Aseksualiteit en non-binair zijn

[Gara]

Hallo Forum!

De laatste weken heb ik me bezig gehouden met de thema's gender en seksualiteit. Hierbij kwam ik tegen dat seksuele aantrekking een duidelijke rol speelt bij iemands gender. Want als je als man een vrouw wilt versieren ga je je mannelijker gedragen/voelen, en omgekeerd. Hierdoor zouden aromantici/aseksuelen gemiddeld minder eenzijdig mannelijk/vrouwelijk zijn. Je ziet vaker dat lesbische vrouwen zich mannelijker gedragen en dat homoseksuele mannen zich vrouwelijker gedragen na het ontdekken van hun geaardheid.
Het zou volgens die trend logisch zijn als aromantici/aseksuelen neigen naar non-binair zijn.

Ik heb van meerdere aseksuelen gehoord dat ze zich op die manier identificeren. Maar ik heb ook enkele argumenten tegen het hele idee van non-binair zijn gehoord:
- Als je niet direct aan de sociale verwachtingen van je lichamelijke geslacht voldoet wilt dat niet meteen zeggen dat je niet van dat geslacht bent.
- Mensen met genderdysforie (het gevoel in het verkeerde lichaam te zitten) willen van nature het andere geslacht zijn. Een transgender jongen wilt in de eerste plaats een meisje zijn en niet in de eerste plaats geen jongen meer zijn. Geen geslacht/gender willen hebben zou hierdoor tegennatuurlijk zijn.

Nu ben ik benieuwd of er mensen hier zijn die ervaring/een interessante mening hebben over non-binair en aseksueel zijn. Bijvoorbeeld:
- Ben je iemand die zich zo identificeert en er positiviteit uit haalt?
- Ben je iemand die ooit de term non-binair gebruikte maar daarmee gestopt is?
- Denk je dat (a)seksualiteit los staat van genderidentiteit, of er altijd mee verbonden is?
- Denk je dat je een heel stereotypische man/vrouw kunt zijn en alsnog aseksueel?

Benieuwd naar ideeën hierover! 

[Koffie]

Ik weet niet of ik helemaal mee kan gaan in wat je zegt. Het komt hier en daar wat stereotyperend op me over, namelijk. Lesbische vrouwen die zich mannelijker gaan gedragen homomannen die zich vrouwelijker gaan gedragen, dat bv.

Verder is non-binair zijn iets wat ik zelf ervaar als een vorm van een geaardheid. Het heeft niets te maken met genderrollen, met kleding, of tot wie je je al dan niet aangetrokken voelt, op een seksuele of andere manier. Ik noem mezelf vrouw, zo ben ik geboren, zo vind ik het zelf het makkelijkst. Ik heb van jongs af aan af en toe jongenskleren gedragen, maar als ik een jurk aan doe, verandert er aan mijn innerlijk niets. Ik kan mij zijn met herenschoenen aan en ik ben nog steeds mij als ik een jurk draag. Het is wat ik vanbinnen ben, een soort zielsgevoel, en dus iets wat me heel na aan het hart ligt.
Als kind heb ik al eens gezegd: Ik ben niet echt een jongen of een meisje. Ook in de puberteit bleef dat zo, en ik ben nu 54 en het is nog zo.

Je redenatie over het tegennatuurlijk zijn van non-binair zijn kan ik niet volgen. In mijn idee verwar je dingen met elkaar. Als iemand zich het andere geslacht kunt voelen dan het geboortegeslacht, wat maakt daarmee non-binair zijn tegennatuurlijk? Ik zelf denk dat als ik zo geboren ben, dat misschien gezien zou kunnen met een speling van de natuur, maar dat maakt het niet on- of zelfs tegennatuurlijk. Ik vind dat eigenlijk best kwetsend als je dat zo zegt. Je maakt me daar niet vrolijk mee. Alsof mijn bestaansrecht met zo'n woord wordt aangetast. Ik ben niet tegennatuurlijk. Ik ben een mens, ik ben ontstaan, ik ben geboren, ik besta, ik heb gevoel. En ik ben net zo natuurlijk als jij.

