boos en misbruikt gevoel

[Jovi_Hobbes]

Dat is zeker waar, ik zou het bijn vergeten.
Wat ik hierboven zeg bedoel ik overigens ook niet als kritiek, maar meer als uitleg. Misschien zou dat eigenlijk onder een ander onderwerp moeten...

[Stev]

.... maar waarom zitten hier dan zoveel sexuelen die dan met de gebakken peren en een hoop frustratie moeten rondlopen?
En wij dan maar begrip voor de situatie moeten hebben?

Zo ingewikkeld is het ook weer niet. Vroeger was het niet zo vanzelfsprekend dat je ging samenwonen en/of seks had voordat je ging trouwen c.q. aan een vaste relatie begon. Dus de huwelijksnacht was de eerste keer voor ons en daarna is het eigenlijk nooit wat geworden. Scheiden maar? Ja, da's lekker makkelijk tegenwoordig. Dus inderdaad, zitten we (met nadruk op WE) met gebakken peren. Hij heeft begrip voor mij en ik heb begrip voor hem. Op die manier lukt het voorlopig...
Mijn eigen kinderen wil ik zo iets niet "aandoen" dus van mij mogen ze straks alles proberen (op een veilige manier en voor zover je het in de hand hebt...)

Zo, dat moest ik nog even kwijt 

[Jovi_Hobbes]

En het is een heel zinnige opmerking, Stev!

[Ereinion]

De discussie naar aanleiding van Joops bericht is verplaatst naar: http://asexuality.org/du/index.php?topic=908.0

[Ienepien]

Hoi Peter. Omdat je op dit moment online bent, ben ik naar je berichten gaan kijken. Je hebt er nog maar 1 gepost. Zou je het niet leuk vinden om wat mee te babbelen? Of ben je niet zo'n prater?
Laat eens een reactie horen. Kan je inmiddels wel praten met je vrouw? Of krijg je door het lezen van dit forum wat meer begrip voor haar?
Ik zit eigenlijk vol vragen over jou. Hier, een stukje  als welkom (alsnog) en een dikke  voor het verzachten van je problemen.

[peter 1960]

Hoi Ienepien,

Tja ik lees elke dag jullie berichten door en elke keer weer een bevestiging van mijn vermoeden/probleem.
Toch fijn dat je me even wakker maakt om een bericht achter te laten.
en inderdaad lees ik meer de berichten dan ik er op reageer ook leer ik wel van de zaken die geschreven staan.
we praten nog steeds niet over dit soort zaken met elkaar.
Ze weet wel wat het probleem is, maar ziet niet in hoe belangrijk het probleem is, en zegt ook: het is mijn probleem en niet die van jou het is mijn lichaam en ik bepaal of jij het mag aanraken.
alleen al van dat laatste stukje zin raak ik al gefrustreerd.
Ook ben ik van mening dat het ONS probleem is, en niet alleen die van haar.
Eigenlijk is de grens al bereikt, en weet niet hoelang ik het nog volhou.

Groetjes Peter

[pinky]

Kun je niet uitleggen dat jullie samen zijn en dat als je samen bent dat je dingen dan ook samen oplost. Dus in plaats van dat ze het probleem zich toeeigent maakt ze het juist groter doordat ze je daarmee buitensluit en eigenlijk aangeeft dat ze niet wil dat jij je met haar bemoeit. Of in dit geval, haar lichaam. En dat dat een relatie niet ten goede komt is duidelijk. Daarnaast denk ik dat jij niet iets tegen haar zin in wilt doen, dus als zij niet wilt dat jij haar aanraakt, zul je dat denk ik wel respecteren, maar daar ook een oplossing voor willen zoeken met haar in plaats van buiten de deur. Ik denk namelijk dat zij dat ook niet wilt.
Hoe dan ook, ik hoop toch dat er nog over valt te praten. Of zoals ik al meerdere keren hier heb geschreven is het misschien toch een idee om dingen op papier te zetten voor haar. Dan heb je ook rustig de tijd om je woorden goed te formuleren. Hoe dan ook, ik hoop voor je dat het toch te bespreken valt uiteindelijk. Sterkte 

[Jovi_Hobbes]

Ze weet wel wat het probleem is, maar ziet niet in hoe belangrijk het probleem is, en zegt ook: het is mijn probleem en niet die van jou het is mijn lichaam en ik bepaal of jij het mag aanraken.
alleen al van dat laatste stukje zin raak ik al gefrustreerd.

