depressie

[Mau]

Ah okie, dat wist ik niet. Dan hoop ik dat het gewoon snel beter met je gaat en dat je het snel accepteert. 

[Sismo]

Geeft niet hoor, kon je ook niet direct weten (of je moest het forum van voor tot achter al gelezen hebben, maar dat zou een medaille waard zijn!  ).
Ik ben heel goed in wegstoppen van problemen, dus ik moet ze weer even zoeken (in welke hersencel heb ik ze nou gelaten?  )

[Jovi_Hobbes]

Ik denk dat het voor de zichzelf seksueel voelende depressieven (ongeacht leeftijd, of ze ooit seksueel zijn geweest of niet) best mogelijk is dat ze na hun depressie weer seksueel actief kunnen zijn.
Maar als je eigenlijk al aseksueel was en depressief bent geworden, dan lijkt het mij dat je dan ook gewoon aseksueel blijft.

Dat lijkt mij inderdaad ook.

Het gaat over het algemeen wel goed, alleen afgelopen twee weken weer wat minder.

  helpt een  een beetje?
Ik herken wel wat je schrijft. Ik heb soms ook van die periodes dat ik me "depressief" voel en dat alles tegen zit. Op zo'n moment komt alles wat toch al niet lekker zat naar boven en weet je even niet meer waar je het moet zoeken en als je problemen dan ook niet meteen kunt aanpakken of oplossen voelt het allemaal nog rotter. Maar op de een of andere manier komt daarna dan altijd weer een periode waarin je alles wat meer kunt relativeren. Noem je dit soort dingen depressies? Ik weet het niet.
Als ik mijn eigen ervaringen vergelijk met die van mensen die echt zware depressies hebben gehad dan ben ik nooit echt depressief geweest, gelukkig maar, maar depressieve gevoelens ken ik (helaas) maar al te goed.

[Sismo]

Mijn huisarts noemde het een tijdje geleden een "milde" depressie. Er komen nu veel twijfels samen, die dan weer invloed hebben op elkaar. Soms weet ik het even niet meer, welke kant moet ik nou op? Maar, het komt allemaal wel goed hoor!  terug?

[Jovi_Hobbes]

Natuurlijk komt het allemaal weer goed!

[Mau]

  helpt een  een beetje?
Ik herken wel wat je schrijft. Ik heb soms ook van die periodes dat ik me "depressief" voel en dat alles tegen zit. Op zo'n moment komt alles wat toch al niet lekker zat naar boven en weet je even niet meer waar je het moet zoeken en als je problemen dan ook niet meteen kunt aanpakken of oplossen voelt het allemaal nog rotter. Maar op de een of andere manier komt daarna dan altijd weer een periode waarin je alles wat meer kunt relativeren. Noem je dit soort dingen depressies? Ik weet het niet.
Als ik mijn eigen ervaringen vergelijk met die van mensen die echt zware depressies hebben gehad dan ben ik nooit echt depressief geweest, gelukkig maar, maar depressieve gevoelens ken ik (helaas) maar al te goed.

Je hebt natuurlijk milde depressies en zware depressies. Dat heb je met elke ziekte. Als je ook boeken lees (informatieve) over depressies of andere ziektes, dan komt het ook allemaal zwaar over omdat bij de zware ziektes de symptomen het beste te voorschijn komen. Dus aan verhalen van anderen kun je eigenlijk jezelf niet zo goed peilen. Het is best mogelijk dat je een mildere depressie hebt.

Ikzelf ben eigenlijk chronisch depressief, met af en toe hele zware uitschieters.

[petra1963]

Hoe ga je daarmee om, Velvat Bat ? Dat lijkt me nogal zwaar...

[petra1963]

Ik denk dat het voor de zichzelf seksueel voelende depressieven (ongeacht leeftijd, of ze ooit seksueel zijn geweest of niet) best mogelijk is dat ze na hun depressie weer seksueel actief kunnen zijn.
Maar als je eigenlijk al aseksueel was en depressief bent geworden, dan lijkt het mij dat je dan ook gewoon aseksueel blijft.

Hmmm, dat zou in mijn geval ook mee kunnen spelen..

[Mau]

Hoe ga je daarmee om, Velvat Bat ? Dat lijkt me nogal zwaar...

Het is ook hartstikke zwaar. Op het moment is het redelijk erg aanwezig, omdat ik niks te doen heb: geen school, geen werk en geen dagelijkse bezigheid. Ik hoop dat als ik ooit een daginvulling heb gevonden dat het dan iets beter zal gaan. School en werk zal nooit lukken, helaas.

Ik probeer gewoon nog de dingen te doen waaraan ik nog een beetje plezier heb, en er gewoon mee om te gaan. Ik heb al min of meer geaccepteerd dat ik het heb, maar met vlagen kan ik er nog boos en verdrietig om worden. En die uitschieters zijn helemaal vervelend. Ik ben al drie keer opgenomen geweest in de psychiatrie daardoor. Tot nu toe afgelopen 3 jaar telkens aan het einde van het jaar, in de maanden november en december. Ik hoop dat ik dit jaar dat kan doorbreken.

