Tweestrijd: opluchting of probleem

[Wiepje]

Wat een opluchting en tegelijkertijd wat een probleem! Ik ben blij dat ik naast alle porno(!?) en vage hulpsites (jeuk!) ook jullie forum heb ontdekt. Blij omdat ik nu zie dat wat ik ervaar werkelijkheid is, dat het niet alleen in mijn hoofd leeft, dat wij niet de enige zijn die met dit 'probleem' kampen, dat het niet aan mij hoeft te liggen, dat het geen gebrek aan liefde blijkt te zijn en dat een mooie en oprechte relatie mogelijk is zonder seks (blijkt uit veel van jullie verhalen). Wat een probleem, want het is dus niet oplosbaar en de zeepbel van 'geduld is een schone zaak' is doorgeprikt.

Mijn of eigenlijk ons verhaal hoef ik niet te vertellen want Tantalus heeft alles al perfect verwoord in 'De waanideeën van een man" oke ik ben een vrouw, maar dat lijkt nu hier geen verschil te maken en wij hebben nog geen relatie van jaren, maar misschien valt juist daardoor op dat seks geen deel uit maakt van 'ons'.
Ik wilde me graag bekend maken in plaats van alleen rondhangen als ik op zoek ben naar een plek voor mijn hersenspinsels. Bovendien ben ik natuurlijk op zoek naar een oplossing of een compromis of manier om om te gaan met iemand waar ik dolverliefd op ben, waar ik de rest van mijn leven van wil houden, maar die verstijft als ik hem wil vasthouden, die gruwt van een intieme kus en die me niet af en toe zó kan vasthouden dat ik daarvan tot rust om.

Voor de duidelijkheid: ik zie het absoluut niet als zijn probleem, maar iets als waar wij iets mee moeten. Echter dat 'wij iets mee moeten' komt neer op mij, want niet alleen 'het (niet) hebben van seks' is een probleem, voor mij is de onmogelijkheid het er over te hebben een veel grotere molensteen om mijn nek. Ik zit met vragen, frustraties en ik kan ze niet bespreken. Dus de man waar ik voor wil zijn, zit ik lichamelijk in de weg (want het spijt me enorm en ik voel me rot, maar ik moet hem gewoon af en toe even aanraken), ook ben ik die drammer die van dit onderwerp een probleem maakt door het 'steeds weer' ter sprake te brengen.
Terwijl ik dit schrijf voel ik mijn boosheid weer opkomen want ik denk (!) me te kunnen voorstellen hoe het voor hem voelt (ieder woord hierover is te veel en iedere aanraking wekt de suggestie dat er meer zou moeten en is dus ook te veel, waarom richten we ons niet op de enorme hoeveelheid leuke en goede dingen?) tegelijkertijd voel ik hoeveel geduld ik probeer te hebben, hoe weinig ik ervan begrijp, hoe graag ik het anders zou willen, hoe het negeren/doodzwijgen me frustreert, hoe ik mezelf en vooral hem in de weg zit door hier iets mee te moeten.

En dan de fase waarin we zitten. Ik heb de indruk dat er heel veel mogelijkheden zijn rond aseksueel zijn. Of je bent het gewoon- altijd zo geweest, wordt nooit anders-, of er is iets fysiek/psychisch dat een seksuele behoefte in de weg zit. Voor ik me kan neerleggen bij een de situatie als de eerste en kan zoeken naar een compromis in zo'n soort relatie, wil ik graag uitsluiten dat er iets in de weg zit.
Mijn lief claimt bindingsangst en verlatingsangst te hebben. Dat heb ik nooit zo gemerkt en herken ik bij hem niet als probleem. Wel zie ik dat zijn angst voor praten over moeilijke onderwerpen heel erg ver gaat en merk ik dat hij in zijn hoofd erg ver kan doordraaien als hij worstelt met iets.
Zit daar misschien iets wat intimiteit in de weg staat? Is hij inderdaad bang controle te verliezen, iemand te dicht bij te laten etc.? Ik leef met de hoop dat als dat zo is, iemand ons moet kunnen helpen. Hebben jullie tips? Een goede -loog? Heeft iemand ervaring met Anna-zorg (www.annazorg.nl een hulpsite)?
Blijken er geen obstakels te zijn, dan is de aseksualiteit dus een feit en moet ik (we dan toch misschien?) een weg vinden om hiermee om te gaan en te voorkomen dat dit een probleem blijft (al zal het nooit weg gaan).

Helaas ziet het er nu uit als een weeklaag van een gefrustreerd type. Dat heeft met de timing te maken. Ik ben geloof ik in een soort rouwproces gevallen en probeer afscheid te nemen van iets dat voor mij de relatie nog beter kan maken. Het spijt mij, we hebben beslist juist heel veel goede momenten en leuke dingen.
De woorden zijn van Tantalus maar voor de goede balans herhaal ik ze, want ook mijn lief "is de prijs waard"!
Nooit eerder ben ik zo blij geworden als iemand de kamer binnenloopt, als iemand al knutselend met twinkelde oogjes de zon laat schijnen of al kokend rust in huis brengt en pratend de wind laat waaien.

[Jovi_Hobbes]

Welkom hier Wiepje 
Ik denk dat je heel goed de twijfels, frustraties en moeilijkheden hebt verwoord van een seksueel persoon die een relatie heeft met een aseksueel persoon. Dit forum bestaat nu al een tijdje en één ding is wel duidelijk geworden: er is geen eenduidige oplossing voor het probleem. Wat echter voor mij ook wel duidelijk is geworden is dat communicatie één van de belangrijkste dingen is in dit geval. Het lost het probleem niet op, maar door echt met elkaar te communiceren is het misschien mogelijk om toch kleine oplossingen te vinden, gewoon omdat je dan van elkaar weet wat iemand het ergste mist of wat iemand echt totaal niet kan verdragen.
Uit jouw verhaal begrijp ik dat praten over het probleem niet altijd even gemakkelijk is en omdat je ook naar -logen vraagt, vroeg ik me af of het misschien een goed idee is om met een seksuoloog te praten. Dan kunnen julllie in ieder geval gericht met elkaar communiceren en wie weet lijdt het ook nog tot mogelijke oplossingen. Ik vraag me alleen af of je partner dat ook zou willen, want uit je verhaal blijkt dat hij er liever niet te veel over praat.

Er zwerven hier wel meer partners van... rond. Misschien heb je er iets aan om eens contact met hen op te nemen?

[Wiepje]

Bedankt Jovi! Ik zat echt te wachten op een reactie want voelde me even bijzonder alleenig:-\
Inderdaad -loog als in psycho- of sekuo- maakt me niet uit. In ieder geval moet het iemand zijn met wie je een 'vertrouwensklik' (afschuwelijk woord maar het geeft het beste weer wat ik bedoel). Helaas zit er hier in de verre omtrek maar een seksuoloog en na een vaag telefoongesprekje heb ik maar afgezien van een afspraak met hem. Dus het wordt de psycholoog ben ik bang. In mijn drift om iets te doen mijn mijn onrust rond dit thema heb ik al een afspraak gemaakt. Lief is het daar schoorvoetend mee eens, maar wil er niets over horen/weten (ik heb de afspraak maar op een briefje doorgegeven ). Geen idee dus of dat iets op gaat leveren. Want tja, daar zul je uiteindelijk wel echt moeten praten en geen idee of hem dat gaat lukken.

Morgen lekker op vakantie hopelijk spoelt dan wat frustratie weg.

[Jovi_Hobbes]

Het zal in het begin denk ik heel moeilijk zijn, maar wie weet, misschien heb je inderdaad die klik met die psycholoog en gaat het jullie echt helpen.
Veel sterkte en natuurlijk een heel fijne vakantie! 

[Tantalus]

Beste Wiepje, van mij ook 

Ik herken heel veel van wat je zegt. Eva wil eigenlijk ook liever niet praten over "ons probleem(pje)". En als ik het steeds aan moet blijven dragen ben ik de boeman, en/of voel ik me de drammerd.

Ik ben nog altijd op zoek naar de juiste balans tussen "drammen" en ach, laat nog maar een paar weken zitten. En het rouwproces komt me ook heel bekend voor, hoewel ons seksleven wellicht nog niet helemaal dood is, maar dan toch wel op het sterfbed ligt.

Ik hoop dat je de kracht en de wijsheid weet te vinden om een manier te vinden om gelukig te zijn

Groet,

Tantalus

[Thiotric]

Dag Wiepje,

Ik zou in herhaling vallen als ik hier op je berichten reageer ( die kan je desgewenst wel terugvinden) , maar wou je toch sterkte wensen, en als je ziet dat er hier toch heel wat koppels zijn die al heel lang bijeen zijn, misschien is dat wat troost bij je rouwproces...  keep the faith!!!

[Wiepje]

Bedankt voor jullie reacties. Het helpt of geeft in ieder geval wel een begrepen gevoel. Zeker dat 'de drammer' en boeman zijn, is herkenbaar. Lastige en rottige positie!

[Ereinion]

Welkom Wiepje!

Stukje  ?

Zeker dat 'de drammer' en boeman zijn, is herkenbaar. Lastige en rottige positie!

Ik wordt altijd een beetje boos als ik lees dat jullie drammers zouden zijn, omdat je er over wilt praten. Ik ben dus aseksueel en heb een relatie met een seksuele man. Natuurlijk ben ik het gepraat wel eens beu, maar het is zo ontzettend belangrijk. Ik kan mijn vriend niet beschuldigen van drammen als hij verteld hoe hij zich voelt, ik ben juist blij dat hij me in vertrouwen neemt. En alleen door te praten kun je misschien tot oplossingen komen. Het zou een probleem moeten zijn van beide partners, want je zitten samen in een relatie, maar door te zwijgen zadel je je (seksuele) partner op met de problemen.  Terwijl die er al erg genoeg onder lijdt.

Ik hoop dat het gesprek met de -loog de stilte gaat verbreken. Ik wens jullie alle liefs en sterkte!

Nooit eerder ben ik zo blij geworden als iemand de kamer binnenloopt, als iemand al knutselend met twinkelde oogjes de zon laat schijnen of al kokend rust in huis brengt en pratend de wind laat waaien.

En wat geweldig mooi gezegd, ik hoop dat mijn vriend ooit dit soort dingen over mij zegt.

[Wiepje]

Hmm heerlijke taart serveren jullie hier!

Toch voelt het wel zo (drammen) het lijkt erop alsof het voor aseksuelen makkelijker is dit onderwerp te negeren. Ik vind het ook niet makkelijk of leuk om over dit onderwerp te praten, maar het is iets dat ik onmogelijk kan blokkeren. Dan lijkt praten over hoe, wat en misschien in het begin waarom, de enige oplossing. Hoe rot ook... Maar helaas 'mijn ander ik' denkt daar duidelijk anders over

"En wat geweldig mooi gezegd, ik hoop dat mijn vriend ooit dit soort dingen over mij zegt."
Nou ja, zo voelt het voor mij op de momenten dat ik dat gat in mijn hart kan negeren

[Little_Lady]

Praten is idd superbelangrijk, ook al merk ik zelf dat ik vaak blokkeer. Het zijn nu eenmaal geen dingen waar je partner blij van wordt, althans, ik vraag me af of hij het ooit echt zal begrijpen. Mijn vriend heeft nog steeds hoop, ikzelf vind dat wat moeilijker..

[Wiepje]

Ja, blokkeren is het juiste begrip. Ruzies die wij hebben zijn een direct gevolg van blokkeren en hebben niets met de inhoud te maken, want zover komen we niet eens. Bovendien geloof ik niet dat ik boos word om iets als (geen) seks. Ik word wanhopig van de onduidelijkheid en woedend over leegte. Juist dat niets meer (kunnen) zeggen tot de ander boos wordt, maakt dit tot zo'n ongelofelijk beladen onderdeel van ons leven.

[Ereinion]

En daar moet je dan weer eerst doorheen.

[Wiepje]

Dat is een feit, maar nu heb ik het idee dat ik het alleen moet doen en dat maakt me wel wanhopig moet ik zeggen. Maar zo te horen ben ik ook daarin weer niet alleen. Gedeelde smart is nog meer gedoe in de wereld?

[Ienepien]

Nee hoor, gedeelde smart is halve smart. Niet iedereen is volmaakt (ik denk NIEMAND) Lucht je hart, en deel je frustraties. Niks erg. Bij ons ben je welkom.

[Ereinion]

Heel goed gezegd, Ienepien.
Ik sta volledig achter je, Wiepje!