Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Herkenbaar?

Gestart door _Madelief_, juni 14, 2019, 07:07:34 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

_Madelief_

Herkenbaar voor iemand? Misschien iemand die ook nog maar net weet aseksueel te zijn? Of juist mensen die dit herkennen van hun 'begin'?

Ik denk pas sinds een paar dagen te weten dat ik aseksueel ben (ik ben 33), eigenlijk weet ik het wel zeker maar vind ik dat nog moeilijk om te erkennen. Ik heb er veel moeite mee, omdat dit niet is wat ik voor mezelf had gehoopt of gewild. Ik heb nog nooit een relatie gehad en dus ook geen seksueel contact. En ergens had ik blijkbaar toch nog de hoop dat het me ooit wel zou 'overkomen'. Maar ik denk dat ik 'willen willen' heel lang heb verward met iets echt willen. Met willen willen bedoel ik dat ik waarschijnlijk die seksuele relatie niet wil, maar vooral normaal wil zijn, erbij wil horen, of een ander verleden zou willen hebben. Ik wil dus dat ik die seksuele relatie wil. Want ik voel me altijd minderwaardig door mijn maagd zijn. Ik weet dat anderen nu waarschijnlijk denken dat ik niet minder waard ben, ik kan dat rationeel ook bedenken, maar mijn gevoel staat daar mijlenver vandaan.

En aangezien ik blijkbaar mezelf minderwaardig vind door nooit seks gehad te hebben, vind ik het bijna frustrerend dat ik er nu achterkom dat er genoeg aseksuelen zijn die wel seks hebben of hebben gehad, en dat ik daar dus niet bijhoor. Waarom ben ik 1 van de aseksuelen die nog maagd is en dat waarschijnlijk altijd blijft? Ik wil dat niet, terwijl ik eigenlijk ook geen seks wil. En dan kom ik weer bij het willen willen. Ik zou willen dat ik het wil. Omdat ik, door de huidige maatschappij waarschijnlijk, het idee heb dat ik iets belangrijks en waardevols mis.

Sinds mijn laatste therapiesessie afgelopen dinsdag denk ik dus dat ik aseksueel ben en lees ik er veel over, vooral hier. Ik pieker er onwijs veel over, slaap slecht* en ben veel verdrietig. Ik ben al 3 dagen huilend opgestaan en huilend gaan slapen.... Ik krijg niet veel grip op mijn gedachten lijkt wel. Ik heb ook bij mijn therapeut nog niet genoemd dat ik misschien aseksueel ben, omdat ik die gedachte eigenlijk vooral na de sessie kreeg.

Ik denk dat mijn frustratie dus vooral is dat ik moeite heb dit te accepteren. Ook vind ik het best ingewikkeld dat er zoveel verschillende 'soorten' zijn, ik heb altijd behoefte aan duidelijkheid (en het liefst zo snel mogelijk) en nu lees ik iedere keer nieuwe dingen, soms maakt dat me aan het twijfelen, soms versterkt het mijn overtuiging nog meer.
En ik ben ook bang dat een relatie er niet in zit, terwijl ik dat graag wil. Ik heb mijn hele leven al liefde en genegenheid gemist en voel me veel eenzaam ook al heb ik wel mensen om me heen. Maar dan kom ik ook bij de volgende frustratie, als een relatie er ooit wel in zit weet ik eigenlijk niet eens of ik dat met een man of vrouw wil. Al denk ik sterk dat het een vrouw moet zijn, maar maakt dat het niet nog ingewikkelder? Lesbisch en aseksueel?

Ik ben wel echt heel blij dat ik al snel deze plek gevonden heb, om dingen te kunnen lezen, maar ook om in deze moeilijke tijd van me af te kunnen schrijven. Dank daarvoor!

Madelief  :cheerleader:


*Het slechte slapen heeft nog 1 andere oorzaak.. ik heb een tijd geleden besloten bewust alleenstaand moeder te willen worden (ik zag die relatie niet gebeuren en wilde zelf regie nemen), en er is een klein kansje dat ik nu zwanger ben, dus daar denk ik natuurlijk ook veel over...