Ik zelf denk dat je gender en je seksuele geaardheid verschillende dingen zijn, die samen voor kunnen komen in allerlei combinaties. Maar het komt dus ook los van elkaar voor.
Wel heb ik me dat in een eerdere fase natuurlijk ook afgevraagd, of mijn gender die niet helemaal in het hokje 'vrouw' past, het gevolg is van het aseksueel zijn. Maar ik heb niet het gevoel dat dat zo is. Net zo min als dat lesbische vrouwen eigenlijk mannen zijn en daarom op vrouwen vallen.

En of je een stereotype man of vrouw kunt zijn en alsnog aseksueel: ja, dat kan. Je kunt een vreselijk stoere kerel zijn, al dan niet met blanke pit, en aseksueel. En homo. Of hetero, bi, pan, aromantisch, noem het.

Haal ik er positiviteit uit: ja. Ik haal er positiviteit uit als ik mezelf mag zijn. Dat zal een levenslange opdracht blijven, maar ik ben blij met hoe ik daarin heb kunnen ontwikkelen tot nu toe. Ik gun dat jou ook, en iedereen. Het is denk ik de belangrijkste reden voor me waarom ik al zo lang op het forum actief ben.

Goed, dit allemaal gezegd hebbende: vanwaar je vraag? Heb je zelf het gevoel dat je niet helemaal bij de gender past die je 'zou moeten zijn'?

[AceVentura]

Ik heb er -meer in algemene zin- altijd wat moeite mee als verschillende eigenschappen aan elkaar verbonden worden. Soms lijkt het wel alsof we eigenschap A nodig hebben om daarmee te onderbouwen dat het niet gek is om ook eigenschap B te hebben. Nu liggen geaardheid en genderidentiteit nog enigszins bij elkaar in de buurt, maar je ziet ook verschillende pogingen met bijvoorbeeld autisme en aseksualiteit.
Dus als antwoord op jouw 3e vraag (de eerste 2 sla ik over omdat ik me niet als non-binair identificeer): Ik denk dat het losstaande eigenschappen zijn die in alle combinaties voor komen.

Ik ben aromantisch en aseksueel. Ik ben ook een man, identificeer me ook zo, en ben daar comfortabel mee. Ik wijk wel op redelijk wat punten af van het stereotype plaatje van een man, maar in goed Nederlands gezegd: I don't care (wat dan weer aardig mannelijk is geloof ik ).
Voor jouw 4e vraag: Ik denk inderdaad dat dat kan. Ik heb in de afgelopen jaren heel wat mensen op bijeenkomsten mogen ontmoeten en in personen zie je de volledige diversiteit die je ook buiten het aseksualiteit ziet. Zelfs de link tussen homo/lesbisch en de stereotypen die je daarbij schetst zijn inderdaad vooral stereotypen. Leer je de personen zelf kennen dan zie je daar weer de volle diversiteit.

Dan nog wat andere losse vlodders:

Mensen met genderdysforie (het gevoel in het verkeerde lichaam te zitten) willen van nature het andere geslacht zijn. Een transgender jongen wilt in de eerste plaats een meisje zijn en niet in de eerste plaats geen jongen meer zijn.

Ook bij transmensen zie je steeds meer diversiteit. Er is inderdaad een groep die de volledige transitie door wil naar het andere geslacht. Er is ook een toenemende groep die gaandeweg ontdekt wanneer het voor hen klaar is. Dat kan kort na de start zijn, dat kan vlak voor het einde zijn en dat kan ergens halverwege zijn.

Geen geslacht/gender willen hebben zou hierdoor tegennatuurlijk zijn.

