boos en misbruikt gevoel

[Ereinion]

Ik ook. En het sub-forum is voor dit soort berichten.

voor Cirec. Ik hoop dat je er over een tijdje op een andere manier naar kunt kijken, als alle wonden minder vers zijn.

[cirec]

Het is nu alweer een paar jaar geleden dat ik hier ben geweest en heb gereageerd...
Ik ben ondertussen van mijn (destijds) vrouw gescheiden...

Misschien wordt het een lang verhaal maar dan moet je het gewoon maar niet lezen en verder gaan naar een ander topic. En verder zijn dit mijn opinies... punt.

Even voor de goed orde:
Ik ben een man. Nu van 49 en zij is 10 jaar jonger.
Ik leerde mijn ex-vrouw zo'n 19 jaar geleden kennen en toen was er regelmatig sex. Soms wel redelijk soms minder maar enfin. Van asexualiteit nog niet echt sprake.
Na twee-en-half jaar of zo zijn we getrouwd. En na veel omzwervingen werd de sex ook steeds minder en slechter, en ik dus gefrustreerd.
Wat in dit verhaal ook naar boven moet komen is dat ik een heel principieel persoon probeer te zijn en hoewel zij dus aangaf dat ik dan maar naar een prostituee moest gaan - liefst dat zij het zelf niet zou te weten komen, tja hoe doe je dat? Heb ik daar altijd vanaf gezien. Onze relatie was het in mijn ogen waard. Dus over naar het zwaardere handwerk.
Toen ik haar leerde kennen, rookte ze sigaretten. Dit is iets wat ik absoluut niet tolereer en was daar heel eerlijk en open in. Of wij samen een relatie of jij alleen en je sigaret. Geen discussie. Ik heb geen zin om in een relatie te zijn waar ik mijn geliefde niet wil zoenen om dat ze een uur in de wind stinkt en waar ik haar vroeg of laat naar het graf kan dragen of de zuurstoffles moet wisselen. Met die optie ging zij akkoord en er werd gestopt met roken. Wel twee keer ging ze in de fout, stiekem achter mijn rug toen we wegens werkzaamheden of andere reden niet in elkaars nabijheid waren (Lees: niet gescheiden of iets dergelijks !).
Die twee keer heb ik met veel boosheid wel vergeven. Het gaat eigenlijk ook nog niets eens zozeer om het roken maar dat je dus iets doet achter je geliefdes rug. En dus het vertrouwen dat de ander in je heeft beschaamd.

In haar familie, twee broers en een zus zijn ook al overspel situaties geweest (bij al haar broers en zus !). Haar vader is een zeer strenge en agressief persoon die altijd gelijk moet hebben, en zelfs als je het woordenboek of een encyclopedie erbij haalde wilde hij nog beweren dat het fout in het boek stond. Dit is belangrijk te weten want zijn kinderen waren bijna bang voor hem. Ik kon redelijk met hem opschieten maar dit was een feit en daar ga ik hier niet in discussie over. Maar als er bij mijn ex, van een van broers, de vrouw, wegens overspel het huis uitliep, was in eerste instantie de aangetrouwde vrouw de boosdoener en dan niet zijn eigen kind... Een beetje ingewikkeld verhaal misschien maar lees even rustig door, of lees het allemaal nog een keer goed door, want het is wel belangrijk in het geheel.
Toen (mijn ex), haar andere broer vreemd ging en wilde scheiden mocht niemand wat aan haar/zijn vader vertellen. Angst dus.
Ik heb toen ook duidelijk hardop verwoord dat ik ook angst zou hebben voor haar vader en dat hij juist een beetje oorzaak is van spanningen in de huwelijken van zijn kinderen.
Enfin...
September 2007 kom ik er via een gesprek en misstap van een collega van mijn ex (die dus al haar collega's had gezegd vooral niets tegen mij te zeggen !) dat ze dus weer rookte.
We hadden net een huis gekocht, en ik confronteerde haar met het feit.
Haar reactie was; ik ben verslaafd, ik heb stress, en ik kan er nooit met jou over praten. En als het nu niet is dan is het wel morgen of volgende week/maand...
Mijn reactie was: als je verslaafd bent van het roken kan je nog wel gewoon logisch denken ( anders zouden rechters die roken ook geen onafhankelijk oordeel kunnen/mogen geven - je bent dan niet gehinderd in je denken).
Ik heb al jaren met verplichte celibaat moeten leven dan kan jij ook mijn wens respecteren om niet te roken.
Wetende wat dit voor mij betekend, en je doet het toch achter mijn rug, is een teken dat je vertrouwen in onze relatie dus niet belangrijk genoeg vindt. Ze wilde zich er ook niet echt om verontschuldigen en kwam met allerlei slappe excuses aanzetten. Maar een simpel: sorry en het spijt me dat ik je bedrogen heb. Kwam er niet uit. Ik was zelfs absurd in mijn reactie.

