het belangrijkste in een seksuele - aseksuele relatie: erover praten!

[YM]

Hoe reageerde je vrouw op die tekst?

Van in het begin tot vrij recent was het gewoon een houding van "nou ik ben zo, sex is toch goed, of niet" Dus totale "ontkenning" of interesse in sex. Al die jaren was dat dus: zolang we er niet van spreken, hebben we er geen last van. Na mijn persoonlijke inzinking, is er toch een soort reactie gekomen. Opeens werd er meer geluisterd, werd het penisboek van Goedele aangekocht, enz.... Dus kwam er ook meer begrip van haar. Op zich vond ik dat heel fijn en dacht ik dat er toch hoop zou zijn. Natuurlijk eens zo, altijd zo en is er uiteindelijk niet veel veranderd. Alleen ik ben veranderd. Ik heb veel bijgeleerd, heb veel forums afgedweild en uiteindelijk wat ik al jaren vermoedde is nu ook op internet, dankzij jullie site. 

Terug naar de vraag. Mijn vrouw interesseert zich uiteindelijk niet hoe haar seksualiteit is. Ik heb veel getuigenissen hier op jullie site gelezen van mensen (a-seksuelen) die een antwoord zochten naar hun seksualiteit omdat hun relaties eronder leden of toch moeilijk waren. Mijn vrouw dus niet. Zij heeft er geen last van, enkel als ik soms "moeilijk" doe omdat ik nooit tevreden ben. Dus de omgekeerde wereld. We kunnen over alles praten maar daarover niet dus. Ze voelt zich direct aangesproken alsof ze geen goede vrouw is. Dus zo'n gesprek is geen gesprek. Misschien had ik geweten want ik nu weet, door jullie info, had mijn leven anders geweest. Daar is het nu te laat voor.

Wat ik nu wel begrepen heb, dankzij dit forum nog extra onderlijnt,
dat als ze wilt vrijen dit een mooi gebaar is van haar (met liefde door haar gegeven),
dat mijn persoonlijke verwachtingen wat sex betreft realiseerbaar zijn en niet op puberale fantasieën berusten, (mijn vrouw zegt steeds dat dit niet mogelijk is, of enkel bij "hoeren")
dat er geen verandering in haar seksualiteit te verwachten valt (iets wat ik jaren had gehoopt) omdat dat nu éénmaal deel uitmaak van haar totale zijn.

Dus komen we terug op de hamvraag "is mijn relatie "dat" waard", maar om een volwaardige sexuele relatie te moeten hebben moet ik zoveel opgeven!! Ik zou een goede relatie moeten opgeven om daarna van nul te moeten herbeginnen om compleet gelukkig te kunnen worden in een andere relatie waar sex geen breekpunt zou zijn. Ik vind dat niet fair. 

Het enige wat echt wringt, is dat ik mij bedrogen voel in onze relatie. Toen we in het huwelijk traden had sex integraal deel moeten uitmaken van onze relatie. Niets wees op haar houding tegenover sex, sex had geen breekpunt mogen zijn. En toch zou ik mij rot voelen mocht ik haar hiervoor moeten verlaten.


YM 

[Ienepien]

Inderdaad. Je weet nu wat je hebt aan haar (alles buiten de sex om, bedoel ik) en zie dat maar eens bij een ander ook zo te krijgen. Je hebt toch samen een heleboel beleefd, en de herinneringen, de gezamenlijke kennissen, vrienden, familie, dat zou je allemaal op moeten geven. Om weer helemaal opnieuw te beginnen? Dan moeten er toch op andere vlakken ook spanningen zijn, wil je dat wat je hebt allemaal opgeven.
Ik wens je veel geduld om alles te overdenken.

[tisiphone]

wij praten ook wel over seks, en eigenlijk automatisch ook veel over geen- seks.
ik vind ook wel dat je eigenlijk het moet kunnen afdwingen om te praten, maar er aijn natuurlijk verschillende manieren.   Zo'n onderwerp is namelijk nogal gevoelig, dus je moet elkaar wel een beetje de tijd geven. op sommige vragen heb je misshcien geen pasklaar antwoord.  soms is het misschien betrer het onderwerp even te laten rusten, en er daarna eens op terugkomen.
Ik denk wel dat het voor beide partners belangrijk is van aan te geven dat je écht nog wel verder wil praten (als dat tenminste zo is), maar dat het nu gewoon even te pijnlijk en te moeilijk is...
ik probeer het tenminste zo te doen... en dan in tussentijd voor me zelf eens nakijken wat ik ert nu precies van vind... en hoe het komt dat ik dat vind... is moeilijk

[YM]

Om weer helemaal opnieuw te beginnen? Dan moeten er toch op andere vlakken ook spanningen zijn, wil je dat wat je hebt allemaal opgeven.

Dank voor je knuffel. 