Tixie

Ook al ben ik wat jonger (20), toch herken ik hier heel veel in. Al die vragen, onzekerheid, soms eenzaamheid. Willen weten of een toekomstige relatie aseksueel zal zijn of niet, het verschil tussen iets écht willen, of iets geïnternaliseerd hebben. < Daar heb ik moeite mee om de 2 te kunnen onderscheiden.
Het is allemaal ook best ingewikkeld, maar wie weet kan je therapeut je helpen zoeken naar bepaalde antwoorden :) Het zal voornamelijk een proces worden van jezelf leren aanvaarden en accepteren dat sommige vragen een (lange) tijd niet beantwoord zullen worden, en dat dat oké is.

Heel veel internetknuffels!  :hart1:

sick of the kissing cult

_Madelief_

Citaat van: Tixie op juni 15, 2019, 11:22:34 AM
Ook al ben ik wat jonger (20), toch herken ik hier heel veel in. Al die vragen, onzekerheid, soms eenzaamheid. Willen weten of een toekomstige relatie aseksueel zal zijn of niet, het verschil tussen iets écht willen, of iets geïnternaliseerd hebben. < Daar heb ik moeite mee om de 2 te kunnen onderscheiden.
Het is allemaal ook best ingewikkeld, maar wie weet kan je therapeut je helpen zoeken naar bepaalde antwoorden :) Het zal voornamelijk een proces worden van jezelf leren aanvaarden en accepteren dat sommige vragen een (lange) tijd niet beantwoord zullen worden, en dat dat oké is.

Heel veel internetknuffels!?  :hart1:



Bedankt voor je reactie! Fijn voor mij dat je het herkent, maar niet fijn voor jou natuurlijk.
Ik moet inderdaad geduld hebben. Soms vind ik dat extra lastig omdat ik al zoveel achter de rug heb... al heel wat jaren therapie, inclusief (vrijwillige) opname van 4 maanden en daarna nog 9 maanden 3 hele dagen in de week therapie. Gelukkig kan ik inmiddels weer met 1 uurtje in de week, en ben ik na jaren ziektewet weer deels aan het werk. Dus dat geeft me wel wat hoop dat ik ook dit wel doorkom. En hopelijk uiteindelijk  mezelf inderdaad helemaal accepteer. Onduidelijkheid verdragen blijft gewoon iets lastige voor me, maar ik moet wel!

Knuffels terug!   :hart1:

Koffie

Duidelijkheid geeft het gevoel dat je ergens controle over hebt denk ik en dat voelt veiliger. Ik heb dat zelf ook graag. Het geeft een gevoel van houvast. Onduidelijkheid kan zo'n gevoel geven alsof je in de chaos rondzwemt zonder vaste grond onder je voeten. Maar soms gebeurt dat toch een poosje.

Ik kreeg pas heel laat mijn eerste vriend, op mijn 27e en tot die tijd was ik ook maagd. Me ervoor schamen was misschien een groot woord, maar ik wist wel dat mensen het maar raar vonden, want ik kreeg er wel opmerkingen over. De de druk om 'normaal' te zijn was groot. Ik ben geen doorsnee persoon en mijn leven was ook verre van doorsnee verlopen, en op dat moment in mijn leven wilde ik nog erg graag normaal zijn, erbij horen, geliefd zijn. Niet dat ik dat nu niet meer wil, maar ik leg me er wel bij neer dat het nu eenmaal niet zo is.

Ik had in die tijd ook nog niet van aseksualiteit gehoord. Er was nog geen internet. Ik weet ook niet of ik het toen al wilde weten, want dat zou alleen maar verder bevestigen dat ik 'niet normaal' was en dat ik daar niets tegen kon doen. IK had wel relaties, maar ik had seks omdat het erbij hoorde en ik deed ook erg mijn best het te willen. Die druk wordt nu eenmaal op je gelegd door partners en de maatschappij. Bovendien wilde ik geen alleenstaande moeder worden en was seks dus een manier om een gezin te kunnen stichten. Niet dat ik dat toen heel bewust daarom deed, want ik draaide mezelf nog lang een soort rad voor ogen, om maar 'normaal' te lijken. Want als ik dat niet was, zou ik niet geliefd kunnen zijn. Uiteindelijk ben ik trouwens toch alleen staande moeder geworden, want ik ben gescheiden (op mijn initiatief), maar dat was niet mijn opzet toen ik een gezin stichtte.

