Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Bang voor nieuwe contacten door negatieve (date-)ervaringen

Gestart door TriMimi, januari 26, 2020, 05:01:56 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TriMimi

Zo hee, ik ben van de aardbodem verdwenen en heb de weg naar onze planeet weer gevonden  :wave:

Dat ik aseksueel ben sta ik helemaal niet bij stil. Als ik alleen ben dan. In het dagelijks leven zijn er talloze momenten waarop ik mijn aseksualiteit omarm, grapjes maak die in die richting gaan of het juist zou willen vervloeken. Seksuele grapjes snap ik nooit, ik kijk niet naar hoe bloedmooi die mannen of vrouwen zijn maar eerder naar het matchende kledingstuk of de haarstijl die mij wel aanstaat. Bij mijn zusje maak ik altijd grapjes over de discussies die ze met haar verloofde kan hebben over de kleinste en (in mijn ogen) meest onbenullige dingetjes. Wat ik wel erg lastig vind is daten en date-ervaringen. Daar wil ik het over hebben.

Mijn eerste date was tijdens het half jaartje dat ik een poging deed om Japanstudies te studeren in Leiden en was lang voordat ik ontdekte dat ik aseksueel, seks-repulsief en aromantisch ben. Een poging dat op één grote mislukking uitliep, maargoed soms gebeurt dat. Ik heb in dat half jaartje mijn eerste date gehad met een studiegenootje. Zo klassiek romantisch als wat. Japans etentje bij kaarslicht, hij betaalde. Daarna door naar de bios voor een leuke film, hij betaalde. En dan de awkward afscheid op het station, waarop ik niet goed wist hoe ik dat moest doen en hem uiteindelijk een knuffel gaf. Ik had een leuke avond.

In de trein sprak ik er met mijn ouders over en zij vertelden mij dat ik op date was geweest en dat hij waarschijnlijk wat voor mij voelde. Ik was enorm geschrokken. Ik had het totaal niet door dat dit meer voor hem betekende dan gewoon een leuk avondje uit. Ik was in paniek, ik voelde niks voor hem. Maar hij was een goede vriend. Ik wist dat ik dingen duidelijk moest maken en dat dat hem waarschijnlijk pijn ging doen. Ik moest hem friendzonen voordat het uit zou lopen op een nog meer pijnlijke situatie voor ons allebei. Ik deed dat uiteindelijk nog in de trein, via sms. Wat ik heb geschreven weet ik niet meer, maar ik zorgde er wel voor dat ik hem even zo veel mogelijk uit de buurt bleef.

Na die ervaring was ik bang om te daten. Telkens als ik met iemand sprak en langzaam de signalen binnenkwamen dat er meer speelde dan alleen vriendschap, zorgde ik zo snel mogelijk voor een friendzone. Ik vond dat altijd heel vervelend. Nog vervelender toen ik iemand leerde kennen die mijn passie voor sport deelde en waarbij hij en ik duidelijk waren over onze behoeftes. Echt het totaal tegenovergestelde, maar toch speelde er meer. Aan zijn kant in ieder geval. Of laat ik het zo zeggen, dat dacht ik op z'n minst. Ik liet het contact doodbloeden. Hetzelfde deed ik met verschillende gesprekken via Messenger.

Ik ben nu erg bang om dat soort contacten weer aan te gaan. Ken ik je niet in het echt, weet ik niet wie je bent of wat je achtergrond is en je begint zomaar opeens met enige regelmaat met mij te chatten, dan reageer ik niet of heel kort. Ik ben vaak genoeg in de pijnlijke situatie geweest dat ik (voor mijn gevoel in ieder geval) moest dealen met gevoelens van liefde die alleen van de ander kwam. Ik ben nu eenmaal iemand die alleen uit is op een vriendschap (op afstand). Ik ben niet echt sociaal, ben erg gesteld op mijn eigen vrijheid en op alleen mijn tijd doorbrengen en ben ook nog eens een koude bitch op liefdesgebied. Geen romantische of seksuele aantrekkingskracht en zelfs een walging om de gedachte om seks te hebben. Eén van de verre einden onder de ace umbrella zoals ik het zie.