Hoe raar dat het ook mag klinken zijn er op andere gebieden geen echte spanningsvelden. Die zijn ook in de loop van de jaren weggewerkt. Uiteindelijk zijn die allemaal besproken geraakt. We zijn een beetje zoals de vorming van de Belgische regering. Alle verschillen zijn weggewerkt, nu blijft nog slechts de enige echte splijtzwam over.

Wat betreft opnieuw beginnen. Ooit vroeg mijn vrouw of ik ooit zou hertrouwen indien ze voortijdig zou overlijden. Ik heb daarop geantwoord. Nooit meer, ik heb al genoeg gegeven. Zo voel ik mij ook, helemaal emotioneel uitgewrongen. Steeds op de tippen van je tenen staan is oververmoeiend.

YM

[Ienepien]

Dank voor je taart.

Gelukkig, dat het voor de rest wel allemaal goed gaat. 

Veel sterkte, en laat alles nog eens de revue passeren. Lees alles nog eens door.
Soms dringt iets niet goed tot je door, omdat er andere belangrijke dingen instaan, waar je op reageert, en de minder belangrijke dingen vergeet je dan. Als je ze dan nog eens leest kan het zijn, dat er zomaar weer een kwartje valt.

[Moi]

De hamvraag:
wat is dan de oplossing ?  HOE ga je er dan concreet mee om, met dat verschil ?
Want de oplossing, het concrete, moet toch wel het doel zijn van dat praten. Praten om te praten lijkt me zinloos.
Doorgaans lijkt er maar één richting te bestaan: de asexuele partner moet "het" proberen, moet doen alsof hij een beetje sexueel kan worden. Moet 'tenslotte' in therapie (zinloze, maar kom...)

Beste Willem,

Hier wat woorden van de sexuele in de seks/aseks relatie... Pfff... Ik moet zeggen dat ik al eerder wat van je berichten heb gelezen en dat ik van mening ben dat je wel heel erg zwart wit denkt... Een beetje "het slachtoffer" bent... Daar kan ik mij dus absoluut niet in vinden... Vaak kom je heel negatief over wat betreft de sexuele kant van een persoon of een relatie...
Praten om te praten heeft wel degelijk zin, voor jou is het waarschijnlijk enorm duidelijk waarom jij voelt wat jij voelt... Das je goed recht begrijp me niet verkeerd... Maar voor je (eventuele) partner is dit vaak alles behalve duidelijk... Je wilt niet weten hoeveel vragen er zijn, onbegrip, wanhoop en verdriet... Seksuele gevoels... Ok je word er mee geboren of niet, maar nu even van mijn kant... Ik ben dus geboren met seksuele gevoelens... Mijn hoofd en lichaam geven regelmatig aan dat ik daar behoefte aan heb... Helaas zit er geen knopje ergens op mijn hoofd of rug waarmee ik dit uit kan zetten...
Ik begrijp heel goed dat het voor de asexueel heel lastig kan zijn steeds te moeten praten over een gevoel dat je niet hebt maar het is naar mijn mening minstens net zo pijnlijk om hier over te praten wanneer je deze gevoles wel hebt...
En dat er maar 1 richiting is... Dat vind ik nog wel het ergste om te lezen... Je moet goed begrijpen dat de sexueel zijn/haar gevoelens continue, misschien zelfs wel een leven lang opzij moet zetten... Daar is heel veel liefde en begrip voor nodig!
Als er gedwongen word tot seks is dat niet gezond... Maar er zijn ook een hele hoop andere manieren om elkaar liefde te geven dan maar seks te forceren... Je kunt elkaar ook masseren, knuffelen, een kusje geven hier en daar, elkaar strelen, samen wandelen hand in hand... Seks is niet alleen sex, sex is een stukje liefde en die kun je bv ook op bovenstaande manieren laten zien... Zo word de asexueel niet gedwongen tot wat hij/zij niet wilt en de sexueel heeft toch meer het idee dat er wel degelijk liefde is...

[Ereinion]

 

Ik zie het natuurlijk vanuit de andere kant, maar ik ben het helemaal met je eens.

[Moi]

JA praten is het belangrijk en is uiteindelijk ook het enige dat nog bestaat.
Ruzie maken of mokken is de problemen gewoon niet bespreken.

Maar ik ben helaas tot het punt gekomen dat ik vaststel dat waarover ik spreek (sexueel genot) een totaal onbekend begrip voor mijn vrouw is. Nu is het mij totaal doorgedrongen en ervaar ik dat we naast elkaar spreken. We hebben veel begrip voor elkaars visie hieromtrent maar we spreken over gevoelens, over ervaringen, over behoeftes waar de andere geen flauw benul van heeft. Het is pijnlijk om vast te stellen dat al je gepraat niet zijn doel bereikt. Ik vergelijk dat met het proberen uit te leggen aan een overtuigde moslim hoe een varkenslapje smaakt. Hij zal wel iets begrijpen maar dat zal nooit hetzelfde als het zelf ervaren.

Sorry mensen, maar praten helpt zoals een pijnstiller neemt het symptoom weg maar niet de ziekte.