Wellicht ten overvloede na de reactie van Koffie, maar pas op met dit soort oordelen ongeacht over wie of welk label. Uiteindelijk heb je het altijd over mensen en die kunnen per definitie niet onnatuurlijk zijn, we zijn immers onderdeel van de natuur.
Overigens is non-binair ook niet gelijk aan geen geslacht of gender willen hebben, daar hebben we labels als a-gender voor.

[Gara]

Bedankt voor de antwoorden Koffie en AceVentura, dit is echt een glad-ijs-onderwerp. Dat besef ik me wel.
Je hebt termen om een bepaald gevoel/identiteit een label te geven, maar als je generaliseert (wat eigenlijk het doel van een label is), komt daar kritiek op.
Ik besef en onderschrijf dat iedereen een unieke persoon is, en dat generaliseren ongewenst is. Maar om dingen te begrijpen moet je vragen stellen. Om vragen te formuleren, heb je termen nodig. En die vragen worden al snel als beledigend gezien omdat het gaat om termen die mensen (ik inmiddels ook) gebruiken voor hun identiteit.

Ik heb a-gender en non-binair door elkaar gehaald. Die twee tegenargumenten die ik getypt had gaan eerder over a-gender zijn. Ik heb er boeken over gelezen en video's over gekeken vanuit beide kanten, en probeer op basis daarvan mijn eigen mening te vormen. Volgens critici, die dus blijkbaar ook denken dat non-binair en a-gender hetzelfde zijn, zou het bestaan van een derde geslacht, dat niet mannelijk of vrouwelijk is, tegennatuurlijk zijn. Dat je dan beredeneert dat hierdoor sommige mensen tegennatuurlijk zouden zijn is nadrukkelijk niet een overtuiging die ik hier namens mezelf verkondig. Die denkstap had ik zelf namelijk helemaal niet gemaakt. Maar dat is wel de onvermijdelijke conclusie, daar heb je gelijk in Koffie. Laten we die mening dan maar de prullenbak ingooien. Want deze visie gaat er denk ik vanuit dat biologisch geslacht hetzelfde is als genderidentiteit.
 Op mijn welkomsbericht werd gereageerd dat vragen over gender op dit forum geen taboe zijn. Daarom heb ik de vraag hier gesteld.

Het lijkt me voortaan beter om vanuit mijn eigen gevoelens te spreken, dan kun je niet generaliseren.
De reden waarom ik belangstelling heb voor dit onderwerp, is dat de rem op vragen over genderidentiteit er voor mij af is, sinds ik geaccepteerd heb dat ik niet hetero ben en me er ook niet meer zo druk om maak om binnen de heteronormen te blijven qua kleding en gedrag. Niet dat ik me als vrouw kleed, maar ik heb bijvoorbeeld de onopvallende zwarte/donkerblauwe kleding ingeruild voor alle kleuren van de regenboog. Het heeft me meer zelfvertrouwen gegeven om echt naar binnen te kijken.
En beweer absoluut niet dat ik geloof in de stereotype mannelijke lesbiënne of vrouwelijke homo. Maar die stereotypes komen wel ergens vandaan, dat ervaar ik dus zelf ook na mijn 'coming-out'. Want het gaat niet alleen over aantrekkingskracht, maar ook over hoe je je presenteert.
De romantische oriëntatie heb ik nog niet helemaal uitgevogeld. Ik merk bijvoorbeeld vaker dat ik sommige mannen ook wel knap vind. Vrouwen ook. Maar heb bij beide geslachten geen neiging/fantasie om daar iets mee te doen.

Qua gender ervaar ik van binnen ongeveer hetzelfde als jij, Koffie, maar dan vanuit een andere redenering. Ik zie mezelf als het bewustzijn in het lichaam, niet als het lichaam zelf. En dat bewustzijn is niet mannelijk of vrouwelijk.
Ik heb gemerkt dat het label 'aseksueel' me heeft geholpen om mezelf op het gebied van aantrekking tot andere mensen te begrijpen. En probeer nu ook voor mijn genderidentiteit een categorie te vinden waarin ik zou passen. Heb geen genderdysforie, maar ben ook niet helemaal cisgender. Ik wilde meer te weten komen over de term non-binair, vandaar mijn vragen.