Nogmaals mijn opinie: als iemand vind dat iets absoluut niet mag (roken, stelen, liegen, wat dan ook) en het word dan toch gedaan ben je de zaak aan het flessen. En is je huwelijk dus schijnbaar niet belangrijk genoeg.

Zij wist hoe ik op dat feit zou reageren en dat ik dus met scheiding (nu de derde keer achter mijn rug bedrogen) dreigde werd dit gepropageerd bij haar familie en vooral haar vader en dus was ik wederom de aangetrouwde persoon die het fout had gedaan. Zijn dochter was wel gaan roken maar m die reden te gaan scheiden....
Wat ik ook probeerde te argumenteren dat het niet meer om roken ging maar het hele feit van bedrog, hielp niets.

Nu achteraf krijg ik het gevoel - ook vanwege andere kleine feiten - dat het hele huis kopen, en langzaam naar het hele voorval toe, allemaal voorbedachte rade waren van haar zijde. Ze was mij zat, ik wilde af en toe nog steeds sex en zij dus helemaal niet meer. Ze wilde het huis. En ze kon me daarna alleen maar zo snel mogelijk het huis uit krijgen wat haar dus ook gelukt is. De meeste tijd van onze relatie heeft ze niet gewerkt en dat was OK met mij maar ze had nu een hele goede baan en ik kreeg zo het gevoel dat ze me niet meer "nodig" had.
Ik ben veel van ons gespaarde geld, het huis, de spullen die we ook nieuw hadden aangeschaft, en vooral mijn twee honden en drie poezen kwijtgeraakt. Maar vooral ben ik mijn beste vriend (die zij in mijn ogen dacht te zijn) en mijn partner kwijtgeraakt. Alle kennissen en vrienden die we gezamenlijk hadden heeft ze tegen me opgezet en spreken niet meer met me... Ik deug niet meer... ik spoor niet in mijn hoofd, ik ben absurd dat ik haar heb "verlaten".
Ik houd nog steeds van de persoon die ik dacht dat zij was. De persoon die ze nu is haat ik. Voor mijn gevoel heeft ze mij in de ergste vorm bedrogen.
Ik heb alle communicatie banden met haar en haar familie verbroken.

Ik wil nu verder en ben dringend op zoek naar een nieuwe partner waar ik al mijn liefde en ook SEX, mee kan delen.

De kern van het verhaal zijn de volgende:

• Asexuelen wees vanaf het begin open en eerlijk tegen je partner. Als je erachter komt dat je partner homoseksueel is, is dat ook niet leuk in je relatie. Ik zeg niet dat asexueel of homo zijn, fout is maar het past (bijna nooit) niet in een gemengde relatie. Vroeg of laat is iemand van de twee gefrustreerd.
• De asexualiteit van mijn ex heeft bijgedragen in spanningen in ons huwelijk maar was geen hoofdreden in ons scheidingsdebacle.
• Ik ben nog steeds zeer triest en hield heel erg van mijn exvrouw maar had niet het gevoel dat ik hier vroeg of laat toch niet anders had op kunnen reageren. En ik heb geen zin om met een zwaard van Damocles boven mijn hoofd te moeten leven. Door het vaak en veelvuldig van mij af te schrijven ben ik bezig met het helingsproces... ik hoop ook snel een nieuwe sexuele vrouw tegen te komen die er ook zin in heeft om het leven niet alleen te moeten doorstaan.

