Daten omdat het moet of omdat het kan?

[Proxy]

Hey allemaal,

Het is lang geleden dat ik iets op het forum heb gegooid, maar merk dat ik er weer even behoefte aan heb.

De titel zegt het al: daten omdat het moet of omdat het kan? Wat zijn jullie ervaringen met daten? Ik merk zelf vooral dat ik er echt geen behoefte aan heb, maar wel heel erg de druk voel van vrienden/familie etc. Daarom toch maar weer een keer afgesproken met iemand, maar ik merkte dat mijn lichaam en hoofd bijna schreeuwde ''waarom doe je dit?''. Dat lijkt me toch ook niet de bedoeling, dat je zo tegen je gevoel in gaat? Of is dit wel normaal en denken anderen mensen ook zo voordat ze een date hebben? Beetje gekke paradox misschien, maar een benieuwd wat jullie ervaringen zijn.

Heb uiteindelijk toch maar afgezegd, want ik dacht dit is het ook zeker niet voor mij. Misschien laf..

[Edewecht]

Lieve Proxy,
Even NIET zorgvuldig verwoord maar wel recht voor z'n raap:
als jouw lichaam schreeuwt 'waarom doe je dit' heeft het altijd gelijk. Als zelfs je hoofd dat bijna schreeuwt, waarom doe je het dan nog?

En f*ck vrienden/famile etc. Jij bent je eigen baas, over jouw eigen lijf en over jouw eigen bestaan en over jouw eigen keuzes.
En volg je gevoel. Voor veel mensen is tegen je gevoel ingaan 'normaal'. Moet je kijken hoe gelukkig ze zijn

Ik wens je van -e toe dat je je mag volgen!

[Koffie]

Ik vermoed dat je zelf het antwoord prima weet, maar dat het gewoon niet meevalt om te doen wat voor jezelf goed voelt. Uiteraard sluit ik me helemaal aan bij Edewecht: NIET doen als je niet wilt. Het brengt je alleen maar verder van huis. En dat huis, dat ben je zelf, dus je moet dicht bij huis blijven, anders raak je de weg kwijt.
En als je dat dan doet, dan kom je veel verder....

Waarom is het voor mensen om je heen zo belangrijk dat je gaat daten en wat houdt (voor jou en voor hen) dat daten in? Is daten seks moeten hebben?

Ik kreeg het als twintiger ook te horen, dat ik dat moest doen. Want anders zou ik niet normaal zijn en het was duidelijk wel de bedoeling dat ik dat was. Waarom..? Ik denk dat de mensen die dat zo vonden dan het gevoel hadden dat zij me goed op hadden gevoed, en dat hun eigen ego daarmee werd gestreeld. Een oom die ooit toeziend voogd was geweest, spande kroon, wat dat betreft. Toen ik twintiger was en nog erg overhoop lag met mij en het vinden van mijn weg in de wereld, was ik daar gevoelig voor. En dus een gemakkelijk doelwit, wat ook weer wat zegt over degene die daar kennelijk graag gebruik van maakte.

Dus. Inderdaad. Heb schijt. Dat is niet altijd gemakkelijk, ook niet voor de mensen die het zo goed met je voor hebben, maar uiteindelijk: je loopt vast als je je laat vastbinden door die verwachtingen en je jezelf niet serieus neemt. Uiteindelijk ziet iedereen je het liefst gelukkig, dus neem dat recht in je eigen hand.

Wees daar kalm in en duidelijk.

[AceVentura]

Hoewel ik persoonlijk geen ervaring heb met daten kan ik me alleen maar aansluiten bij wat Edewecht en Koffie al gezegd hebben: Als alles in je lijf zegt dat het niet goed is dan is dat een sterk signaal ermee te stoppen. Ondanks dat het misschien niet altijd makkelijk is, is je gevoel volgen vaak wel het beste voor je.

Je stelde zelf al de vraag "Waarom doe je dit?" en na het lezen van je verhaal ben ik daar ook erg nieuwsgierig naar. Wat maakt dat je toch gaat daten ondanks dat het niet goed voelt?

[ChronicVillainy]

Ik sluit me aan bij de rest. Als je zo sterk dit gevoel hebt, mee stoppen. Schijt hebben en bij je gevoel blijven is makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is wel wat je het meest gelukkig zal maken.

Voor mij is je reactie herkenbaar, ik heb er ook geen behoefte aan. Vroeger kwamen mensen weleens met koppel- of datepogingen aanzetten maar die heb ik steevast geweigerd. Helaas kwam mensen op mijn vorige werk wel met opmerkingen als 'is x niet wat voor je?' en 'oh misschien moet je toch eens beginnen'. Vreselijk, waar bemoeien ze zich mee? Ik was dan niet uit de kast, maar toch. Men lijkt te denken dat je eenzaam/zielig bent als 'single' en dat dat iets is dat gefikst moet worden. Men lijkt te denken dat een relatie de enige manier is om gelukkig te zijn en dat projecteren ze op anderen.

In ieder geval groot gelijk dat je hebt afgezegd.

[Gara]

Weet je wat het is, wij zijn gewoon anders geaard. Daardoor ben je niet 'standaard' zogezegd op het gebied van relaties en dating, en dat kan moeilijk zijn om te aanvaarden. Want niemand wilt anders zijn. Vergelijk het met een homo die het niet wilt erkennen en doet alsof hij op vrouwen valt. Dat werkt niet voor hem en niet voor de vrouwen. Als ace ben je eigenlijk een homo die ook niet op mannen valt (of een lesbienne die ook niet op vrouwen valt).

De waarheid is dat je een geaardheid niet kunt veranderen. Je kunt alleen je zelfkennis en zelfacceptatie veranderen. Het heeft voor mij ook even gekost, maar het is nu zo vanzelfsprekend dat ik aseksueel ben dat ik er helemaal niet meer over nadenk. En als je niet graag alleen bent: je kunt ook samen met anderen leven zonder een romantische relatie te hebben, daar zijn best veel oplossingen voor als je goed zoekt. Ik ken aces die met hun beste vriend of zus samenwonen, in een woongemeenschap leven of een platonische relatie hebben met een andere ace. Voor die mogelijkheden ga je vanzelf meer openstaan zodra je geaccepteerd hebt dat de standaardmanier van daten gewoon niet werkt. Het is geen keuze tussen doen alsof je hetero bent of voor altijd alleen blijven. En als je omgeving ziet dat je goed in je vel zit, zullen ze minder opdringerig zijn en zul jij ze ook met meer zelfvertrouwen kunnen tegenspreken.

Maar dit heeft tijd nodig. Geef jezelf die tijd.