Quotes van negatieve reacties op asexualiteit, en de omgang daarmee

[Sibo]

Hi,

Nu ik vandaag toch (eindelijk) begonnen ben met mijn verhalen te delen kan ik ook net zo goed deze er maar even uitgooien. Ik weet niet of deze beter onder het kanaal "frustraties" of "ervaringen" zou passen, maar aangezien sommige van de quotes mij toch best diep zitten, en me soms ook echt wel gekwetst hebben, zet ik het toch onder "frustraties".

Mijn idee was om quotes van mensen als reactie op, of comentaar over mijn aseksualiteit te vertellen, met daarbij wat mijn antwoord erop, of latere gedachtegang erover was. Ik moet hier wel bij zeggen dat sommige van een aantal jaar geleden zijn, dus het zou kunnen dat het niet de exacte woorden die toen ooit gebruikt zijn.

Dit is evenveel voor mijn eigen verwerking van sommige van deze gesprekken, als dat het is omdat ik benieuwd ben of anderen dit soort woordenwisselingen herkennen, en of anderen nog meer van dit soort nare ervaringen hebben, en wat hun omgang hiermee was. Natuurlijk weet ik dat in sommige gevallen negeren nog het beste middel is, maar mijn ervaring leert dat dat nog niet altijd betekend dat dat ook genoeg is om het voor jezelf te verwerken.

Bij deze de "quotes".

"Je kan niet aseksueel zijn, want ik heb je ooit gezoend" Waarna mijn vraag aan deze persoon was of ze ooit een vrouw gezoend had, en dat haar dan ook lesbisch of bie maakte. Uiteindelijk kan ik er nu met haar om lachen, maar het heeft wel even geduurd.

"Maar als je nog nooit seks gehad hebt, hoe kan je dan weten dat je asexueel bent?" Ik bedoel,,, heeft elke heterosexuele persoon ooit seks gehad met het andere geslacht? Betekend dat dan ook dat we er dan vanuit gaan dat ze nog in de kast zitten? Hoezo kunnen we niet gewoon accepteren dat iedereen zijn eigen gevoelens heeft, en zelfs als ze misschien nog twijfelen, het ook gewoon oke is om tot dat moment iniedergeval jezelf te orienteren en te identificeren als iets dat bij je past? Het is daarbij natuurlijk ook het "aseksuele spectrum" en iedereen kan zich daarbinnen voelen wat ze voelen. Dit blijft lastig voor sommigen om te begrijpen, maar vaak zie ik wel dat dit ook een stuk onwetendheid is, en dat velen uiteindelijk wel in kunnen zien waarom dit onnodige details zijn.

"Hij zal wel gay zijn of een kleine piemel hebben"
(De context bij deze is dat het ging over waarom ik "moeilijk deed" over seksuele praat en handelingen. Het zou kunnen zijn dat ik het over de tijd heen niet helemaal meer 1 op 1 zeg maar dit was iniedergeval de kern.)
 Ik moet zeggen dat deze vanuit een vrij onverwachte hoek kwam, en ik heb er ook echt lang mee gezeten want het kwam van iemand die ik toen vertrouwde. Uiteindelijk is dit er gewoon echt een waar je niks mee kan. Dus ik heb het dan ook achter me gelaten. Dit heeft wel ontzettend lang geduurd en heeft me denk ik zo'n heel jaar teruggezet in mijn identificatie als aseksuele. Het is gek om lang met iemand open gesprekken te hebben, en zelfs een soort beginnende relatie, en dan op deze manier een soort in een keer heel duidelijk de vloer onder je vandaan getrokken te krijgen. Maar ja, soms ontmoet je dit soort mensen blijkbaar.

