Zijn er ook succes verhalen?

[Ulala]

Ik neus al een tijdje rond op het AVEN forum en lees vooral veel over frustratie, onzekerheid en angst. Daarom probeerde ik het 'aan de andere kant' topic omdat dit is voor partners/familie van aseksuelen wat dus betekend dat er wel degelijk onder ons mensen zijn met een geslaagde relatie. Hier vond ik ook vooral veel frustraties terug. Het ging dan voornamelijk over vreemdgaan en verder uit elkaar groeien. Niet waar ik naar zocht.

Ik ben zelf 21 en volstrekt gelukkig. Het is niet mijn bedoeling om op te scheppen of zo, ik wil gewoon aantonen hoe het feit dat ik aseksueel ben tot nu toe weinig invloed gehad heeft op mijn leven. Ondanks een moeilijke jeugd loopt alles nu op rolletjes. Ik word graag gezien op het werk en doe mijn job ook graag, ik heb een vlot sociaal leven, ik heb een passie gevonden in het helpen/opvoeden van asiel honden en dit brengt ontzettend veel kleur in mijn leven... en zo voort...

Maar stilletjes aan begint mijn omgeving het raar te vinden dat ik nog alleen ben hoewel ik er zelf helemaal geen moeite mee heb. Ik krijg af en toe de vraag (van overal) hoe het nu eigenlijk zit in mijn liefdesleven. Als ik zeg dat ik nog niet aan een vaste relatie toe ben word dit ook nog gemakkelijk aanvaard als jonge vrouw. Maar voor hoe lang nog? Hoe lang kan ik nog genieten van de blinddoek dat mij leeftijd met zich meebrengt? Misschien word ik binnen dit en een paar jaar bestempeld als abnormaal. Door deze rede ben ik recent ook beginnen daten, iets waar ik me helemaal niet goed bij voel want mannen hebben verwachtingen... Ja ooit wil ik wel mijn leven opbouwen samen met iemand, een levenspartner, iemand om het geluk en ongeluk van het leven mee te delen... maar kan dit wel?

Zijn er relaties met aseksuelen dat niet stuk lopen door het tekort aan seksuele aantrekking bij één van de partners? Kan dit zonder vreemdgaan en te veel opoffering?

Want laten we eerlijk zijn... de kans op een aseksuele partner is klein, ééntje waardat het dan nog mee klikt ook? Pfff ik denk niet dat ik zo veel geluk heb. Ik zal meer kans hebben op een homo dat niet wilt dat de wereld weet dat hij graag mannen heeft en daarom wil doen alsof met een vrouw.

[Koffie]

Jawel, af en toe komt er iemand op het forum die aangeeft gelukkig te zijn in een 'gemengde' relatie. Maar ik vermoed dat juist degenen die happy zijn in zo'n situatie, niet hier op het forum komen. Dat doen mensen meer als ze niet tevreden zijn en lotgenotencontact zoeken. Of om hun frustratie te uiten. Dus dat vertekent het beeld op het forum misschien.

Wat versta je onder vreemdgaan? Er zijn koppels die met elkaar afspreken dat de seksuele partner seks buiten de deur mag zoeken. Ik vermoed dat dit voor mij niet haalbaar zal zijn en ik hoop ook dat ik in een eventuele relatie wel in staat zal zijn om seks te hebben, zodat dat ook niet zo nodig is. Maar daar kan een ander heel anders tegenaan kijken.
Er zijn ook mensen die stiekem seks buiten de deur zoeken en dat vind ik persoonlijk geen wenselijke situatie.

Overigens herkenbaar dat mensen op den duur van je verwachten dat je een partner hebt. Ik had dat vroeger ook. Er wordt raar naar je gekeken als dat niet zo is. Eigenlijk hoopte ik dat mensen daar tegenwoordig wat vrijer in waren, maar kennelijk is dat nog niet echt zo.

[Ulala]

Ja daar heb ik ook al bij nagedacht. Ik ben tenslotte ook pas hier terecht gekomen na dat ik merkte dat daten moeilijk was/is voor mij. Mensen die geen problemen ondervinden met hun geaardheid hebben misschien de drang niet om lotgenoten te zoeken .

Allebei vind ik verschrikkelijk. Leugens in een relatie is zo en zo niet gezond en bovenal vind ik het walgelijk. Maar gewillig (moeten) toestaan dat je partner intimiteit zoekt bij een andere vrouw/man? Op het eerste zicht de oplossing maar de ander in kwestie heeft ook gevoelens en bij mij zou toch de twijfel spelen of mijn partner zijn gevoelens daardoor ook niet gaan verdanderen en liever een vrouw wil dat hem alles te bieden heeft i.p.v. mij.