Ik denk toch echt dat een relatie met een eenzijdig opgelegde celibaat - hoe groot de liefde tussen elkaar - vroeg of laat naar andere oneerlijke, frustraties of wantrouwen/onvertrouwen bij elkaar toe gaat leiden. Misschien uitzonderingen daar gelaten maar de regel bevestigd de uitzondering denk ik... en doe dat dan je geliefde - wellicht dan nog in goed vertrouwen, maar vooral eventueel je kinderen die je hebt of die je plant te hebben, niet aan.
Sexuelen onder de lezers kunnen zelf nu hun opinie hieruit opmaken.
Tot zover mijn relaas, ter lering (niet ter vermaak hoop ik) voor anderen.

[Ienepien]

Het is zéker wel ter lering, voor beide kanten, denk ik.
Heel moedig, dat je hier je verhaal neergezet hebt.
Ik geef je geen gelijk, maar ook geen ongelijk.
Respect en vertrouwen naar elkaar toe zijn zó belangrijk. En dat jij zoiets ziet als ontrouw,
ja, daar heb je dan wel gelijk in. Tussen jullie was er die afspraak, en ze is achter jou rug om.....

Ik hoop écht, dat je een lieve vrouw tegenkomt, waar het mee klikt.
Want eigenlijk ben jij heel verdraagzaam geweest, en duidelijk, en respectvol.

Je bent nog te jong om je celibaat voort te laten duren tot je dood, dus hoop ik echt, dat het je gegund wordt, om de liefde (weer) te leren kennen.

[Ereinion]

Dat hoop ik ook!

[Zonnekind]

Ik ben van dezelfde mening. Ik wil alleen nog even zeggen, je zegt: aseksuelen, zeg tegen je partner dat je zo bent. Ik kon dit in het begin van mijn nieuwe relatie zeggen, maar bij mijn vorige kon ik dat niet omdat ik toen niet wist dat ik aseksueel was, net zoals het bij jou exvrouw volgens mij was. Maar natuurlijk, als je het weet, moet je dit wel zeggen.
Veel succes met het vinden van een nieuwe partner!

[Jovi_Hobbes]

Ik denk dat de aanvulling van Zonnekind inderdaad wel belangrijk is. Verschrikkelijk jammer dat het zo gelopen is tussen jullie Cirec. Ik hoop dat je het toch kunt verwerken en uiteindelijk iemand zult vinden waarmee je gelukkig kunt worden.

[petra1963]

Zeker !

[myra]

Je haalt goede punten aan, Cirec...Ik vind idd ook dat je als partner moet eerlijk zijn over seksuele geaardheid (of afwezigheid daarvan).

en ik wens je natuurlijk ook het beste, en een nieuwe, lieve partner toe!

[pinky]

Pfoeh, dat is nogal wat zeg! Ik snap dat je je bedrogen voelt. Iets bewust niet vertellen en anderen vragen dat ook te niet te doen is ook liegen. En liegen in een relatie is erg slecht, tenzij je dat om de anders bestwil doet (als in dat je een verassing oid aan het plannen bent).

Hoe dan ook, ik snap je beslissing om te gaan scheiden erg goed. Dat ze het één kee verbergt is erg en vervelend, maar nog wel te begrijpen. Zeker als ik dat verhaal van haar vader hoor. Maar als je dan duidelijk aangeeft dat niet meer te willen en ze doet het alsnog twee keer, dan houd ze inderdaad op dat gebied geen rekening met jou. Op welke gebieden doet ze dat dan nog meer niet. En hoe vaak wil je je laten bedriegen. Aan de andere kant, het beginnen met roken alleen is ook niet een reden voor een scheiding, dus als dat hetgeen was dat zij aan anderen heeft verteld, dan snap ik dat mensen dat raar vinden. Maar ik zie dat er veel meer achter ligt. Jammer dat de rest van haar familie en jullie vrienden deze rest niet wilden navragen bij jou!

Ik merk nog wel dat je haar nog niet hebt vergeven voor wat ze heeft gedaan en het je nog altijd zwaar valt. Is ook niet zo gek. Het is nogal wat! Maar ik hoop wel dat je nu mensen om je heen hebt die om jou geven en bij wie je terecht kan als er iets is ofzo. En uiteraard hoop ik dat je een wederhelft mag vinden die je wel kunt vertrouwen en waar de relatie goed mee is! Sterkte! 

