boos en misbruikt gevoel

[pinky]

Tsja, oei... ruilen?

[petra1963]

Zou dat werken ? 

[pinky]

Nah, van ruilen komt huilen, zei mijn moeder altijd! Maar toch, als je een goede ruil hebt zijn twee mensen blij. De vraag is dan hoeveel zin je in die séx/ chips hebt en hoeveel je daarvoor bereid bent te doen!

Maar goed, alle gekheid op een stokje... ruilen voor sex is vaak niet een echte goede ruil...aseksueel of niet!

[cirec]

Hallo Eva,

Dit zijn inderdaad de verwijten die mijn schoonfamilie en mijn ex mij naar het hoofd smeten...

1. Ik heb vanaf het begin voordat onze relatie enigszins serieus werd, aangegeven wat mijn standpunt hierin was. Zij had dus wel degelijk een keuze hierin. Het gaat hier dus om vertrouwen.

2. Ik ga hier niet argumenteren hoe zwaar wel of niet; weer gaan roken, stiekem of niet, weegt bij mij of bij jou. Dat is dezelfde discussie of je wel of niet mag liegen... Ik had daar een voorbeeld voor: een kind wordt betrapt dat ze geld uit de portemonnee pakt van haar moeder en krijgt daar uitleg en stadje voor... nu doet ze het weer... wat zou dan jouw optie zijn? Laten gaan en geen aandacht aan besteden, het gaat maar om een klein bedrag..., of, je gaat weer het gesprek aan, de vraag hoe vaak laat je dit dus dan gebeuren..., of uitleg en straf, maar wel met spijt en stoppen met stelen...  Vooral het tonen van spijt is waar de andere partij dan mee aangeeft hoe serieus ze zijn en hoe vaak/wanneer de betroffen partij bereid is voor vergeving. Het gaat ook hier dus om vertrouwen.

3. Nee niet "lekker makkelijk" met het neerleggen van de schuldvraag maar juist heel erg duidelijk... had jij daar dan geen verantwoordelijkheids aspect daarin? Als je dochter uitdrukkelijk zegt dat haar kind geen snoepgoed meer mag hebben ga je dan achter haar rug haar kind toch snoep geven? Waar lag dan volgens jou, jouw verantwoordelijkheid?.

4. Ik zeg het weer... als je verslaafd bent aan drugs dan hindert dat je fysieke denken, men is in een staat van roes, van deze wereld zogezegd. Dat is met roken niet het geval. Je kan prima nadenken over wat je doet... je kan en mag autorijden, als rechter bevoegd zijn om uitspraken te doen ze moeten objectief en goed theoretisch nadenken. Weet jij diep in je hart, als je rookt dat het slecht voor je is...? Dan weet je dus ook dat als je het toch doet tegen de uitdrukkelijke afspraak met je partner dan je hem en jezelf dus voor de gek houdt... liegt dus. En je de sigaret boven je relatie stelt... hoe belangrijk is dat dan? Het gaat ook hier dus om vertrouwen. Hypothetisch, als hij vaak met een alcohol kegel thuis zou komen en je hebt hem gezegd dat je dat onacceptabel vindt... Ga je dan niet afvragen of hij je relatie met jou wel serieus neemt. Alcohol kan ook vaak uitmonden in een verslaving, maar hoewel je uiteindelijk wel totaal van de wereld zijn, in eerste instantie weet een alcoholist echt wel dat zelfs een glas alcohol voor alcoholist er al een teveel is. Ik weet dat dit laatste punt veel grijze vlakken kent want in alle gevallen heeft een persoon externe hulp nodig bij het afkomen van zijn/haar verslaving. Maar ik beroep me dan wel degelijk op de voorgaande punten en je (haar) eigen verantwoordelijkheid en dat van haar omgeving.

Haar aseksualitiet was absoluut niet de reden van onze scheiding. Heeft alleen wel bijgedragen aan een geestelijke druk. Maar ik was al geheel ingesteld op zelfbevrediging maar toch ook van mijn zijde geen stiekem overspel of iets dergelijks, hoewel zij wel had aangegeven dat ik dat zonder haar kennis moest gaan doen. Ik heb haar toegezegd dat ik dat niet zou doen.

Ik ben zelf echt niet perfect... ik ben niet godsdienstig (of -opgevoed), maar probeer mijn principes, waarden en normen ten uitvoer te brengen. Ik ben vegetariër (om meer redenen), probeer milieu bewust te leven zover ik dat kan. Ik rook niet en drink zeer zelden of nooit (heel af en toe een slokje wijn uit het glas wijn van mijn ex was nu anderhalf jaar geleden het meeste). Dus ja als je praat over puur theoretisch en expliciet je verantwoordelijkheid en belang van je relatie naast je neerleggen voor een sigaret dan vindt ik dat een uiting van heel erg weinig karakter hebben. En geloof me, mijn ex is een hoogbegaafd en zeer intelligent persoon.

Zeg het maar...

[cirec]

Soms vroeg ze een sigaret aan mij. Als het uitkwam dat ze "weer" rookte (terwijl ze eigenlijk nooit gestopt was) kreeg ik verwijtende blikken alsof ik daar dan wel verantwoordelijk zou voor geweest zijn.

En je voelde je dus toch niet verantwoordelijk? Met alle respect, dat is als je dus daadwerkelijk die sigaret had gegeven - toch dubbele waardes in mijn ogen.
Maar dat is ok in jouw geval, wij kennen elkaar (zeer waarschijnlijk) niet.
Maar zo had ik dus ook te maken met de (dubbele) waardes mijn vroegere vrienden en vriendinnen van mijn ex... en vooral mijn (ex) schoonfamilie.