"Oke prima dat je je zo voelt, maar waarom moet je er nou weer een naampje aan geven?" Of alternatief: "waarom moet je daar nou een ding van maken?" Ik denk oprecht dat heel veel mensen niet snappen hoe vervelend het is om te twijfelen over je geaardheid, en dan te beseffen dat je voor niemand seksuele gevoelens hebt. Het was voor mij iniedergeval een ontzettend twijfelachtige periode waarbij ik me ontzettend onzeker voelde, en vaak dacht dat ik gewoon "niet klopte". Dan is die realisatie dat je je ergens in thuis kan voelen zo ontzettend fijn, dat dat alleen het al zo mooi maakt om dat te kunnen zeggen.
Daarbij zien veel mensen het denk ik niet in hoeveel ongepaste opmerkingen je moet slikken in het dagelijks leven als aseksuele: gesprekken over maagdelijkheid en seks, gaan onder vrienden, iniedergeval naar mijn ervaring, al gauw over waarom je niet gewoon een keer wat gaat ondernemen. Of mensen die het hebben over seksuele handelingen, en daarbij er soms vanuit gaan dat je toch op een bepaald vlak daar ook een mening over moét hebben. Dan is het enorm fijn als mensen weten wat jij voelt op dit vlak, zodat je in een gesprek ook je echte meningen kan uiten, en je daar ook comfortabel bij kan voelen.

"Aseksuelen zijn gewoon onzekere mensen die aandacht zoeken" Tsja, deze heeft veel met die hierboven te maken. Ik heb het gevoel dat mensen niet inzien dat mensen in groepen die niet vaak voorkomen, vaak compleet verkeerd begrepen worden, of soms ook gewoon niet geaccepteerd. Ik vind dat het daarom soms juist bijna mijn plicht is om mensen (die er voor openstaan, dat wel) te informeren over dat wat ik weet en ervaar. Als iedereen dit doet word iedereen er ook beter van. Ik leer ook graag over ervaringen van anderen, zodat ik ook hen beter begrijp, en me beter in hun situaties in kan leven.

Oke, Dit waren een aantal van de quotes, er zijn er vast nog meer maar daar kom ik nu niet zo 1 2 3 op.

Ik weet voor mezelf iniedergeval hoe ik hier in sta, en dat ik het dialoog met mensen graag aan ga, maar ik snap ook dat er waarschijnlijk mensen zijn die hier of niet graag over praten, of die er gewoon liever niet aan herinnerd worden, maar in het geval dat je hier ook meningen over hebt stel ik graag de volgende vragen:

Hoe gaan jullie om met mensen die negatief of ontkennend over aseksualiteit spreken?
Zijn er woordwisselingen die jij vaak hoort of juist unieke gesprekken die jou bijgebleven zijn op dit vlak? Hoe ging je daarmee om? En/of wat is je mening erover?
Zijn er gevallen geweest voor jullie waar iemands opmerkingen jullie afgeschrokken heeft of waardoor je je gekwetst voelde? Hoe kijk je daar op terug?

Misschien voor sommige een redelijk heftig gesprek, maar ik ben benieuwd.

[Koffie]

Oh ja herkenbaar.

Ik kan geen aseksueel zijn, want ik heb kinderen. Dus ik heb seks gehad, dus ben ik niet aseksueel. Deze hoor ik bijna altijd.
Ja zeg ik dan, maar homo's kunnen ook in een hetero-model kinderen hebben gekregen. Sterker nog: wereldwijd gebeurt dat heel vaak. Dus wat ik doe en niet doe, maakt niet wat ik ben.

Je hebt nog nooit de ware ontmoet.
Nee, zeg ik dan, want die ware en ik moeten op aseksueel gebied ook bij elkaar aansluiten. En zo iemand heb ik nog niet ontmoet.

Waarom moet nou alles aan naampje hebben?
Omdat dat duidelijkheid geeft, zonder woorden kun je jezelf in de eerste plaats moeilijk aan jezelf uitleggen. Dan blijft het zo vaag, kun je nergens de vinger echt op leggen. En je kunt het een ander ook dus niet uitleggen.
Soms ook iemand die zich deels wel herkent in gender- en aseksueele materie, maar die daar kennelijk in relaties niet tegenaan is gelopen.
Ik heb ook uitgelegd dat ik, toen ik 30 jaar terug het waagde om als vrouw met een mannenoverhemd te lopen, ik vooral van mannen veel met agressie en handtastelijkheden te maken heb gehad. Nu is dat meer geaccepteerd. (Alleen vindt men dat ik moet kiezen; ik mag niet soms vrouwenkleren aan en soms mannenkleren, dan ben ik in de war. ).

