Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Frustratie bij vertellen familie

Gestart door Sintara, april 06, 2019, 06:24:09 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Sintara

Net is gezellig mijn broer en zijn vriendin langs geweest. Ze vroegen naar mijn relatie met mijn toenmalige vriend die zij ook wel leuk vonden. Ik heb gelijk maar de stap genomen om te vertellen dat ik aseksual en aromantisch ben. Natuurlijk uitgelegd wat dit inhoud. Werd gelijk behandeld alsof ik gek en ziek ben. Moet maar naar een psycholoog. Nogmaals uitgelegd dat dit mijn geaardheid is en ik nou eenmaal zo ben, net als homo of lesbisch. Maar nee hoor moet echt naar de psycholoog om te gaan praten  :banghead:. Wordt hier zo verdrietig van dat ze niet de moeite doen om het te begrijpen. Gelukkig sprongen mijn ouders bij en stonden gewoon achter mij. Heb maar aangegeven dat ze eens moeten gaan inlezen.

Moest dit even kwijt. Hebben jullie hier nu ook last van?

Koffie

Nee, maar ik heb het niet veel verteld (ik heb ook geen familie). Dus ik vertel het niet zo vaak, doorgaans doet het er niet toe.

Maar wat jammer dat ze zo reageren. Ik hoop dat dat met de tijd wat bijdraait, dat ze overvallen werden met het bestaan van aseksualiteit en het daardoor niet onmiddellijk omarmen. Hopelijk later wel.

Het zou zo fijn zijn als ze het alleen maar accepteerden, ze hoeven het niet te begrijpen (al is dat fijn), maar je bent hierom zeker niet gek en ziek!
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AceVentura

Ik heb hier geen last van gehad, en ik kan me voorstellen dat het heel vervelend is als je zo'n reactie krijgt :(

Ik hoop voor je dat ze zich in het onderwerp gaan verdiepen en terug komen op hun uitspraken. Wel fijn dat je ouders je wel hielpen en achter je staan.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Samoth

Wat rottig, die reacties.

Grote kans inderdaad dat het hun eigen onwetendheid en daardoor onzekerheid zal zijn. Je kunt het zelf zien als dat ze je niet geloven, maar je kunt het ook zien als dat ze om je geven, het beste met je voor hebben. Ook al zal 'het beste met je voor hebben' van hen nu even niet synchroon lopen met wat jijzelf het beste voor jezelf vindt. Hopelijk komen ze er nog op terug. Het gaat er vooral om wat jij nu voelt, dus hopelijk ook zullen ze daar naar luisteren en niet alleen maar naar vooringenomenheid voortkomend uit die eigen onwetendheid.

Ik twijfel zelf nog wel eens wie ik het wel en niet vertel. En zo ja, op welke manier. Mijn langste ex weet het. Hoewel wij een hele fijne band hebben samen, hebben we het er zelden nog over omdat zij al aan heeft gegeven dat mijn aseksualiteit vooral iets van mij is en voor haarzelf in het verleden ligt. Mijn toenmalige Tinder-match heb ik online verteld van mijn aseksualiteit, omdat ik in die periode vermoedens kreeg. Nu zijn we goede maatjes en heb ik het er ook face-to-face wel eens met haar over. Toen ik mijn vader, zusje en zwager vertelde dat ik geen seksuele aantrekkingskracht voel en aseksueel ben, kwamen wel wat vragen en opmerkingen, maar daarna zijn ze er nooit meer op terug gekomen. Voor hen lijkt het helemaal niet zo'n 'issue'. Mijn beste maatje heb ik het verteld via een vooraf door mij geschreven en aan hem voorgedragen brief. Hij vroeg meteen wel of ik het ook had laten 'onderzoeken'. Hij is daarna wel op ons gesprek terug gekomen, maar vooral met de vraag of ik het anderen ook al heb verteld. Dat heb ik dus nog niet.