[Koffie]

Generaliseren vind ik wat anders dan stereotyperen. Generaliseren heb je nodig om iets duidelijk te krijgen, stereotyperen is een soort van karikaturiseren. Dat kun je al gauw krijgen als je bepaalde seksuele/romantische voorkeuren gaat over-generaliseren, zoals lesbische vrouwen koppelen aan mannelijkheid.

Vragen zijn zeker geen taboe, maar als je beweringen gaat doen, of deze weergeven met weinig uitleg erbij, kun je wel gevoelige snaren raken. Je mag alles vragen en ook alles zeggen. Antwoord krijg je hier bijna altijd. Reactie op wat je te berde brengt, ook. Immers: wie kaatst kan de bal verwachten.

Een ander kan niet altijd zomaar weten vanuit welk perspectief jij iets zegt. Het zijn vaak ook onderwerpen die voor mensen, en dus ook voor mij soms, een emotionele lading hebben. Als je iets dan dropt als 'droog' discussie-onderwerp, kan dat een andere uitwerking hebben dan je voorzien had.
Voor mij geldt evengoed: er zijn dingen die me kunnen triggeren. Daardoor kan ik meer geraakt zijn door iets dan jij, in dit geval, bedoeld had. Ook mij is niets menselijks vreemd. .

Ik denk dat het een goed idee is om in deze zaken vanuit je eigen gedachten en ervaringen en gevoelens te spreken, en daarbij duidelijk te houden wat je ergens uit een video hebt opgepikt, en dat je graag wilt dat we reflecteren op datgene.

[AceVentura]

Generaliseren (in de vorm van labels) heeft een positieve en een negatieve kant. De positieve kant is bijvoorbeeld dat we elkaar door het label aseksueel hier weten te vinden. Als je de welkomstberichten ziet vervult alleen dat al een belangrijke functie.
De negatieve kant is als je je laat beperken door een label, in de vorm van "Ik kan wel/niet X doen want ik ben aseksueel". Jouw laatste vraag "Denk je dat je een heel stereotypische man/vrouw kunt zijn en alsnog aseksueel?" neigt hier wel erg sterk naar. Stereotypen zijn in feite niets meer dan generalisaties en hoeven niet per definitie fout te zijn. Belangrijk is dan wel je te blijven beseffen dat het generalisaties zijn, en dat ze daardoor per definitie ook niet voor iedereen waar kunnen zijn.

Vragen stellen is altijd goed, het is een belangrijke manier om wijzer te worden. Als vragensteller ben je ook altijd in het voordeel: Domme vragen bestaan niet, domme antwoorden wel .
Stel je vragen rondom sterk geformuleerde stellingen over gevoelige onderwerpen dan kan je ook een sterk geformuleerd antwoord terug verwachten, en dat is volgens mij wat er gebeurd is.

Goed om te lezen dat het vinden van aseksualiteit je zo heeft geholpen in jouw persoonlijke proces. Over non-binair zijn is volgens mij een hoop te vinden, de afgelopen jaren is er een hoop (media) aandacht voor geweest. Dat zal deels hier op het forum te vinden zijn omdat we inderdaad enkele bezoekers hebben die zich zo identificeren, er zijn ook community's als deze rondom het onderwerp non-binair zijn, misschien kan dat je ook helpen.

[Aisha]

Even meteen inhakend op je tweede post vanuit je eigen gedachtengang, Garen040: ik herken hier wel wat van!