Ik hoef niet per se een partner, in een ideaal wereld heb ik er ooit één maar ik weet dat ik gelukkig kan zijn zonder. Het enige waar ik voor vrees is dat mensen waar ik nu zo goed mee overeen kom, mij anders gaan bekijken.

[Tixie]

Ik heb nog nooit een echte relatie gehad en weet ook nog niet zo lang dat ik (waarschijnlijk) ace ben (iets meer dan een jaar). Ik denk absoluut niet dat het onmogelijk is om een aseksuele partner te vinden eigenlijk! Ik weet niet hoe het voor hetero-romantische vrouwen werkt en of je een dating-app gebruikt/wil overwegen, maar op OkCupid krijg ik toch geregeld vrouwen te zien die aseksueel zijn.
Nu ben ik wel wat verlegen en soms word ik er ook een beetje wanhopig van, dus tot nu toe ben ik nog niet op date geweest. Maar als ik er rationeel naar kijk, denk ik dat er een kans is en dat die ook niet zo klein is als we misschien denken
Een open relatie is trouwens ook niks voor mij (en voor meerdere aseksuelen niet)

Het enige waar ik voor vrees is dat mensen waar ik nu zo goed mee overeen kom, mij anders gaan bekijken.

In mijn ervaring met vrienden viel dat allemaal heel goed mee Mocht je het hen vertellen, kan je er altijd bij zeggen dat je geaardheid niet ter discussie staat omdat dat gewoon is wie je bent, maar dat je wel vragen wil beantwoorden als ze die hebben. Als ze echt om je geven, zullen ze je niet anders bekijken

[AceVentura]

Gemengde relaties zijn soms nog niet zo makkelijk. Vaak komt het neer op goede afspraken maken, wat kan wel/niet met elkaar of eventueel buiten de deur? Wat vaak helpt is als de seksuele persoon in de relatie van zichzelf al een lagere behoefte heeft.
De kans op een aseksuele partner is misschien klein, maar sowieso is de juiste partner vinden vaak een speld in een hooiberg. Iemand die ik ken heeft wel eens gezegd dat het meest onwaarschijnlijke wat er in jouw leven is gebeurd is dat je ouders elkaar gevonden hebben. Tussen al die miljoenen (of wereldwijd zelfs miljarden) mensen zijn precies hun elkaar tegen gekomen. Wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen: Houd moed en blijf erin geloven.

Voor mijzelf sta ik er voor open als ik iemand tegenkom met wie het klikt, en ik ben eigenlijk nooit actief op zoek geweest.

[Edewecht]

Hallo Tasj,
mijn eerste reaktie was toen ik je berichtje las: 'ja hierzo, een succesverhaal!'
Niet zozeer wat betreft relaties, maar wel hoe de ontdekking van mijn aseksualiteit een feestje was. Ik zeg vaak: een van de beste dingen die me is overkomen in mijn leven. (Ik heb dat hier beschreven.)

Mijn omgeving heeft me nooit gevraagd of ik zo langzamerhand niet eens... enz.
a) ik zat in het studentenwereldje en dat is toch een stuk minder burgerlijk dan als ik gewerkt zou hebben, b) men kende mij als homoman, en in dat wereldje zijn (al dan niet langdurige) relaties minder gewoon dan in het standaard hetero-wereldje.
Toen ik dus eenmaal ontdekte dat ik me 'aseksueel' kon noemen, en alle kwartjes vielen, werd het voor mijn omgeving ook alleen maar duidelijker. Ik werd zelfs eens gefeliciteerd, met de duidelijkheid die ik nu gekregen had.

Ik lees dat je bang bent dat je zult worden bestempeld als abnormaal. Ik snap die vrees, het is niet leuk om ergens buiten te vallen of een oordeel over je te krijgen. Maar ik heb geleerd dat het belangrijker is om jezelf trouw te blijven en je niet aan te passen aan wat 'normaal' is. Dat kost je op den duur je levensgeluk.

Voorbeeld: ik voelde (en voel) me af en toe flink mislukt: geen carrière, geen relatie, geen financieel vermogen... Als dat gevoel me te sterk wordt, helpt het om op een zaterdagmiddag naar het winkelcentrum te gaan. Daar lopen de normale gezinnetjes hun verplichte inkopen te doen, daar staan de normale echtgenoten buiten C&A te wachten met drie normale jengelende kinderen aan de broek...
... en dan weet ik weer dat ik gelukkig ben. Of dat ik ten minste min of meer leef zoals ik wil leven. Dan maar abnormaal.

Verder begrijp ik je vrees om alleen te blijven, zonder relatie. Maar daar heb ik geen advies over, of ervaring. Alleen dat ik ooit tegen mezelf heb gezegd: ik laat me niet ongelukkig maken door het feit dat ik alleen ben.

