Stress!

[Eenuh]

Yep, ik heb dus stress. En nog niet een beetje. Ik heb nogal gemakkelijk stress (heb het eigenlijk bijna altijd  ), maar nu is het toch wel heel erg. Zo erg dat ik er echt pijn van heb. Mijn rug doet verschrikkelijk zeer en mijn schouders voelen aan alsof er stenen in mijn spieren vast zitten (ik heb nogal vaker rugklachten enzo, maar deze zijn echt specifiek stress-related en zo vervelend) en mijn longen voelen aan alsof er steeds maar op gedrukt wordt en ik dus niet genoeg lucht binnen krijg.
Slaap heb ik de laatste tijd ook al niet meer veel gezien, en als ik dan eens probeer om vroeger in mijn bed te kruipen, lig ik natuurlijk uren wakker.

Reden van stress? Wel, examens, onder andere. Heb er nog maar twee te gaan, maar het is zo veel dat we moeten studeren dat ik soms denk dat mijn hoofd gaat ontploffen ofzo. En juist voor de examens moesten we al ons praktijkwerk afkrijgen, dus dat waren ook lange dagen vol met stress. De laatste maand van school is er een beetje te veel aan nu; maar het is bijna gedaan, woensdag is mijn laatste examen (mondeling, aiiiii, haat ik!).

Andere reden van stress: mijn oma ligt op sterven. Ze heeft de afgelopen twee-drie jaar veel meegemaakt. Ze heeft een soort van bloedkanker die men niet kan genezen (ziekte van Khaler denk ik ofzo?), een vorm van dementie, heeft haar heup gebroken dit jaar (weet ze trouwens al niet meer, door haar dementie) waardoor ze lang in het ziekenhuis moest en doorligwonden kreeg en ze kon nadien niet meer lopen. Doordat opa niet meer voor haar kon zorgen (ook niet met thuisverpleging) verhuisde ze naar een oudertehuis. Maar ze is alleen maar achteruit gegaan (niet doordat ze daar zat hoor). Eten deed ze bijna niet meer en ze had een hele lage bloeddruk. En sinds donderdag ligt ze in het ziekenhuis met geelzucht; vrijdag kregen we te horen dat haar lever niet meer werkt. Ze kan nu niks meer, niet meer eten en niet meer drinken. Ze ziet er eigenlijk uit als een skelet met wat vel erover, wat er voor zorgt dat ze steeds wondes krijgt (bijvoorbeeld aan de ellebogen van in een stoel met armleuningen te liggen). De dokters kunnen ook geen bloed meer trekken omdat ze geen aders meer vinden, en al het vocht in haar lichaam trekt naar haar benen. Het grootste deel van haar medicatie is al stopgezet, dus eigenlijk is het nu gewoon wachten op dat ene moment... en dat is pijnlijk. Ook al kan het beter nu komen, zodat ze niet onnodig nog moet "afzien" (hoewel ze nooit klaagt van pijn, dus dat geluk hebben we al).



Sorry voor het lange en negatieve bericht, maar had het gevoel dat ik het even van mij af moest kunnen schrijven. Is moeilijk om je op iets te kunnen concentreren (examens) als je gedachten steeds weer bezig zijn met de aankomende dood... Ik ben me denk ik al mentaal aan het voorbereiden, hoewel het nog steeds een enorme klap gaat zijn. Ik vrees trouwens ook (misschien een beetje egoïstisch?) dat ze gaat sterven als ik op vakantie ben in de States in juli en dat ik dan niet op haar begrafenis/crematie kan zijn... dat zou ik zo erg vinden. 

*zucht*

Ik ga maar weer eens verder leren over kunstgeschiedenis. Gaat toevallig ook meestal over funeraire monumenten (dolmen, piramiden, grafheuvels...)...

[Sismo]

  Het is nogal wat, wat je voor je kiezen krijgt...veel sterkte!

[pinky]

Ja, heel veel sterkte. Ik weet hoe het is om stress te hebben en daarbij afgeleid te worden door andere dingen. Maar denk maar zo. Het ergste wat je kan gebeuren is dat je er langer over doet! En in dat geval gaat je geestelijke gezondheid wel voor. desondanks hoop ik voor je dat je het toch haalt. Werk jezelf niet over de kop he? Heeft niemand wat aan. jij niet, je oma niet en de rest van je familie en vrienden ook niet. Oftewel, zorg goed voor jezelf! Heel veel sterkte gewenst. Ik ga voor je duimen!

[petra1963]

Heel veel sterkte gewenst...