Dat het besef over jezelf op de ene queer as, bijv. tot wie voel ik mij aangetrokken, de deuren openzet voor vragen aan jezelf over andere queer assen, bijv. hoeveel/wat voor soort aantrekking, en wat voor gender ben ikzelf eigenlijk. Ik heb er een hele blog aan gewijd die ik al in m'n intro post had gezet (https://biplus.nl/labels-voor-jezelf-kunnen-kracht-geven/) maar om iets dieper in te gaan op dat domino-effect: dat begon bij mij dus met de realisatie dat ik bi+ ben, dat doorbrak al het eerste binair concept van "hetero of homo". En daarmee vond ik m'n eerste aansluiting in een queer community, als vrijwilliger bij Bi+ Nederland. Dat is ook een parapluterm met enorm veel diversiteit aan mensen in zich, dus dat maakte bij mij steeds meer los op die andere assen. Ik doorbrak vervolgens voor mijzelf het binaire concept van "aseksueel of alloseksueel" want ik identificeerde me al snel als gray-ace/grijs-aseksueel toen ik daar achter kwam, want ik voel nog wel seksuele aantrekking, maar gewoon minder (vaak) en met emotionele verbinding als hardere randvoorwaarde dan allo's. En ook qua gender identiteit kwam ik uit op demigirl, waarmee ik vooral AFAB vrouw ben met een beetje non-binair - ik voelde me al een tijdje niet per se trans, maar ook niet helemaal 100% cis. De term "demigirl" bleek toen de precieze omschrijving te zijn die me past.

Wat mij dit brengt? Rust. Erkenning. Communities, in meervoud, want ik was al actief bij Bi+ Nederland en begin me nu ook in de ace community te mengen, zoals hier. Dus haal ik er positiviteit uit? Zeker!

En ik hoop dat het zichtbaar delen van mijn zoektocht andere mensen helpt om datzelfde te bereiken. Hopelijk helpt het jou ook iets. Ik herken trouwens ook hoe lastig het kan zijn om je weg te vinden door de juiste bewoordingen en formuleringen, maar dicht bij jezelf blijven is de kern - dat is toch ook waar je naar op zoek bent, je eigen identiteit. Dus succes met jouw zoektocht hierin! 💜

[Gara]

Heel veel nieuwe termen voor mij - Demigirl, AFAB, BI+, agender ...
Ik dacht dus bij het starten van dit onderwerp dat je man, vrouw en non-binair hebt. Maar gevoelens en identiteiten zijn niet zo eenvoudig dat ze in slechts 3 categoriën passen. 

Genoeg dus om over na te denken en me in te verdiepen. Ik moet me nog even afvragen of en welke labels ik passend zou kunnen gebruiken, of dat het niet gewoon makkelijker is om het voor mezelf te houden. De meeste mensen hebben op basis van iemands uiterlijk bepaalde verwachtingen, en als je daarvan afwijkt voelen ze zich minder op hun gemak heb ik gemerkt.

Ik ga ermee aan de slag, heb net een paar boeken over gender geleend uit de bibliotheek. Wordt (mogelijk) vervolgd!

[Koffie]

Ik heb het er zelf eigenlijk zelden over. Net toevballig vandaag bij hulpverlening, bij het aanpassen van mijn achterlopende dossier. Ik wilde dat mijn gender en aseksualiteit erin genoemd werden, op de plaats in het dossier waar ze vroegen welke identiteiten van invloed zijn op hoe je in het leven staat. Ze bedoelden godsdienstige indentiteiten, maar ik vomd dat deze draai eraan gegeven mocht worden.

Je komt vrouwelijk over, werd er gezegd. Ja, doe ik ook. Maar ik voel me niet perse zo en als mensen een relatie met me hebben, komen ze dat tegen. Soms snap ik zelf niet eens hoe, maar ze deden het. En dan komt er commentaar, want dan moet ik meer dit en minder dat. Een rokken aan, want dat helpt..... en dan doe ik dat, en dan helpt dat dus niet.