Dat kan ik me wel voorstellen. Ze heeft natuurlijk gelijk dat het haar lichaam is, maar zodra je met dit soort problemen in een relatie zit wordt het toch echt een probleem van beide partners. Hoewel ik me ook best kan inleven in haar gevoelens denk ik dat ze inderdaad niet goed bezig is door te zeggen dat het niet jouw probleem is. Dat getuigt niet van respect ten opzichte van jouw gevoelens. Zij kan er misschien niets aan doen dat ze aseksueel is, maar jij kunt er natuurlijk ook niets aan doen dat jij dat niet bent.
Ik hoop echt dat jullie toch op de een of andere manier tot een oplossing kunnen komen.

[Ienepien]

  voor mezelf. Ik heb je wakker gemaakt.
Vaak helpt het alleen al door al je frustraties naar buiten te gooien. En hier is het anoniem, dus niemand veroordeeld je.
Heb je er al een goed gevoel over, of heb je er spijt van?
Als je wat langer met ons babbelt, durf je misschien met je vrouw ook dóór te praten. Ik hoop het voor je.
Vertel haar maar, dat ze lang de enige niet is op deze aardkloot. Succes.

(O ja, had ik je al  gegeven?)

[Ereinion]

Jovi, dat wilde ik ook zeggen. Als je samen in een relatie zit, dan zijn er denk ik maar heel weinig problemen echt van één van de partners. En ik snap echt niet hoe zij kan denken dat dit niet van invloed is op jou.

Bah, ik word er boos van. 

[Stev]

Ja, het klinkt heel erg egoïstisch. Maar dat ze zo stellig is wat dat betreft, heeft natuurlijk met haar verleden te maken. Heeft ze daar nooit iets mee gedaan (ik bedoel hulpverlening of zo...)?
Ook van mij veel sterkte! 

[peter 1960]

Toch wel leuk dat als ik een bericht achterlaat er ook weer vragen zijn van juillie kant!

Om te beginnen over Patricia: in het begin (20 jaar terug) wist ze dat er iets was maar niet wat.
Er was een maatschappelijk werker en die kwam er achter dat incest een rol speelde, maar
de man ging verhuizen en Patricia kreeg een andere toegewezen.
Deze was echter niet zo goed als de andere, dus stopte ze met therapie of hoe dat ook heet.
Nu heb ik het idee dat de eerste man zijn werk niet afgemaakt heeft, en ik (wij) met de gebakken peren zitten.

De vraag of het me goed doet en ik het van me afschrijf.
Nou ik heb hier gemengde gevoelens over. Het lucht helaas niet op omdat het probleem blijft.
maar ik vind het wel fijn dat ik op deze manier een probleem neer kan leggen omdat de maatschappij
of zijn kop in het zand steekt of er niets mee kan doen en zelfs mijn vrienden kunnen er niets mee.
Gelukkig is er een kennis/vriendin van ons die de situatie wel begrijpt en snapt dat mijn emmer vol is, zij probeert Patricia ervan te overtuigen dat het zo niet langer kan.

groetjes Peter

[Ienepien]

Dat is inderdaad erg jammer, dat die man zijn werk niet kon afmaken. Je moet echt een vertrouwensband kunnen opbouwen met een hulpverlener. En als het vertrouwen er niet is, gaat het ook zeker niet lukken. Ik hoop voor jullie, dat er op de een of andere manier toch wel ergens hulp te krijgen is, die je verder kan helpen.

[petra1963]

Inderdaad ! 

[pinky]

Dat hoop ik ook! Als we je ergens mee kunnen helpen...?