Ik hoef niet per se een partner, in een ideaal wereld heb ik er ooit één maar ik weet dat ik gelukkig kan zijn zonder. Het enige waar ik voor vrees is dat mensen waar ik nu zo goed mee overeen kom, mij anders gaan bekijken.

Als ze jou laten vallen omdat je je leven op een heel eigen wijze leidt, waren ze je ook niet waard. En je vindt altijd nieuwe vrienden/bekenden met wie je aansluiting zult hebben.

[Mute]

Tasj,

Ik weet niet of het een succesverhaal is, maar ik weet ook niet of we (men) altijd 100% succes moeten verwachten. En wat is de definitie van succes? Ik heb een geweldige relatie met de vrouw waar ik van houd. Het zou in mijn optiek nog mooier zijn als ze ook nog met me wilde vrijen, maar dat is niet zo (zelden tenminste). Is het dan geen succesverhaal? Ik ben heel gelukkig met haar en super blij dat ze mij de vrijheid en het vertrouwen geeft om met iemand anders te vrijen. Dus ja, er zijn ook succesverhalen.

Overigens is het in mij optiek ook geen must om een relatie te hebben, laat iedereen in zijn/haar waarde, de maatschappij is anders gewend, de maatschappij is ook niet gewend aan "vreemdgaan" maar "so be it", we leven allemaal ons eigen leven.

Mute

[Ulala]

Mute:

Als twee mensen gelukkig zijn in een relatie is het een succes, hoe dan ook. Bedankt voor de positieve inkijk! Ik vind trouwens hoe jij over je vrouw spreekt top. Jullie hebben je weg gevonden en omdat het een weg is waardat andere (ik) het moeilijk mee zouden hebben betekend niet dat het de verkeerde weg is. We zijn allemaal met een ideal beeld groot geworden maar soms werkt het zo niet... tja dan los je het anders op.

——
Edewecht

Voorbeeld: ik voelde (en voel) me af en toe flink mislukt: geen carrière, geen relatie, geen financieel vermogen... Als dat gevoel me te sterk wordt, helpt het om op een zaterdagmiddag naar het winkelcentrum te gaan. Daar lopen de normale gezinnetjes hun verplichte inkopen te doen, daar staan de normale echtgenoten buiten C&A te wachten met drie normale jengelende kinderen aan de broek...
... en dan weet ik weer dat ik gelukkig ben. Of dat ik ten minste min of meer leef zoals ik wil leven. Dan maar abnormaal.

Hier herken ik me echt in haha!

Bedankt voor je inzichten! Ik wou dat mijn omgeving was zoals de jouwe. Maar ik kan moeilijk tegen mijn baas zeggen: het zijn je zaken niet, rot op. Mijn familie maakt vaak grapjes in deze stijl: ze moet nog uit de kast komen... Tja ze moesten eens weten, ik ben dan misschien niet lesbisch maar voor de rest is mijn geaardheid wel iets waarover ik zwijg (allee aseksualiteit beschouwen ze als grap en ik heb nog nooit volgehouden en laten weten dat her serieus is).

Als het om vrienden gaat vind ik dat be helemaal gelijk hebt, maar collega's kies je niet en ik lig graag goed in de groep. Swat het gaat hun ook minder aan.

——-

Aceventura

Hartelijk dank! Alleen geld  de uitdrukking: er zijn veel vissen in de zee, dan niet voor mij. Ik ga zo en zo door het leven met een positieve instelling, we zien wel.

——-

Tixie

Dank je!

Onmogelijk zou ik het ook niet noemen, maar ik ben zelf dan ook nog zo'n kieskeurige (op de vlakken dat het echt telt, geld en zo boeit me niet). Het zal zeker niet gemakkelijk zijn maar ach ja, er zijn ergere dingen.

Ik hoop er nog altijd gewoon over te zwijgen. Mensen zullen er wel zelf achter komen denk ik dan. Ik ken wel mensen die zo en zo mij zouden aanvaarden (gelukkig) maar momenteel houd ik het nog privé.

[Tixie]

Onmogelijk zou ik het ook niet noemen, maar ik ben zelf dan ook nog zo'n kieskeurige (op de vlakken dat het echt telt, geld en zo boeit me niet). Het zal zeker niet gemakkelijk zijn maar ach ja, er zijn ergere dingen.

Herken ik wel, ik ben ook wel kieskeurig op vlakken die ertoe doen. Naja is moeilijk te zeggen eigenlijk, want is dat wel zo, of krijg ik dat gevoel alleen omdat het "aanbod" al kleiner is om mee te beginnen? Als aseksueel moet je vaak meer compromissen sluiten, wil je een partner vinden en houden. We hebben niet altijd de "luxe" om al onze voorwaarden/voorkeuren op tafel te leggen, al hopen we misschien wel op die mogelijkheid.