Wat zijn jullie ervaringen op dit gebied? Soms voelt het echt alsof ik de enige ben die mij begrijpt

Ulala

Dit herken ik goed, alleen heb ik een tijdje gedate. Ik ben dit soort contacten dus actief gaan opzoeken voor dat ik echt bezig was met het feit dat ik niet alleen aseksueel was maar ook nog weinig sensueel en weinig romantisch. Het is toen dat ik ondekt heb dat ik niet graag een arm om me heen had, Niet graag handen vast hield en niet graag knuffelde (ik wist dit al wel van knuffelen met mijn familie maar ik had er nooit bij stil gestaan). Mijn vorm van romantiek bestaat uit zorg dragen voor elkaar wanneer het moeilijk gaat, een luisterend oor bieden en leuke dingen met elkaar doen.

Op een date wist ik de sfeer er goed in te houden terwijl ik lichaamelijk afstand hield, dat was normaal op een eerste date. Het afscheid is meer wel dan niet redelijk awkward verlopen. Het was alsof ze een conclusie van mij verwachte: ja ik wil je of nee ik wil je niet. Maar dat kon ik niet weten van één date. Meestal liep het dan ook mis op de tweede date. Net of wanneer ik had toegestemd voor een tweede date, ik had toegestemd voor veel meer. Die fysieke barriere viel weg en plots hielden ze me vast, kusten ze me, knuffelde ze me en gaven me een hand dat ik niet wilde.

Ik heb redelijk vaak een poging gedaan om verliefd te worden, maar zoiets kun je niet forceren en op het einde had ik ook altijd het gevoel dat die jongens mij zagen zitten maar in hen niet. Maar ja 'no pain, no gain' zoals ze zegen. Uiteindelijk ben ik gestopt met zoveel te daten zodat ik mensen hun gevoelens niet meer moest kwetsen en mezelf alweer teleur moest te stellen. Toch heb ik er geen spijt van, ik ben mezelf tegen gekomen onderweg. Mijn deuren staan dus nog altijd open, enkel op een kier nu. Relatie of geen relatie, ik vind het allebei een optie waar ik gelukkig mee kan zijn.

Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Wil je geen contact met die kerels dat je sturen, dan hoeft dat niet.
My mouth is a graveyard of words that died on my lips.

Morgan

Ook ik heb die ervaring, echter iets anders. Ik ben altijd te bang geweest voor daten. Ik ben Trans*, en agender. Ik heb niets met mannen, dat zou 'makkelijker' zijn, ik voel mij aangetrokken tot vrouwen en ik begrijp nu waarom, ik ook bij vrouwen, bang ben geweest. De laatste ervaringen, in 2018, waren hopeloos. Kennelijk werd er verwacht dat ik initiatief nam en dat wij seks zouden hebben. Ik heb gebeefd van angst.

Ik ben we iemand die van knuffelen hou, verder durfde ik nooit te gaan, totdat een vriendex (deze persoon is geboren als vrouw en non-binair, dus vriend of vriendin past niet, dus heb ik deze term verzonnen) mij vertelde over diens aseksualiteit.

Ik heb niets dan negatieve dating ervaringen. Ik wil niet zeggen dat ik 100% aseksueel ben, maar van de 10 keer in mijn leven was slechts 1 keer bijzonder de rest een drama. Ik kan niet zonder tederheid en knuffelen, maar ben altijd bang geweest voor seks, zeker als 'man', nu wacht ik op mijn operatie. Ik weet niet wat er daarna veranderd, en denk niet dat ik echt seksueel actief zal worden. Dating was tot nu te erg pijnlijk en sinds 2018 niet meer aan begonnen.

Morgan


Citaat van: TriMimi op januari 26, 2020, 05:01:56 PM
Zo hee, ik ben van de aardbodem verdwenen en heb de weg naar onze planeet weer gevonden  :wave:

Dat ik aseksueel ben sta ik helemaal niet bij stil. Als ik alleen ben dan. In het dagelijks leven zijn er talloze momenten waarop ik mijn aseksualiteit omarm, grapjes maak die in die richting gaan of het juist zou willen vervloeken. Seksuele grapjes snap ik nooit, ik kijk niet naar hoe bloedmooi die mannen of vrouwen zijn maar eerder naar het matchende kledingstuk of de haarstijl die mij wel aanstaat. Bij mijn zusje maak ik altijd grapjes over de discussies die ze met haar verloofde kan hebben over de kleinste en (in mijn ogen) meest onbenullige dingetjes. Wat ik wel erg lastig vind is daten en date-ervaringen. Daar wil ik het over hebben.

Mijn eerste date was tijdens het half jaartje dat ik een poging deed om Japanstudies te studeren in Leiden en was lang voordat ik ontdekte dat ik aseksueel, seks-repulsief en aromantisch ben. Een poging dat op één grote mislukking uitliep, maargoed soms gebeurt dat. Ik heb in dat half jaartje mijn eerste date gehad met een studiegenootje. Zo klassiek romantisch als wat. Japans etentje bij kaarslicht, hij betaalde. Daarna door naar de bios voor een leuke film, hij betaalde. En dan de awkward afscheid op het station, waarop ik niet goed wist hoe ik dat moest doen en hem uiteindelijk een knuffel gaf. Ik had een leuke avond.

In de trein sprak ik er met mijn ouders over en zij vertelden mij dat ik op date was geweest en dat hij waarschijnlijk wat voor mij voelde. Ik was enorm geschrokken. Ik had het totaal niet door dat dit meer voor hem betekende dan gewoon een leuk avondje uit. Ik was in paniek, ik voelde niks voor hem. Maar hij was een goede vriend. Ik wist dat ik dingen duidelijk moest maken en dat dat hem waarschijnlijk pijn ging doen. Ik moest hem friendzonen voordat het uit zou lopen op een nog meer pijnlijke situatie voor ons allebei. Ik deed dat uiteindelijk nog in de trein, via sms. Wat ik heb geschreven weet ik niet meer, maar ik zorgde er wel voor dat ik hem even zo veel mogelijk uit de buurt bleef.

Na die ervaring was ik bang om te daten. Telkens als ik met iemand sprak en langzaam de signalen binnenkwamen dat er meer speelde dan alleen vriendschap, zorgde ik zo snel mogelijk voor een friendzone. Ik vond dat altijd heel vervelend. Nog vervelender toen ik iemand leerde kennen die mijn passie voor sport deelde en waarbij hij en ik duidelijk waren over onze behoeftes. Echt het totaal tegenovergestelde, maar toch speelde er meer. Aan zijn kant in ieder geval. Of laat ik het zo zeggen, dat dacht ik op z'n minst. Ik liet het contact doodbloeden. Hetzelfde deed ik met verschillende gesprekken via Messenger.

Ik ben nu erg bang om dat soort contacten weer aan te gaan. Ken ik je niet in het echt, weet ik niet wie je bent of wat je achtergrond is en je begint zomaar opeens met enige regelmaat met mij te chatten, dan reageer ik niet of heel kort. Ik ben vaak genoeg in de pijnlijke situatie geweest dat ik (voor mijn gevoel in ieder geval) moest dealen met gevoelens van liefde die alleen van de ander kwam. Ik ben nu eenmaal iemand die alleen uit is op een vriendschap (op afstand). Ik ben niet echt sociaal, ben erg gesteld op mijn eigen vrijheid en op alleen mijn tijd doorbrengen en ben ook nog eens een koude bitch op liefdesgebied. Geen romantische of seksuele aantrekkingskracht en zelfs een walging om de gedachte om seks te hebben. Eén van de verre einden onder de ace umbrella zoals ik het zie.