Het komt door je autisme. Want ik ben autistisch. En autistische mensen hebben geen gevoel (leuk oordeel ook weer ) en ze willen geen seks.
Nou, de meeste autisten zijn niet aseksueel. Dat vond ik ook lastig kort na mijn diagnose. Van asekualiteit had ik nog steeds nooit gehoord en ik hoopte dus, dat ik op dit gebied herkenning zou vinden. Mooi niet.....

Je bent gewoon lesbisch en je durft er niet voor uit te komen.
Nee, ik ben niet lesbisch en ik durf wel voor mijn geaardheid uit te komen: aseksueel.

Je bent lesbisch maar je weet het nog niet. Maar als je eenmaal iets met een vrouw hebt, dan ben je niet aseksueel meer.
Nee, zei ik toen, een paar jaar geleden. Ik was toen 51. Ik ben niet lesbisch en ik verwacht daar op mijn leeftijd eigenlijk ook niet nog een grote wending in. Ik ben al mijn hele leven aseksueel en ik verwacht dat dat zo blijft. Zo niet, dat zien we dan wel weer.

Pas had ik ook dat iemand tegen me zei: Al dat gedoe met gender, met die lettersoep! Mag ik alsjeblieft gewoon een vrouw zijn! Dat hele gedoe is nergens voor nodig!
Ik reageerde ironisch: Joh, vervelend voor je dat je het zo vervelend vindt! Ik ben er zelf wel blij mee. En ja hoor, jij mag gewoon, een vrouw zijn. Ook een niet standaard-vrouw, zoals jij bent. Maar je mag je identificeren zoals jij wilt, en ik ook, en ik ben blij dat daarover gesproken wordt, dat het zichtbaarder is dan vroeger, en dat het benoemd wordt en 'dus' bestaat.
Toen moest ze wat lachen. Ja, lastig he, voor mij.
Ja, erg lastig. zei ik.
Soms is het ook gewoon best lastig in te voelen allemaal en dan heb je ook nog grote verschillen in generaties. De vriendin waarom het hier ging is in de 80.

Het moet wel zo zijn of je bent seksueel misbruikt.
Nee, gelukkig niet. Er speelt wel traumagedoe, maar uiteindelijk geloof ik niet dat dat mijn geaardheid veroorzaakt heeft. En het is en hoeft dus ook niet te worden genezen.

Maar het allerlastigste is de Grote Stilte. De Oei. De Waar-Is-Hier-de-Nooduitgang. Die kan ik nog niet zo goed opvangen. Daar word ik heel erg onzeker van.

Het is heel wisselend hoe het verder uitpakt. Soms zijn mensen echt oprecht geïnteresseerd en dan kun je verder praten, al is het soms maar kort, maar dat is niet erg. Ik benoem niet altijd meteen het woord aseksueel, ik omschrijf het meer. Maar soms gebruik ik wel dat woord. Je kunt mensen niet kwalijk nemen dat ze het niet kennen en soms erg moeten wennen aan het idee, dat dat echt bestaat. Wat, iemand die niet bezig is met seks?? Maar dat kan niet, iedereen wil seks! Zo leren we dat...
Als iemand er echt niets mee wil of kan, dan houdt het op. Ik kan iemand niet dwingen. Maar dat kan wel van invloed zijn op hoe een contact verloopt.

[AceVentura]

Bedankt voor het delen

Bedenk altijd: Dat ze reageren als je over aseksualiteit verteld dat kan je verwachten, en daar zal je op dat moment mee om moeten kunnen gaan. De inhoud van de reactie zegt vaak meer over de persoon die de reactie geeft dan over jou.