(Ik hoop dat dit ergens steek houdt, het is laat wanneer ik dit typ :p)

[Koffie]

Dta klinkt voor mij alsof je zegt dat je als aseksueel maar genoegen moet nemen met 'minder' om een relatie te kunnen hebben en houden. Sowieso kom je bij een partner altijd dingen tegen die je op zijn minst liever anders had gezien, maar op cruciale vlakken genoegen nemen met 'minder' raad ik ook een aseksueel niet aan hoor. Lijkt me voor een partner ook niet leuk als je in feite tegen hem of haar zegt: 'Vooruit, dan jou maar....'.

[AceVentura]

Wat ik vaak bij mensen om mij heen zie gebeuren, zelf heb ik geen noemenswaardige ervaring, is dat ze vooraf allemaal "eisen", wensen en ideeën hebben over wat hun ideale partner zou zijn. Als ze dan uiteindelijk een partner hebben gevonden zijn de overeenkomsten met die ideale partner erg klein

[Tixie]

Dta klinkt voor mij alsof je zegt dat je als aseksueel maar genoegen moet nemen met 'minder' om een relatie te kunnen hebben en houden. Sowieso kom je bij een partner altijd dingen tegen die je op zijn minst liever anders had gezien, maar op cruciale vlakken genoegen nemen met 'minder' raad ik ook een aseksueel niet aan hoor. Lijkt me voor een partner ook niet leuk als je in feite tegen hem of haar zegt: 'Vooruit, dan jou maar....'.

Oh nee dat bedoel ik helemaal niet haha! Daarom moet ik dus zo laat geen dingen meer schrijven :') Ik bedoel alleen compromissen sluiten op minder belangrijke vlakken. Je moet natuurlijk nooit jezelf aan de kant schuiven als het om de belangrijke dingen gaat. Je mentale welzijn, je lichaam, je grenzen etc moeten prioriteit blijven.

[Samoth]

Mijn huwelijk met een geweldige vrouw heeft geen stand gehouden. Ons contact is minder frequent dan het ooit was, maar nog altijd is er liefde. Enkel niet op de (fysieke) manier zoals dat aan geluk en succes lijkt te zijn gekoppeld. Echter is de omgang met elkaar (voor mij) nu zoveel fijner en rustiger dan toen we jarenlang een stel waren. Is ons huwelijk gebroken? Ja. Is onze relatie en huwelijk mislukt? Wat mij betreft absoluut niet.

Naast mijn huwelijk heb ik één korte (soort van) relatie gehad. Ook met een seksuele vrouw. Ook die relatie heeft niet standgehouden in de haast standaard definitie van het woord relatie. Wel zijn ook wij nu nog altijd prima maatjes van elkaar. Zoals ik voor meer vrouwen warme gevoelens heb, genegenheid en liefde voel. Enkel bedrijven we de liefde niet. Ik niet, zij wel met anderen. Ik ben er wel achter gekomen dat ik -voor vrouwen die niet aseksueel zijn- een prima ex ben, maar geen juiste partner.

Mijn twee relaties in de zin van verkering zijn dus 'uit', maar ik heb er -met diezelfde vrouwen- fijnere relaties voor terug. Dus tsja, wat is de definitie van een 'succesverhaal'?

[Ulala]

Samoth


De definitie van succes ligt voor iedereen anders denk ik. De één kan een bepaalde levensstijl als een succes ervaren terwijl de ander het een horror verhaal vind. Ik ben van mening dat als je gelukkig bent, je een succesverhaal hebt hoe dan ook. Je leest hier vaak  over mensen met veel (al dan niet tijdelijke) frustraties in hun leven. Dan is het eens leuk om ook blije verhalen te horen. ?

[Tempesta]

Mijn leven als mid-dertiger is rijk gevuld met een fijne familie, een paar goede vrienden, leuk werk, fijne collega's en leuke hobby's. Het heeft 10-15 jaar geduurd voordat ik zowel mijn aseksualiteit als aromanticiteit had ontdekt en geaccepteerd, maar dat heeft uiteindelijk heel veel rust gegeven. Een soort toestemming om geheel mijn eigen pad te kiezen en daar vol voor te gaan.

Soms krijg ik de vraag of ik een partner heb. Mijn enthousiaste "nee" lokt dan een voorzichtige vervolgvraag uit of ik dat wel zou willen. Als ik dan uitleg dat ik mijn leven heerlijk vind zoals het nu is en niets mis, snappen de meesten dat eigenlijk wel. Dus ja, ik beschouw mezelf als een sccesverhaal .