Het is niet echt een geheim en het verder (nog) niet verteld heb en het is geen opkroppen als vlucht of schaamte of (vermijdings)angst, maar voor mij persoonlijk is de 'noodzaak' het te delen er niet (meer) zo. Nu. Dat kan ook zomaar weer veranderen en volgende maand anders zijn. Want rond aseksualiteit hangt voor mijn gevoel nog veel mist door onwetendheid dat het überhaupt bestaat. Maar het geforceerde gevoel van 'ik moet dit vertellen' is er bij mij nu (even) wat af. Ik hoef ook niet zo per se een pionier te zijn die aseksualiteit uit de kast haalt. Ook omdat ik het misschien wel een 'groter' iets vind (en maak) dan dat het voor anderen (in mijn omgeving) zal zijn. De hoeveelheid mensen en wíé het weten, maakt mijn eigen aseksuele gevoel niet minder of beter of anders. Als het eens ter sprake komt, zal ik zeker over mijn aseksuele geaardheid spreken, maar dan dus ook wel omdat aseksualiteit nog zoveel vragen en (voor)oordelen oproept. Het is wat het is, komt zoals het komt en gaat zoals het gaat.

kim10

Hoi ,ik heb het mijn ouders nooit verteld. Ze zouden ook meteen psychologen etc. gaan mobiliseren. Heb er jarenlang nooit over gepraat omdat ik daar de noodzaak niet van in zag. Nu weleens een enkele keer tegen vriendinnen die het totaal niet belangrijk vinden of , en dat vind ik altijd leuk om te horen, zich er niets bij voor kunnen stellen.

Somebody someome

aan familie vertellen is lastig idd. Komt vooral omdat ze denken jou beter te kennen dan jij jezelf. 

Sintara

Bedankt voor de reacties. Ze hebben een bepaald beeld in het hoofd en dat willen ze ook voor mij. Ik vertel het echt alleen naaste familie omdat ik niet steeds de vraag wil krijgen van heb je nog geen vriendje? Voel me nu al veel beter weer.

Koffie

het kan inderdaad best een druk op je leggen als mensen alsmaar bezig zijn met 'ze heeft nog geen vriendje'. Ik was wel gewoon bevriend met jongens soms en dat stonden mensen handenwringend klaar omdat ze hoopten dat het een relatie was. Overigens heus niet altijd met slechte bedoelingen (op 1 persoon na) maar je wordt er zo steeds aan herinnerd wat er van je verwacht wordt.

Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Atlantis

Hi Sintara, tot nu toe heb ik alleen positieve reacties gehad. Maar ik ben ook wel heel selectief in wie ik het vertel. Mijn familie staat dan ook zo'n beetje op de laatate plaats  ;).....
I solemnly swear that I am up to no good...

Ulala

Gelukkig loop ik niet het risico om meteen naar een psycholoog gestuurd te worden. Maar familie zal dit eerder ontkennen: Je hebt de juiste nog niet ontmoet, je bent een late, je moet er gewoon aan wennen,... de ergste van al: het zit in je hoofd
My mouth is a graveyard of words that died on my lips.

Sintara

Ze willen het beste voor je, maar het beste in hun ogen is niet altijd het beste voor jezelf. Als ik nu met mijn broer ben wordt het onderwerp gemeden. Ik vind het prima zo. Ik ben lekker wie ik ben en daar ben ik gelukkig mee.

Koffie

Citaat van: Tasj op mei 11, 2019, 10:26:24 PM
Gelukkig loop ik niet het risico om meteen naar een psycholoog gestuurd te worden. Maar familie zal dit eerder ontkennen: Je hebt de juiste nog niet ontmoet, je bent een late, je moet er gewoon aan wennen,... de ergste van al: het zit in je hoofd


Iemand heeft dat eens tegen mij gezegd, dat ik de ware nog moest tegenkomen. Ik ben lang niet altijd ad rem, maar soms wel. :) Ik zei toen meteen dat dat klopte, van de ware, want het moet iemand zijn die mijn aseksualiteit respecteert (of we nu wel of geen seks hebben). Iemand die bij mij past zal mijn aseksualiteit ook een plek moeten kunnen geven.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Ulala

Sinatra

Je kunt het als een win win situatie beschouwen: nu zeurt hij er tenminste niet meer over. En ja dat is zo, alleen ik weet wat mij gelukkig maakt maar anderen zijn zo overtuigd van hun eigen visie...

——-

Koffie

Top reactie! Die moet ik onthouden  ;)
My mouth is a graveyard of words that died on my lips.