Dus ja, het is deels wel herkenbaar wat je schrijft, maar ik sta op een ander punt daarin. Ik was begin 40 toen ik zekerheid wilde over mijn aseksualiteit en op een avond ging googelen en hier terecht kwam. Ik was toen al een paar jaar single en ik vond het juist heel fijn om te ontdekken dat aseksualiteit bij me paste. Ik denk dat een jaar of wat eerder ik dat helemaal niet prettig had gevonden.

Wat betreft relaties denk ik niet dat dat er nog in zit, al wil ik het wel, maar mijn insteek is kennelijk zo anders dan wat de meeste mensen zoeken, dat ik er van uit ga dat die kans wel heel klein is. (Ik weet ook niet of ik een relatie aankan, al die communicatie.....).
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

_Madelief_

Citaat van: Koffie op juni 15, 2019, 01:46:55 PM
Duidelijkheid geeft het gevoel dat je ergens controle over hebt denk ik en dat voelt veiliger. Ik heb dat zelf ook graag. Het geeft een gevoel van houvast. Onduidelijkheid kan zo'n gevoel geven alsof je in de chaos rondzwemt zonder vaste grond onder je voeten. Maar soms gebeurt dat toch een poosje.

Ja dat is zeker waar. Ik heb altijd veel behoefte aan houvast en controle, dus die chaos is even lastig.

Citaat van: Koffie op juni 15, 2019, 01:46:55 PM
Ik kreeg pas heel laat mijn eerste vriend, op mijn 27e en tot die tijd was ik ook maagd. Me ervoor schamen was misschien een groot woord, maar ik wist wel dat mensen het maar raar vonden, want ik kreeg er wel opmerkingen over. De de druk om 'normaal' te zijn was groot. Ik ben geen doorsnee persoon en mijn leven was ook verre van doorsnee verlopen, en op dat moment in mijn leven wilde ik nog erg graag normaal zijn, erbij horen, geliefd zijn. Niet dat ik dat nu niet meer wil, maar ik leg me er wel bij neer dat het nu eenmaal niet zo is.

Met mijn 33 jaar en nog nooit een relatie ben ik helemaal laat. Ik krijg er geen opmerkingen over, heb juist het idee dat iedereen er niet over durft te beginnen. Soms zou het misschien beter zijn van wel, want ik weet eigenlijk niet hoe ik dan ooit op een dag zelf over dit onderwerp kan beginnen. Dat lijkt me erg moeilijk.

Citaat van: Koffie op juni 15, 2019, 01:46:55 PM
Ik had in die tijd ook nog niet van aseksualiteit gehoord. Er was nog geen internet. Ik weet ook niet of ik het toen al wilde weten, want dat zou alleen maar verder bevestigen dat ik 'niet normaal' was en dat ik daar niets tegen kon doen. IK had wel relaties, maar ik had seks omdat het erbij hoorde en ik deed ook erg mijn best het te willen. Die druk wordt nu eenmaal op je gelegd door partners en de maatschappij. Bovendien wilde ik geen alleenstaande moeder worden en was seks dus een manier om een gezin te kunnen stichten. Niet dat ik dat toen heel bewust daarom deed, want ik draaide mezelf nog lang een soort rad voor ogen, om maar 'normaal' te lijken. Want als ik dat niet was, zou ik niet geliefd kunnen zijn. Uiteindelijk ben ik trouwens toch alleen staande moeder geworden, want ik ben gescheiden (op mijn initiatief), maar dat was niet mijn opzet toen ik een gezin stichtte.

Ik ben wel blij met het internet nu, en dat ik er op deze manier over kan lezen en contact met anderen kan maken. Maar ik lees nu wel zoveel informatie en ervaringen dat ik het nog wat lastig vind te plaatsen allemaal.
Op de een of andere manier heb ik er dus heel veel moeite mee dat ik mezelf er nooit toe heb kunnen zetten om een relatie aan te gaan en seks te hebben. Ik veroordeel dat erg. Ik weet ook dat ik sommige mensen hiermee kan kwetsen, omdat zij misschien hun eigen grenzen over zijn gegaan en dat liever niet hadden gedaan. Ik bedoel het absoluut niet kwetsend. Het komt denk ik voort uit de enorme behoefte om erbij te horen, en in een maatschappij waar er zoveel om seks draait had ik graag een beetje mee kunnen praten. Me evenveel waard willen voelen als 'alle' anderen. Maar ja, wie weet hoe ellendig ik me voel als ik seks zou hebben en erachter kom dat ik het niks vind (of zelfs verschrikkelijk), dan voel ik me evengoed niet bij de wereld horen en heb ik misschien spijt dat ik over mijn grens ben gegaan.. Ik vind het nu gewoon erg lastig dat zodra het gesprek er (in het algemeen) over gaat ik bijna bang word dat mensen aan me kunnen zien dat ik nog maagd ben. Ik schaam me enorm, of mensen het nou weten of niet. Bovendien voel ik me erg ongemakkelijk bij het onderwerp en zou ik willen dat dat niet zo was.

Citaat van: Koffie op juni 15, 2019, 01:46:55 PM
Dus ja, het is deels wel herkenbaar wat je schrijft, maar ik sta op een ander punt daarin. Ik was begin 40 toen ik zekerheid wilde over mijn aseksualiteit en op een avond ging googelen en hier terecht kwam. Ik was toen al een paar jaar single en ik vond het juist heel fijn om te ontdekken dat aseksualiteit bij me paste. Ik denk dat een jaar of wat eerder ik dat helemaal niet prettig had gevonden.

Wat betreft relaties denk ik niet dat dat er nog in zit, al wil ik het wel, maar mijn insteek is kennelijk zo anders dan wat de meeste mensen zoeken, dat ik er van uit ga dat die kans wel heel klein is. (Ik weet ook niet of ik een relatie aankan, al die communicatie.....).

Ik hoop dat een relatie er ofwel nog wel voor je inzit, ofwel dat je er vrede mee hebt mocht het toch niet gebeuren  :hart1:

AceVentura

Als 41 jarige maagd zonder noemenswaardige ervaring op relatie gebied wil ik je toch twee dingen vragen:
1) Wat maakt dat je zoveel waarde hecht aan het wel of niet maagd zijn en wat anderen daar van vinden?
Ook bij mij zullen anderen dat vast gemerkt hebben, met sommige gesprekken kan ik ook niet verder komen als "Daar kan ik me iets bij voorstellen". Ik heb er werkelijk nog nooit een opmerking over gehad (zowel positief of negatief). Sowieso is het feit of je seks hebt gehad (en wat je daar dan van vind) iets persoonlijks, het is een persoonlijke keuze. Het enige wat belangrijk is wat jij zelf wil.

2) Je geeft aan dat je jezelf veroordeeld over dat je nog nooit een relatie hebt gehad. Wat maakt dat je daar zo'n oordeel over hebt?
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

_Madelief_

Citaat van: AceVentura op juni 15, 2019, 07:10:46 PM
Als 41 jarige maagd zonder noemenswaardige ervaring op relatie gebied wil ik je toch twee dingen vragen:
1) Wat maakt dat je zoveel waarde hecht aan het wel of niet maagd zijn en wat anderen daar van vinden?
Ook bij mij zullen anderen dat vast gemerkt hebben, met sommige gesprekken kan ik ook niet verder komen als "Daar kan ik me iets bij voorstellen". Ik heb er werkelijk nog nooit een opmerking over gehad (zowel positief of negatief). Sowieso is het feit of je seks hebt gehad (en wat je daar dan van vind) iets persoonlijks, het is een persoonlijke keuze. Het enige wat belangrijk is wat jij zelf wil.

2) Je geeft aan dat je jezelf veroordeeld over dat je nog nooit een relatie hebt gehad. Wat maakt dat je daar zo'n oordeel over hebt?

Tsja, dat zijn 2 vragen die ik nog niet zo goed beantwoorden kan, en wat wel ook onderwerp van gesprek is in therapie. Ik weet niet waarom ik zoveel waarde hecht aan wel of niet maagd zijn, en wou ook dat het niet zo was. Waarschijnlijk draait het om 'erbij willen horen', maar waarom ik daar zoveel waarde aan hecht weet ik niet goed. Ik ben op veel gebieden anders, en zou weleens 'gemiddeld' willen zijn. En ik denk eigenlijk wel dat het er mee te maken heeft dat seks vaak wordt neergezet als iets fantastisch, soms zelfs als 1 van de belangrijkste dingen in het leven, dus ik ben bang dat ik iets waardevols mis. Denk ik.

En dat ik mezelf veroordeel omdat ik nog nooit een relatie heb gehad is omdat ik ergens bang ben dat ik niet hard genoeg mijn best gedaan heb in het verleden. Al weet ik tegelijkertijd dat mijn leven nou eenmaal gelopen is zoals het gelopen is. Ik wou dat ik het vanaf mijn 12e (op meerdere gebieden) anders had gedaan, maar ik weet ook dat ik dat van een kind niet verwachten kan.

In ieder geval loopt ratio en gevoel bij beide vragen ver uit elkaar...

Koffie

Ik ben ook op veel gebieden anders en ben daar binnen en buiten mijn familie erg op afgerekend geweest. Ik ben er niet aan ontkomen dat ik dat soort dingen ben gaan internaliseren en ook al ben ik daar wel deels van verlost, er blijft toch ook een deel hangen. Nog wel, wie weet ben ik daar op mijn 80e ook vanaf. ;) Vroeger wilde ik daarom heel graag meer gemiddeld zijn. Tegelijkertijd verzette ik me daar ook weer tegen. Daardoor kwam ik soms zelfverzekerder of zelfbewuster over dan ik me vanbinnen voelde. Nu ben ik gewoon mij en denk ik wel dat het gemakkelijker zou zijn als ik meer gemiddeld was, maar ik doe daar echt niet meer mijn best voor.

Het is trouwens maar de vraag of je met 'je best doen' echt iets opgeschoten zou zijn. Soms komt er ergens zo'n vraag voorbij: Als je je jongere zelf een advies mocht geven, want zou dat dan zijn? Mijn eerste gedachte was: Ik zou mezelf willen zeggen niet zo vreselijk mijn best te doen. Je bent gewoon die je bent en het heeft nauwelijks zin om je best te doen iemand anders te zijn omdat je denkt dat mensen dan van je zullen houden. Leer van jezelf te houden.

Tot zo ver deze stichtelijke woorden. ;)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

_Madelief_

Wat vervelend Koffie, dat jij afgerekend bent op het feit dat je op meerdere gebieden anders ben. Dat lijkt me echt heel lastig, en logisch ook dat je daar last van blijft houden in meer of mindere mate.

En je hebt helemaal gelijk dat 'je best doen' niet per se beter is. Bovendien vraag ik me dan ook af of we/ik niet gewoon ons best hébben gedaan, en dat we nu denken van niet omdat we het graag anders hadden gezien. Als je begrijpt wat ik bedoel.


Volgens mij gaat erbij willen horen bij mij niet zozeer om aardig en leuk gevonden te willen worden (dat wil ik wel, maar ik zie in dat dat ook kan als je niet met het gros meedoet), het gaat er volgens mij vooral om dat ik het idee heb dat ik dingen mis, waardevolle dingen.

Ik heb vroeger ook nooit de behoefte gehad om uit te gaan, of te roken en drinken. Ik (rook en) drink nog steeds niet en ga ook niet graag 's avonds de deur uit (uit eten vind ik wel leuk). Daarbij komt dat ik vroeger een sport deed die niet zo gebruikelijk was en ik heb nu hobby's die wel steeds populairder worden maar die sommige mensen nog steeds als bejaarden-dingen bestempelen: handwerk (haken, borduren, breien).
Maar inmiddels waardeer ik het erg dat ik altijd mezelf gebleven ben, ondanks dat ik ook mee zou willen doen met de populaire dingen. Ik ben heel blij dat ik nooit mijn grens over gegaan ben. En ik kan mezelf inmiddels meer waarderen en zie ook beter dat mensen mij ook waarderen om wie ik ben en het juist fijn vinden dat ik zo mezelf ben.

Dus op een dag komt dat misschien ook wel als het gaat om de aseksualiteit en het maagd zijn. Het is nu gewoon even zwaar en dan verval ik erg in dat ik niet zo wil zijn. En misschien zit ik wel in een soort boosheid en dat richt ik altijd op mezelf. Het komt vast goed!

Octaaf

hoi madelief, ben nieuw op dit forum. Ik weet al een poosje dat dit forum bestaat maar ik heb niet zo veel met internet, dus moest eerst een beetje een drempel over.
Maar ik kan je zeggen dat er ook mannen bestaan zoals jij. Ik heb de puberteit heel anders meegemaakt dan de anderen. Een serieuze relatie heb ik nooit gehad en vrienden heb ik ook niet. Toch zie ik eruit als een normale jongeman. Ik voel me vaak eenzaam en kan bij niemand mijn hart luchten, soms probeer ik me te uiten in de vorm van gedichten. Ik ben een creatief persoon en een paar jaar geleden heb ik nog een trui gebreid. Zoiets hoort een man in deze wereld al helemaal niet te doen. Nou ja, dat vind ik bekrompen ideeën. Als ik maar mezelf kan zijn, ik kan best accepteren dat ik ace ben want dat is eigenlijk niets nieuws voor mij maar ik vind het wel moeilijk dat ik niemand ken die een beeeeetje is zoals ik. Een kinderwens zit wel ergens diep in mijn hart, ik vind het moeilijk dat ik niemand ken om van te houden. Gelukkig heb ik wel andere kanten in mezelf gevonden;

I know I am I am......a selfmade man.
Ik wens je veel goeds

knulligeertje

Hoi Madelief,

Ik ben net nieuw op dit forum en ik vind mezelf erg terug in je verhaal.
Je maakte jezelf druk erom dat je misschien a-seksueel bent, ik hoop dat je jezelf er in hebt kunnen vinden en dat je je nu wat lekkerder in je vel voelt, aangezien ik net zag dat dit bericht al van vorig jaar is.
Je schreef dat je je minderwaardig vond omdat je nog nooit seks hebt gehad en andere die a-seksueel zijn het wel hebben gehad.
Eerlijk gezegd, ik heb zelf één relatie gehad en dat was een seksuele. Ik wist helemaal niks over a-seksueel, en ik voelde helemaal niks voor het seksuele gedeelte, ik deed het wel om de ander te plezieren. Na 5 jaar is de relatie verbroken, omdat ik erachter kwam dat hij vreemd ging en was er kapot van en nam het mezelf kwalijk omdat het aan mij moest liggen omdat ik mijn partner niet genoeg kon plezieren op die manier.
Ik kwam daarna in een groot gat terecht en was een paar jaar heel depressief en op advies van andere heb ik hulp gezocht.
Bij mijn therapeut hebben we verschillende dingen besproken, waaronder ook mijn relatie die ik had en hij kwam er mee dat ik me misschien op internet moest verdiepen in het onderwerp a-seksueel.
Toen ik het ging opzoeken vond ik mezelf er erg in terug, heb me nu ook sinds pas hier aangemeld om mensen te leren kennen en gedachten te wisselen.

Ik denk er ook veel over na, hoe moet dit dan verder. Het idee je hele leven alleen te zijn is best beangstigend, maar weet ook dat het heel lastig is een relatie met iemand te krijgen als a-seksuele, denk ik. Mijn therapeut zou dan zeggen van dat er genoeg vissen in het water zijn, maar om dan precies die ene te vinden die gewoon met je een relatie wilt met knuffelen, samen zijn en van elkaar te genieten zonder de seks, dat lijkt me erg lastig.
Maar ik denk dat als je de juiste tegen komt het zeker mogelijk is een relatie aan te gaan.
Lesbisch en a-seksueel gaat ook samen.

Het is iets heel moois dat je een BAM wilt worden, daar was ik ook een tijd mee bezig, maar het is helaas tot op hede nog niet gelukt.
Ik hoop voor je dat het je gelukt is en dat je intussen jezelf hebt kunnen vinden.

Bedankt voor je verhaal

Groetjes Geertje

BjornAgain

Als seksueel ervaren (ben zelfs vader) aseksueel, heb ik juist alleen maar diep respect voor aseksuelen, die het van zichzelf weten zonder ook maar ooit seksueel actief te zijn geweest. Menig aseksueel die wel seksueel actief is geweest, heeft dit juist gedaan vanuit de algemene geldende gedachten dat een relatie zonder seks, geen relatie is. Daarmee zichzelf een hoop ellende op de hals halend, wanneer het verschil in seksuele aandrang en interesse een breekpunt vormt in een relatie. Jaren lang, allerlei onnozele excuses verzinnen, waarom je geen zin hebt of het niet lukt, zichzelf verwijtend en de wind van voren krijgen van een partner. Want ja de maatschappij is zo doordrenkt met de gedachte dat iedereen maar seks wilt, dus ja als je partner geen seks met je wilt, ligt het of aan jou of gaat hij vreemd.

Ik denk niet dat je jaloers hoeft te zijn op aseksuelen die wel ooit seks gehad hebben, of dit nog steeds toelaten om hun relatie in stand te houden en hun partner tevreden te stellen.

knulligeertje, je hoeft echt niet bang te zijn, dat je de rest van je leven alleen hoeft te zijn. Er zijn heel veel leuke aseksuelen die wel gewoon van romantische avondjes en knuffelen en zoenen houden en daarna gewoon het liefst samen onder de wol kruipen, waar er verder niks seksueels gebeurd. Je therapeut heeft gelijk hoor, er zijn genoeg vissen in de vijver, maar je moet wel weten welk aas je moet gebruiken. Doe een stukje cake aan je haakje en gooi die uit in het contacthoekje hier, dan zullen er vast wel een aantal toe happen.

With Pen and Paint

Toen ik net wist dat ik aseksueel was had ik ook bijna 'spijt' dat ik het nooit een keer gedaan had en vond het bijna jammer dat seks me niks interesseerde. Het 'willen willen' herken ik dus heel erg. Voor mij kwam dat gevoel vooral vanuit de gedachte dat een relatie er dus ook niet meer in zou zitten. Nu ik wat verder ben en m'n aseksualiteit helemaal heb geaccepteerd ben ik blij dat ik nooit seks heb gehad. Het is nooit iets geweest waar ik echt geïnteresseerd in was en ik heb er nooit anders over gedacht dan 'misschien moet ik het maar gewoon een keertje doen om er vanaf te zijn', dus ik zou mezelf echt een hele hoge drempel over moeten hebben duwen en ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb :)

Wat betreft het relatie gedeelte zie ik het nu ook wat rooskleuriger in. Ik weet nu dat een relatie met iemand die wel seks wil gewoon niet zou werken, dus of ik wel of geen seks heb gehad is dus helemaal niet van belang. Daarnaast zijn er ook voor aseksuelen mogelijkheden om iemand te vinden. Zoals BjornAgain aangeeft het contacthoekje, en verder kan je op OKCupid aangeven dat je aseksueel bent en ook andere aseksuelen zoeken en verder is er nog AceApp. Je moet als aseksueel denk ik wel wat actiever zijn want de kans dat je iemand anders in het dagelijks leven tegen komt die ook aseksueel is is natuurlijk wat kleiner, maar het lijkt me absoluut niet onmogelijk iemand te vinden. En stel dat ik alleen blijf, dan lijkt mij dat persoonlijk nog altijd fijner dan een relatie waarin ik me moet voordoen als iemand die ik niet ben :)
"She had blue skin, and so did he. He kept it hid, and so did she. They searched for blue their whole way through, then passed right by - and never knew."
-Shel Silverstein

BjornAgain

Oh er bestaan al dating sites, die aseksualiteit erkennen? Dat is ook een goed teken natuurlijk!
Er komen dus steeds meer mogelijkheden om gelijkgestemden te ontmoeten.

Maar bovenal je laatste zin vat het eigenlijk perfect samen:

Citaat van: With Pen and Paint op april 20, 2020, 07:10:23 PM
En stel dat ik alleen blijf, dan lijkt mij dat persoonlijk nog altijd fijner dan een relatie waarin ik me moet voordoen als iemand die ik niet ben :)

Stevie1992

Citaat van: BjornAgain op april 20, 2020, 11:27:43 PM
Oh er bestaan al dating sites, die aseksualiteit erkennen? Dat is ook een goed teken natuurlijk!
[/quote]

Je moet ze wel vinden dan, maar ik weet dat OkCupid aseksualiteit als setting heeft. Je kunt (tenminste via de site) ook specifiek zoeken op mensen met bepaalde seksualiteiten. Al hebben mensen daar nog wel eens moeite mee met hoe dat werkt. Tinder schijnt het ook te kunnen, maar nog niet hier volgens mij
I need no reasons, I simply.. am