Zelf heb ik (gelukkig) nooit echt negatieve reacties gehad. Daarnaast ligt het er ook aan hoe je er zelf in staat. Als iemand bijvoorbeeld vragen begint te stellen (al zijn het "domme"* of rare vragen) zie ik dat positief, er is blijkbaar interesse gewekt in mijn belevingswereld. Ik zal de vragen beantwoorden en waar nodig grenzen aangeven. Sommigen staan daar anders in en ervaren dit ook als negatief. Waarschijnlijk is ook dat weer onderdeel van de ontdekkingsreis en het accepteren van wie je bent.

* "domme" omdat echt domme vragen niet bestaan

[Sibo]

Bedankt voor het delen

Bedenk altijd: Dat ze reageren als je over aseksualiteit verteld dat kan je verwachten, en daar zal je op dat moment mee om moeten kunnen gaan. De inhoud van de reactie zegt vaak meer over de persoon die de reactie geeft dan over jou.

Zelf heb ik (gelukkig) nooit echt negatieve reacties gehad. Daarnaast ligt het er ook aan hoe je er zelf in staat. Als iemand bijvoorbeeld vragen begint te stellen (al zijn het "domme"* of rare vragen) zie ik dat positief, er is blijkbaar interesse gewekt in mijn belevingswereld. Ik zal de vragen beantwoorden en waar nodig grenzen aangeven. Sommigen staan daar anders in en ervaren dit ook als negatief. Waarschijnlijk is ook dat weer onderdeel van de ontdekkingsreis en het accepteren van wie je bent.

* "domme" omdat echt domme vragen niet bestaan

Zeker! Hier kan ik me helemaal in vinden. Ik sta ook altijd open voor vragen die komen uit interesse of onwetendheid, alleen heb ik moeite met de "statements" en/of rethorische vragen, waar ze eigenlijk al voor je geantwoord hebben, en al een oordeel hebben. (dat is ook de reden dat ik maar 1 vraag er tussen heb staan, deze komen over het algemeen al een stuk minder vervelend/oordelend over) Maar ook dan zal ik nog altijd proberen op een rustige manier mijn redenatie over te brengen.

[Sibo]

Oh ja herkenbaar.

Ik kan geen aseksueel zijn, want ik heb kinderen. Dus ik heb seks gehad, dus ben ik niet aseksueel. Deze hoor ik bijna altijd.
Ja zeg ik dan, maar homo's kunnen ook in een hetero-model kinderen hebben gekregen. Sterker nog: wereldwijd gebeurt dat heel vaak. Dus wat ik doe en niet doe, maakt niet wat ik ben.

Je hebt nog nooit de ware ontmoet.
Nee, zeg ik dan, want die ware en ik moeten op aseksueel gebied ook bij elkaar aansluiten. En zo iemand heb ik nog niet ontmoet.

Waarom moet nou alles aan naampje hebben?
Omdat dat duidelijkheid geeft, zonder woorden kun je jezelf in de eerste plaats moeilijk aan jezelf uitleggen. Dan blijft het zo vaag, kun je nergens de vinger echt op leggen. En je kunt het een ander ook dus niet uitleggen.
Soms ook iemand die zich deels wel herkent in gender- en aseksueele materie, maar die daar kennelijk in relaties niet tegenaan is gelopen.
Ik heb ook uitgelegd dat ik, toen ik 30 jaar terug het waagde om als vrouw met een mannenoverhemd te lopen, ik vooral van mannen veel met agressie en handtastelijkheden te maken heb gehad. Nu is dat meer geaccepteerd. (Alleen vindt men dat ik moet kiezen; ik mag niet soms vrouwenkleren aan en soms mannenkleren, dan ben ik in de war. ).

Het komt door je autisme. Want ik ben autistisch. En autistische mensen hebben geen gevoel (leuk oordeel ook weer ) en ze willen geen seks.
Nou, de meeste autisten zijn niet aseksueel. Dat vond ik ook lastig kort na mijn diagnose. Van asekualiteit had ik nog steeds nooit gehoord en ik hoopte dus, dat ik op dit gebied herkenning zou vinden. Mooi niet.....

