstandelijks, doordachts, iets absoluuts en dan moet het ook nog eens zo zijn dat je jezelf er ook in herkent.

Het belangrijkste is dat jij zelf wat hebt aan dit overzicht en wie weet helpt het anderen ook. Dan hoef je het niet eens hetzelfde te ervaren, maar je kunt jezelf dan vergelijken en nagaan hoe je jezelf in het schema ziet.

Er staan dus wat dingen in waar ik vanuit mijn eigen ervaring, vraagtekens bij heb. Bijvoorbeeld dat mensen zich niet aangetrokken voelen tot mensen die 30 jaar ouder zijn. Als je om je heen kijkt, zie je dat dat niet klopt. Het ligt maatschappelijk ook niet gemakkelijk, maar het komt geregeld voor. Zo ken ik iemand die al heel erg lang een partner heeft die zo'n 30 jaar jonger is dan zij. In de filmwereld lijkt het meer geaccepteerd.
En ik heb ook wel eens gevoelens gehad voor mannen die veel met mij van leeftijd verschilden.

Ik weet ook niet of het niet hebben van lichamelijke intimiteit invloed heeft gehad op mijn oestrogeenlevels of testosteron. Ik moet dan aan libido denken en libido staat los van aseksualiteit.
In mijn geval heb ik niet het idee dat er iets bijzonders aan de hand was met mijn hormoonlevels/libido. Ik merk wel verschillen met vroeger, sinds ik in de menopauze ben, maar aan mijn aseksualiteit (seksuele aantrekking) hebben zo ver ik weet, mijn hormonen nooit iets afgedaan, of toegevoegd. Dat is ook niet veranderd met de menopauze.

Ik ben in mijn leven flink verliefd geweest, maar hoe mensen verliefdheid ervaren, is ook erg verschillend. Je kunt er van alles in projecteren inderdaad, maar ik ben nooit iemand als een ideaal persoon gaan zien.
Ook is verliefdheid voor de relaties die ik had, niet de insteek geweest.

Je kunt daarbij ook aromantisch zijn en heel gehecht aan vrienden/partners en je hebt relaties in soorten en maten, waarbij ik me gehecht kan/kon voelen, zonder dat er verliefdheid bij komt kijken. Of zelfs lichamelijkheid.

Wat wel een heel belangrijk verschil was tussen seksuele partners en mij, was dat voor hen seksuele/erotische aanrakingen verbindend werkten en dus bijdroegen aan de hechting en het gevoel van intimiteit, terwijl dat bij mij juist het tegenovergestelde leek te doen. Niet met 'gewoon' knuffelen, maar zodra dat erotisch werd of seksueel, dan moest ik een deel van mezelf afsluiten om het te kunnen doen, waardoor ik er juist niet helemaal kon zijn. En dat is dan niet bevorderlijk voor die intimiteit en die hechting.
En omdat de eis er was dat er erotiek was, werd aanraking in relaties een lastig iets, want ik werd heel graag aangeraakt, maar niet met erotische energie. Dat werkte dus voor hem en mij niet.

[Koffie]

Tja, en wat is liefde? Heel lang geleden plaatste ik dit erover op het forum:

https://du.asexuality.org/forum/index.php?topic=4161.msg141735#msg141735

[Gara]

Bedankt voor de reacties, zo te zien heb ik in ieder geval een discussie weten te starten! 

Ik probeer niet de magie van de liefde te ondermijnen met modellen en factoren, maar ik ben het type dat wilt begrijpen wat me overkomt wanneer ik een hele nacht wakker lig omdat iemand een uur met me heeft gewandeld en me iets langer dan normaal heeft omhelsd. Verliefdheid heeft mooie kanten, maar het kaapt ook je gedachten, en dat irriteert me.

Het gedeelte over aseksualiteit en hormonen die niet worden aangemaakt was heel speculatief. Wat me opvalt, is dat het niet zo is dat je helemaal geen vormen van fysieke aantrekking kent. Want anders zou je op iedereen met een leuke persoonlijkheid even makkelijk verliefd kunnen worden, of het nou een fotomodel van 20 of iemand van 85 is. Maar zo werkt het toch niet helemaal. Zo was mijn redenering dat er iets in het proces van aantrekkelijk vinden naar fysieke intimiteit verlangen anders moet zijn bij aseksuele mensen.

Ik ervaar ook duidelijk een verschil in beleving tussen het contact met de vrouw op wie ik verliefd ben en het contact met vrienden, ondanks dat ik deze vrienden al langer ken en me nooit nerveus bij hen voel. Maar ze maakt geen neiging tot intimiteit bij me los.

Ik denk dat dit nogmaals onderstreept dat iedereen op het gebied van aantrekking en liefde een persoonlijke ervaring heeft. En dat is de magie die niet in een model te vatten is.