Twijfels

[Elvina]

Hoi allemaal,

Dit is mijn eerste berichtje op dit forum. Ik denk dat ik al een hele tijd wel weet dat ik aseksueel ben. Toen ik 17 was kwam ik de term voor het eerst tegen in de tv serie divorce. Het is ook de enige keer dat ik het ooit in series of boeken ben tegengekomen. Toen al identificeerde ik me met de beschrijving, maar ik dacht: "ik ben nog jong, dat komt nog wel." Op mijn 19e kreeg ik via Tinder mijn eerste relatie. Ik vond hem wel aantrekkelijk, maar ik denk dat de echte seksuele aantrekkingskracht ontbrak. Bovendien had ik ook geen behoefte aan seks. De date fase ging heel snel. Voor ik het wist had ik een relatie, maar ik wist nog helemaal niet of ik dat wel wilde en of ik wel voldoende voor hem voelde. Dat zorgde voor spanningen, gevoel van controleverlies en wanneer ik met zijn familie was voelde ik me een soort bedrieger. Daarnaast kreeg ik een enorme behoefte aan tijd voor mezelf, waarvan ik tijdens de relatie nooit voldoende aann leek te hebben. Na 7 maanden heb ik de relatie verbroken.

Daarna was ik voor een jaar of 5 zeker wel genezen van het idee dat ik een relatie wilde. Toch begon het weer te kriebelen. Door corona kon ik me soms eenzaam voelen en al mijn vrienden kregen een relatie. Ik heb ervaren dat hoe ouder je wordt, hoe belangrijker die relaties lijken te worden en hoe minder belangrijk vriendschappen worden. Dat zou alleen maar meer worden naarmate vrienden gaan trouwen en kinderen krijgen. Ik ben weer gaan daten, maar voelde voor niemand aantrekkingskracht. Het idee dat ik aseksueel was begon opnieuw te spelen. Mijn beste vriend kreeg gevoelens voor mij en na lang twijfelen en om elkaar heen draaien zijn we een relatie begonnen. Ik heb hem van te voren wel eerlijk verteld dat ik geen behoeftes heb aan seks en ik nog niet wist waar ik in het seksuele spectrum zit.

Nu zijn we 1,5 jaar verder en de relatie loopt erg stroef op dit gebied. Ik ben erachter gekomen dat ik ook geen knuffelaar ben en zeker wanneer er druk op zit, omdat mijn vriend dat erg vaak, lang en graag doet, ik me daar niet prettig bij voel. Wanneer wij intiem zijn samen heb ik het gevoel alsof we op een totaal andere plek zijn, omdat onze gevoelens zo erg uit elkaar liggen. Daardoor voel ik me eenzaam wanneer we intiem zijn. En daarnaast heb ik weer een enorme drang om tijd voor mezelf te hebben, waar ik weer nooit genoeg aan lijk te hebben.

Ik ben er inmiddels vrij zeker van dat ik aseksueel ben. Daarbij denk ik zelfs dat ik aromantisch ben, omdat ik nooit echt verliefd ben geweest. Ondanks dat ik erg goed alleen kan zijn, zie ik mijn hele leven als single niet zitten. Ik heb een kinderwens en ik ben wel op zoek naar een partner om mijn leven mee te delen en mee op vakantie te gaan en leuke dingen mee te doen, maar dan het liefst op een platonische manier: een soort goede vriendschap zonder dat je intiem bent samen.

Ik ben nu wel steeds meer aan het accepteren dat ik aseksueel ben, maar aromantisch vind ik nog wat lastiger. Met mijn relatie op dit moment gaat het stroef op intiem gebied en ik twijfel steeds vaker of ik niet gelukkiger in mijn eentje zal zijn.

[Koffie]

Allereerst welkom!

Het is heel lastig als je allebei intimiteit, op een andere manier wilt vormgeven. Er zijn verschillende manieren om intiem te zijn, seksuele intimiteit is er slechts eentje van. Ik herken het gevoel van eenzaamheid tijdens seks, het idee dat iemand daar iets bij me zocht ik ik dat juist daar niet bieden kon, was heel naar. Niet alleen voor mij. Ik zocht veel meer intimiteit op andere gebieden, zoals emotionele dingen delen en daar viel ik weer in en leegte.
Dus ja, relaties kunnen heel ingewikkeld zijn. Soms sluit je niet genoeg op elkaar aan.

Het lastigste in een relatie is het communiceren, juist over dingen die moeilijk zijn en waar je allebei je eigen gevoel bij hebt. Maar toch is dat de enige manier, om te kijken of er een basis is en blijft. Wat kan wel, waarin kunnen jullie elkaar wel vinden, wat heb je elkaar wel te bieden?

[AceVentura]

Welkom op het forum Elvina,       

Leuk dat je aseksualiteit voor het eerst hoorde in de serie divorce. Doordat dat inderdaad de eerste serie was waar het naar voren kwam is dat ook hier uitvoerig besproken, dat herinner ik me nog wel.

Goed dat je meteen aan het begin van je relatie aan hebt gegeven dat je zoekende bent op dit vlak. Als ik jouw verhaal zo lees dan liggen jullie behoeftes redelijk ver uit elkaar. Hier op het forum zal je verschillende verhalen lezen over wat stelletjes in een soortgelijke situaties gedaan hebben. De basis is altijd praten en samen tot een oplossing komen, meestal in de vorm van afspraken hoe vaak er wat gedaan kan worden, maar soms ook door de partner met seksuele behoeftes die buiten de deur te laten vervullen. Kijk vooral naar wat voor jullie werkt, wat een ander daar eventueel van zou vinden is niet relevant, het is immers jullie relatie.

Ik ben nu wel steeds meer aan het accepteren dat ik aseksueel ben, maar aromantisch vind ik nog wat lastiger. Met mijn relatie op dit moment gaat het stroef op intiem gebied en ik twijfel steeds vaker of ik niet gelukkiger in mijn eentje zal zijn.

Eerder in je bericht geef je aan dat relaties belangrijker zijn geworden dan vriendschappen, als ik je verhaal zo lees krijg ik echter de indruk dat een goede vriendschap misschien beter bij je past dan een relatie. Er zijn ook veel tussenvormen mogelijk, denk bijvoorbeeld eens aan LAT, dat geeft je ook de mogelijkheid om af en toe die tijd voor jezelf te hebben. Is dat misschien iets wat voor je zou werken?