Ik mis mijn dieren, ik mis mijn partner die mij sturing gaf in mijn leven, ik mis de liefde en de zaken die wij zoveel met elkaar in gemeenschap hadden... en dat..., en het onrecht wat ik vindt dat mij is aangedaan kan ik maar heel moeilijk accepteren. Daarom ben ik dus ook zo vel als andere mensen ook hun verantwoordelijkheid niet willen nemen in deze society.

[Ienepien]

Als iemand "aan de lijn doet" en op een verjaardag komt, waar ze taart tracteren (niet zo'n gekke gedachte, toch?) dan is het aan de persoon zelf om te weigeren of tóch een stukje te nemen.
En je zal zelf wel weten, dat het je "min of meer" opgedrongen kan worden, om het tóch te nemen.
Neem je dus wél, of neem je níet. Dat is dan je eigen verantwoordelijkheid.
En is degene, die het aanbiedt, dan schuldig aan het "overhalen" van de persoon, die de taart neemt? Nee, toch?

Zo ligt het ook met dat roken, vind ik.
Je komt in de verlieding, omdat het aangeboden wordt, en wie is er dan "schuldig"?

[Ereinion]

Als je zegt: Ach kom, neem nog een sigaretje...  Dan ben je zeker wel verantwoordelijk. Maar als de ander om een sigaret vraagt, dan is diegene zelf verantwoordelijk.

[cirec]

Ienepien,
dat gaat wel op als de aanbieder/ster niet van de reden, waarom ze/hij het niet aan zou moeten aanbieden, zou weten. Daarom is jouw voorbeeld niet helemaal goed in mijn opinie. Als Eva niet op de hoogte was dat haar vriendin niet "mocht" roken ook niet. Maar uit Eva's verhaal blijkt dat ze wel degelijk wist van het "verbod". Dan ligt er in mijn opinie dus duidelijk ook een verantwoordelijkheid bij Eva.
De vriendin werd niet alleen in de verleiding gebracht omdat er in haar omgeving gerookt werd (dat die verleiding er is wil ik wel erkennen), maar vroeg er wel degelijk om. Als goed vriendin met de wetenschap dat haar vriendin niet "mocht" roken had ze moeten weigeren.

Een ander ding wat ik wel eens te horen krijg... "ik heb niet gelogen... ik heb alleen niks gezegd..." tja sorry daar kan ik echt niks mee...
Als ik vreemd zou zijn gegaan maar natuurlijk niks gezegd zou hebben, is het dan opeens geen overspel meer?
Mijn ex zei me op het laatst dat ze bang van me was... niet vanwege fysieke angst maar vanwege mijn verbale argumenten... tja dat snap ik wel als je een leven leidt van leugens. "Al is de leugen nog zo snel...."
Daarom wist ik gewoon op een gegeven moment dat ik het al verloren had... ik werd uitgerangeerd... niet meer wenselijk.

[Ienepien]

Het probleem is, denk ik, dat je ex het niet met je eens was, en er eigenlijk niet vanaf wilde/kon.
Je moet er zelf heel goed achter staan, anders lukt het je niet.
En als de partner het graag wil, is bij de meesten geen argument, om er mee te stoppen.

Behalve als ze dat voor jou over had gehad, en dat heeft/had ze blijkbaar niet.

[cirec]

Sorry, ik trek hem toch echt een keertje verder....

Kent iemand die spotjes nog op tv: "Kan ik er wat aan doen?..."
Als het kind van je dochter dus om een stuk taart/snoep vraagt, ondanks dat je weet dat het niet mag, zeg je dus dat het niet jouw verantwoordelijkheid is... Ja ik weet, maar dat is dan een kind en daar moet ik wel.... etc...
Als je weet wat een alcoholist aan schade kan aanrichten als weer aan de drank raakt, dan zeg je dus toch: niet mijn verantwoordelijkheid?
Als iemand met een teveel promillage aan drank op of zelfs dronken is dan laat je hem dus gewoon achter het stuur stappen... niet jouw verantwoordelijkheid...

Natuurlijk is de persoon in kwestie de hoofdverantwoordelijke maar wij als vrienden of volk hebben ook een verantwoordelijkheid.

Dit is precies waarom er zo op tv, radio... gehamerd wordt dat we niet zwijgend toekijken als iemand op straat in elkaar geslagen wordt, als iemand een blikje op straat gooit, als je beste vriend zichzelf weer de fout ingaat door jou of iemand anders om een sigaret te vragen. Ja maar jij rookt zelf ook, toch...?

Kan ik er wat aan doen...? Ik doe mijn best, door er hier in het forum toch ook op te blijven ageren... vervelend als jij dan je ongelijk moet krijgen...
Ben ik een wijsneus - een beterweter.
Kom dan maar met argumenten die ik niet kan weerleggen. Tot die tijd heb ik dus gelijk, niet omdat ik zo nodig gelijk moet hebben want de wereld zou er beter aan toe zijn als we samen met ons allen zouden doen wat juist is en het niet doen uit gemakszucht.

Ter lering en vermaak.

[Ienepien]

Ik denk alleen dat de volhardendheid van jou om het af te keuren niet zo bij je ex was doorgedrongen.
En ook je argumenten tégen waren vast niet zo overtuigend voor haar, dat ze er mee wilde stoppen.
Enigste conclusie hieruit is dus, dat:
--óf je hebt je standpunt niet hard genoeg duidelijk gemaakt,
--óf je hebt je standpunt té hard duidelijk gemaakt (alles wat niet mag is juist lekker),
--óf zij heeft moedwillig jou hiermee willen treiteren omdat ze er toch al geen "weg in zag", en heeft de afstand bewust groter gemaakt.