YM

Jeetje wat moeilijk voor je zeg  Soms heb ik ook echt het gevoel dat jij benoemd... Had je dit maar geweten want dan... Maar wat dan... Had je dan op slag niet meer van haar gehouden? Dat is mijn grootste euvel, ik kan de gevoels die ik voor mijn ventje heb niet zomaar op zij zetten... En ook jij geeft aan dat er verder geen spanningen zijn... Dus heb je eigenlijk een hele goede en fijne relatie...

Wat ik me steeds vaker afvraag is hoe belangrijk seks is... Ik bedoel ieder huisje heeft zijn kruisje toch... En daar gaat het dan ook vaak mis in vertrouwen, blijven er kinderen achter, de partners haten elkaar... Veel mensen komen er na verloop van tijd achter dat er naast de sex eigenlijk niks meer is... Bij ons is dit omgedraaid... Er is juist alles naast sex

[Debora]

Het lijkt me toch eigenlijk overduidelijk dat met elkaar kunnen praten voor elke relatie van groot belang is. Geen enkele relatie is probleemloos en problemen kun je alleen oplossen door met elkaar over je gevoelens te praten. Als je iemand de gelegenheid geeft om te proberen te begrijpen wat je problemen zijn is het toch veel makkelijker voor die persoon om zich in jou in te leven en zijn problemen misschien net iets makkelijker te aanvaarden. Zonder communiceren gaat iedereen alleen maar denken dat de ander denkt dat jij denkt dat hij denkt etc.

Ik denk dus ook dat je in het belang van je relatie je partner best mag "dwingen" om over het grote probleem in je relatie te spreken. en in ons concrete geval moet het onderwerp dan inderdaad zijn, zoals Littleone zo mooi verwoordt: het verschil in seksuele behoeften en hoe daarmee om te gaan.

Als dat taboe is voor één van beide partners dan heb je een serieus probleem en is het de vraag of je relatie op lange termijn stand kan houden.

Moeilijk"moeilijk !!

Ik als vrindin van een(waarschijnlijk?) asexuele partner probeer te praten met mijn vriend (keer op keer). Ik merk dat het zijn mannelijkheid aantast en heeft heel veel moeite te praten. Ook voor mij ontsettend moeilijk !! wij wonen net 6 maanden samen (relatie van ruim 1 jaar).
Ik hoop dat onze relatie stand houd. Ik hou erg veel van hem!,en wil niets liever dan praten.
Het ergste vind ik nog dat hij echt een heel mannelijke man is,maar altijd wel bezig is met praten,kijken en grapjes maken over andere vrouwen.Het valt hem  zelfs op dat de buurvrouw een paar kilo aangekomen is. Hij krijgt regelmatig post van een (vriend) die hem regelmatig porno foto,s via e mail verstuurd. Als er op tv een mooie dame verschijnt zal hij het niet nalaten er een opmerking over te maken.
Hoe praat je met zoiemand zonder te kwetsen?. Eigenlijk maakt het mij boos en ben ik gekwetst (niet dat hij interesse heeft in alle vrouwelijk schoon,dat lijkt me heel gezond. Maar ik kom tekort!).

X D

[Jovi_Hobbes]

Weet je partner dat je je niet prettig voelt bij de huidige situatie en dat het voor jou echt heel moeilijk is dat je te kort komt? Soms realiseert een aseksuele partner zich niet dat het niet hebben van seks zo'n grote invloed op iemand kan hebben. Misschien is je partner meer bereid tot praten wanneer hij inziet dat er echt een groot probleem is dat jou verschrikkelijk veel pijn doet.

[petra1963]

Wel een vreemde situatie, een heel mannelijke man met veel opmerkingen over vrouwelijk schoon, en tov zijn vriendin asexueel.. Dat lijkt me erg verwarrend..

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker

[pinky]

Maar je, een vriend stuurt ook porno op! Waarom? Wellicht is dat zijn manier van verbergen dat hij het eigenlijk niets aanvind. Stel dat de hele wereld weet dat hij in werkelijkheid nauwelijks seks wil? Sterker nog, dat hij geeneens het initiatief neemt? Dat is voor een man in een seksuele vriendenkring onaanvaardbaar! Dus dat zou ik kunnen begrijpen. Alleen wordt het gedrag daar niet minder irritant van. Ik kom toch weer terug op communicatie. Weet je vriend dat jij je zo voelt? En wilt hij echt geen seks of heeft hij een ander probleem (erectiestoornis ofzo, kan natuurlijk ook nog). Wel handig om van elkaar te weten.

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker

[Ienepien]

@Logan: wat is een vrouw met tomboy-trekjes?

En zo zie ik ook een man.
Niet dat ik kunstenaar ben, maar sommige mannen zijn gewoon mooi, niet sexueel aantrekkelijk, daar denk ik niet eens aan.

(maar wordt vaak niet geloofd door anderen)