Maar goed, het zijn ook gewoon lastige dingen om uit te leggen. En om te bevatten, ook, voor anderen. Vandaar dat ik dat heel weinig doe.

[Aisha]

Garen040: Als ik je wat extra food for thought mee mag geven:

De Gender Wiki is Engelstalig, maar daar ben ik zelf dus geen rondneuzen en ben zo "demigirl" tegengekomen: https://gender.fandom.com

En Gender Census is een jaarlijks terugkerende vragenlijst voor iedereen die zich niet altijd en volledig man maar ook niet altijd en volledig vrouw voelt: van 2022 zijn de resultaten al te lezen op https://www.gendercensus.com/results/2022-worldwide-summary/
En de 2023 versie is net open om in te vullen, heb ik ook net gedaan!

Daarnaast had ik zelf heel veel aan een aantal graphic novels:
- "Gender Queer: A Memoir" van Maia Kobabe
- "Queer: A Graphic History" van Meg-John Barker en Jules Scheele

Van Meg-John Barker samen met Alex Iantaffi ben ik zelf toevallig het boek "Life Isn't Binary: On Being Both, Beyond and In-Between" aan het lezen en daar word ik persoonlijk heel blij van, maar dat gaat dus nóg verder dan de assen die ik tot nu toe heb benoemd, dus misschien voor later. 😉

[LuukFantasy]

Ik vind dit wel een erg interessante discussie. Zeker ook omdat het concept van genderidentiteiten naar wat ik gemerkt heb ook binnen de community niet altijd geaccepteerd wordt.

Ikzelf identificeer me net als Aisha als Demigender. Voor mij is het ontdekken van mijn aseksualiteit op heel veel gebieden een grote breakthrough geweest. Ik durf mezelf veel meer te expressen, ik durf veel meer echt mezelf te zijn. Zo ben ik begin dit jaar ook begonnen met experimenteren met kleding, dat maakt me oprecht gelukkig en dat heeft me doen realiseren dat cisman de lading niet dekt en na wat research kwam ik uit op Demiboy.

Overigens denk ik dat we in deze tijd niet al te veel meer vast zouden moeten houden aan gendernormen. Ik vind het bijzonder dat we bepaalde kleuren, kledingstukken en zelfs tijdsbestedingen een gender hebben gegeven. Waarom zou ik als man een bepaald kledingstuk niet kunnen dragen als ik dat leuk vind?

[AceVentura]

Taaltechnisch is zelfs bijna alles mannelijk of vrouwelijk, ik denk dat je daar niet aan ontkomt zonder een heel nieuwe taal te maken. Ik denk ook dat dit iets is wat maar heel langzaamaan veranderd omdat het echt een maatschappelijk en cultureel ding is. Aan de andere kant zie bijvoorbeeld wel dat de jonge generaties van nu al veel makkelijker omgaan met genderdiversiteit dan de oudere generaties van nu.

Qua kleding is het inderdaad raar dat het zo in hokjes zit. Dat gaat zelfs zo ver dat het voor mij (als man) oncomfortabel is als ik überhaupt door/langs de dames afdeling in een kledingzaak moet lopen als ik via die route bij de heren afdeling moet komen. Nou zal dat deels ook wel in mijn hoofd zitten, maar het is wel iets wat ik vaker om me heen zie en hoor. Daardoor snap ik ook de spanning wel die sommige personen  ervaren als ze kleding aan willen die door de meesten als voor het andere gender gezien worden als de persoon die ze draagt (bijvoorbeeld een man die een jurk wil dragen), nog ongeacht de beweegreden voor die persoon.
Heel simpel gezegd is het natuurlijk een beperking die je jezelf oplegt dat je kleding aan zou moeten die hoort bij je gender zoals je omgeving die ziet, aan de andere kant vraagt het vaak ook moed om ervoor te kiezen niet aan die norm te voldoen en daar mogelijk reacties op te krijgen.