Ik snap mijn eigen gevoelens niet meer

[Gara]

Hoi Forum!

Ik wil in deze post een paar dingen delen op het gebied van mensen leren kennen waarin ik best wel vast loop. Ik ben 30 en heb nog nooit een relatie gehad.

Wat mij in mijn leven al 5 keer overkomen is, is dat ik iemand ontmoet, het goed klikt, en er op een gegeven moment iets gebeurt of gezegd wordt waardoor de vonk overslaat en hij/zij een bijzonder plekje in mijn hart heeft.  Ik krijg dan het gevoel dat ik voor diegene door het vuur wil gaan. Je zou zeggen dat het verliefdheid is, maar dat is het dan toch weer niet helemaal. Ik voel dan niet de neiging om diegene op een intieme manier aan te raken of "van mij" te maken. Ik wil bij diegene zijn, en de persoon gelukkig maken.

Doordat ik nooit iets doe aan flirten, is hij/zij meestal best verbaasd als ik zeg dat ik hem/haar leuk vind. Ze willen dan ook nooit een relatie omdat er geen "romantische aantrekking" is. Het blijft dan bij een diepe vriendschap. Dat vind ik dan eigenlijk wel oké, totdat hij/zij ineens met iemand anders gaat daten of een relatie krijgt. Het ironische is dat het al vaker is voorgekomen dat juist ik door interesse te tonen in een relatie die vriend(in) zelfvertrouwen en het gevoel gewild te zijn heb gegeven, waarna diegene begint met dates zoeken.    In zo'n geval voel ik me heel slecht, zo van "als die ander wel behoefte heeft aan een partner, waarom ben dan ik niet goed genoeg terwijl we het al zo goed kunnen vinden? Wat hebben die random mensen op internet wat ik niet heb?" En uiteraard mag ik dan ook de datingverhalen aanhoren en moet ik als vriendin doen alsof ik enthousiast ben.
Het lijkt wel alsof ik mijn gevoelens niet overtuigend over kan brengen waardoor ze denken dat ik daar niet mee zit omdat ik ze oprecht het geluk gun en hun enthousiasme spiegel.

Ik heb het gevoel alsof er iets is dat iedereen lijkt te snappen behalve ik. Soms denk ik dat ik dan moet leren om te flirten en mee geflirt te worden, maar dat voelt voor mij heel ongemakkelijk zonder gevoelens van aantrekking te hebben. Mensen waarderen bovendien juist mijn authenticiteit. Ik vind het heel irritant dat iedereen lijkt te verwachten dat romantiek volgens een bepaald patroon moet verlopen.

Heb de optie overwogen dat ik fysiek te onaantrekkelijk ben, maar dat valt volgens mij best mee. Ik kan via de apps best wel dates krijgen als ik zou willen (maar die verwachten dan allemaal vrij snel zoenen/seks dus dat is niks voor me). Op de een of andere manier weet ik mezelf wel te presenteren als goede vriendin maar nooit als de potentiële nummer 1 in iemands leven.

Ik heb het gevoel dat de enige manier waarop ik ooit een partner ga vinden die ik echt leuk vind via een vriendschap is die zich ontwikkelt. Maar dan is het meestal al te laat, want wanneer ik eindelijk gevoelens heb (duurt meestal minimaal een half jaar), heeft die ander al lang besloten dat ik een vriendin ben en geen potentiële partner. Heb zelfs al eens gehoord dat "onze vriendschap te waardevol is om op het spel te zetten door te daten."

Dit heeft ongetwijfeld ergens te maken met het anders ervaren van aantrekking, daarom deel ik het hier. Misschien ben ik niet de enige die zich zo voelt. Alle ideeen/adviezen zijn welkom!

[Koffie]

Dat klinkt lastig, inderdaad. De een wil bijna instant voelen of er 'meer' inzit en bij jou moet dat groeien. En dan is de ander al verder, omdat de snelle 'romantiek' er bij jou niet was.

Zou het kunnen zijn dat je demiromantisch bent? je kunt bv demiseksueel zijn. Je kunt dan wel seksuele aantrekking ervaren, maar pas als je een emotionele band hebt. Dit bestaat ook op romantisch vlak. Pas gevoelens krijgen als je een band hebt opgebouwd.

[Gara]

Zou het kunnen zijn dat je demiromantisch bent? je kunt bv demiseksueel zijn. Je kunt dan wel seksuele aantrekking ervaren, maar pas als je een emotionele band hebt. Dit bestaat ook op romantisch vlak. Pas gevoelens krijgen als je een band hebt opgebouwd.

Ik heb wat dingen opgezocht over demiromantiek, en denk wel dat dit een label is dat redelijk bij me past. Dank je voor de tip! Het onderscheid tussen primaire en secundaire aantrekking vond ik wel interessant. Denk dat ik die primaire niet heb, hoe iemand eruit ziet maakt me heel weinig uit. Ik val volledig op karakter en dan ga je op een gegeven moment het lichaam dat daarbij hoort vanzelf waarderen.