Je bent gewoon lesbisch en je durft er niet voor uit te komen.
Nee, ik ben niet lesbisch en ik durf wel voor mijn geaardheid uit te komen: aseksueel.

Je bent lesbisch maar je weet het nog niet. Maar als je eenmaal iets met een vrouw hebt, dan ben je niet aseksueel meer.
Nee, zei ik toen, een paar jaar geleden. Ik was toen 51. Ik ben niet lesbisch en ik verwacht daar op mijn leeftijd eigenlijk ook niet nog een grote wending in. Ik ben al mijn hele leven aseksueel en ik verwacht dat dat zo blijft. Zo niet, dat zien we dan wel weer.

Pas had ik ook dat iemand tegen me zei: Al dat gedoe met gender, met die lettersoep! Mag ik alsjeblieft gewoon een vrouw zijn! Dat hele gedoe is nergens voor nodig!
Ik reageerde ironisch: Joh, vervelend voor je dat je het zo vervelend vindt! Ik ben er zelf wel blij mee. En ja hoor, jij mag gewoon, een vrouw zijn. Ook een niet standaard-vrouw, zoals jij bent. Maar je mag je identificeren zoals jij wilt, en ik ook, en ik ben blij dat daarover gesproken wordt, dat het zichtbaarder is dan vroeger, en dat het benoemd wordt en 'dus' bestaat.
Toen moest ze wat lachen. Ja, lastig he, voor mij.
Ja, erg lastig. zei ik.
Soms is het ook gewoon best lastig in te voelen allemaal en dan heb je ook nog grote verschillen in generaties. De vriendin waarom het hier ging is in de 80.

Het moet wel zo zijn of je bent seksueel misbruikt.
Nee, gelukkig niet. Er speelt wel traumagedoe, maar uiteindelijk geloof ik niet dat dat mijn geaardheid veroorzaakt heeft. En het is en hoeft dus ook niet te worden genezen.

Maar het allerlastigste is de Grote Stilte. De Oei. De Waar-Is-Hier-de-Nooduitgang. Die kan ik nog niet zo goed opvangen. Daar word ik heel erg onzeker van.

Het is heel wisselend hoe het verder uitpakt. Soms zijn mensen echt oprecht geïnteresseerd en dan kun je verder praten, al is het soms maar kort, maar dat is niet erg. Ik benoem niet altijd meteen het woord aseksueel, ik omschrijf het meer. Maar soms gebruik ik wel dat woord. Je kunt mensen niet kwalijk nemen dat ze het niet kennen en soms erg moeten wennen aan het idee, dat dat echt bestaat. Wat, iemand die niet bezig is met seks?? Maar dat kan niet, iedereen wil seks! Zo leren we dat...
Als iemand er echt niets mee wil of kan, dan houdt het op. Ik kan iemand niet dwingen. Maar dat kan wel van invloed zijn op hoe een contact verloopt.

Fijn om je reactie te lezen! Zo veel hiervan is (jammer genoeg) zo herkenbaar.. Het stukje onder "waarom moet alles nou een naampje hebben" vond ik ook heel interessant om te lezen, wat is het toch eigenlijk gek dat we als mensen vinden dat de ene persoon iets "hoort" te dragen en een ander het daarom niet zo mogen...

En ook je eindwoord/conclusie herken ik me in. Het niet benoemen van het woord ga ik wellicht ook eens proberen, want nu je het zegt brengt dat soms inderdaad al toch "onduidelijkheid" met zich mee. En inderdaad, bij velen lijkt de verwarring toch te komen uit het ongelooflijke feit dat niet iedereen altijd aan seks denkt .

Bedankt voor je reactie!

[Dame blanche]

"Ga eens met een psycholoog praten"

[Koffie]

Ach... als die psycholoog aseksualiteit erkent en je ondersteunt in je ontwikkeling, zoals je echt bent, dan kan dat best een goed idee zijn.

Maar niet om van je geaardheid te genezen, uiteraard.