[cirec]

Pinky (en anderen die hierbij gereageerd hebben) ,

dank voor je duidelijke uitleg en begrip. Precies zo zie ik het en mijn broer en zijn vrouw waren gelijk dezelfde mening toegedaan... Ik was na het hele gebeuren vlak voor de scheiding nog te verdwaast en eigenlijk nog te verliefd om het gebeuren in het hele verband te zien. Mijn schoonzus kwam echter meteen met het vermoeden dat dit door mijn ex al helemaal zo met voorbedachte rade was ingepland. Ik ging meer af op mijn zintuigen.
Toch had ik nog wel het vermogen gehad om te vergeven. Zij wilde in het beginsel geen verontschuldigingen aanbieden. Had wel zoiets dat ze kon inzien dat het van haar kant niet correct was gegaan maar zij voelde zich ook bedrogen dat ik niet over haar verslaving met haar wilde praten. Misschien heeft ze daar een punt. Maar ze wilde alleen maar met een mediator erbij in gesprek met mij gaan. Uiteindelijk zijn we wel bij een huwelijks/scheiding mediator geweest, maar daar was mijn indruk dat zij absoluut haar standpunt van haar bedrog niet wilde inzien en toegeven en daarna ging het heel snel met de eis van haar dat ze wilde dat ik zo snel mogelijk het huis zou verlaten. De mediator vond mijn standpunt om over roken achter mijn rug als bedrog te kenmerken ook erg drastisch. Vreemd...

Mijn directe familie is, bijna uiteraard, maar ook gelukkig met mijn beslissing eens, en staat achter me, maar verder heb ik niemand meer en sta ik er helemaal alleen voor.
Ik heb nog een tijdje met haar moeder, mijn schoonmoeder ge-emailed en mijn zaak proberen te verdedigen. Ik kan heel goed argumenteren maar moest daarbij dus ook in de aanval gaan tegen de familie en uiteindelijk wist ik gewoon dat ik al verloren had op het moment dat ik trachtte mijn punt te bewijzen.

Dit was trouwens niet haar 2e keer maar derde keer al. En toen ik haar confronteerde zou ze een dag later naar haar vriendin in München vliegen. Daar ging ze dus ook gewoon door met roken ! Nog een feit dat er een plan achter zat en ik in haar plan niet thuishoorde.

Ja je hebt helemaal gelijk dat ik er nog steeds moeite mee heb. Ik weet dat alles slijt maar de ene persoon heeft er soms meer moeite mee dan een ander. Het verlies van mijn honden en katten doet daar ook geen goed aan.
En vooral als je dan het gevoel hebt eenzaam in je standpunt te staan en je verhaal verder niet kwijt te kunnen (nu dan dus weer even wel) want je familie heeft het ook al -tig keer aangehoord en kan er ook verder niets meer mee dan alleen bevestigen. Tja dan wordt het verwerken een langer proces.
Vandaar dat ik zo snel mogelijk weer invulling wil geven aan mijn leven.
In ieder geval bedankt voor jullie support. Ik weet dit heel erg te appreciëren.

Dank.

[pinky]

Tsja, zo heeft mijn vriend een tijdlang e-mail contact gehad met een vriendin van mij en haar ook kadootjes opgestuurd. Hier wist ik niets van en ik voel me zeker wel bedrogen. Ook dat zie ik als vreemdgaan en zo reageer ik er op. Veel mensen vinden dat vreemdgaan overtrokken, maar in mijn opinie is vreemdgaan toch echt een emotionele relatie aangaan op een intiem niveau met iemand anders dan je eigen partner en dat verborgen houden. En aangezien ze in de mails in fantasie op vakantie gingen en daarin elkaars wensen en verlangen deelden waar ik buiten werd gehouden, zie ik het als vreemdgaan. Volgens veel mensen overtrokken. Gelukkig begrijpt mijn vriend het wel en elke keer als ik er mee zit zegt hij nog eens sorry. En dat begrip is ontzettend belangrijk voor mijn verwerking! Zonder dat was het zondermeer mis gegaan tussen hem en mij.