Wat zijn jullie ervaringen op dit gebied? Soms voelt het echt alsof ik de enige ben die mij begrijpt
Morgan Hoornweg
Agender / Aseksueel
mornabrighid@gmail.com

Noorska

Ik ben al even niet meer actief geweest, zie ook dat dit topic alweer van een tijdje geleden is. Maar ik herken me zo in jullie.. Voornamelijk in jouw verhaal Ulala.

Ik date met periodes. Elke keer loopt het weer op hetzelfde uit. Na 1 date ken je iemand nog niet goed genoeg, dus ga vaak op tweede date. Ook na date 2 blijft verliefdheid weg, en voelt het steeds vriendschappelijker. Soms ga ik nog verder op date, maar helaas.. Ik moet altijd friend zone en de jongen die mij dan echt leuk vind teleurstellen. Ze zeggen wel altijd dat ze het fijn vinden dat ik eerlijk ben, maar ik vind het zelf niet fijn om het telkens te moeten vertellen..
Ik merk ook dat zoenen not done is voor mij, aanrakingen wordt ik ook niet geheel gelukkig van..
Ik ben toevallig weer op date geweest, en helaas weer hetzelfde. Ik weet soms echt niet meer of ik door moet gaan met daten, het is telkens weer confronterend.. Maar ja, wie weet heb ik gewoon echt nog niet de ware voor mezelf gevonden.



Citaat van: Ulala op januari 26, 2020, 06:04:31 PM
Dit herken ik goed, alleen heb ik een tijdje gedate. Ik ben dit soort contacten dus actief gaan opzoeken voor dat ik echt bezig was met het feit dat ik niet alleen aseksueel was maar ook nog weinig sensueel en weinig romantisch. Het is toen dat ik ondekt heb dat ik niet graag een arm om me heen had, Niet graag handen vast hield en niet graag knuffelde (ik wist dit al wel van knuffelen met mijn familie maar ik had er nooit bij stil gestaan). Mijn vorm van romantiek bestaat uit zorg dragen voor elkaar wanneer het moeilijk gaat, een luisterend oor bieden en leuke dingen met elkaar doen.

Op een date wist ik de sfeer er goed in te houden terwijl ik lichaamelijk afstand hield, dat was normaal op een eerste date. Het afscheid is meer wel dan niet redelijk awkward verlopen. Het was alsof ze een conclusie van mij verwachte: ja ik wil je of nee ik wil je niet. Maar dat kon ik niet weten van één date. Meestal liep het dan ook mis op de tweede date. Net of wanneer ik had toegestemd voor een tweede date, ik had toegestemd voor veel meer. Die fysieke barriere viel weg en plots hielden ze me vast, kusten ze me, knuffelde ze me en gaven me een hand dat ik niet wilde.

Ik heb redelijk vaak een poging gedaan om verliefd te worden, maar zoiets kun je niet forceren en op het einde had ik ook altijd het gevoel dat die jongens mij zagen zitten maar in hen niet. Maar ja 'no pain, no gain' zoals ze zegen. Uiteindelijk ben ik gestopt met zoveel te daten zodat ik mensen hun gevoelens niet meer moest kwetsen en mezelf alweer teleur moest te stellen. Toch heb ik er geen spijt van, ik ben mezelf tegen gekomen onderweg. Mijn deuren staan dus nog altijd open, enkel op een kier nu. Relatie of geen relatie, ik vind het allebei een optie waar ik gelukkig mee kan zijn.

Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Wil je geen contact met die kerels dat je sturen, dan hoeft dat niet.

Morgan

Ken dat, contacten lopen op niets uit. Als het niet van twee kanten komt, ben ik er snel klaar mee. Kennelijk lukt het gewoon nooit.
Morgan Hoornweg
Agender / Aseksueel
mornabrighid@gmail.com