Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Stress!

Gestart door Eenuh, juni 16, 2007, 10:40:47 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

petra1963

Jij ook gecondoleerd, Willem !  :'(
Ik ben niet transgender omdat ik anders wil zijn, maar omdat ik mijzelf wil zijn.. (Loesje)

Jovi_Hobbes

Gecondoleerd Eenuh en Willem...
Is there anybody out there, just like everybody out there?
Just one somebody out there, just like me?

myra


Willem

#18
Beste Avennerkes
Voor het eerst in mijn leven ervaar ik het verschil tussen verdriet en rouw.
Mijn vader stierf in september 2006, een lijdensweg van 2 jaar, die ik van nabij gevolgd heb. Maar mijn vader heeft een rijkgevuld leven gehad, op het einde heeft hij veel pijn geleden, maar hij heeft tot drie maal toe, voordien reeds afscheid genomen. Hij werd 86 jaar. Het is een mooie leeftijd, en een gevuld leven om op terug te zien... ik heb veel verdriet gehad...
Maar toen nu mijn vriendin stierf, was dit leven maar half. 48 jaar, dat is geen leeftijd om te sterven. In de laatste 6 maanden brouwde ze plannen voor de toekomst, genoeg om 30 jaar te vullen... En je bent machteloos. We hielden zo ontzettend van mekaar... Het crisisberaad rond sexuele versus asexuele verlangens, had zich kunnen uitkristaliseren in de tijd..  ALS mijn vriendin gezond was ! Een tijdelijke verwijdering... op haar vraag, en ze calculeerde meteen zelf al in, dat we dan weldra terug samen op reis konden gaan... Weldra... 2008!!??? Maar aal die beschouwingen strookten niet met haar ziekte. Je wordt opstandig, je smijt alles weg, als deze situatie zich voordoet. Mijn vriendin was dronken van het verlangen naar sex, maar de laatse weken, in volle, onhoudbare pijn, steunde ze wel volledig op mij, en toonde ze me opnieuw haar onvoorwaardelijke liefde tot op het moment dat ze insliep...
Alles is te kort, in een leven van 48 jaar. Het verdriet bij mijn vriendin had ik al maanden voor het overlijden, en nu nog. Maar de rouw... dat wist ik niet wat dat echt was. Het is een stress in altijd maar weerkomende golven. Het is innerlijke WOEDE..... Niemand kan die wegnemen... 

Wat hoorde ik vroeger veel theatrale zever over rouw... THEATER!!!? Echte rouw wordt niet op straat getoond. Echte rouw is de diepste betrokkenheid.


Ravotten-Stilte-Denken-Doen
Mogelijk opnieuw zoekend naar een héél sportieve partner

petra1963

Nogmaals gecondoleerd, Willem..Het is een vreselijk verlies...

Ja, rouw..rouw keert je helemaal binnenste buiten, om het zo maar te zeggen. En wat er bij diepe rouw allemaal in een mens boven komt, en met een mens gebeurt...Die emoties kun je niet 'met mes en vork eten'...
Ik ben niet transgender omdat ik anders wil zijn, maar omdat ik mijzelf wil zijn.. (Loesje)

Zonnekind

Je hebt het mooi verwoord Willem. Ik heb het gelukkig nog allemaal niet moeten meemaken maar je omschrijving lijkt me duidelijk en begrijpbaar. Ik hoop dat je toch ergens steun in kan vinden om dat rouwproces iets makkelijker te verteren.
Hoe beter men de mensen kent, hoe liever men de dieren ziet.

Stev

Beter laat dan nooit... Gecondoleerd beide!

Citaat van: Eenuh op juni 17, 2007, 04:43:22 PM
Alleszins, na woensdag is al het schoolgedoe voorbij (voor dit jaar dan) en kan ik mij terug met andere dingen bezighouden. Lekker wat creatief bezigzijn met tekeningen ofzo. Kijk ik wel naar uit.  :)

Ben je intussen aan wat leuke dingen begonnen, Eenuh?
Een grens is eigenlijk een wens om verder te gaan (Loesje)

Ienepien

En hoe is het met de examens afgelopen? Kon je het wel aan in die moeilijke tijd? :knuffel: