Hoi, ik zag een reclame voor deze site voorbij komen waar aseksueel ook expliciet benoemd wordt :)
https://www.komteenmensbijdedokter.nl/
"Elke dag zit de wachtkamer van de dokter vol met mensen: mannen, vrouwen, homo's, lesbiennes, hetero's, bi's, trans personen, intersekse personen, aseksuelen... Allemaal hebben ze recht op zorg die bij hen past, maar door onwetendheid, schaamte en verkeerde aannames krijgen ze die niet altijd. Samen kunnen we daar iets aan doen. Laat zien wie je bent, zodat je de zorg krijgt die bij jou past. Ontdek op deze website wat jij kan doen!"
https://www.youtube.com/watch?v=VwBdmkLoRxk
Wat een mooi initiatief :klap:
Aseksualiteit wordt zelfs op meerdere plekken op de site genoemd, mooi dat we zo volledig meegenomen worden :cheerleader:
Wat zijn jullie ervaringen mbt. vertellen over aseksualiteit als je bij een zorgverlener bent? Bij mij is het nog nooit relevant gewest voor de klachten die ik had dus ik heb het ook nooit verteld.
Dat hangt er vanaf wat voor zorgverlener. Ik heb een therapeut gehad die het eerst leek te accepteren en aan te nemen dat ik het inderdaad ben, maar die later allerlei vragen begon te stellen waarmee het het in twijfel trok en opmerkingen begon te maken als: 'Dan ben je eigenlijk nog een heel jong meisje!' en 'Weet j , je kunt beter een natuurtype als partner zoeken, die geitenwollen sokken zijn vaker aseksueel'. Dus in die zin ben ik er wel tegenaan gelopen. Bij dokters nooit, het is nooit een issue geweest. Ik heb het nooit verteld, niet aan gedacht en ik zie er ook geen reden toe. Ook niet bij uitstrijkjes en dergelijke.
Trouwens, ze geven ook nog eens een correcte beschrijving van aseksualiteit. Ze zeggen niet dat aseksuelen nooit behoefte hebben aan seks. :)
https://www.komteenmensbijdedokter.nl/waarom-deze-campagne/begrippenlijst/
In de site en de info erop ga ik me nog inlezen, maar erg fijn dat er zoiets is. De definitie waar Koffie naar linkt, doet ook mij deugd. Dank je voor het delen, Briggy!
Citaat van: AceVentura op april 18, 2019, 03:34:13 PM
Wat zijn jullie ervaringen mbt. vertellen over aseksualiteit als je bij een zorgverlener bent? Bij mij is het nog nooit relevant gewest voor de klachten die ik had dus ik heb het ook nooit verteld.
Ik was eind twintig toen ik bij een gynaecoloog zat voor een spiraaltje. Toen ik zei dat ik maagd ben (wat relevant was) viel er even een stilte, waarna er gevraagd werd of ik klachten had over mijn seksleven. Ergens kan ik wel bedenken dat dat een relevante vraag was ivm dingen als vaginisme enzo, maar ik voelde me heel ongemakkelijk en niet goed serieus genomen.
Ik heb mijn gebrek aan behoefte aan seks met een hulpverlener (psychotherapeut) gedeeld. Op zich altijd het gevoel gehad dat ze goed luisterde en vooral geen oordeel had. Ik heb veel aan mijn gesprekken met haar gehad in andere thema`s, maar ten aanzien van a seksualiteit (dat begrip is nooit genoemd) leek ze toch uit te gaan van `het gemiddelde` en was haar hulp gericht op het wel kunnen genieten van seks. Ze zij ook vaak dat het iets was waar ik me aan over zou moeten geven en dat het genieten dan vanzelf wel komt...
Dat gebeurde dus niet en leek ze moeilijk te kunnen begrijpen. Ik heb zelf ook gedragswetenschappen gestudeerd en werk als kinderpsycholoog-orthopedagoog met heel jonge kinderen, dus heb hier zelf niet mee te maken in mijn werk. Maar wat ik wel weet vanuit de studie is dat er vooral aandacht is voor behandeling van stoornissen en symptomen en daarnaast is er een beetje aandacht voor veel voorkomende gebeurtenissen-situaties die aan symptomen ten grondslag kunnen liggen, zoals scheiding ouders, mishandeling, rouw e.d. De minder vaak voorkomend gebeurtenissen die voor psychische klachten of een hulpvraag kunnen zorgen (zoals een specifieke cultuur waarin je opgroeit of bijvoorbeeld a seksualiteit dat voor onzekerheid, eenzaamheid e.d. kan zorgen) komen in de hele opleiding niet voor. Dan betekent het dus dat de psycholoog zijn eigen kaders volledig moet kunnen loslaten en zich in moet kunnen leven en zelf moet verdiepen in dit soort dingen om de ander te begrijpen.
Mijn ervaring is dat het heel vervelend is dat je merkt dat een hulpverlener zich niet verdiept in jou situatie. Als een therapeut bijvoorbeeld vraagt `hebben jullie al bij elkaar geslapen` terwijl ik de vorige keer aangaf hoe ik seksualiteit ervaar en wat voor mij `normaal` is, dan voel ik me totaal onbegrepen. Dan laat ze haar vraag namelijk niet aansluiten op mijn `normaal` maar op haar eigen normaal.
Was nooit relevant. Ook nooit behoefte aangehad.
De eerste afl van de podcast is al interessant! Ben benieuwd naar de volgende :)
Echt een goede campagne :D
Helaas geen goede ervaringen gehad met mijn (gelukkig inmiddels ex-)huisarts.
Vorig jaar probeerde hij me te "stallen" bij een hulpverleningsinstantie die vooral is gespecialiseerd in persoonlijkheidsstoornissen, vooral gezien vanuit forensisch perspectief. Geweldig, hij maakt gebruikt van de definitie in de DSM-IV, waar aseksualiteit nog als persoonlijkheidsstoornis wordt gezien. In 2018 heb je volgens mij toch echt geen excuus meer om de DSM-V niet te gebruiken, die is al in 2013 uitgekomen. >:( :banghead:
Dit jaar kwam hij met het volgende: je MOET toch echt wel een seksuoloog gaan opzoeken hoor! Die opmerking kwam totaal uit het niets, en was totaal niet relevant voor de hulpvraag die ik op dat moment had. Helaas was ik op dat moment niet bijdehand genoeg om te antwoorden dat conversietherapie niet meer van deze tijd is. De Tweede Kamer wil het zelfs strafbaar maken. Voor wie belangstelling heeft, het betreffende kamerstuk: https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/2308be9d-8ad1-4fab-8c9c-c018b85409ae (https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/2308be9d-8ad1-4fab-8c9c-c018b85409ae)
Op dit moment zit ik in therapie (ik ben weggepest op mijn werk) en geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om dit onderwerp daar aan te gaan snijden.
Shit, dat was dan een onaangenaam jaar, Uffie, met zoveel miskenning, en sturing naar een richting die je helemaal niet wilt. Goed dat je op jezelf past in je huidige therapie! Niemand mag gedwongen worden om uit welke kast dan ook te komen.
Sterkte, de komende tijd! :hart1:
Wat een verhaal Uffie :knuffel:
Je hebt op QaZ wel eens wat verteld, maar als je het zo bij elkaar zet is het toch best een bizar verhaal.
Hopelijk gaat de therapie die je nu krijgt je helpen :cake: :cake: :cake: :cake:
Ik wist niet eens dat in de oude DSM aseksualiteit als stoornis werd gezien. Sterker nog, ik had geen idee dat het erin benoemd was. En ook niet dat dat in de opvolger ervan niet meer als stoornis genoemd staat, wat natuurlijk een enorme vooruitgang is!
Ik kan me voorstellen dat je oppast met uit de kast komen in je huidige therapie. Aan de andere kant, het is wel wie je bent en als dat een rol speelt in mogen zijn wie je bent, waar therapie toch op gericht zou moeten zijn, dan houd je wel iets van jezelf achter. Althans, ik zou dan het gevoel hebben dat ik mezelf moest inhouden of zo. Dat ik niet mezelf kon zijn.
Wat niet wil zeggen dat ik vind dat je het moet zeggen hoor, dat doe je alleen als je daar zelf aan toe bent.
Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties! :grouphug:
Een wijze les die ik al in therapie heb geleerd: als je er geen last van hebt, niets aan doen!
Zelf heb ik er geen last van dat ik aseksueel ben, het is de omgeving die moeilijk doet". Maar als die allemaal in therapie moeten, wordt het zorgstelsel helemaal onbetaalbaar vrees ik. ;)
Vroegâh, toen de term nog niet bestond, probeerde ik het wel eens aan vriendinnen uit te leggen, hun reactie varieerde van "Trumpen" (ik zeg dit niet maar X vindt het belachelijk) tot ronduit "shamen" in groepsverband. Dat laatste van een "vriendin" die zichzelf promootte met: ik kom altijd op voor de underdog. Yeah right.
SwankIvy verwoordt het uitstekend in deze video: https://youtu.be/Jcuas_fOfuA (https://youtu.be/Jcuas_fOfuA)
Citaat van: Koffie op december 10, 2019, 07:32:14 PM
Ik wist niet eens dat in de oude DSM aseksualiteit als stoornis werd gezien. Sterker nog, ik had geen idee dat het erin benoemd was. En ook niet dat dat in de opvolger ervan niet meer als stoornis genoemd staat, wat natuurlijk een enorme vooruitgang is!
Dat is toen nog best een dingetje geweest. In DSM-IV stond HSDD (daar vind je hier ook nog wel het nodige over) en onder die definitie paste aseksualiteit ook. Het stond dus niet letterlijk "aseksueel is een stoornis", maar de "symptomen" werden gekoppeld aan HSDD. De belangrijkste toevoeging in DSM-V is (voor ons in ieder geval) dat iemand die zich als aseksueel identificeert niet als zodanig gediagnosticeerd kan worden. Meer daarover (Engelstalig) kan je hier vinden:
http://wiki.asexuality.org/Asexual_history#Asexuality_and_HSDD_in_the_DSM
http://www.asexualityarchive.com/asexuality-in-the-dsm-5/
Citaat van: Uffie op december 10, 2019, 08:01:13 PM
Een wijze les die ik al in therapie heb geleerd: als je er geen last van hebt, niets aan doen!
Zelf heb ik er geen last van dat ik aseksueel ben, het is de omgeving die moeilijk doet". Maar als die allemaal in therapie moeten, wordt het zorgstelsel helemaal onbetaalbaar vrees ik.? ;)
Dat zijn mooie lessen Uffie :klap:
Citeer
Vroegâh, toen de term nog niet bestond, probeerde ik het wel eens aan vriendinnen uit te leggen, hun reactie varieerde van "Trumpen" (ik zeg dit niet maar X vindt het belachelijk) tot ronduit "shamen" in groepsverband. Dat laatste van een "vriendin" die zichzelf promootte met: ik kom altijd op voor de underdog. Yeah right.
Wat een nare reacties >:(
Dat zijn zeker wijze lessen, Ace. Ik bedoel maar, dan kan ik me er net zo goed druk om maken dat ik linkshandig ben. Terwijl dat als voordeel heeft dat ik in spiegelschrift kan schrijven. ;D Hoe men over linkshandigen dacht is trouwens vergelijkbaar met die van LHBTIQA+ mensen. ::)
(https://pics.me.me/our-choice-of-lifegtyle-but-ive-been-this-way-the-12513867.png)
En die reacties zijn zeker bijzonder "charmant".
@Koffie, ik heb nagedacht over wat jij zei over een deel van jezelf achterhouden. Dat doe ik uit zelfbescherming. Zeker in het huidige (politieke) klimaat waar onbeschoftheid, en erger, de maatstaf is.
Waar ik wel meer in zie is educatie bij in de (geestelijke) gezondheidszorg. Maar dat wil ik dan niet doen in de hoedanigheid van patiënt. Uit ervaring heb ik geleerd dat dat in je nadeel werkt. En aangezien ik ook groepstherapie heb, met een aantal Haagse Harries (en Harriettes) vrees ik dat ik overstelpt wordt met mannelijke (en misschien ook wel vrouwelijke) aandacht "ter genezing". Nee dank u.
Wat :o ben je LINKSHANDIG :o ;)/me is vooral rechtsonhandig en links nog onhandiger ::)
Iets serieuzer is ook tegen die aard in gaan schadelijk, net zoals ingaan tegen je seksuele/romantische geaardheid, dus wat dat betreft is die vergelijking zo gek nog niet.
@Uffie: Dat kan ik begrijpen. Soms is het ook beter een stukje van jezelf achter te houden, om jezelf te beschermen. Met diverse dingen in het leven doe ik dat zelf ook wel. Doorgaans spreek ik me uit op het moment dat ik het gevoel heb dat het niet meer klopt wat ik doe, maar dat moet dan wel voldoende veilig voelen, want zeker, je moet jezelf beschermen. Mijn ervaring is dat therapiegroepen juist best heftig zijn. Voor je het weet heb je een hele soap en daar wil ik persoonlijk geen deel van uitmaken. ;)