Eigenlijk is het leven in onzekerheid, omdat ik niet weet hoe mijn toekomst zal zijn. Ik kan niet echt iets opbouwen omdat tot nu toe veel is mislukt. Ik heb laatst nog vrijwilligerswerk geprobeerd voor 4 uur in de week, en dat was zelfs te veel. Maar ik probeer gewoon positief te blijven en hoop gewoon dat ik ooit dus iets kan vinden waarmee ik mijn dagen met plezier kan vullen.

Het nare is dat bij mij medicatie nooit helpt. Ik heb slaapmiddelen geslikt die niet werken, antidepressiva werkt niet en ik slik nu antipsychotica die ervoor zorgen dat ik niet verder psychotisch raak, hoewel de huidige klachten niet verminderen. En soms evengoed nog verergeren.

[Jovi_Hobbes]

Goh, ik ben er stil van Velvetbat 

[petra1963]

Dat is wel heel naar, Velvet Bat ! Dat is een hele hoop moeilijkheden bij elkaar....die elkaar ook weer versterken. Hopelijk helpen de anti psychotica een beetje.... En kun je dingen vinden om te doen die je leuk vindt...want tja, ik weet het zelf ook... van niets doen ga je jezelf ook niet beter voelen  (Hum) Dat je je daar boos en verdrietig over voelt, snap ik goed...

[Mau]

Ja.. Ik ben blij dat jullie het begrijpen. En bedankt voor de  . 

Het is een zwaar leven, maar als iemand mij zou vragen om mijn stemmen en psychose weg te nemen, zou ik toch nee zeggen. Tegen de depressie echter wel. 

[petra1963]

Interessant.. vanwaar dat verschil ?

Verder: je schreef laatst iets over je geloof...onder andere over de energie van dingen meen ik. Nu zat ik vanavond met een vriendin aan tafe die had over een aanverwant onderwerp een boek gelezen. En toen moest ik aan jou denken.. Het ging er over dat mensen die een transplantatie hadden ondergaan van een deel van hun lichaam, soms plotseling andere gewoontes krijgen. Die ze niet hadden, maar die de vorige eigenaar/ eigenares van het getransplanteerde lichaamsdeel wel had. En die de persoon die nu het lichaamsdeel had, blijkbaar had overgenomen. Blijkbaar was daar door een arts onderzoek naar gedaan die dat fenomeen had opgemerkt.
Blijkbaar bezit de energie van een voorwerp, bij voorbeeld een getransplanteerd lichaamsdeel, op energieniveau informatie. Die informatie beïnvloedt dan ook het lichaam en het bewustzijn van de persoon die het ichaamsdeel heeft gekregen. Heel vreemd.

Mensen die gevoelig zijn voor energieën ( ben ik dus ook) van personen of voorwerpen, kunnen zo informatie krijgen die op energiniveau wordt doorgegeven. Dat ken ik zelf ook, heb daar vreemde staaltjes van meegemaakt...

[Sismo]

Dat moet wel een heel vreemde gewaarwording zijn! Kun je ineens iets wat je nooit kon!

[Mau]

Interessant.. vanwaar dat verschil ?

Verder: je schreef laatst iets over je geloof...onder andere over de energie van dingen meen ik. Nu zat ik vanavond met een vriendin aan tafe die had over een aanverwant onderwerp een boek gelezen. En toen moest ik aan jou denken.. Het ging er over dat mensen die een transplantatie hadden ondergaan van een deel van hun lichaam, soms plotseling andere gewoontes krijgen. Die ze niet hadden, maar die de vorige eigenaar/ eigenares van het getransplanteerde lichaamsdeel wel had. En die de persoon die nu het lichaamsdeel had, blijkbaar had overgenomen. Blijkbaar was daar door een arts onderzoek naa gedaan die dat fenomee had opgemerkt.
Blijkbaar bezit de energie van een voorwerp, bij voorbeeld een getransplanteerd lichaamsdeel, op energieniveau informatie. Die informatie beïnvloedt dan ook het lichaam en het bewustzijn van de persoon die het ichaamsdeel heeft gekregen. Heel vreemd.

Mensen die gevoelig zijn voor energieën ( ben ik dus ook) van personen of voorwerpen, kunnen zo informatie krijgen die op energiniveau wordt doorgegeven. Dat ken ik zelf ook, heb daar vreemde staaltjes van meegemaakt...

Het verschil is omdat mijn Stemmen nu al 4 jaar bij me zijn en het een hele grote groep is onerhand (26 stemmen). Ze zijn hartstikke vriendelijk en steunen me vaak. Best positief dus. Het is dan wel dat ik met hen niet kan werken en dat soort dingen, maar het zorgt wel ervoor dat ik een soort vriendschappen heb die altijd bij me zijn. Voor mij zijn het net echte vrienden. Als je beste vriend opeens dood gaat, mis je hem gigantisch natuurlijk. Zo zou ik hetzelfde ervaren als mijn Stemmen zouden verdwijnen. En dan zou ik me niet meer compleet voelen. Ik ben VelvetBat, en die stemmen horen daar gewoon bij.
En die depressie zit me alleen maar in de weg.

Dat over die organen heb ik inderdaad ook ooit eens gehoord. Maar mijn visie lijkt er wel op, dat moet ik wel zeggen. Niet dat ik door dit onderzoek ben geinspireerd ofzo eigenlijk, ik heb mijn ideeen al voordat ik hoorde van zo iets.