[Jovi_Hobbes]

Dat is wel een hoop bij elkaar, zeg. Heel veel sterkte 

[petra1963]

Eenuh schreef: < Ik heb nogal gemakkelijk stress (heb het eigenlijk bijna altijd   ), maar nu is het toch wel heel erg. Zo erg dat ik er echt pijn van heb. Mijn rug doet verschrikkelijk zeer en mijn schouders voelen aan alsof er stenen in mijn spieren vast zitten (ik heb nogal vaker rugklachten enzo, maar deze zijn echt specifiek stress-related en zo vervelend) en mijn longen voelen aan alsof er steeds maar op gedrukt wordt en ik dus niet genoeg lucht binnen krijg.
Slaap heb ik de laatste tijd ook al niet meer veel gezien, en als ik dan eens probeer om vroeger in mijn bed te kruipen, lig ik natuurlijk uren wakker. >

Wat zou helpen voor de fysieke kant ? Hardlopen ? Yoga ? Fitness ? Het klinkt alsof je daar ook behoefte aan zou kunnen hebben om de fysieke stress wat te verminderen...

[Zonnekind]

Ik begrijp je perfect, mijn overgrootmoeder lag op sterven en is ook gestorven tijdens een examenperiode. Ik kon niet naar haar begrafenis gaan omdat ik op die dag ook een examen had. Dat examen afleggen leek mij echt verschrikkelijk, ik had het gevoel dat ik geen afscheid van haar kon nemen. Ik heb dan ook de dag van haar dood een momentje voor mezelf uitgetrokken om te bidden (ben nogal sterk gelovig) en om op mijn manier afscheid van haar te nemen. Als ik een van de dagen erna nog voelde dat mijn gedachten naar haar afdwaalden, legde ik liever mijn boeken even weg om mij echt te kunnen "concentreren" op mijn verdriet om daarna weer met volle moed te kunnen studeren. Ik hoop dat je hier ook iets aan hebt. In ieder geval van mij ook een dikke dikke

Om ook nog heel even over dat fysieke te spreken: ik had vroeger tijdens mijn examens een jockary (hoe schrijf je dat?) Dat is zo een tennisbal aan een elastiek. Ik kon daar al mijn stress op afvuren (ik speelde dan ook ongeveer 3 jockarys stuk elke examenperiode) en voor de rest proberen echt echt volledig te ontspannen. Jezelf een half uur of een uur echt vrij "gunnen"en misschien een ontspannen bad nemen ofzo.

[Eenuh]

Bedankt voor de steun iedereen. 
Op het moment gaat het ietsje beter, maar ik denk vooral dat dat komt doordat ik vannacht (tot 4 uur 's morgens...) een leuk gesprek heb gehad met mijn nicht/goeie vriendin. Ging ook wel over examens, maar op een grappige manier (grappen maken over leerkrachten enzo); was leuk om even wat afleiding te hebben. Ze weet het wel niet van mijn oma, en wilde het ook niet in het gesprek laten opkomen omdat anders de sfeer helemaal zou omslaan.

En voor die stress en fysieke klachten... ik doe normaal twee keer per week aan fitness, maar daar heb ik nu al enkele weken geen tijd meer voor gehad (buiten één fitness-sessie een week geleden ofzo). We zijn dan meestal ook iets meer dan 2 uur bezig, en dat is nu te lang voor mij om weg te blijven van mijn studies (plus ik voel mij daarna ook altijd zo moe). We hebben hier wel een trampoline waar ik af en toe met mijn zus op kruip, of even spelen met de hond, maar uiteindelijk komt de pijn steeds weer terug. Ik vrees dat het enige middel is: minder stress. Maar ja, dat gaat zo maar niet hé. 


Alleszins, na woensdag is al het schoolgedoe voorbij (voor dit jaar dan) en kan ik mij terug met andere dingen bezighouden. Lekker wat creatief bezigzijn met tekeningen ofzo. Kijk ik wel naar uit. 
Nogmaals bedankt lieve mensen!

[Jovi_Hobbes]

Als de stress van de examens weg is zal dat allicht iets schelen en heb je ook meer tijd om op een goeie manier met de andere stress om te gaan. Nogmaals veel sterkte 

[pinky]

Ja en laat ons weten of je het hebt gehaald! Ook succes met je examens!

[Eenuh]

M'n oma is zojuist overleden... 

[Zonnekind]

Dikke
Het is nooit fijn om iemand af te geven maar weet dat ze nu geen pijn meer heeft.

Mijn deelneming

[Sismo]

Veel sterkte, Eenuh...

[petra1963]

Gecondoleerd, Eenuh ! 

[Willem]

Eenuh,

Ik ken de stress zoals jij het beschrijft helemaal..
Velen hier zullen je kunnen vertellen wat ik recent doorgemaakt heb...
In ben in de rouw, en dat is geen theorie: rouw is een proces waarbij die stress ook weer voorkomt, in eindeloze golven...
Wil je een persoonlijk gesprek hierover, mail me dan maar (de persoonlijke berichten, zoals dat heet)