Dat jij het roken ook als bedrog ziet snap ik 100%. Het is iets waar je bewust buiten gehouden wordt, ondanks dat wel met jouw leven te maken heeft. Wat je zegt, door haar roken heb jij een ongezondere vrouw die je later weleens zou moeten gaan verzorgen. Daarnaast vind je het onaantrekkelijk. Ook heeft ze beloofd te stoppen met roken. Belofte maakt schuld. En als ze dan niet eens meer berouw wilt tonen dan houdt het ergens op. Dat duid voor mij ook op een desinteresse in jouw belevingswereld. Ook dat is niet onoverkomelijk, maar dan wordt het voor beide partners hard werken om weer bij elkaar te komen. Blijkbaar waren jullie daar als stel niet meer toe bereid. Dat is ook niet verwonderlijk, gezien alle andere dingen die al speelden, maar wel heel spijtig.

Ik hoop wel dat je vrede hebt met de keuze die je hebt gemaakt. En ik hoop dat je weer wat vrienden krijgt met wie je kan praten. Ook over het feit dat je haar nog steeds mist. Want dat lees ik in je verhaal. Natuurlijk mis je de bedriegende persoon niet, maar die persoon op wie je verliefd bent geworden uiteraard wel! En dat is ook iets wat je kwijt moet kunnen. Tsja, rouw om het verlies van je relatie is niet zo gek. Ik ben blij om te lezen dat jouw familie wel achter je staat! 

[Ienepien]

 

[Betty]

Hoi Cirec, dank voor je verhaal, voor mij waardevol omdat het me ook weer inzicht en begrip oplevert voor mijn partner (die heel erg seksueel is). Nou ja, ik weet het ook wel, maar het is voor mij echt goed om het ook af en toe eens van iemand anders te horen. Ook goed van je dat je na al die tijd nog eens terug bent gekomen op deze site.
Ik wist niet dat ik aseksueel was toen ik aan een relatie begon met mijn huidige partner. Had ik dat wel geweten, dan hadden wij elkaar wellicht nooit ontmoet.... Gek genoeg was ik razend verliefd. Kon de hele dag aan niets anders denken dan aan HEM. We hadden seks (want het hoorde er toch bij)? Als ik nu denk aan scheiden, dan weet ik zeker dat ik geen nieuwe relatie meer wil. Alleen..... dat kan ik wel roepen maar weet je dus helemaal niet zeker. Maar ik zal dan wel direct open zijn over mijn aseksualiteit. Ik vind ook, net als jij, dat moet.
Ik voel me wel eens schuldig over mijn aseksualiteit. Mijn partner is toch degene die zich aanpast tegen zijn zin. Of nou ja, schuldig, ik ben zoals ik ben. Misschien meer egoistisch dan, omdat ik toch vaak degene ben die bepaalt of we al dan niet seks gaan hebben. Aan de andere kant, M heeft ook zo zijn niet te veranderen onhebbelijkheden.
Behalve mijn aseksualiteit, heb ik er nog een: ik eet altijd alle chips op (maar ik lieg er niet over). Sorry. Deze noot past niet in de serieuze sfeer van dit topic maar het kwam toch op in mijn gedachten.

[pinky]

Tsja, beide kunnen uiterst frustrerend zijn. Als je zin hebt in sex of in chips en je weet dat het binnen handbereik lag, maar op het moment dat je het wil... is de chips al op of heeft de partner geen zin in sex. Tsja...

Wat je zegt, iedereen heeft zijn onhebbelijkheden en de truc is om daar een balans in te vinden zodat beide partners ermee kunnen leven. In alle eerlijkheid. En dan kan je niet zonder een goede communicatie. Een relatie is nu eenmaal hard werken!

[petra1963]

Pinky schreef: < Tsja, beide kunnen uiterst frustrerend zijn. Als je zin hebt in sex of in chips en je weet dat het binnen handbereik lag, maar op het moment dat je het wil... is de chips al op of heeft de partner geen zin in sex. Tsja...>

Of jij hebt zin in sex en je partner in chips..